අපරාධ පරීක්‍ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ (සීඅයිඩී) හිටපු අධ්‍යක්‍ෂ ජ්‍යෙෂ්ඨ පොලිස් අධිකාරි ශානි අබේසේකරට එරෙහිව, මහත් වූ ද්වේෂයෙන් සමහර සිංහල පුවත්පත්වල හා රූපවාහිනී නාලිකාවල නිතිපතා ප්‍රවෘත්තියක්, ලිපියක් පළවීම දැන් විලාසිතාවකි. ඒ මගින් පෙනෙන්නේ, ඒ මාධ්‍යකරුවන් මෙන්ම මාධ්‍යවල අයිතිකරුවන්ද ශානි සමග කෙතරම් ද්වේෂයකින් කටයුතු කරන්නේද යන්නයි.
ශානි අබේසේකරට එරෙහිව ගිනි අවි ආඥා පනත යටතේ නගා ඇති චෝදනා නිසා තමාට ඇප ලබාදිය නොහැකියැයි ගම්පහ මහේස්ත්‍රාත්වරයා පසුගියදා දීර්ඝ නියෝගයක් ලියමින් අවධාරණය කෙළේය. ඒ නිසා දැන් ශානිට ඇප ලබාගැනීමට මහාධිකරණයෙන් ඉල්ලීමක් කළ යුතු තත්වයක් ඇතිවී තිබේ.
ශානිට මේ තරම් මිනිසුන් බිය ඇයි? සරල හේතුවකි. ශානි, ඒ සියල්ලන්ගේම පාහේ අපරාධකාරී චරිතයට කැඩපතක් අල්ලා ඇති නිසාය. ඒ කැඩපතින් තමන්ගේම අපරාධකාරි චරිතය දකිනවුන් බිය වන්නේ තමන් ගැනම නොව කැඩපත අල්ලාගෙන සිටින ශානි ගැනය. ශානි කෙරෙහි තරහ උපදවා ගන්නේ තමන්ට තමන් පෙන්වාදීම ගැනය. ඒ නිසා ඔවුන්ගේ ඉලක්කය ශානි බෙලහීන කර දැමීම හෝ විනාශ කර දැමීමයි.
පොලිසිය කියන කියන දේ පත්තර පිටු පුරා තමන්ගේ නම්වලින් වපුරන විවිධාකාර (මාධ්‍ය)කාරයන්, දැන් ශානිට එරෙහිව හිටපු නියෝජ්‍ය පොලිස්පති වාස් ගුණවර්ධන වැන්නන් පවා වීරත්වයට ඔසවා තබන තත්වයක් ඇතිවී තිබේ. වාස් ගුණවර්ධන පවුලම විනාශ කිරීමේ අරමුණෙන් යහ පාලන ආණ්ඩුව කාලයේ (ඒ කියන්නේ 2015න් පසුව) වාස් ගුණවර්ධනට එරෙහිව අපරාධ විමර්ශනයක් ශානි ඇතුළු කුජීත කල්ලියක් සිය මුල්ම මෙහෙයුම හැටියට ඇරඹූ බව ඒ (පත්තර)කාරයෝ ලියති. ඒවා කියවන විට දුක හිතෙන්නේ ඉන් නොමග යැවෙන පාඨකයන් ගැනය.
කොළඹදී ත්‍රිපුද්ගල මහාධිකරණ විනිසුරු මඬුල්ලක් ඒකමතිකව දුන් තීන්දුවක් අනුව, වාස් ගුණවර්ධන, ඔහුගේ පුත් රවිඳු ගුණවර්ධන ඇතුළු හිටපු පොලිස් නිලධාරීන් කිහිප දෙනකු සිටින්නේ මනුෂ්‍ය ඝාතන අපරාධයකට වැරදිකරුවන්ව, මරණ දඬුවම නියමව බන්ධනාගාරයේය. දැන් ඒ තීන්දුවට එරෙහිව වාස් ගුණවර්ධන ඉදිරිපත් කළ අභියාචනයක් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ විභාග වේ. ඒ අභියාචනයේ තීන්දුව එන තුරු වාස් ගුණවර්ධන ඇතුළු අනෙක් පිරිස මිනීමැරුමට වැරදිකරුවෝය. නිකම්ම නිකම් මිනීමැරුමක් නොවේ. මුස්ලිම් ව්‍යාපාරිකයකුගෙන් රුපියල් ලක්‍ෂ 10ක ගාස්තුවක් ලබාගැනීම සඳහා තවත් මුස්ලිම් ව්‍යාපාරිකයකු පැහැරගෙන ගොස්, ඝාතනය කිරීමේ අපරාධයටය.
ඝාතනය වුණු ව්‍යාපාරිකයා වෙනුවෙන් යුක්තිය ඉල්ලන්නට 2013 දී ඔහුගේ ඥාතීහු එවකට ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්‍ෂ හමුවීමට ගියහ. යුක්තිය ඉටු කරන්නට කැපවන බව පොරොන්දු වුණ මහින්ද රාජපක්‍ෂ ජනාධිපතිවරයා, එවකට පොලිස්පති එන්කේ ඉලංගකෝන් හා රහස් පොලිසිය භාර ජ්‍යේෂ්ඨ නියෝජ්‍ය පොලිස්පති රවි සෙනෙවිරත්න කැඳවා ස්වාධීන කොන්ද පණ ඇති නිලධාරියකුට ඒ විමර්ශනය බාරදෙන ලෙස නියම කෙළේය. පොලිස් නිලධාරීන්ගේ තේරීම වුණේ ශානි අබේසේකරය. ඒ ශානිගේ දක්‍ෂකමත්, කොන්ද පණ ඇතිකමත්, අපක්‍ෂපාතිත්වයත් නිසාය.
ශානිට ඒ විමර්ශනය බාරගන්නට කියූ විට, ඔහු එක්වරම එය ප්‍රතික්‍ෂෙප කෙළේය. පසුව බාරදුන්නේ ඇවටිලි කිරීමෙනි. මේ කතාව 2013දී වුණ එකකි. ඒ කාලයේ තිබුණේ යහපාලන කුමන්ත්‍රණ නොවේ. ඒ ටිකවත් හරියට නොදැන වෛරය ඇඟෙන්ම නිකුත් කරමින් මේ ( )කාරයන් පාඨකයන් ගොනාට ඇන්දවීම කෙතරම් කනගාටුදායකද?
මේ සමහර (මාධ්‍ය)කාරයන් තකියන්නේ වාස් ගුණවර්ධන එල්ලුම් ගස් යැව්වේ ශානි බොරු සාක්‍ෂි ගොතා ඇති නිසා බවය. පුදුමයකට මෙන්, ශානි ඒ නඩුව ඇසුවේ නැත. නඩුව ඇසුවේ එවකට ජ්‍යෙෂ්ඨතම මහාධිකරණ විනිසුරුවරුන්/වරියන් තිදෙනකු විසිනි. මේ මාධ්‍යකාරයන් කියන විදියට, ඒ මහාධිකරණ විනිසුරුවරුන්ද, (තනි අයෙක් නොවේ, තිදෙනෙක්මෟ) ශානි මවා පෙන්වූ බොරුවට රැවටී තිබේ. ඔවුන් විය හැකිභාවයේ පරීක්‍ෂණ කිසිවක් නොකර, සාධාරණ සැකයෙන් ඔබ්බට ඔප්පුකළ යුතුයැයි කියන අවශ්‍යතාවද නොසලකා, හුදෙක් ‘ශානිගේ නොමග යැවීමෙන් වැරදි තීන්දුවක්’ වාස් ගුණවර්ධන ගැන දී තිබේ. තමාගේ සාක්කුවට ලක්‍ෂ ගණනක මුදල් වැටුණා වුණත් අංශුමාත්‍රයකවත් වෘත්තිකභාවයක් තිබෙනවා නම් මාධ්‍යකරුවෙක් මෙවැනි තර්කයක් ගොඩනොනගයි. යම් හෙයකින් ත්‍රිපුද්ගල විනිසුරු මඬුල්ල දුන් තීන්දුව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයත් ස්ථිර කළහොත්, ‘ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයද ශානිගේ ප්‍රයෝගයට හසුව’ තිබේ. මේ තර්ක එතරම් විකාරරූපීය.
අඟුලානේදී පොලිසියේ කූඩුවේ සිටි තරුණයන් දෙදෙනකු ඝාතනය කිරීම නිසා පොලිස් නිලධාරීන් හතර දෙනකුට මරණ දඬුවම නියම විය. ඒ විමර්ශනය විචක්‍ෂණව කළ ශානි, අධිකරණයට එමගින් දක්වන ලද සහාය නිසා අධිකරණයේ බලවත් ප්‍රශංසාවට ලක්විය. බලාගෙන යන විට ඒ විනිසුරුවරුන්ද ‘ශානිගේ ප්‍රයෝග’වලට හසුවී තිබේ. එහෙත්, අඟුලානේ තරුණ දෙදෙනාගේ ඝාතන ගැන පොලිස් නිලධාරීන් වරදකරුවන් වන විට, ශානිගේ කුමන්ත්‍රණයක් ලෙස එය මවා නොපෙන්වූ අය, අද ශානි බොරු සාක්‍ෂි ගොතන්නකු බව කියති.
ඒ ඇයි? තමන්ගේ, දන්නා කියන අයගේ, දේශපාලන ස්වාමිවරුන්ගේ, සම්බන්ධයක් ඇති අපරාධ විශාල ප්‍රමාණයක අපරාධ විමර්ශකයා ශානි නිසාය. ඔහුගේ අපරාධ පරීක්‍ෂණ නිසා තමන්ට හෝ තමන්ගේ සමීපතමයකුට හෝ දේශපාලන ස්වාමීන්ට හෝ නීතිය ඉදිරියේ වරදකරු වන්නට සිදුවීම නිසාය.
ශානි 2015ට පෙර ආණ්ඩුවේ මුල් පුටුවල සිටි බොහෝ දෙනකු, සන්නද්ධ හමුදාවල, පොලිසියේ සිටි බොහෝ දෙනකු, කළ අපරාධවල සුලමුල සොයාගත්තේය. භාරත ලක්‍ෂ්මන ඝාතන නඩුව, ළමයින් පස්දෙනකු ඇතුළු එකොළොස් දෙනකු කප්පම්වලට පැහැරගෙන ගොස් මරාදැමීම, ප්‍රගීත් එක්නැලිගොඩ පැහැරගෙන යෑම, වැලිකඩ බන්ධනාගාරයේ රැඳවියන් 27 දෙනකු ඝාතනය කිරීම වැනි බොහෝ නඩුවල විමර්ශකයා ශානිය. ඔහුගේ විමර්ශන නිසා, නඩුව මෙහෙයවීම රජයේ අධිනීතිඥවරයාට/වරියටද, නඩුවේ තීන්දුව දීම විනිසුරුටද පහසුවක් වී තිබුණේ වරක් දෙවරක් නොවේ.
දැන් සිදුවී තිබෙන්නේ, ශානිගේ අපරාධ විමර්ශන නිසා, විභාග වෙමින් පවතින නඩුවල විත්තිකාර, අවසන් වූ නඩුවල වරදකාර, පුද්ගලයන් සියල්ලන්ම එකතුවී ශානිට එරෙහිව අවි අමෝරා ගැනීමයි. ඔවුන්ට ගැති ( )කාරයන් ඒවා සිය මාධ්‍යවල වැපිරීමයි. ඔවුන්ගේ පොදු සතුරා ශානිය. තමන්ට එරෙහිව තිබෙන නඩුවල ප්‍රධාන සාක්‍ෂිකාරයා හෙවත් ඒ අපරාධ සිදුකළ හැටි අතැඹුලක් සේ දන්නා ශානි අබේසේකර බිම හෙළා ගත්තොත්, නඩුවලින් දිනන්නේ තමන් බව ඔවුහු දනිති.
අද තහවුරු වෙමින් තිබෙන්නේ ඒ අපරාධකාරයන්ටම ගැළපෙන පාලනයකි. එළැඹී තිබෙන්නේ අපරාධකරුවන් වෙනුවෙන් පෙනී සිටින, අපරාධ කිරීම ආඩම්බරයක් ලෙස සලකන කාලයකි. ඒ කාලයේ සියලු චුදිතයෝ, විත්තිකරුවෝ එක පෙළට සිටගෙන සිටිති. ඔවුන්ගේ ඉලක්කය තමන් වරදකරු කරන්නට හේතුවන තොරතුරු හා සාක්‍ෂි නැතිකර දැමීමය. ඒවා සෙවීම අධෛර්යමත් කර දැමීමය. ශානිට මේ ඉරණම අත්ව තිබෙන්නේ එහි ප්‍රතිඵලය හැටියටය.■
■ අරුණ ජයවර්ධන
