පස්සෙන් එන ‘නරක චරිතය’ වෙනස් කරන්න අලුත් ආණ්ඩුවට හැකිවේද?

එය අභියෝගයක් වන්නේ තමන්ගේම නරක චරිතයෙන් බේරීමේ වුවමනාවක් ඔවුන්ට ඇත්තේ නම් පමණකි.

ඔහු මේ නරක චරිත ලක්‍ෂණ ඉදිරියට ගෙනයන්නේද යන්න ගැන ඇත්තේ ප්‍රශ්නාර්ථයකට වඩා විශ්වාසයකි.

ඒ සියල්ලන්ගේම පරම බලාපොරොත්තු වනු ඇත්තේ පරණ අපරාධ සමාජයේම දිගුවක් අලුත් ආණ්ඩුව යටතේත් ඉදිරියට යනු ඇතැ’යි කියාය.

පොදු ජන පෙරමුණ පාර්ලිමේන්තුවේ අතිබහුතර ආසන ප්‍රමාණයක් දිනා ගත්තේය. එනිසා ලංකාවේ ඊළඟ අවුරුදු පහ ගත වන්නේ පොදු ජන පෙරමුණු ආණ්ඩුවක්, ජනාධිපතිවරයකු, අගමැතිවරයකු  යටතේය.

දැන් සිටම සලකා බැලිය යුත්තේ, ඉදිරි අවුරුදු පහ, ආණ්ඩුවේ පාලන කාලය කවරාකාර වේදැයි කියාය. ඒ ගැන දන්නා කිසිවෙක් නැති. එහෙත්, මේ ආණ්ඩුවේ නායකයන් හා ඔවුන් නියෝජනය කරන දේශපාලන ධාරාව ගැන ආපස්සට හැරී නැවත සිතා බැලීමෙන්, අනාගතයේ ඔවුන් කෙසේ කටයුතු කරාවිදැයි අනුමාන කළ හැකිය.

අලුත් ආණ්ඩුවට තිබෙන බලවත්ම අභියෝගය වන්නේ සෙවණැල්ල මෙන් තමා පසුපස එන ‘නරක චරිතයෙන්’ බේරීමයි. ඒ නරක චරිතය, 2005 සිට 2014 අවසානය දක්වා ඔවුන් ආණ්ඩු කළ ආකාරය නිසා නිර්මාණය වී තිබෙන්නකි. එහෙත් එය අභියෝගයක් වන්නේ තමන්ගේම නරක චරිතයෙන් බේරීමේ වුවමනාවක් ඔවුන්ට ඇත්තේ නම් පමණකි. මේ අවුරුදු පහේදීත් රඟපාන්නට කැමැති ඒ නරක චරිතයේම දිගුව නම්, ආණ්ඩුව කළ යුත්තේ වඩා හොඳින් එය කරන්නේ කෙසේද යන්න සලකා බැලීමයි.

විවිධාකාර හේතු මත මෙවර මහමැතිවරණයෙන් ජයගත්තත්, ආණ්ඩුවේ නායකයන් දෙදෙනා සම්බන්ධයෙන්ම ඇත්තේ දේශපාලන වශයෙන් නරක චරිතය.

ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂගේ නරක අතීත චරිතය ගැන තිබෙන කරුණුකාරණා මොනවාද?

පළමුවැන්න නම්, ඔහුගේ අධිකාරවාදී ක්‍රියා පිළිවෙතයි. තම සහෝදරයා වූ මහින්ද රාජපක්‍ෂ ජනාධිපති ව සිටි කාලයේ ආරක්‍ෂක අමාත්‍යාංශ ලේකම් තනතුරේ ඇති බලය, හැකියාව හා අවස්ථා උපයෝගී කරගෙන ඔහු රඟ පෑ භූමිකාව අත්තනෝමතිකභාවයේ කෙළවරටම ගිය එකක් බව අමුතුවෙන් කිවයුතු නැත. බලය බෙදාහදා ගන්නවා වෙනුවට, සම්මුතියෙන් කටයුතු කරනවා වෙනුවට, තමා වෙතම බලය කේන්ද්‍රගත වන, මමංකාරයෙන් පිරී කටයුතු කරන ලක්‍ෂණ ජනාධිපතිවරයාගේ ප්‍රකටය. ගෝඨාභය ජනාධිපතිවරයා පිළිබඳ අනෙක් කාරණය, ඔහු මහජන මුදල් අවභාවිතය පිළිබඳ චෝදනා ලබා තිබීමයි. ඒ චෝදනා එල්ලවී ඇත්තේද එක අතකින්, ‘රාජ්‍ය බලය හා මුදල් යනු අපේ බලය හා මුදල්ය’ යන කල්පනාවෙන් කිසිවකුගේ අධීක්‍ෂණයට යටත් නොවී කටයුතු කළ අත්තනෝමතික ආකාරය නිසාය. මේ සම්බන්ධයෙන් ඔහුට එදිරිව පැවරී තිබෙන මහාධිකරණ නඩු මේ වන විට තිබෙන්නේ අතරමග ඇනහිටි තත්වයේය. ඒ නිසා ඒවායින් ඔහු නිදොස්දැයි කිසිවකු දන්නේ නැත. ඒ වෙනුවට තිබෙන්නේ ඔහු එම නඩුවල චුදිතයාය යන තත්වය පමණකි. එනිසා, එය ඔහුගේ පරණ නරක චරිතයේ කොටසකි.

ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ජනාධිපතිවරයාට තිබෙන බලවත්ම චෝදනාවක් වන්නේ ඔහු ආරක්‍ෂක අමාත්‍යාංශ ලේකම් කාලය තුළ විවිධාකාරයෙන් අතුරුදහන් වූ, ඝාතනය කැරුණු, තර්ජනයට ලක්වුණු, අතපය කඩා දැමුණු, මාධ්‍යවේදින්, සමාජ ක්‍රියාකාරිකයන් අහිංසක ශිෂ්‍යයන්, ව්‍යාපාරිකයන් ඇතුළු පිරිස ගැන වාර්තාවයි. මේ බොහෝ සිදුවීම්වලට ඔහු යටතේ එවකට ආරක්‍ෂක හමුදාවල සේවය කළ පිරිස් සම්බන්ධ බවට විමර්ශනවලින් හෙළිදරව් වී, ඔවුන්ට එරෙහිව නඩු පැවරී තිබේ. මේ කිසිම නඩුවක් අවසන් නැත. සමහර ඒවා ත්‍රිපුද්ගල මහාධිකරණ ඉදිරියේ විභාගය ආරම්භවී වත් නැත. ඒ කිසිවක ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතා විත්තිකරුවකු නොවන බව අලුතෙන් කිවයුතු නොවේ. එහෙත්, ඒවායේ විත්තිකරුවන්, රටකට රාජපක්‍ෂ රෙජිමයේ ඉතා සමීපතමයන් බව කවුරුත් දනිති. ඒ වාගේම යහපාලන ආණ්ඩුව බලයට පත් නොවන්නට, ඒ විත්තිකරුවන්ට, වරද කර දඬුවමෙන් නිදහස්වීමේ වරප්‍රසාදය හෙවත් දණ්ඩ මුක්තිය, ගෝඨාභය මහතාගේ අනුදැනුම ඇතිව රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුවෙන් යහමින් ලැබී තිබුණු බව පැහැදිලිය.

සිව්වැන්න, ජනාධිපතිවරයා හමුදා මානසිකත්වයකින් යුක්තව පමණක්, රටේ දේශපාලන, සමාජ, ආර්ථික ප්‍රශ්න දෙස බලන්නකුය යන අදහසයි. පස්වැන්න, ඔහු දැඩි බහුතර ජාතිකවාදී, ආගමිකවාදී හා සුළුතර ජනවර්ග විරෝධී පිළිවෙතක පිහිටා ක්‍රියාකරන්නෙකිය යන කාරණයයි. ඒ වාගේම ඔහු දැඩි මානව හිමිකම් ‘නොසලකන්නකු’ බවද ප්‍රකටය. තමා විසින්ම අධිනිශ්චය කරගත් භෞතික සංවර්ධනයක් සාක්‍ෂාත් කරගැනීම උදෙසා මානව හිමිකම් හා මානව අගැයීම් නොසකා කටයුතු කිරීම ඔහුගේ ක්‍රමයයි. ඔහුගේ අනෙක් ලක්‍ෂණය, ලෝක සන්දර්භය තුළ, තිබිය යුතු රාජ්‍යතාන්ත්‍රික සම්බන්ධතා, ද්විපාර්ශ්වීය හා බහුපාර්ශ්වීය සම්බන්ධතා නොතකන, නොසලකන, හුදෙකලා ජාතිකත්වයක් ගැන විශ්වාස කරන්නෙකිය යන්නයි.   

තමන්ගේ දේශපාලන වුවමනා එපාකම් සඳහා නීතියේ පාලනය පැත්තකට දමා කටයුතු කිරීමේ ගෝඨාභය ලක්‍ෂණය පෙනෙන්නේ ජනාධිපතිවරයා හැටියට තමන්ට ඇති ‘වරදකරුවන්ට සමාව දීමේ බලය’ ඔහු දැනටමත් පාවිච්චි කර ඇති ආකාරයෙනි.

2019 නොවැම්බරයේදී ජනාධිපති පදවියට පත්ව මේ වන තෙක් ගතවී ඇති සැලකිය යුතු කාලය තුළ, ඔහු ඉහත චරිත ලක්‍ෂණවලින් සෑහෙන ප්‍රමාණයක් යළිත් ප්‍රකට කර ඇති බව හැමෝම දනිති. අධිකාරවාදී ගතිය, අත්තනෝමතිකත්වය, සම්මුතිය නොසැලකීම, හමුදා දෘෂ්ටි කෝණයකින් ප්‍රශ්න දෙස බැලීම හා ඒවාට පිළිතුරු සැපයීම, බහුතර ජාතිකවාදී ආගමිකවාදී හා සුළුතර විරෝධී ආස්ථානයක සිටීම, මානව හිමිකම් නොසලකා කටයුතු කිරීම, ‘ලෝකෙන් උතුම් රට’ යන්න හිසින් ගෙන අනෙක් රටවල් හා ජාත්‍යන්තර සංවිධාන අප කියන විදියට සිටිය යුතුයැයි විශ්වාස කිරීම වැනි පුරුදු, තමාගේ මාස ගණනක පාලන කාලය තුළ ඔහු වරින්වර ප්‍රකට කර තිබේ. සුනිල් රත්නායක වැනි සහගහන අපරාධකරුවන්ට, හමුදා රණවිරු ලේබලය අලවා ජනාධිපති සමාව ප්‍රදානය කිරීම, ජනාධිපති සමාව සිය වුවමනාවන් අනුව ඔහු අවභාවිතයේ යොදවන බවට ජීවමාන නිදසුන්ය. සිව්පුද්ගල මිනීමැරුමක වරදකරු වන දුමින්ද සිල්වා අනාගතයේදී ඔහු වෙතින් ජනාධිපති සමාව ලැබීමද ඒ අනුව නියමිත දෙයකි.

ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතාගේ ඉදිරි අවුරුදු හතරහමාරකට අඩු ධුර කාලය තුළ ඔහු මේ නරක චරිත ලක්‍ෂණ ඉදිරියට ගෙනයන්නේද යන්න ගැන ඇත්තේ ප්‍රශ්නාර්ථයකට වඩා විශ්වාසයකි. එනම්, ඔව්, ඔහු ඒවාම ඉදිරියට ගෙනයනු ඇතෟ යන්නය.

අලුත් ආණ්ඩුවේ අගමැති මහින්ද රාජපක්‍ෂත්, ඔහු නායකත්වය දෙන දේශපාලන බලවේගයත්, ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතාට වඩා නරක චරිත පැත්තෙන් ඉන්නේ සිය ගුණයක් ඉදිරියෙනි. ලංකාවේ දේශපාලන ඉතිහාසයේ රාජ්‍ය බලය උපරිම ලෙස අවභාවිත කළාවූද, මහජන මුදල් උපරිම ලෙස මංකොල්ල කෑවා වූද, අසීමිත ලෙස දූෂණයේ යෙදුණා වුද, ජනවර්ග අතර විරසකයන්, සැකයන් නිර්මාණය හා වර්ධනය කළා වූද, සුළුතර ජනවර්ගයන්ට භයානක ලෙස හිංසා පීඩා කළා වූද, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය විකෘති කළා වූද, නීතියේ පාලනය පුද්ගලයන්ගේ පාලනය දක්වා විකෘති කළා වූද, ස්වාධීන අධිකරණය කෙළෙසුවා වූද, රටේ දේපළ විකුණා දමා සැණකෙලි කෙළියා වූද, රාජ්‍ය බලය කෑදර ලෙස කේන්ද්‍රගත කරගත්තා වූද සියලු දේශපාලන බලවේග නියෝජනය කරන සංකේත නායකත්වය වනාහි මහින්ද රාජපක්‍ෂයි. නොවැම්බර් 17 වැනිදා යළිත් අගමැති ධුරයට පත්වීමෙන් පසුව මේ දක්වා කාලය තුළ, ඔහුද පෙන්වා ඇත්තේ තමා පරණ මහින්දම මිස වෙනසක් ගැන සිතන්නකු වත් නොවන බවයි. පරණ වැරදිම ‘පරමාදර්ශයන්‘ සේ හිස තබාගත්තු බවයි. ඔහු වටා පසුගිය මාස කිහිපය තුළ සිටි මැති ඇමතිවරුන්ද පෙන්වා ඇත්තේ ඒ මගම මිස අනෙකක් නොවේ. මේ මහමැතිවරණයේදී ඒ අපකීර්තිමත් සහචරයන්ගෙන් සාතිශය බහුතරය නැවතත් පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීධුරවලට පත්වී ඇති බව පෙනේ.

ඒ අනුව, ජනාධිපති-අගමැති දෙබෑයන්ගේ ආණ්ඩුව අලුත් එකක් වුවද, එය කර තබාගෙන පැමිණ ඇත්තේ පරණ නරක හැසිරීම් ගැන කාර්යසාධන වාර්තාය.

ජනපති, අගමැති, මැති ඇමතිවරුන් මෙන්ම පොදුජන පෙරමුණ කර තබාගෙන යන මිථ්‍යා දෘෂ්ටික අනුගාමිකයන් පිරිසට නම් අවශ්‍ය වී තිබෙන්නේ, 2015න් පසු නැවතීමේ තිත තබන්නට සිදුවූ ‘පරණ හැසිරීම’ ඉදිරියට ගෙනයන්නට බව නිසැකය. නායකයන් වෙනස් වී නැති තරමටම හෝ ඊටත් වැඩියෙන්, අනුගාමිකයන් වෙනස්වී නැති බව අලුතෙන් කිවයුතු නැත. ඒ සියල්ලන්ගේම පරම බලාපොරොත්තු වනු ඇත්තේ පරණ අපරාධ සමාජයේම දිගුවක් අලුත් ආණ්ඩුව යටතේත් ඉදිරියට යනු ඇතැ’යි කියාය. එහෙත්, අපරාධ හසුවීමෙන් නීතිය ඉදිරියේ දඬුවම් ලබන්නට සිදුවන ආකාරයේ ‘පරණ අත්වැරදි’ නොසිදුවන සූක්‍ෂ්ම ආකාරයකින් එය සිදුවනු ඇතැ’යි කියාය. දේශපාලන නායකයන් පසුපස යන රටේ පීඩිත ජනතාව නියෝජනය කරන අනුගාමිකයන්ට අවශ්‍ය වන්නේත් එයයි. ඔවුන් ප්‍රාර්ථනා කරන්නේත් එයයි.

දෙගිඩියාව ඇතිවනු ඇත්තේ, 2015 වන විට, මහින්ද රාජපක්‍ෂ පාලනය ගැන කලකිරී, ජනවාරි 8 වැනිදා මෛත්‍රී-රනිල් යහපාලන ආණ්ඩුව බලයට පත්කරන්නට යම් දායකත්වයක් දී, පසුව ඔවුන්ගේ පාලනය විසින් ඇතිකරන ලද අතිවිශාල බල-අවුල නිසා විස්සෝපයට මෙන්ම කෝපයටත් පත්ව, යළිත් විනයක්, පිළිවෙළක්, ක්‍රමවත් පාලනයක්, එක නීතියක් ඇති රටක් ප්‍රාර්ථනා කරමින් ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂට ඡන්දය දුන්නා වූද, මේ මහ මැතිවරණයේදී ඔහුට සහාය වනු පිණිස පොදු ජන පෙරමුණට ඡන්දය දුන්නා වූද පිරිසටය. ඒ පිරිස නම්, 2015ට පෙර මේ නායකයන්ටත්, දේශපාලන බලවේගයන්ටත් තිබුණු නරක චරිතයම නැවත රඟදැක්වෙනවා දකින්නට කැමති නොවනු ඇත. ශක්තිමත් පාලනයක් ගැන ඔවුන් කැමැත්තෙන් පසුවනවා ඇති නමුත්, පාලක පවුලේ ලොකු පොඩි ඇත්තන් බලය අතට ගෙන පිස්සු නටනවා දකින්නට නම් ඔවුන් කැමති නොවනු ඇත. ඒ නිසා, තමන්ට ඡන්දය දුන් එම ඡන්දදායක තීරුවේ අභිලාෂයන් ඉටු කිරීමට නම්, ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ජනාධිපතිටත්, මහින්ද රාජපක්‍ෂ අගමැතිටත්, ඔවුන්ගේ ඇමති මණ්ඩලය හා ආණ්ඩුවටත්, තමන් පරණ ‘නරක චරිතයෙන්’ වෙන්වුණු අලුත් පිරිසක් බව ක්‍රියාවෙන්ම පෙන්වන්නට සිදුවෙයි. එවැන්නක් සිදුවුණොත්, එය එම ඡන්දදායක තීරුව ගැන පමණක් නොව, රටේ අනාගතය සම්බන්ධයෙන්ද යහපත් පෙරනිමිත්තකි.

එහෙත්, ඒ පැත්තට යන විට, ඒ නරක චරිතයම රඟපෑම ඔවුන්ගෙන් ඉල්ලන අනෙක් පිරිසගේ හිත නොහොඳ වන බවද පැහැදිලිය.