රජයට බැරිද මාස දෙකක් කම්කරුවන් බලාගන්න

චමිලා තුෂාරි- දාබිඳු සාමූහිකය

ලොක්ඩවුන් කාලයේදී ඇඟලුම් කම්හල් සේවක සේවිකාවන් බස්නාහිර පළාතේ හිරවුණා නේද?

ලංකාව පුරාම ඇඳිරි නීතිය දැම්මේ මාර්තු මාසේ 20 වෙනි දිනයේදී. හැම ආයතනයකම සේවකයන් නිවාඩු ලබා දුන්නත් රජය ඒ දවස්වල තීරණය කරලා තිබුණා අපනයන කර්මාන්තවල දිගටම වැඩ කරන්න. ඒ නිසා බලහත්කාරයෙන් අපනයන කර්මාන්තවල කම්කරුවන්ගෙන් වැඩ ගත්තා. මාර්තු 20 වෙනිදා සමහර ඇඟලුම් කම්හල් වැඩකළා. දවල් 2 වෙනකොට තමයි වැඩ කරපු ඇඟලුම් සේවකයන්ට නිවාඩු දුන්නේ. ඔවුන්  බෝඩිම්වලට එද්දි ඇඳිරි නීතිය නිසා කඩවල් වසා දමලා. බස්  තිබුණේ නැහැ. කිසිම ආයතනයකින් සේවකයන්ට ගමන් පහසුකම් දුන්නේ නැහැ. ඒ අයගේ අතේ සල්ලි තිබුණෙත් නැහැ. ඒ නිසා කර්මාන්තපුරයේ සේවක සේවිකාවන් බෝඩිම්වල කොටු වුණා.

ආයතනවලින් වැටුප් ලබා දුන්නේ නැද්ද?

සාමාන්‍යයෙන් වැටුප් ලැබෙන්නේ මාසයේ අන්තිම දවසේ. ඇඳිරි නීතිය ක්‍රියාත්මක කළේ 20 වෙනිදා නිසා ආයතනවලින් වැටුප් ලබාදුන්නේ නැහැ. අනෙක් කාරණාව ආයතනවලින් නිවාඩු ලබාදෙන අවස්ථාවේ කියලා තිබුණේ සඳුදා වැඩ පටන් ගනියි, ඒ නිසා ගම්වලට යනවා නම් සඳුදා එන්න බලාගෙන ගමේ යන්න කියලා. එනිසා සේවකයන් බයවෙලා තිබුණා ගම්වලට ගියොත් ආපහු ඒ අයට එන්න බස් නැතිව යාවි කියලා. ආයෝජන මණ්ඩලයෙන්වත් මේ සේවකයෝ දිහා බැලුවේ නැහැ.

ඔවුන්ට බෝඩිම්වල ජීවත්වෙන්න පුළුවන්කමක් තිබුණාද?

විවිධ තරාතිරම්වල, විවිධ ප්‍රශ්න තිබෙන අය වෙළඳ කලාපේ ජීවත් වෙනවා. ඒ අයට මාර්තු මාසේ 10 විතර ඉඳලා කිසිම මුදලක් තිබිලා නැහැ. බෝඩිම්වල කන්න නැතිව හිරවෙලා හිටපු අය අපිට කතාකළා. සාමාන්‍යයෙන් මේ සේවකයන් එදිනෙදා කන්න බඩු භාණ්ඩ ගත්තේ ළඟ තිබුණු කඩේකින් ණයට. ඇඳිරි නීතිය නිසා කඩ වැසූ නිසා මේ අයට ණයට ගන්නවත් තැනක් නැතිව ගියා.

ආයතනවලින් වැටුප් ඉල්ලුවේ නැද්ද?

අපි ආයතනවලට කතාකරලා බලපෑම් කළාට පස්සේ මාර්තු මාසයේ වැටුප් බැංකු ගිණුම්වලට දාලා තිබුණා. ඒත් මේ වෙනකොටත් සමහර ආයතන වැටුප් දීලා නැහැ. සමහර ආයතන මාර්තු මාසේ වැඩ කරපු වැටුපෙනුත් කොටසක් විතරයි දීලා තිබුණේ.

මාර්තු 27 වෙනිදා අපි  මේ අයගේ බෝඩිම්වලට ගිහින් බෝඩිම්වල හිරවෙලා හිටපු අයත් එක්ක එකතු වෙලා පොලිසියට ගියා. පොලිසිය අයට අපි මේ විස්තර කිව්වාම ඔවුන් අපිට කිව්වේ මේ ප්‍රදේශයේ මෑන්පවර් සේවකයන්  10,000ක් විතර ඉන්නවා කියලා. ඔවුනුත් පොලිසියට එනවා කෑම නැහැ කියලා කිව්වා. තමන්ගේ බත්මුල ඔවුන්ට දීලා යවනවාලු. ඔවුන්ට මේ ගැන කරන්න දෙයක් නැහැ කියලා පොලිසියේ  නිලධාරින් කිව්වේ. ඇත්තටම ඒ සිද්ධියේදි අපි පොලිසියට දොස් කියන්නේ නැහැ. ඔවුන්ට කිසිම වත්කමක් නැහැ, දහස් ගාණකට ආහාර සපයන්න. මේක ආණ්ඩුවේ වගකීමක්.

පොලිසියෙන් බස් දහයක් විතර ගෙනත් එදා උදේ එතනට ගිය 1500ක් විතර පිරිස ගම්වලට යවන්න සූදානම් කළා. නමුත් දවල් වෙද්දී තවත් පිරිස් කිහිපයක් කටුනායකට රැස්වුණා. බියගමත් එදා පොලිසියෙන් නිවේදනය කරලා තිබුණා ගම්වලට යන්න ඉන්න අය කටුනායකට එන්න කියලා.

රුපියල් 5000 දීමනාව හෝ වෙනත් සහනාධාරයක් ලැබුණේ නැද්ද?

නැහැ. කර්මාන්තපුරයේ ජීවත් වෙන හැමෝම වගේ ගම්වලින් ආව අය. ඒ අය ඡන්දය පාවිච්චි කරන්න ගම්වලට යන නිසා කිසිම කෙනෙක් මෙහේ පදිංචි පුද්ගලයන් විදියට ලියාපදිංචි වෙලා නැහැ. ඒ නිසාම කිසිම දේශපාලනඥයෙක්වත් කර්මාන්තපුරයේ සිටින කම්කරුවන් ගැන වැඩි අවධානයක් යොමු කරන්නේ නැහැ.

මාර්තු 27 වෙනිදාම කර්මාන්ත ශාලාවලට පොලිසියෙන් දැනුම් දීලා බස් ගෙන්වලා පිරිසක් ගම්වලට යැව්වා. අපි මුළු දවසම කටුනායක එදා රැඳිලා හිටියා. හවස් වෙද්දි පිරිසක් ගම්වලට ගියා. පුද්ගලයන් 5000කට ආසන්න සංඛ්‍යාවක් බස්වලින් යැවුවා. තවත් 2000ක විතර කණ්ඩායමක් තමන්ගේ වාහන වන මෝටර් බයිසිකල්, ත්‍රීවිල්වලින් ඒ බස් පස්සෙන් ගිහින් තම තමන්ගේ ගම්වලට ගියා.

නමුත් තවත් 1500ක පමණ ප්‍රමාණයක් ඉතිරි වුණා. ඒ අයට තමන්ගේ ගම්වලට යන්න බැරි නිසා කටුනායක නැවතුණා. මේ වෙනකොට කාන්තාවන්ට සිදුවෙලා තියෙනවා ආහාර හොයන්න. අපේ කාර්යාලයට සෑහෙන්න කාන්තාවන් එනවා ළමයින් අරගෙන කන්න නැහැ කියලා, එන ගොඩක් අය අපෙන් ඉල්ලන්නේ රුපියල් 5000 දීමනාව ලබාදෙන්න උදව් කරන්න කියලයි.

අපි සමෘද්ධි නියාමකවරුන්ව, ග්‍රාමසේවක මහත්වරුන්ව සහ ප්‍රාදේශිය දේශපාලනඥයන්ව හම්බවෙන්න ගියා. නමුත් කිසිම කෙනෙක් අපිට සහනයක් සලසලා දුන්නේ නැහැ. විවිධ විවිධ තැන්වලට ගිහින් ආණ්ඩුවෙන් ආධාර ලබා දුන්නා කියලා  කිව්වාට ඒ දත්ත කිසිවක් අපිට දුන්නේ නැහැ. මේ මිනිස්සු හරිම අසාධාරණයකට ලක්වුණා. කිසිම කෙනෙක් කම්කරුවන් දිහා බැලුවේ නැහැ. සහස්‍රයේ දියණියෝ කියලා කම්කරුවන්ව ලේබල් කරලා විතරයි තියෙන්නේ.

මේ වෙනකොට රැකියාවලින් බොහෝ අයව ඉවත් කරනවා කියලා දැනගන්න ලැබුණා..

ඔව්, මේ වන විට මාස 06ට අඩු බොහෝ කම්කරුවන්ව ඉවත්කරමින් සිටිනවා. බොහෝ වෙලාවන්වලට කරන්නේ මෑන්පවර් සේවකයන්ව වැඩට අරගෙන දවසේ කුලිය ඔවුන්ට ලබා දීම. මෑන්පවර්  අයටත්  මේ වෙනකොට රැකියා නැති වෙමින් තියෙනවා. සේවයේ අවුරුදු  05කට මාස කිහිපයක් අඩු සේවකයන්ට කියනවා රැකියාවෙන් ඉවත් වෙලා ආපහු මුල සිට අලුත් සේවකයෙකු විදියට සේවය කරන්න කියලා.  මේක සූක්ෂ්ම විදියට සිදු කරගෙන යනවා. අපි දන්නවා මේ මොහොතේ  හැමෝම ඉන්නේ අමාරුවෙන් කියලා. නමුත් මේ විදියට අපෙන් වැඩ අරගෙන අසාධාරණකම් කිරීම වැරදියි.

අපි රජයට කියන්නේ සමාජ සංරක්ෂණයක් හදන්න කියලා. අපි අවුරුදු ගාණක් තිස්සේ කම්කරුවන් විදියට වැඩ කරනවා. අපි රටට විදේශ විනිමය ගෙනත් දෙනවා. රජයට බැරිද මාස දෙකක් කම්කරුවන් බලාගන්න. කම්කරුවන්ට විශාල වැටුප් ලැබෙන්නේ නැහැ. නමුත් ඇඟලුම් ව්‍යාපාරිකයන් ධනකුවේරයෝ වෙලා. අපි නැවත මේ කම්කරුවන් ගැන සිතන්න ඕනෑ. ඒ නිසා රජය කම්කරුවන්ගේ රැකියාවන් අහිමි කරන්නේ නැතිව අත්‍යවශ්‍ය ඇඟලුම් මසන්න ඇණවුම් ලබාගන්න ඕනෑ. කිසිම ආයතනයකින් මේ වනතුරුත් හොයලා බලලා නැහැ, ඒ ආයතනයේ සේවකයන් කන්නේ බොන්නේ කොහොමද කියලා. ඒ අය හිතන්නේ ඒ අයට විතරක් අලාභයක් වෙලා තියෙනවා කියලයි.