මාධ්‍ය වාර්තා කරන හැටියට, දැන් රට පුරා පවතින්නේ අපරාධ රැල්ලකි. ඒ අපරාධ රැල්ල ඇති වී ඇත්තේ වර්තමාන ආණ්ඩුව බලයට පත් වීමෙන් පසුව ය. ඊට පෙර ලංකාව යනු, කිසිදු අපරාධයක් සිදු නොවුණු යහපත් දේශයකි. අවුරුදු තුනකට පෙර බලයෙන් පලවා හරින ලද දේශපාලන බලවේගවල චෝදනාව ද හරියට ම එයයි.
එහෙත්, ඇත්ත කුමක්දැයි නොකියා සිටින නමුත් කවුරුත් දනිති. 2015ට පෙර ලංකාවේ පැවතියේ අපරාධවලට උඩගෙඩි දෙන, අපරාධකරුවන් මෙහෙයවන හා පෝෂණය කරන, ආරක‍ෂා කර ගන්නා ආණ්ඩුවකි. තමන්ගේ බහට අවනත නොවන අපරාධකරුවන් පොලිස් අත්අඩංගුවේ සිටියදී ආයුධ පෙන්වන්නට ගොස් ඝාතනය කරන ගෝඩ් ෆාදර්ලාගේ රෙජිමයකි. ඒ බිහිසුණු යුගය ගැන ඇති තරම් කතා කර ඇති නිසා නැවත නැවතත් ලිවිය යුතු නැත.
දේශපාලන වුවමනාවෙන් කියන්නන් වාලේ කියවන අය හා තමන්ගේ දේශපාලන පක‍ෂපාතිත්වයට අනුව, අපරාධ රැල්ලක් ගැන සිරස්තල පළ කරන මාධ්‍ය විනා, අද අපරාධ වර්ධනය වී ඇතැZයි සංඛ්‍යාලේඛන අනුව තහවුරු කරන කිසිවෙක් නැත.
එහෙත් රටේ අපරාධ සිදුවන බව අමතක නොකළ යුතු ය.
අපරාධ වර්ග දෙකකි. එකක් සංවිධානාත්මක අපරාධ ය. අනෙක පෞද්ගලික මට්ටමෙන් පුද්ගලයන්-පුද්ගලයන් අතර සිදුවන අපරාධ ය.
පුද්ගලයන්-පුද්ගලයන් අතර සිදුවන අපරාධ, ඒවා අද මෙන් මාධ්‍ය විසින් උත්කර්ෂයට නොනැංවූ කාලයේ ද සිදුවිය. අද සිදුවන්නේ එවැනි අපරාධ, සිය දේශපාලන හෝ ව්‍යාපාරික වුවමනාවන් සඳහා ඒ ඒ මාධ්‍ය විසින් ආවේගාත්මක ලෙස සමාජයට ඉදිරිපත් කිරීම ය. සමහර පුවත්පත්වලට අවශ්‍ය වන්නේ සමාජය කිසියම් බියකින් වෙලා සෑම කල්හි ම තබා ගැනීමට ය. ඒ නිසා අපරාධ පිළිබඳ පුවත් ඔවුන්ට මුල් පිටුව සරසන සැරසිලි ය. අවසානයේ ඒ බියජනක පුවත්, පත්තර අයිතිකාරයන්ට මුදල් උපයා දෙයි.
පුද්ගලයන්-පුද්ගලයන් අතර ඇති වන අපරාධ පොලිසිය හෝ වෙනත් නීතිය ක්‍රියාත්මක කරන ආයතන මැදිහත් වී වළක්වා ගත හැක්කේ නොවේ. ඒවා වළක්වා ගන්නට එක් එක් පුද්ගලයා පසුපස පොලිස් නිලධාරියකු බැගින් තැබිය නොහැකි ය. ඒ සඳහා කළ හැකි වන්නේ සමස්තයක් හැටියට සමාජයේ සාරධර්ම හා යහපත් ගුණාංග වර්ධනය කෙරෙන ක්‍රියාමාර්ග ගැනීම ය. පාසල්, ආගමික ස්ථාන තිඛෙන්නේ ඒ කාර්යය සඳහා ය.
එහෙත්, සංවිධානාත්මක අපරාධවල තත්ත්වය වෙනස් ය. ඒවා පැවතීම සමාජයක පරිහානියේ ලක‍ෂණයක් වනවා පමණක් නොව, සමාජය බිය වැද්දීමට ද හේතු වෙයි. ඒවා පිළිබඳ අවදියෙන් සිටීම, විමර්ශනය කිරීම, වැටලීම, අපරාධකරුවන් අත්අඩංගුවට ගැනීම හා ඔවුන්ට නිසි ද~ුවම් දීම හරහා සංවිධානාත්මක අපරාධ මර්දනය කිරීම රජයේ වගකීමයි. මේ එකක් හෝ කාර්යක‍ෂම ව හෝ අපක‍ෂපාතී ව නොසිදුවන විට ඒ අපරාධ සමාජය පුරා ම පැතිර යෑම සිදුවෙයි. ඒවා පැතිර යන්නේ විවිධාකාර පුද්ගලයන්ගේ, ආයතනවල දායකත්වය, අනුග්‍රහය හා ඕනෑඑපාකම් මත ය. දේශපාලකයෝ, වෙනත් බලවත් පුද්ගලයෝ, පොලිසිය, අධිකරණ මතු නොව නීතිඥ වෘත්තිකයෝ පවා මෙවැනි අපරාධවලට විවිධාකාරයෙන් දායක වෙති. ඔවුන් පෝෂණය කරති. කවර හේතුවක් මත සිදුවුණත්, එවැනි අපරාධ සමාජයේ පැතිර යෑම ගැන වගකීම භාර ගත යුත්තේ රජයයි.
මත්ද්‍රව්‍ය මැ~ලීම සඳහා ත්‍රිවිධ හමුදාවේ සහාය කෙටි කාලයකට ලබා ගන්නට රජය පසුගිය දා තීරණය කළේ ය. මරණ ද~ුවම ක්‍රියාත්මක කරනවාට වඩා එය ඥානාන්විත තීරණයකි. එහෙත්, එය තාවකාලික පිළියමක් මෙන්ම අවභාවිතයේ නොයොදන්නක් බවට රජය වග බලා ගත යුතු ය. එහෙත් පුද්ගලයන් අත්අඩංගුවට ගැනීමෙන් පමණක් අපරාධ මර්දනය කළ නොහැකිය. ඒ අපරාධ සමග එක ම දාමයක වෙලී සිටින අනෙක් සාධක හා පුද්ගලයන් ද ඉන් ගැලවිය යුතු ය. එය කළ හැක්කේ ද රජයට පමණි. •
