කොවිඞ්-19 වෛරසයෙන් ආරක්ෂා වීමට පිළිපැදිය යුතු සෞඛ්‍ය කරුණු පිළිබඳව බොහෝ වතු කම්කරුවන්ට දැනුමක් නොමැති බව සමස්ත ලංකා වතු කම්කරු සංගමය පෙන්වාදී ඇත.
මේ නිසා කොවිඞ්-19 වෛරසයෙන් ආරක්ෂා වීමට පිළිපැදිය යුතු කරුණු පිළිබඳව විධිමත් දැනුම්දීමක් සිදුකරන ලෙස මැයි 04 වැනිදා එම සංගමය සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශයෙන් ලිඛිත ඉල්ලීමක් කර ඇත.
වතු ආශ‍්‍රිතව ජීවත්වන අතිබහුතරයක් ජනතාව කේබල් ටී.වී. චැනල් නැරඹීමට හුරුවී සිටින බවත්, රූපවාහිනිය හරහා විකාශය වන සෞඛ්‍ය පිළිබඳ නිවේදන පිළිබඳව බොහෝ වතු කම්කරුවන්ට දැනුමක් නොමැති බවත් එහිදී පෙන්වාදී තිබුණි.
මෙම කතාව වතු කම්කරු වෘත්තිය සමිතිවලට පමණක් සීමා වූ කතාවක් නොවේ. කේබල් රූපවාහිනී නාලිකා නොව, ලංකාවේ රූපවාහිනී නාළිකා නරඹන විශාල පිරිසක් පවා කොවිඞ්-19 පිළිබඳ විධිමත් අවබෝධයක් ලබා ඇතිදැයි සැකයක් ඇත. රාත‍්‍රී ප‍්‍රවෘත්ති වැඩසටහන්වලින් කොවිඞ්-19 දත්ත පුවරුව දෙස බලා සිටීමෙන් එහා ගිය අවබෝධයක් තිබෙනවාදැයි අප කල්පනා කර බැලිය යුතුය.
විශේෂයෙන්ම මෙම වසංගතය භයානක බව, එය ලංකාවේ සමාජය පුරා පැතිරුණොත් එයට මුහුණදීමට තරම් ලංකාවේ සෞඛ්‍ය අංශ ශක්තිමත් නැති බව, එසේ වුවහොත් රෝහල් පිරී ඉතිරීයෑම නිසා විශාල මරණ සංඛ්‍යාවක් සිදුවිය හැකි බව, දැනට පාලනය කරමින් සිටියත් නිරෝධායන කලාපවලින් පිටට එය පැතිර යෑමේ අවදානමක් පවතින බව සාමාන්‍ය ජනතාව නිවැරදි අවබෝධයකින් සිටීදැයි සැක සහිතය.
ආණ්ඩුවට ඕනෑ සියල්ල තමන් පාලනය කරමින් සිටින බව කියන්නය. ඒ අතර ඔවුන් අතුරු කාරණාවක් ලෙස පෙන්වන්නේ ‘රට විවෘත කිරීමෙන් පසු රෝගය පැතිරුණොත් ජනතාව වගකිව යුතු’ බවය.
ලියුම්කරුගේ අත්දැකීම අනුව සමහරුන්ට මෙය සති දෙක තුනකින් සුවය ලබන, බහුතරයකට මාරාන්තික අවදානමක් නැති තවත් එක් ලෙඩක් පමණි. ‘දෙයියන්ගේ ලෙඩ’ ලෙස සාමාන්‍ය වහරේ හඳුන්වන රෝගවලට වඩා මෙහි වෙනසක් ඇතැමුන්ට නැත. මෙය ආණ්ඩුව තීරණාත්මකව මැදිහත් වී වෙනස් කළ යුතු අදහසකි.
කොවිඞ්-19 වසංගතය පැතිරීමට ඉඩ නොදී සාර්ථකව පාලනය කරමින් සිටින රටවලට පොදු ලක්ෂණ කිහිපයක් ඇත. එකක් වන්නේ අඩු තරමේ පුරවැසියන්ගෙන් මිලියනයකට 15,000ක අනුපාතයටවත් පරීක්ෂණ සංඛ්‍යාවක් සිදුකිරීමය. ලංකාව යාන්තමින් මිලියනයට 1000ක පමණ අනුපාතයට පරීක්ෂණ කරමින් සිටී.
දෙවැනි ලක්ෂණය වන්නේ කොවිඞ්-19 වසංගතය අතිශය භයානක බවත්, එය සමාජයෙහි පැතිර ගියහොත් මරණ රැසක් සිදුවිය හැකි බවත් සාමාන්‍ය සමාජයට පැහැදිළිව අවබෝධ කිරීමය. ලංකාවටත් වඩා සාක්ෂරතාවයෙන් අඩු පුරවැසියන් සිටින ඇතැම් රටවල් පවා ජනතාව අතරට ඒ අවබෝධය එකතු කරන්නට සමත් වී ඇත.
ඇතැම් රටවල විශාල බිල්බෝඞ්වලින් පවා කෙටි හා ආකර්ෂණීය ලෙස වෛරසයේ භයානකකම ගැන දැනුම සමාජගත කර තිබුණි. රූපවාහිනී නාළිකාවල හා පුවත්පත්වල ආණ්ඩුවේ මැදිහත්වීමෙන් සරල, කෙටි හා ආකර්ෂණීය දැන්වීම් වලින් අවදානම ගැන කියා තිබුණි.
මෙය අනවශ්‍ය ලෙස ජනතාව බියගැන්වීමක් නොවේ. සැබෑ අවදානමක් ගැන ජනතාවට අවබෝධය ලබාදීමකි.
ශ‍්‍රී ලංකාවේ මධ්‍යම පාන්තික පුරවැසියන්ට සිංහලෙන් මෙන්ම ඉංග‍්‍රීසියෙන්ද වසංගතය පිළිබඳ අවබෝධය ලබාගැනීමේ හැකියාව ඇත. එහෙත් සියළු පුරවැසියන්ට එම අවබෝධය තිබෙනවාද යන්න සැබෑ පැනයකි.
ලියුම්කරු ජීවත්වන්නේ කොළඹ නගරය ආශ‍්‍රිත ගම්බද පෙදෙසකය. උප ප‍්‍රධාන මාර්ගයක් අසලය. මේ මාර්ගයේ පොලිස් මාර්ග බාධක නැත. එම නිසා විනාඩි කිහිපයකට වතාවක් වාහනයක් ගමන් ගන්නා හ`ඩ ඇසේ. ළඟින් නිවාස පිහිටා ඇති ලියුම්කරුගේ අසල්වැසියන් දිනපතා හැන්දෑවරුවේ එක් තැනකට එක්ව කැරම් ගසමින්, කතාබහ කරමින් සිටින අයුරු පෙනේ. අලූත් අවුරුද්ද අවසන්ව නෑගම් යන අයුරුද දකින්නට ලැබුණි. දින තුනකට පෙර ලියුම්කරුගේ නිවස ඉදිරියෙන් යන අවමංගල්‍ය පෙරහැරක්ද දකින්නට ලැබුණි. 50කට අධික පිරිසක් එයට එක්ව සිටියෝය.
අසල්වැසියන්ගේ කතාබහ ඇසෙද්දී වැටහෙන්නේ ඔවුන්ට මේ වසංගතය ගැන කිසිදු අවබෝධයක් නැති බවය. එයට ප‍්‍රධාන හේතුවක් වන්නේ දිනපතා ප‍්‍රවෘත්තිවලින් මහා ඉහළින් ‘සුවය ලබා යන රෝගීන්’ සංඛ්‍යාව පෙන්වීමය. සුවය ලබා පිටව යන රෝගීන් සංඛ්‍යාව පෙන්වීම ගැටළුවක් නැත. එහෙත් ලංකාවේ ප‍්‍රවෘත්ති, උදෑසන පුවත්පත් කියවීමේ වැඩසටහන් ආදියෙන් එම සංඛ්‍යා දත්තවලට අනෙක් දත්ත ඉක්මවූ වැදගත්කමක් ලබාදෙයි. දැනට සිටින රෝගීන් සංඛ්‍යාව ගැන කියන විටද, සුවය ලැබූ සංඛ්‍යාව ගැන අනිවාර්ය සිහිකැඳවීමක් කරයි.
ඇමෙරිකා එක්සත් ජනපදයේ ෆොක්ස් නිව්ස් ඇතුළු දැවැන්ත මාධ්‍ය ආයතන සුවය ලැබූ රෝගීන් සංඛ්‍යාව පුන පුනා ඉස්මතු කළ දත්තයක් විය. අන්තිමේදී කොවිඞ්-19 වසංගතය අප නිවසට සිරවී සිටිය යුතු තරම් බරපතල වසංගතයක් නොවන බවට ඇමෙරිකාවේ ජනතාව අතර විශාල මතයක් නිර්මාණය වී තිබුණි. ඇතැම් පිරිස් මහමඟට පැමිණ රට විවෘත කරන ලෙස ඉල්ලමින් විරෝධයන්ට එක්වීමට එය හේතුවක් විය. ඇතැමුන් කීවේ කොවිඞ්-19 සහ සාමාන්‍ය වෛරස් උණ අතර වෙනසක් නැති බවය.
ලියුම්කරුගේ අසල්වැසියන්ගේ සංවාදවලින්ද වැටහෙන්නේ මේ වසංගතය එතරම් බරපතල නැති බව මේ දත්ත පෙන්වන ආකාරය අනුව ඔවුන්ට හැෙඟන බවය. ‘හැදුණත් ලොකු ප‍්‍රශ්නයක් නෑ. සති දෙකතුනකින් සනීප වෙනවනේ.’ වැනි අදහස් ඇසෙන්නේ ඒ නිසාය.
පෙනෙන ආකාරයට කොවිඞ්-19 වසංගතය ගැන මූලික අවබෝධයක් ඇති නමුත්, එය පැතිරීම වැළැක්වීමේ අවශ්‍යතාවය ගැනත්, ඕනෑම පුද්ගලයෙකුට එය වැළඳීමේ අවදානමක් ඇති බවත් සාමාන්‍ය දැනුමක් ඇති පුරවැසියන්ට නොවැටහෙන බව පෙනේ. නැවත ඇඳිරි නීතිය ලිහිල් කරන විට පුරවැසියන්ගේ හැසිරීමෙහි ප‍්‍රවේශම් සහගත බව ලිහිල් වීමට මේ අඩු අවබෝධය හේතුවිය හැක.
සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශයේ නිලධාරීන්, විවිධ වෛද්‍යවරුන් ඇතුළු බොහෝ අය නිතර රූපවාහිනිය ඉදිරියේදී කොවිඞ්-19 රෝගයෙන් ආරක්ෂාවීමේ වැදගත්කම ගැන උපදෙස් ලබාදෙන බව ඇත්තය. එහෙත් සැබැවින්ම කල්පනා කළ යුත්තේ රූපවාහිනී ප‍්‍රවෘත්ති විකාශයකදී හෝ උදෑසන වැඩටසහනකදී එම උපදෙස් ලබාදීම් වලට සාවධානව සවන්දෙන්නේ කීයෙන් කී දෙනාද යන්නය. ප‍්‍රවෘත්ති විකාශයක මුලින් කියන සංඛ්‍යා දත්තවලින් එහාට මේ වසංගතය ගැන දැනුමක් සොයන්නේ නැති අය සිටී.
මෙවැනි පසුබිමක රෝගය පැතිරුණොත් ‘ජනතාව වගකිව යුතු’ බව කීමේ අයිතියක් නැත. එවැනි අසමත් වීමක් ගැන ජනතාව වගකියනවානම් වගකිවයුතු එකම හේතුව වන්නේ මේ ආණ්ඩුවට ඡුන්දය දීම ගැනය. පොදුජනතාවට අවබෝධය ලබාදීමේ වුවමනාවක් ආණ්ඩුවට තිබේනම් එය කිරීමේ හැකියාව ආණ්ඩුවට ඇත.
බලයේ ඉන්නේ බුලත් කොළයට ඡුන්දය දීමට වසර ගණනාවක් හුරුවී සිටි සාමාන්‍ය ගැමියන්ව පොහොට්ටුවට ඡුන්දය දීමට යොමු කරවන්නට සමත් වූ කණ්ඩායමකි. මේ වසංගතය බෝ කරන්නේ මුස්ලිම් මිනිසුන් බවට අභව්‍ය තර්කයක් සමාජගත කරන්නටත් මේ ආණ්ඩුවට හිතවත් මාධ්‍ය කණ්ඩායම් සමත් විය. තව බොහෝ දේ සමාජගත කරන්නට සමත් වූ මේ පිරිස කොවිඞ්-19 වසංගතයෙහි භයානකකම ගැනත්, එයින් ආරක්ෂාවීමේ වැදගත්කම ගැනත් සාමාන්‍ය පුරවැසියන්ට තේරුම් කර දෙන්නට අසමත් නොවනු ඇත.
පෙනෙන අන්දමට ආණ්ඩුවට ඇති ප‍්‍රශ්නය වන්නේ මේ ආණ්ඩුව වසංගතය සම්පූර්ණයෙන් ‘ග‍්‍රහණයට ගෙන ඇති බව’ ප‍්‍රචාරය කිරීමත්, ඡන්දයකට ජනතාව ලෑස්ති කිරීමත්, මේ වසංගතය පැතිරීමේ අවදානමක් ඇති බව ප‍්‍රචාරය කිරීමත් එකවර සිදුකළ නොහැකි වීමය.
