වාඩිවෙන්න රෙදි කෑල්ලක්, හපන්න කඩචෝරු ටිකක් අරගෙන දවස ගතකරන්න එන්න

කොළඹ කමත නාට්‍ය ගම්මානය ඔබ එනතුරු බලාසිටියි

ලෝක නාට්‍ය දිනයට සමගාමීව මාර්තු මස 27 දා ‘කොළඹ කමත උලෙළ’ දියත් කිරීමට බණ්ඩාරනායක ජාත්‍යන්තර සම්මන්ත්‍රණ ශාලා පරිශ්‍රයේ, කොළඹ කමත කලා කේන්ද්‍රය සුදානමින් සිටියි. දින හතරක් පුරාවට නාට්‍ය 22ක් ප්‍රදර්ශනය කිරීම ඇතුළු නාට්‍ය සම්බන්ධ වැඩමුළු, සාකච්ඡා, සංවාද ඇතුළු තවත් උත්සවාංග රැසකින් කොළඹ කමත උලෙළ සමන්විතය.
මේ වසරේ සිට වාර්ෂිකව කොළඹ කමත උලෙළ පැවැත්වීමට බලාපොරොත්තු වන අතර මේ හරහා නාට්‍ය ගම්මානයක අත්දැකීම ශ්‍රී ලාංකේය ප්‍රේක්ෂකයන්ට ලබාදීමට අපේක්ෂා කෙරෙයි.

කොළඹ කමත උලෙළ යථාර්ථයක් වන්නේ හිටපු ජනාධිපතිනි, බණ්ඩාරනායක අනුස්මරණ පදනමේ සභාපති චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක කුමාරතුංග මැතිනිය සහ ප්‍රවීණ වේදිකා නාට්‍ය ශිල්පිනි බිම්සරා ප්‍රේමරත්න සහ චංචලා ගුණවර්ධන යන තිදෙනාගේ සුසංයෝගයෙනි.

කොළඹ කමත උලෙළ යථාර්ථයක් වීම පිළිබඳව හිටපු ජනාධිපති චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක කුමාරතුංග සිය මතකය අවදිකළේ මෙලෙසිනි,
‘පොඩි කාලෙ ඉඳන්ම මට කලාවට ලොකු ආසාවක් තිබුණා. ඒකට මූලික අඩිතාම වැටුණේ කියවීම හරහා. මගේ තාත්තා පොත් කියවන්න ලොකු උනන්දුවක් දක්වපු කෙනෙක්. ඉතාම කාර්යබහුල දවසක වුණත් ඔහු නින්දට කලින් පොතකින් කුඩා කොටසක් හෝ කියවනවා මම දැක තිබෙනවා. මටත් අක්කාටත්, මල්ලීටත් පොත් මිලදී ගන්න හැම සතියකට සැරයක් පොඩි මුදලක් ලබාදෙන්න තාත්තා පුරුදුවෙලා හිටියා.

මම වයස අවුරුදු 06 දී විතර ඉඳන්ම කියවන්න පටන් ගත්තා. අවුරුදු 11ක් 12ක් විතර වෙද්දී ආදර කතා කියවන එක නවත්තලා ටෝල්ස්ටෝයි, පුෂ්කින්, දොස්තයෙව්ස්කි වගේ ලේඛකයින්ගේ පොත් කියවන්න පෙළඹුණා. සමහර දේවල් ඒ කාලේ තේරුණේ නැතත් මම ඒවා රසවිඳපු නිසා කියවීම නතර කළේ නැහැ.
වයස අවුරුදු 11 වගේ වෙද්දී තාත්තා මාව උඩරට නැටුම් පන්තියකට ඇතුළත් කළා, මම ඒකට ගොඩක් ආසාවෙන් සහභාගි වුණා. මුලින් සතියකට වරක් පංති ගිය මම පසුව නිතරම නැටුම් පංතියට යාම පුරුද්දක් කරගත්තා. උඩරට නර්තන සම්ප්‍රදාය තුළ මුද්‍රානාට්‍ය තිබුණේ නැහැ. 56-57 කාලේ තමයි ලංකාවේ මුල්ම මුද්‍රානාට්‍යය නිර්මාණය වුණේ. මම ඒවායේත් රඟපෑවා. චිත්‍රසේනයන් මුලින්ම “කරදිය” මුද්‍රානාට්‍යය නිර්මාණය කළා, ඊට පස්සේ අපි “ස්පිරිට් ඔෆ් මහවැලි” (මහවැලියේ ආත්මය) සහ තවත් මුද්‍රානාට්‍ය ගණනාවක් රඟදැක්වූවා. මම පියානෝ වාදනය පුහුණු වෙලා ඒ අදාළ විභාග පවා කළා. මම නොකළ එකම දෙය තමයි ගායනා කිරීම. ඒක මට කරන්නම බැරි වැඩක්.
මම රඟපෑමටත් ඉතා උනන්දුයි. අපේ පාසලේ පැවැත්වුණු නාට්‍යවල වගේම ඔපෙරාවලත් ප්‍රධාන පිරිමි චරිතය රඟපාන්න මට අවස්ථාව ලැබුණා. මම හිතන්නේ ඒ මගේ උස වගේම මගෙ කටහf`ඩ් තිබුණු ‘පිරිමි’ ස්වභාවය නිසා වෙන්න ඇති.
ඔය විදිහට මම ඒ කාලේ හැම කලා කටයුත්තක් එක්කම සම්බන්ධ වුණා. ඒකේ ගෞරවය හිමිවිය යුත්තේ මගේ දෙමාපියන්ට. මගේ අම්මා බොහොම ලස්සනට පියානෝව වාදනය කරන්නත් ගායනය කරන්නත් දැනගෙන හිටියා.

දේශපාලනය සහ දේශපාලන විද්‍යාව ගැන උනන්දු වීමට පටන්ගත් විට, වෙනත් රටවල අත්දැකීම් ගැන කියවන්න පටන්ගත් විට, සමාජය වෙනස් කිරීමට සහ පරිවර්තනය කිරීමට කලාව කෙතරම් වැදගත්ද කියන කාරණය මට වැටහුණා. නව යොවුන්වියට සහ වැඩිහිටිවියට එළැඹෙන විට, ලතින් ඇමරිකාව විප්ලවවලින්, කැරලිවලින් සහ ඒකාධිපතියන් සහ හමුදා ආණ්ඩු පෙරලා දැමීමෙන් පිරී තිබුණා. එහි වාමාංශික ආණ්ඩු බලයට පත් වූ අතර, එම වෙනස්කම් සඳහා කලාකරුවන් අතිශයින්ම වැදගත් කාර්යභාරයක් ඉටු කළ නිසා කලාව කොතරම් වැදගත්ද යන්න මට ඒ සෑම අවස්ථාවකම අවබෝධ වුණා. කලාවේ ප්‍රධාන නිජබිම වන පැරිසියේ ජීවත්වීමේ වරප්‍රසාදය මට ලැබුණා. එහිදී මම කලාව තවදුරටත් අගය කිරීමට ඉගෙනගත්තා. ඒ කාලේ අපි අධ්‍යාපනය ලබන සිසුන් විදිහට සමහර අවස්ථාවලදී කෑම සඳහා තිබුණ මුදලු‍ත් රංග ශාලාවට, මුද්‍රානාට්‍ය සඳහා සහ වෙනත් කලා කටයුතු සඳහා වියදම් කළා. ඇත්ත වශයෙන්ම මම සිනමාවට අතිශයින් ඇලු‍ම් කළා. ඒ නිසා අවසානයේ සිනමා නළුවෙකු සමඟ විවාහ වුණා. කලාව නිසි ලෙස ප්‍රගුණ කළ විට සමාජය පරිවර්තනය කිරීමේදී ඉතා වැදගත් කාර්යභාරයක් ඉටුකළ හැකි බව මම අදටත් දැඩි ලෙස විශ්වාස කරනවා.”

දිගු කලක සිට කළ කැපවීමක්

“ප්‍රංශයේදීත්, ඊට පස්සේ ලංකාවේත් මම බොහෝ නාට්‍යවලට ගියා. මම වැඩ කරන්න පටන් ගත්තාම වැඩ ඇරිලා ගෙදර ඇවිත් ඇඳුම් මාරු කරගෙන දුවන්නේ ලු‍ම්බිණි රඟහලට. මොකද ඒ කාලේ හොඳ නාට්‍ය රඟදක්වන තැන ඒක.
කොහොම වුණත් නාට්‍ය කලාවට ඇති ඇල්ම පමණක් නෙවෙයි, රංග කලාවේ සහභාගිත්වය- නාට්‍ය නිෂ්පාදනයේදී, නාට්‍ය ලිවීමේදී – තරුණ තරුණියන් අතර ප්‍රචලිත කිරීමට යමක් කිරීමට සැමවිටම මට සිහිනයක් තිබුණා.

මම ඉඩම් ප්‍රතිසංස්කරණ කොමිසමේ වැඩකරන විට සාමූහික තරුණ ගොවිපළවල් 250ක් රට පුරා තිබුණා. අපි ඒ ගොවි ජනාවාසවල හිටපු තරුණයන්ව එකතු කරලා ඔවුන්ටම නාට්‍ය ලියන්න කියලා නාට්‍ය උලෙළක් ආරම්භ කළා. ඔවුන් ඔවුන්ටම අයිති ඉඩම්වල වගා කරමින් මුදල් උපයමින් හිටපු පිරිසක්. මේක අවුරුදු දෙක තුනක් පවත්වාගෙන ගියා. මේ බොහෝ දෙනා සාමාන්‍ය පෙළ හෝ උසස් පෙළ සුදුසුකම් ලැබූ අය වූ අතර අපට තරුණ උපාධිධාරීන් කිහිප දෙනෙක් ද සිටියා. අපි ඔවුන්ට විනාඩි 20ක නාට්‍යයක් ලිවීමට මාතෘකා කිහිපයක් ලබා දුන්නා. ඒ නාට්‍යවලට විශේෂ රංගාභරණ අවශ්‍ය වුණේ නැහැ, අපි පොල් වතුවල ඒ නාට්‍ය රඟදැක්වීම් සංවිධානය කළා. ඒවා හරි අපූරු නාට්‍ය.

අපිට ඉස්සර මිනිසුන්ට රඟපාන්න පුළුවන් වේදිකා නාට්‍ය තුනක් තිබුණා, නාට්‍ය තුනක් එක පාරට පෙන්වනවා. සමහර වෙලාවට නාට්‍ය විතරක් නෙවෙයි කවිත් ඉදිරිපත් කරනවා. මෙය ඉතා ජනප්‍රිය වුණා. ඒ වගේම මට ඒ වෙලාවේ තේරුණා, ඉස්කෝලේ ඇරෙන්න කිසිම බරපතළ නාට්‍ය පුහුණුවක් නැති මේ තරුණයන් විශිෂ්ට කෙටි නාට්‍ය නිෂ්පාදනය කරලා තිබුණා කියලා. වාසනාවකට ඒ කාලේ එයාලට පාසල්වල නාට්‍ය ගැන කියලා දුන්නා.”

නාට්‍ය ඇකඩමියක සිහිනය පැළකළ හැටි

“මට නාට්‍ය ඇකඩමියක් කරනවා කියලා හීනයක් ඉස්සර ඉඳන්ම තිබුණා. මම බස්නාහිර පළාත් මහ ඇමැති වුණාට පස්සේ නාට්‍ය ඇකඩමියක් හදන්න අදහස ඉදිරිපත් කළා. ඒත් එක්කම ජනාධිපති ධුරයට පත්වුණාට පස්සේ මම ජනාධිපති අරමුදලෙන් ඒකට අරමුදල් දුන්නා. අපි 50%ක දායකත්වයක් දැක්වූවා. ඉතිරිය පළාත් සභාව විසින් දැරුවා.

නමුත් ඊළඟ රජය පැමිණීමෙන් පසු, ඇකඩමියේ කාමර කුලියට දීලා, වාණිජ ව්‍යාපාරයක් බවට පත්කළා. ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රමුඛ පෙළේ නාට්‍යකරුවන් 38 දෙනෙකුගෙන් යුත් කමිටුවක් මගිනුයි මා ඇකඩමිය සඳහා විෂය මාලාවක් සකස් කළේ, නමුත් ඒ සියල්ල ඉවත දැමුවා.

නෙලුම් පොකුණ රඟහල ඉදිකිරීම හරහා මෙය නැවත සාර්ථක කරගැනීමට මම උත්සාහ කළා. නමුත් මගෙන් පසුව ජනාධිපතිධුරයට පත්වු පුද්ගලයා එය ක්‍රියාත්මක කළේ නැහැ. ඒ නිසා මගේ උත්සාහයන් දෙකම ව්‍යර්ථ වුණා. බණ්ඩාරනායක සම්මන්ත්‍රණ ශාලා පරිශ්‍රයේ “කමත” ඉදිවන්නේ මේ බලාපොරොත්තුවේ ප්‍රතිඵලයක් විදිහටයි.

අපට ඇකඩමියක් නැහැ, නමුත් කලාකරුවන්ට පුහුණු වීමට, වැඩමුළු කිරීමට සහ ඉගැන්වීමට ස්ථානයක් අපි කමත පරිශ්‍රයේ නිර්මාණය කරලා තියෙනවා. දැන් අපි කමත නාට්‍ය උලෙළට පිවිසෙන්නේ භාෂා තුනෙන්ම ශ්‍රී ලාංකේය නාට්‍ය ප්‍රවර්ධනය කිරීමේ එකම අරමුණ ඇතිවයි.

මම හිතන්නේ ශ්‍රී ලංකාව තුළත් ෆ්‍රින්ජ් (ත්‍රසබටැ) වැනි විචිත්‍රවත් නාට්‍ය ගම්මානයක අත්දැකීම නිර්මාණය කළ හැකියි කියා. මගේ කුඩා අත්හදා බැලීම්වලින් ලැබුණු සාර්ථකත්වය තුළින් මට එය පෙන්වා දී තිබෙනවා. ඉතින් අපි හැමෝම එකතු වෙලා ඒ හීනය සැබෑ කරගනිමු.”

කොළඹ කමත සැබෑ වූ සිහිය

කොළඹ කමත උළෙල ත්‍රිභාෂා උත්සවයක් ලෙස පැවැත්වීමට නියමිතය. ශ්‍රී ලංකාවේ වත්මන් සමාජ-දේශපාලන වාතාවරණය තුළ මෙවැනි සංස්කෘතික උත්සව හරහා අන්තර්කරණයේ සහ එකමුතුකම ප්‍රවර්ධනය කිරීම සම්බන්ධයන් අදහස් දක්වමින් හිටපු ජනාධිපතිනිය පැවසුයේ මෙවැනි අදහසකි.

“මම හිතන්නේ එය තීරණාත්මකයි. අපි ශ්‍රී ලංකාවේ විවිධ ප්‍රජාවන් අතර සමගිය සහ සංහිඳියාව ප්‍රවර්ධනය කිරීමෙහිලා විශාල වැඩකොටසක් සිදු කර තිබෙනවා. අපගේ වැඩසටහන් ඉතා සාර්ථක කරගැනීමට රංග කලාව විශාල වශයෙන් දායකවී තිබෙනවා. වේදිකා නාට්‍ය ප්‍රදර්ශනය කිරීමට පමණක් සීමා නොවී, විවිධත්වයේ අගය පිළිබඳ ගැඹුරු දැනුවත්භාවයක් ඇති කිරීම වෙනුවෙන් වැඩමුළු පහසුකම් සැලසිය යුතුයි. උත්සවය අවසන් වූ වහාම ඊළඟ පියවර ලෙස මෙය සිදුකරන්න අපි බලාපොරොත්තු වෙනවා.”

භාරධුර වගකීමක් භාරගත්තා

බිම්සරා ප්‍රේමරත්න – ප්‍රධාන උත්සව සම්බන්ධීකාරක

“කොළඹ කමත නාට්‍ය උළෙලේ ප්‍රධාන වගකීම භාරගැනීමට සිදුවූ අවස්ථාවේදී අප කුමන ආකාරයේ වැඩසටහනක් නිර්මාණය කළ යුතුද යන්න මම සහජයෙන්ම දැනසිටියා. අපේ ශ්‍රී ලංකාවේ පොහොසත් රංග සංස්කෘතියක් තිබෙනවා; ඒ නිසා, පවතින නාට්‍යවල විවිධත්වය සමරන වැඩසටහනක්, ඒ කියන්නේ දිගු හා කෙටි ආකෘති, නවීන හා සම්භාව්‍ය විශිෂ්ට කෘති, මුල් නිර්මාණ සහ අනුවර්තන, සිතුවිලි අවුස්සන පර්යේෂණාත්මක කොටස්, සිංහල, දෙමළ සහ ඉංග්‍රීසි යන භාෂා ත්‍රිත්වයෙන්ම ඉදිරිපත් කිරීම්වලට අවස්ථා ලබාදීමට අපි අදහස් කළා. ඇත්තෙන්ම එය තමයි අභියෝගය. කොහොම වුණත් මේ හරහා සමාජයේ නාට්‍ය කලාව වෙනුවෙන් තිබෙන උනන්දුව වැඩිවී තිබෙන බව පෙනෙනවා. ඉදිරි වසරවලදී මීට අමතරව තවත් බොහෝ දේ කිරීමට අපි බලාපොරොත්තුවෙන් සිටිනවා. මෙය ආරම්භයක් පමණයි.

මෙම උළෙල හරහා ප්‍රධාන වශයෙන් කාර්යයන් තුනක් කරනවා. පළමුව, නාට්‍ය ප්‍රදර්ශනාගාරයක් හරහා ශ්‍රී ලාංකේය රංග කලාව සැමරීම සිදුකරනවා. දෙවනුව, වැඩමුළු, පන්ති සහ සාකච්ඡා හරහා නැගී එන දක්ෂතා සවිබල ගැන්වීම සිදුකරනවා. තෙවනුව, සාමාන්‍ය මහජනතාවට නාට්‍ය ලෝකය පිළිබඳ කලා, අත්කම් සහ ක්‍රියාකාරකම් ඇසුරෙන් අත්දකින්න අවස්ථාවක් ලෙස උත්සව වෙළඳපොළක් තිබෙනවා. ඒ කියන්නේ මේ උත්සවය තුළ සෑම කෙනෙකුටම යමක් තිබෙනවා.

රඟහල කියන්නේ අවකාශය, ශක්තිය සහ මිනිසුන් යන ප්‍රධාන අංග තුනෙන් සමන්විත සහජීවනයක් ලෙස දකින්න පුළුවන්. කලාකරුවෙකු සජීවී ප්‍රේක්ෂකයින් වෙත රඟ දක්වන විට, මෙම සහජීවනය නිර්මාණය වන අතර, එහි ඉන්ද්‍රජාලික යමක් තිබෙනවා. ප්‍රේක්ෂකයින්, ඔවුන් එය අත්විඳීමෙන් පසු, එම ඉන්ද්‍රජාලික ශක්තියෙන් යම් ප්‍රමාණයක් ඔවුන් සමඟ රැගෙන ගොස්, ප්‍රජාව සමඟ බෙදාගන්නවා වැනි හැඟීමක් දැනෙනවා. ඒක තමයි රංග කලාවේ බලය ලෙස මම හඳුන්වන්නේ.

ශ්‍රී ලංකාවේ නාට්‍ය ප්‍රජාව භාෂා බාධක නිසා බෙදී තිබෙනවා. බහු භාෂාවලින් වැඩ කරන වෘත්තිකයන් කිහිප දෙනෙකු සහ සමහර ප්‍රජා ප්‍රේක්ෂකයින් වගේම ඇතැම් දෙබස් නිසා ඉඳහිට මෙය අතිච්ඡේදනය වෙනවා. මෙම අවස්ථා දුර්ලභයි. මෙම ගතිකත්වය මෙම ප්‍රජාවන් සමාජය තුළ ජීවත් වන ආකාරය පිළිබිඹු කරනවා. මෙම උත්සව වැඩසටහන මඟින් භාෂා තුනෙන්ම නාට්‍යවල සංකලනයක් ඉදිරිපත් කරන අතර, වැඩමුළු සහ සාකච්ඡා මඟින් හැකිතාක් භාෂා විකල්ප ද සැපයීමට උත්සාහ කරනවා. නාට්‍යයක වචන සහ භාෂාව එක් අංගයක් පමණයි. දෙබස් සම්පූර්ණයෙන් තේරුම් ගැනීමට හැකියාවක් නොමැති වුවද ප්‍රදර්ශනය කරන ලද නාට්‍ය රසවින්දනය කළ හැකිවීම රංග ශාලාවේ ඇති අපූරුම දෙය කියලා මම නැවතත් කියන්න කැමතියි.”

මේ අවකාශයම වුණත් විශේෂයි

චංචලා ගුණවර්ධන – වැඩසටහන් අධ්‍යක්ෂ

“මුල් වරට පැවැත්වෙන උත්සවයක් සැලසුම් කරනකොට අපට නිතරම පුළුල් නිර්මාණාත්මක ඉඩක් ලැබෙනවා. මම ඒකට හුඟක් කැමතියි. අපි එයින් බලාපොරොත්තු වෙන අවසාන ප්‍රතිඵලය වෙනුවෙන් ඉඩකඩ නිර්මාණය කරමින් ඉන්නේ. මේ වගේ උත්සවයක් ඕනෑම කෙනෙක්ට එන්න පුළු‍වන්, ඔවුන්ව පිළිගන්නා තැනක් කරන එක වැදගත් බව උත්සව සංවිධානය කිරීම සම්බන්ධයෙන් මගේ කලින් අත්දැකීම්වලින් මම ඉගෙනගත්තා. එය චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක මහත්මියත් නිතරම අපට මතක් කරන දෙයක්. ඒ සාධකය මෙම අවකාශය සැලසුම් කිරීමේ ඉඳන්ම ප්‍රවේශපත්‍ර වෙනකම්ම වැදගත් ලෙස සලකා තමයි අපි වැඩ කරන්නේ.

මම අනිවාර්යයෙන් කියන්න ඕනෑ මෙහි වැඩකටයුතුවලට ‘මාතර උත්සවය සංවිධානය’ කිරීමේදී මම සම්බන්ධ වුණු පුද්ගලයින් ලොකු උදව්වක් වුණා. ගාලු‍ සාහිත්‍ය උලෙළේ ගිසෙල් සහ සමූල උත්සවයේ සොනාලි ඔවුන්ගේ සම්බන්ධතා ගොඩක් අපිට හඳුන්වලා දුන්නා. අපි ඨදදා ඵ්රනැඑ එක්ක එකතු වෙලා ඉන්නවා. ඒ වගේම ණ්ඛ්ල ඵමිසජ ඵ්එඑැරිල ඨඛඞල භට්ටැ වගේ නිර්මාණශීලී පුද්ගල කණ්ඩායම් ගොඩක් අපිත් එක්ක එකතු වෙලා ඉන්නවා.

මම කලින් උත්සව සංවිධානය කරද්දී නොදැකපු, කොළඹ කමත උත්සවයේ දකින විශේෂත්වයක් තමයි, ඒ වෙනුවෙන්ම ඉදිකරන යටිතල පහසුකම්, දත්දැකීම් බහුල බණ්ඩාරනායක සම්මන්ත්‍රණ ශාලා කාර්ය මණ්ඩලේ උපකාරය සහ චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක මැතිනියගේ පෞද්ගලික මැදිහත්වීම. ඒ නිසාම තමයි මාස හතරක් පහක් ඇතුළත මේ වගේ උත්සවයක් සංවිධානය කරන්න පුළු‍වන් කියන විශ්වාසය මට ඇතිවුණේ. මට ඇත්තටම පුළු‍වන් වුණා පරිපාලන වැඩ ගැන වැඩිය කරදර නොවී බිම්සරා එක්ක එකතුවෙලා නිර්මාණාත්මක වැඩ කොටසට අවධානය යොමුකරන්න. අපිට ඕනෑ වුණා නිකන්ම නාට්‍ය පෙන්වන අවස්ථාවකට එහා මේ උත්සවය අරගෙන යන්න. ඒ නිසා තමයි තරුණයන්ට අත්දැකීම් සහිත නාට්‍යවේදීන් එක්ක කතා කරන්න, ඔවුන්ට තියෙන ප්‍රශ්න ඉදිරිපත් කරන්න පුළු‍වන් ආකාරයේ විවිධ සාකච්ඡා සහ සංවාද සංවිධානය කරලා තියෙන්නේ. මම කුඩා කාලයේ ඉඳන්ම කලාවට සම්බන්ධයි. ඒ නිසාම මම දන්නවා අපි අපේ තරුණ ප්‍රජාව බලගන්වලා මේ ක්ෂේත්‍රයට එකතු කරන එක අනාගතය කොයිතරම් වැදගත්ද කියලා.

ශ්‍රී ලංකාවේ තියෙන අනෙකුත් නාට්‍ය උත්සව අපි විශාල වශයෙන් අගය කරනවා වගේම ඒවායෙන් අපි ගොඩක් දේවල් ඉගෙනගන්නවා. අපේ උත්සවය ටිකක් වෙනස් විදිහට සිද්ධ වෙන්නෙ. එතැනදි දවස් කිහිපයක් පුරාවට, දවස මුළුල්ලේම සංකීර්ණ කාලසටහනකට අනුව වැඩසටහන් ක්‍රියාත්මක වෙනවා. සමහර වෙලාවට එකම වේලාවේ වැඩසටහන් කිහිපයක් තියෙනවා. ඒ නිසා ප්‍රේක්ෂකයන්ට අනිවාර්යයෙන්ම තෝරාගැනීමක් කරන්න වෙනවා. ඒත් මම හිතනවා ඒකෙන් මඟහැරෙන නාට්‍ය, වැඩසටහන් ගැන වැඩිදුර හොයන්න ඔවුන්ව පෙළඹෙනවා කියලා.

ඒ වගේම අපි විශ්වාස කරනවා මේ කොළඹ කමත අවකාශයම වුණත් විශේෂයි කියන එක. උත්සවයත් එක්ක එකතුවෙන විවිධාංග එක්ක මෙතැන වෙනස්ම කලා පරිසරයක් නිර්මාණය වේවි. ඒ නිසා අපි ඔබට ආරධනා කරන්නේ මේ විවිධ නාට්‍ය බලන්න, වැඩසටහන්වලට සහභාගි වෙන්න විතරක් නොවේ, එතැන දවසක් ගතකරන්න. ඔබ එනකොට බිම වාඩිවෙන්න පුංචි රෙදි කෑල්ලක්, ඉන්න ගමන් හපන්න කඩචෝරු ටිකක් අරගෙන ඇවිත් ඔබේ හිතවතුන් එක්ක මෙතැන දවස ගතකරන්න. මෙතැන නිර්මාණය වෙන්න ශක්තිය විඳින්න.”

• හරිත අතපත්තු