රාජපක්ෂ අතීතය අමතක කොට රාජපක්ෂ අනාගතයකට –  තිසරණි ගුණසේකර

‘ජනාධිපතිවරුන් රජුන් නොවේ.’ ඇමරිකානු විනිසුරුවරියක වූ ටානියා ඩුක්ටාන් මහත්මිය 2021දී ලියූ නඩු තීන්දුවක අවධාරණය කළාය. නමුත් ජේ ආර් ජයවර්ධන මහතා ලංකාවේ විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය නිර්මාණය කළේ රාජාණ්ඩුවක ඌරුවටය. මෙයට අවම හෝ ව්‍යතිරේකයක් වූයේ ජනාධිපති ධුර කාල සීමාවයි.

මෙම සීමාවද තවත් ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයක් හරහා ඉවත් කොට තෙවන ධුර කාලයක් සඳහා තරග කිරීමට 1988 සමයේ ජයවර්ධන මහතා අදහස් කළ බවත් එය නතර වූයේ එවකට එජාප මහලේකම් තනතුර දැරූ රන්ජන් විජේරත්න මහතාගේ මැදිහත්වීම නිසා බවත් පසුව වාර්තා විය. ජවිපෙ දෙවන කැරැල්ලත් සමග නිර්මාණය වූ නව දේශපාලන තත්වය තුළ ජයවර්ධන මහතාට ජනපතිවරණය ජය ගත නොහැකි බවත් ඊට හොඳම හැකියාව ඇත්තේ නිර්-ප්‍රභූ පසුබිමකින් ආ රණසිංහ ප්‍රේමදාස මහතාට බවත් විජේරත්න මහතාගේ තර්කය විය. එජාපයේ අනාගතය වෙනුවෙන් කළ ඉල්ලීම පිළිගත් ජයවර්ධන මහතා ජනපති ධුර කාල සීමාව ඉවත් කිරීමේ අදහස අත්හැර දැමීය.

ජනපති ධුර කාල සීමාව ඉවත් කිරීමේ ජයවර්ධන සිහිනය සැබෑ කළේ මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාය. ඒ 2010 සැප්තැම්බරයේ 18 වන ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය තුළිනි. සංශෝධනයට අවශ්‍ය දේශපාලන වටපිටාව නිර්මාණය කිරීමට රාජපක්ෂවරු සුපුරුදු රැවටිල්ල භාවිත කළහ. ජනපති ක්‍රමය අහෝසි කරන බවට ජනපතිවරයා කියා සිටියා පමණක් නොව ඒ පිළිබඳව එජාපය සමග කතාබහක්ද ආරම්භ කළේය. ලංකාව රාජපක්ෂ යුගයකට පිවිස ඇති බවත් ඉදිරි වසර 50 තුළ රට පාලනය කරනුයේ රාජපක්ෂවරුන් බවත් ‘රාජකීය දෛවඥ’ සුමනදාස අබේගුණවර්ධන මහතා 2010 ජුනි මස සිදුකළ අනාවැකියෙනි රාජපක්ෂවරුන්ගේ සැබෑ අරමුණ හෙළිදරව් වූයේ.

මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා තම දෙවන ධුර කාලය සඳහා දිවුරුම් දුන්නේ 2010 නොවැම්බර් 19 වෙනිදාය. ඔහුගේ 65 වන උපන්දිනය නොවැම්බර් 18 වෙනිදාට යෙදී තිබුණි. මේ දෙක වෙනුවෙන් මහජන මුදල් වැය කරමින් සතියක් පමණ පුරා නිල උත්සව රැසක් පැවැත්වුණි. මාගම්පුර මහින්ද රාජපක්ෂ වරාය යනුවෙන් නම් කෙරුණු හම්බන්තොට වරාය විවෘත කිරීමත් සූපවේදීන් 300කට අධික පිරිසක් විසින් (සුදු කැකුළු සහල් කිලෝ 12000ක්, පොල් 15000ක් හා කජු කිලෝ 300ක් යොදාගෙන) කිලෝ 4000ක් බරැති ලොව විශාලතම කිරිබත පිසීමත් මේ අතර විය. රට පුරාවූ පෝස්ටර් හා බැනර්වලින් කියැවුණේ මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා ලංකාවේ හිරු හා සඳු බවය. ජනපතිවරයා දිවුරුම් දීම සඳහා ජනපති ලේකම් කාර්යාලයේ ඉදිකළ පීඨිකාවේ පසුතලය හැඩ වී තිබුණේ සිංහල සම්ප්‍රදායට නිර්මාණය වූ හිරුගේ චිත්‍රයකිනි.

සුබ නැකතට හිරු මුහුණ දෙබෑවී මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා පීඨිකාවට සම්ප්‍රාප්ත විය. ඔහු පිටුපසින් රාජපක්ෂ මහත්මියත් පුත්තු දෙදෙනාත් වූහ. ජනපතිවරයා ජාතිය අමතා කළ කතාව සියලු පාසල් සිසුන් පාසල් වේලාව තුළ ඇසිය යුතුයැයි අධ්‍යාපන ඇමති බන්දුල ගුණවර්ධන මහතා නිල නියෝගයක් නිකුත් කළේය.

18වන සංශෝධනයෙන් හෝ මේ සියලු උත්සවවලින් රාජපක්ෂවරුන්ගේ බල පිපාසාව සංසිඳුණේ නැත. මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාට ලැබුණු උපන්දින ත්‍යාගයන් අතර ඔටුන්නක්ද තිබිය යුතුව තිබුණා යැයි බැසිල් රාජපක්ෂ මහතා බි්‍රතාන්‍යයේ ද ඉකොනොමිස්ට් (The Economist) සඟරාවට ප්‍රකාශ කළේය. පාරදෘශ්‍යභාවය, වගවීම හා සීමාවන් යනු බටහිර සංකල්ප බවත්, ඒවා ආසියානු සංස්කෘතියට ආගන්තුක බවත් මේ ඇරඹෙනුය් පාලක රජුන්ගේ (ruler kings) යුගය බවත් බැසිල් රාජපක්ෂ මහතා විස්තර කළේය. (A coronation in Sri Lanka-The Economist නොවැම්බර් 2010)

රාජපක්ෂ මහතා 2015 ජනපතිවරණය ජය ගත්තා නම් 2010දී නොලැබුණු කිරුළ පවා ඔහු අත්පත් කරගන්නට ඉඩ තිබුණි.

එදා ‘ලොව දිනු නායකයා’ යයි තම අනුගාමිකයන්ගෙන් පිදුම් ලද මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා හා ඔහුගේ පවුල අද බිංදුවටම වැටී තිබේ. මේ වැටීම කොතෙක්ද යත් 2024 මහා මැතිවරණයෙන් පවුලේ කිසිවකුත් ජය නොගත් අතර නාමල් රාජපක්ෂ මහතා පාර්ලිමේන්තුවට පැමිණියේ ජාතික ලැයිස්තුවේ පිහිටෙනි. එහෙත්, එවන් දරුණු පරාජයකින් පසුව පවා, රාජපක්ෂවරුන්ගේ බල තණ්හාව බිඳකුදු අඩුව නැත. කාගේ කාගේ හෝ පිහිටෙන් මොන ව්‍යසනයක් හෝ මතින් ජනපතිවරණයත් මහා මැතිවරණයත් දිනා යළිත් රාජපක්ෂ පවුල් පාලනයක් ස්ථාපිත කිරීම ඔවුන්ගේ අරමුණයි.

මේ අරමුණ ඉටු කර ගැනීම සඳහා අත්‍යවශ්‍ය පූර්ව කොන්දේසි දෙකක් ඇත. එකක් නම්, ජාජබ/ජවිපෙ පාලනය තමන් ජනතාවට දුන් සියලු ප්‍රධාන පොරොන්දු කඩකොට තමන් වෙනස් කිරීමට පොරොන්දු වූ ජරාජීර්ණ දේශපාලන සංස්කෘතියට අනුගත වීමයි. දෙවැන්න නම්, පොහොට්ටු පක්ෂයත් සමග නිල/නොනිල ලෙස සන්ධානගත වීම තුළින් රාජපක්ෂවරුන්ගේ අතීත පව් සෝදා ගැනීමට විපක්ෂය (විශේෂයෙන්ම සජබ) උපකාර කිරීමයි.

නිවාස ප්‍රශ්නයෙන් හෙළිවන රාජකීය උමතුව

මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාගේ නිල නිවස පිළිබඳ හටගෙන ඇති ගැටලුව ආණ්ඩුව කියන්නාක් මෙන් දෙදෙනකුට වර්ග අඩි 30000ක් විශාල නිවසක් දීම හෝ පොහොට්ටුව කියන්නාක් මෙන් ‘රට බේරාගත් නායකයා’ ගෙදරින් ඉවත්කිරීම හෝ නොවේ. එය පොදුවේ මෙරට දේශපාලන සංස්කෘතියත් සුවිශේෂ වශයෙන් ලාංකීය ජනාධිපති ක්‍රමයේ රාජකීය ඌරුවත් පිළිබඳ ප්‍රශ්නයකි.

විශ්‍රාමික ජනපතිවරයකුට හා ඔහුගේ/ඇගේ වැන්දඹු බිරිඳට/සැමියාට මහජන මුදලින් නිවසක් දීම ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී රටකට ගැළපන්නක් නොවේ. මා දන්නා තරමට මෙවැනි වරප්‍රසාදයක් විශ්‍රාමික ජනපතිවරුන්ට දෙන කිසිදු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී රටක් නොමැත. නමුත් රාජාණ්ඩුවක් තුළ නම් කිරුළ අතහරින රජුට/රැජිණට මාලිගාවක් වෙන් කර දීම සම්ප්‍රදායකි.

ජේ ආර් ජයවර්ධන මහතා 1986 දී ජනාධිපති හිමිකම් පනත (Presidents’ Entitlement Act&) ගෙන ආවේ මේ නිසා විය යුතුය.

මහින්ද රාජපක්ෂ හිටපු ජනපතිවරයාගේ නිල නිවස පිළිබඳ ප්‍රශ්නය මෙරට ජනාධිපති ක්‍රමයේ රාජාණ්ඩුවාදී ස්වභාවයේ ප්‍රකාශනයකි. වත්මන් ආණ්ඩුව ජනපති හිමිකම් පනත අහෝසි කළද අනාගත ජනාධිපතිවරයකුට මෙම පනත නැවත ගෙනඒමට හැක. ජනපති ක්‍රමය පවතින තාක් ජනපතිවරුන් නොනිල රජුන් මෙන් කටයුතු කිරීම වළක්වා ලිය නොහැක.

විශ්‍රාමික ජනපතිවරුන්ගේ නිල නිවාස පිළිබඳ ප්‍රශ්නය මෙරට මැති ඇමතිවරුන් භූක්ති විඳින විවිධාකාර වරප්‍රසාද පිළිබඳ කතාවේම දිගුවකි. එය මෙරට දේශපාලන සංස්කෘතියේ පිළිබිඹුවකි. දේශපාලකයන් මහජන මුදලින් නඩත්තු වීමේ සිරිත ක්‍රම ක්‍රමයෙන් වර්ධනය වී රාජපක්ෂ පාලන සමයේ දැවැන්ත පිම්මක් පැන්නේය. සියලුම ඇමතිවරුන්ට කොළඹින් නිල නිවසක් (හෝ කුලී නිවසක්) දීම වැනි ලොව එකුදු රටක හෝ නැති සුපිරි වරප්‍රසාද බිහිවී මුල් බැස ගන්නේ මේ සමයේය. තමන්ගේ පවුල් පාලනයට සහාය ලබාගැනීම සඳහා තම මැති ඇමතිවරුන්ට රාජපක්ෂවරුන් දුන් සන්තෝෂම් ලෙස මෙම වරප්‍රසාද හැඳින්වීම නිවැරදිය. අද ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ගැන කතා කරමින් විපක්ෂයේ ‘චරිත’ බවට ප්‍රතිනිර්මාණය වී ඇති ඩලස් අලහප්පෙරුම හා ජීඑල් පීරිස් වැන්නවුන් ලසන්ත වික්‍රමතුංග ඝාතනයේ සිට 20 වන සංශෝධනය දක්වාම සියලුම ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී, මානව විරෝධී රාජපක්ෂ ක්‍රියාවන් ඉවසුවේ ඔවුන්ට නැතිවන්නට බොහෝ දේ රාජපක්ෂවරුන් විසින් දී තිබුණු නිසාය.

මහින්ද රාජපක්ෂ හිටපු ජනපතිවරයාගේ නිල නිවස ගැන කතා කිරීමෙන් ඔබ්ට ගොස් මෙරට පරපුටු පාලක කුලය පිළිබඳව පුළුල් කතිකාවක් ඇතිවිය යුත්තේ මෙම දේශපාලන උප සංස්කෘතිය දේශපාලනයට විශේෂයෙන්ම බලයට පත්වන සියල්ලන්ටම ශරීරගත වන වෛරසයක් වන බැවිනි. මාලිමාවේ ඇතැම් මන්ත්‍රීවරුන් දැනටමත් වාහන පිළිබඳව ප්‍රසිද්ධියේ කන්කෙඳිරි ගෑමෙන් පෙනීයනුයේ මෙම වෛරසයට සදාකාලික ප්‍රතිශක්තියක් වත්මන් ආණ්ඩුවටද නොමැති බවය. විනය හා ස්වයං විනය භාවිත කරමින් මෙම වරප්‍රසාද බොහොමයක් භාවිත නොකිරීම මෙම ප්‍රශ්නයට විසඳුමක් නොවේ. කළ යුත්තේ තමන් සතු බහුතර බලය භාවිත කරමින් ජනපති, ඇමති මන්ත්‍රී වරප්‍රසාද අත්‍යවශ්‍ය අවමයකට සීමා කරන අණ පනත් සම්මත කරගැනීමයි. නැතහොත් මාලිමා පාලනය සමයේ පවා වරප්‍රසාද භාවිත කිරීම ක්‍රම ක්‍රමයෙන් වර්ධනය විය හැකි අතර ඊළඟ මැතිවරණයෙන් පත්වන නව පාලනයක් තුළ එය යළිත් සාමාන්‍යයක් බවවට පත්වනු ඇත.

ජෝ හෙලන් මහත්මිය ඕස්ටේ්‍රලියානු නිව් සවුත් වේල්ස් ප්‍රාන්ත ප්‍රවාහන ඇමති ධුරයෙන් මේ සතියේ ඉල්ලා අස්වූවාය. පුද්ගලික දිවා කෑමකට යාමටත් රැකියාවට යන අතරතුර තම දරුවා ක්‍රීඩා මධ්‍යස්ථානයකට ගෙනයාමටත් අමාත්‍යාංශ රියැදුරකු භාවිත කිරීම ඇය කළ වරදයි. මේ බව හෙළිවූ විට මාධ්‍යවලින් හා සමාජයෙන් විරෝධයක් හටගත්තේ එය රාජ්‍ය සම්පත් අවභාවිතාවක් බව පෙන්වා දෙමිනි. ජනතාවගෙන් සමාව ගනිමින් හා තම ක්‍රියාව නිසා රජයට වූ ඔස්ටේ්‍රලියානු ඩොලර් 750 (ලංකා රුපියල් 139,823) යළි ගෙවීමට පොරොන්දු වෙමින් හේලන් මහත්මිය ඇමතිධුරයෙන් ඉල්ලා අස්වූයේ එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙසය.
ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී රටක තිබිය යුත්තේ, සංවර්ධනය අපේක්ෂා කරන රටක තිබිය යුත්තේ පාරදෘශ්‍යභාවය, වගවීම හා සීමාවන් මත පදනම්වූ මෙවැනි දේශපාලන සංස්කෘතියකි. මෙවැන්නකින් තොරව ක්‍කැ්බ ීරස ඛ්බන් ක්ලීන් නොවනු ඇත. රාජපක්ෂවරුන් මෙවැනි දේශපාලන සංස්කෘතියකට සපුරා එරෙහි වන බව බැසිල් රාජපක්ෂ මහතා ඒ වචනවලින්ම කියා ඇත. 18 වන ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයේ සිට මාධ්‍ය මර්දනය දක්වාත් ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කරන්නට එකඟ නොවීමේ ‘වරදට‘ අනීතික දෝෂාභියෝගයකින් අගවිනිසුරුවරිය පන්නා දැමීමේ සිට තම සුවච කීකරු ගෝලබාලයන් මහජන මුදලින් නඩත්තු කිරීම දක්වාවූ රාජපක්ෂ ක්‍රියාවල අරමුණ වූයේ පාරදෘශ්‍යභාවයකින්, වගවීමකින් හා සීමාවන්ගෙන් තොරවූ පාලන තන්ත්‍රයක් හා මේ දුර්ගුණ අනුමත කරන හා පොදුකරණය කරන දේශපාලන සංස්කෘතියක් නිර්මාණය කිරීමය.

2006දී රාජපක්ෂ පාලනය ලසන්ත වික්‍රමතුංග කතුවරයා අත් අඩංගුවට ගැනීමට අසාර්ථක උත්සාහයක් දැරීය. මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයාට අධි සුඛෝපභෝගී බංකරයක් ඉදිකිරීමට ඇති සැලැස්මක් හෙළිදරව් කිරීම ඔහු රාජපක්ෂවරුන්ගේ උදහසට ලක්වීමට හේතුවයි. මෙය කොටි සංවිධානයට නියමින් හෝ අනියමින් උපකාර වන දේශද්‍රෝහී ක්‍රියාවක් බව කෙහෙළිය රඹුක්වැල්ල අමාත්‍යවරයා වික්‍රමතුංග මහතා අත්අඩංගුවට ගැනීමට ගත් උත්සාහය සාධරණය කරමින් කියා සිටියේය.

අක්කරයකට අධික භූමිභාගයක පිහිටි දැවැන්ත නිල නිවසේ දිගටම රැඳී සිටීම සාධාරණීකරණය කරන්නට රාජපක්ෂවරුන් (ඊළාම් යුද්ධයේ ජයග්‍රහණයෙන් වසර 15කට පසු) ඉදිරිපත් කරන්නේද මෙම ත්‍රස්තවාදී කතාවමය. මාලිමා පාලනය ජනපති ක්‍රමය අහෝසි නොකළහොත් හා නාමල් රාජපක්ෂ මහතා අනාගතයේ ජනපතිධුරය දිනා ගතහොත්, පාදෘශ්‍යභාවයෙන් වගවීමෙන් හා සීමාවෙන් තොර මර්දනකාරී නාස්තිකාරී හා පරපුටු දේශපාලන සංස්කෘතිය යළි ස්ථාපිත කිරීම සාධාරණීකරණය කිරීමට යොදාගනු ඇත්තේද ‘ත්‍රස්තවාදී’ තර්කයයි. ඊට එරෙහි වන සියල්ලන්ටම (ඒ වන විට විපක්ෂයේ සිටින ජාජබ/ජවිපෙ ඇතුළුව) එල්ල කරනු ඇත්තේද දේශද්‍රෝහී චෝදනාවයි.

රාජපක්ෂවරුන් නිදහස ගැන කතා කරන විට අදහස් කරනුයේ නීති රීති සම්ප්‍රදායන්වලින් සීමා නොවී තමන්ට (හා තම ගෝලයන්ට) සිතුවක් කිරීමට ඇති නිදහසයි. ඔවුන්ගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය යනු හොඳින් හෝ නරකින් මැතිවරණ, තම මතය හා පිළිවෙත් ජයග්‍රහණය කරවීමයි. ඔවුන්ගේ මානව අයිතීන් යනු තම විරුද්ධවාදීන් ඝාතනය/මර්දනය කිරීමේ සිට කොළඹ හා නුවර පාරවල් වසා දමා මෝටර් රථ රේස් පැදීමේ අයිතියයි. ඔවුන්ගේ සංවර්ධනය යනු තමන්ගේ නම රඳවන, තමන්ට හා ගෝලයන්ට මඩිය තර කිරීමට ඉඩ සලසන, රට ණය කරන ප්‍රදර්ශනාත්මක ව්‍යාපෘති ක්‍රියාත්මක කිරීමයි. (දකුණු ආසියාවේ විශාලතම සම්මන්ත්‍රණ ශාලාව හම්බන්තොට ඉදිකිරීම ‘සංවර්ධනයට’ එක් උදාහරණයක් පමණි.)

ජනතාව ප්‍රතික්ෂෙප කළ රාජපක්ෂවරුන්ට යළි පණදීම

රුපියලෙන් රුපියල එකතු කොට මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාට නිවසක් සාදාදීමට සූදානම් ජනතාව මේ රටේ සිටින බව රෝහිත අබේගුණවර්ධන මන්ත්‍රීවරයා ප්‍රකාශ කෙළේය. ප්‍රශ්නය නම් රුපියල් 342,789කින් ඉදිකළ හැකි නිවස කවරක්ද යන්නය.

තමාට ආදරය කරන ජනතාව තම පුත් නාමල්ට ඡන්දය දෙනු ඇතැයි මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා ජනපතිවරණයට දින කිහිපයකට පෙර කියා සිටියේය. 342,789 යනු නාමල් රාජපක්ෂ මහතා ජනපතිවරණයෙන් ලත් ඡන්ද ප්‍රමාණයයි.

ජනප්‍රියත්වයේ හිණිපෙත්තනේ පියවර ගණනක් මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා පහත වැටී තිබේ. නමුත් රාජපක්ෂ පවුලටත් පොහොට්ටු පක්ෂයටත් ඇති එකම දේශපාලන සම්පත ඔහුය. ඔහුව අලෙවි කිරීමත් ජාතිවාදය/ආගම්වාදය පැතිරවීමත් හැර බලයට ඒමේ වෙනත් මගක් ඔවුන්ට නැත. මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා මිය ගිය පසු ඔහුගේ සිරුර ලෙනින්, කිම් ඉල් සුන් හා හෝ චි මිං මෙන් ප්‍රදර්ශනය කළ යුතුයැයි රාජපක්ෂ අනුචරයකු කීවේ විහිළුවට හෝ අතිශයෝක්තියෙන් නොවේ.

නාමල් රාජපක්ෂගේ නායකත්වයෙන් රාජපක්ෂවරුන්ට බලයට ඒමට වක්‍ර මාර්ග දෙකක් ඇත. එකක් නම් මාලිමා ආණ්ඩුව තම ජනවරමට මුළුමනින්ම පිටුපෑමයි. දෙවැන්න නම් විපක්ෂය ‘ආණ්ඩු විරෝධයේ‘ නාමයෙන් රාජපක්ෂවරුන්ගේ පව් සේදීමයි.

මාලිමා ආණ්ඩුව තමන්ට ලැබුණු ජනවරම විහිළුවක් බවට පත් නොකරගනු ඇතැයි කවුරුන් හෝ හිතනවා නම් එයට හොඳම පිළිතුර ලසන්ත වික්‍රමතුංග ඝාතනයේ ප්‍රධානතම චුදිතයන් තිදෙනකු මුදා හරින්නැයි නීතිපතිවරයා අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවට යැව්වා යැයි කියවෙන ලිපියයි.

මෙම පුවත සත්‍ය නම් නීතිපතිවරයාට එවැනි සදාචාර විරෝධී ක්‍රියාවක් කිරීමට ඉඩ දී ආණ්ඩුව බලා නොසිටිනු ඇත. ආණ්ඩුව මැදිහත් වී මෙම නියෝගය නතර කිරීමට විශාල හැකියාවක් තිබේ. ප්‍රශ්නය ඒ නොවේ. නීතිපතිවරයා එවැනි ලිපියක් යවන තුරු, ඒ ගැන මාධ්‍ය හෙළිදරව් කරන තුරු, ආණ්ඩුව කළේ කුමක්ද යන්නයි. මෙයින් පෙනී යනුයේ ආන්ඩුවේ නොහැකියාව, බැරිකම නොවේද? මෙවැනි පාලනයකට තම ජනවරම ඉටුකිරීමේ උවමනාවක් තිබුණත් එසේ කිරීමේ හැකිකමක් තිබිය හැකිද?

මාලිමා පාලනය සමග ඇති ප්‍රශ්න නිසා පොහොට්ටුව හා ‘පොදු සන්ධාන’ ගසාගනිමින් දැනුවත්ව හෝ නොදැනුවත්ව රාජපක්ෂවරුන්ට යම් සුජාතභාවයක් ලබාදීමට විපක්ෂය කටයුතු කිරීමට ඇති හැකියාව රාජපක්ෂවරුන්ට බලයේ දොර විවර කළ හැකි අනෙක් ක්‍රමයයි.

මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා තම විශ්‍රාමික නිල නිවස හැඩ-වැඩ ගැන්වීම උදෙසා 2021-23 කාලය තුළ රුපියල් මිලියන 400කට අධික ජනතා මුදලක් නාස්ති කිරීමවත් ඍජුව හෙළාදකින්නට විපක්ෂයේ ප්‍රධාන පක්ෂ ඉදිරිපත් නොවීමෙන් පෙනීයන්නේ ඉහත අවදානම සැබෑවක් බවයි.

විපක්ෂය ආණ්ඩු විරෝධී විය යුතුයි. නමුත් ආණ්ඩුව කරන කියන සියල්ලටම විපක්ෂය විරුද්ධ විය යුතුද?
විශ්‍රාමික ජනපතිවරුන්ගේ හා වත්මන් හා විශ්‍රාමික මැති ඇමතිවරුන්ගේ වරප්‍රසාද අහෝසි කිරීම සඳහා ආණ්ඩුව පනතක් රැගන ආවොත් විපක්ෂය කරන්නේ කුමක්ද? වයස අවුරුදු 5, 13, 15 දරුවන් තිදෙනකු ඇතුළු දෙමළ සිවිල් පුරවැසියන් 8 දෙනකු ගෙල කපා මරා දැමීම සම්බන්ධයෙන් ලංකා අධිකරණයෙන් මරණ දඬුවම් ලැබ 2020 මාර්තු මස ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතාගෙන් ජනාධිපති සමාව ලැබූ හමුදා සැරයන් සුනිල් රත්නායක මහතාගේ ජනාධිපති සමාව අහෝසි කිරීමට ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය තීන්දු කළහොත් සජබ හා එජාපය ඒ පිළිබ`ඳව ගන්නා ස්ථාවරය කුමක්ද?

හමුදාවන් විසින් යුද්ධයෙන් 15 වසරකට පසුවත් තවමත් අත්පත් කරගෙන සිටින උතුරේ ඉඩම් ඒවායේ මුල් අයිතිකරුවන්ට දීමට හෝ තවමත් රිමාන්ඩ් බාරයේ පසුවන දෙමළ දේශපාලන සිරකරුවන් නිදහස් කිරීමට ආණ්ඩුව ක්‍රියා කළහොත් සජබ හා එජාපය කරන්නේ කුමක්ද?

බලයට ඒමට මග හෙළිපෙහෙළි කිරීම සඳහා රාජපක්ෂවරුන් ජාතිවාදී/ආගම්වාදී ගිනි ඇවිළවුවහොත් විපක්ෂයේ ස්ථාවරය කුමක් වේද?

ආණ්ඩුවේ නොහැකියාවත් විපක්ෂයේ මංමුලාවත් නිසා රාජපක්ෂවරුන්ට යළි බලයට ඒමේ මඟක් විවර වීමේ අවදානම සුළු කොට තැකිය නොහැක. රාජපක්ෂාගමනය-3 ඛේදාන්තය ලංකාවේ අනාගතය බවට පත්වීමේ උවදුර සමනය කිරීම ශාන්තිකර්මවලින් කළ හැක්කක් නොවේ. එයට ඇති එකම පිළියම රාජපක්ෂවරුන්ගේ සැබෑ ස්වභාවය ලාංකීය සමාජයට අමතක වීමට ඉඩ නොතැබීමයි. වර්තමානයේ බරෙන් මිරිකී අතීතය අමතක වුවහොත් යළි පාලක රජුන්ගේ (ruler king) යුගයක් බිහිවීම වළකාලිය නොහැක.