ජයදේව උයන්ගොඩ
ලංකාවේ ජනාධිපතිවරණය අවසන් වී නව ජනාධිපති පත්වී දැන් මාසයකට ආසන්නය. බලයට පැමිණ තිබෙන නව දේශපාලන ‘පක්‍ෂය’ වන ජාතික ජන බලවේගයට රාජ්‍ය ව්‍යුහයේ සම්පූර්ණ බලය තවමත් ලැබී නැත. දැනට බලය ලැබී තිබෙන්නේ විධායකයේය. පාර්ලිමේන්තුවේ / ව්‍යවස්ථාදායකයේ බලය ලබා ගැනීම, එම ක්‍රියාවලිය සම්පූර්ණ කිරීමේ ඊළඟ අවස්ථාවයි. නොවැම්බර් දෙවැනි සතියේ ජාතික ජන බලවේගයට බලය මාරුවීමේ ක්‍රියාවලිය සම්පූර්ණ වෙනු ඇත. රටේ දැනට තිබෙන ප්‍රවණතාවලින් පෙනෙන්නේ, ජාජබයට පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතරයක් ලබාගැනීම දුෂ්කර නොවනු ඇත යන්නයි. මෙම පසුබිම තුළ ලංකාවේ දේශපාලන සාකච්ඡාව අලුත් තේමාද මතුවෙමින් තිබේ.
මෙම තේමා අතරින් ප්‍රමුඛ තැනක් ගන්නා එකක් වන්නේ නව ජනාධිපතිවරයා ඉදිරියේ තිබෙන ‘අභියෝග’යි. මූලාශ්‍ර දෙකකින් මෙම ‘අභියෝග කතිකාව’ ගොඩ නැගී තිබෙන බව පෙනේ. එම කතිකාව නිෂේධනීය සහ සාධනීය යන සරල වර්ගීකරණයකට ලක් කළ හැකිය. නිෂේධනීය කතිකාව ප්‍රධාන වශයෙන් ඉදිරියට දමා තිබෙන්නේ, ජනාධිපතිවරණයෙන් පැරදුණු අපේක්‍ෂකයන් අයත් දේශපාලන පක්‍ෂ සහ කණ්ඩායම්ද, එම අපේක්‍ෂකයන්ට වැඩ කළ සහ ඡන්දය දුන් අයද අතරය. එම නිෂේධනීය අභියෝග කතිකාව පැතිරී තිබෙන්නේ ‘නව ජනාධිපතිවරයා අසාර්ථක වීම අනිවාර්යය’ යන පූර්ව නිගමනය සහ අපේක්‍ෂාව පදනම් කරගෙනය. ඒගොල්ලන්ට අත්දැකීම් තිබෙනවාද? හොඳ ටීම් එකක් ඉන්නවාද? ඒ අය උගත්, පළපුරුදු අය නොවෙයි නේද? ගෝඨාභයට වුණු දේම අනුරටත් වෙන්න පුළුවන් නොවේද? යනාදි ප්‍රශ්න මෙම පූර්ව නිගනමනය හා අවුල්වීමේ අපේක්‍ෂාව මිශ්‍ර වූ ප්‍රවේශය වෙතින් මතුවන ඒවාය. ජනාධිපති ධුරයේ හෝ ආණ්ඩුවේ වෙනසක් වූ විට මෙවැනි ප්‍රශ්න මතුකරනු ලැබීම අලුත් දෙයක් නොවේ.
එහෙත් දිසානායක ජනාධිපතිවරයා සහ ඔහුගේ ඉදිරි ආණ්ඩුව සම්බන්ධව එවැනි ප්‍රශ්න මතුකිරීමේ අලුත් සන්දර්භයක් තිබේ. එය වනාහි සමාජ/පන්ති සන්දර්භයකි. එය සාම්ප්‍රදායික හා අධිපති පාලක පන්තියෙන් බාහිරව මතුවී ඇති අලුත් පාලක පන්ති අපේක්‍ෂකයන් පිළිබඳව තිබෙන අවිශ්වාසයකි. සජබය, එජාපය, පොදු ජන පෙරමුණ වැනි පක්‍ෂවල මෙන්ම වාමාංශික පක්‍ෂවලටද සම්බන්ධ විවේචනවල මෙම පන්ති අවිශ්වාසය ගැබ් වී තිබේ.
දෙවැනි ප්‍රවේශයකින්ද තරමක් වෙනස් ආකාරයේ ප්‍රශ්න මතු කෙරෙනු ලැබේ. ඒ ජාජබ අපේක්‍ෂකයන්ට ඡන්දය දුන්, ජාජබයට හිතවත්, එහෙත් මෑතක් වන තුරු ප්‍රධාන පක්‍ෂවල ඡන්දදායකයන්ව සිටි, උගත්, මධ්‍යම පන්තික කොටස්ය. ඔවුහු ජාජබ ආණ්ඩුව සාර්ථක වීමේ සහ පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයෙන්ද ජයගැනීමේ ආප්ක්‍ෂාව ඇති අයයි. අලුත් ආණ්ඩුවේ පොරොන්දු සහ වැඩපිළිවෙළ ක්‍රියාත්මක කිරීමෙන් තමන්ගේ බලය සහ වරප්‍රසාදවලට තර්ජනයක් වන බව වටහාගන්නා, ඡන්දයෙන් පැරදුණු පාලක පන්තියේ කොටස් ආණ්ඩුවේ වැඩපිළිවෙළ අවුල් කරාවි නේද? දීර්ඝ රාජපක්‍ෂ පාලන තන්ත්‍රය යටතේ ගොඩනැගුණු ‘රහස් රාජ්‍යය’ (ෘැැච ීඒඑැ) නිකම් ඉඳීවිද? දූෂණය සහ අල්ලස තුරන් කිරීමට ගන්නා පියවර අසාර්ථක කිරීමට එම දූෂණ යාන්ත්‍රණයේම කොටස්කරුවන් වන මහා ව්‍යාපාරික පන්තිය, නිලධරතන්ත්‍රය සහ පැරණි දේශපාලන පන්තිය මොනවා නොකර ඉඳීවිද? යනු ඔවුන් මතුකරන සමහර ප්‍රශ්නයි.
ඉහත කී දෙවර්ගයේම ප්‍රශ්න මතුකිරීම සහ ඒවා ගැන සාකච්ඡා කිරීම නරක දෙයක් නොව හොඳ දෙයකි. මන්ද යත් ඒ මගින් දැනට සිදුවෙමින් පවත්නා දේශපාලන හා සමාජ පරිවර්තනය පිළිබඳ මහජන කතිකාව ශක්තිමත් වන නිසාය. එවැනි ප්‍රශ්න සමාජ සාකච්ඡාවල තේමා වීම, ජාජබ ආණ්ඩුවේ ස්වභාවය වෙතින්ම මතුවන ඒවාය. ජාජබයේ මැතිවරණ ප්‍රකාශනයේ මෙන්ම ජනාධිපතිවරණ ප්‍රචාරක ව්‍යාපාරයේ නිරතුරුව අවධාරණය වූ පරිදි, ජාජබ ආණ්ඩුවට තිබෙන්නේ සාමාන්‍ය ප්‍රතිසංස්කරණවාදී න්‍යාය පත්‍රයක් නොවේ. ‘රැඩිකල්’ යයි කිව හැකි ප්‍රතිසංස්කරණ, එනම් සමාජ, දේශපාලන ප්‍රශ්නවල මූලයන්ටම සහ ඒවායේ ව්‍යුහයන්ටම ගොස් ‘වෙනස් කිරීමේ’ න්‍යාය පත්‍රයකි. සාමාන්‍ය ප්‍රතිසංස්කරණවාදී න්‍යාය පත්‍රයකට පවා සමාජයේ සමහර කොටස් බියවීම අමුතු දෙයක් නොවේ. ආණ්ඩුව මුහුණ දෙන ‘අභියෝගය‘ වන්නේ තම ‘රැඩිකල්’ ප්‍රතිසංස්කරණ න්‍යාය පත්‍රය ක්‍රියාත්මක කිරීමේදී මතුවිය හැකි නව සමාජ සහ දේශපාලන ප්‍රතිවිරෝධතා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ආණ්ඩුකරණ රාමුවක් සහ නීතියේ ආධිපත්‍යයේ සීමාවන් තුළ කළමනාකරණය කරමින් පාලනය කිරීමයි. පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයෙන් පසු ජාජබ ආණ්ඩුව මුහුණ දෙන අභියෝගවලත් අභියෝගය වනු ඇත්තේ මේ කාරණයයි.
පරිවර්තනීය වෙනස
පසුගිය ජනාධිපතිවරණ ප්‍රචාරක කාලයේදී ජාජබයේ නායකයන් සමාජය ඉදිරියට ගෙන ආ අලුත් සංකල්පයක් තිබේ. කෙතෙක් දුරට ජාජබයට සහයෝගය දුන් ඡන්දදායකයන්ගේත් හිතවතුන්ගේත් අවධානයට යොමුවී දැයි අප නොදන්නා නමුත්, ජාජබයේ ‘රැඩිකල් ප්‍රතිසංස්කරණවාදී’ න්‍යාය පත්‍රය හඳුනා ගැනීමට ආධාර කරන වාක්‍යයක් ජනාධිපතිවරණ ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශයේ ආරම්භයේම ඇත. එය මෙසේය. ‘අද ශ්‍රී ලංකාවට අවශ්‍යව ඇති සමාජ පරිවර්තනය හුදු ආණ්ඩු මාරුවක් හෝ පාලක කණ්ඩායමක් ගෙදරයෑම හේතුවෙන් හිස්වන පාලක හා නිලධාරි පුරප්පාඩු වෙනත් කණ්ඩායමක් මගින් පිරවීමක් පමණක් නොවේ. එය දැවැන්ත සමාජ පරිවර්තනයකි.’
‘සමාජ පරිවර්තනය’ යන්න අර්ථ කිහිපයක් ඇති සමාජ න්‍යායික සංකල්පයකි. මාක්ස්වාදී සමාජ න්‍යායට අනුව සමාජ පරිවර්තනය යනු ආර්ථික පදනමේ ඇතිවන පරිවර්තනයේ ප්‍රතිඵලයක් ලෙස, සමාජ ව්‍යුහයේ හා සමාජ සමස්තයේ ඇතිවන, පංති සංයුතිය හා පන්ති ව්‍යුහයේ ඇතිවන ගැඹුරු වෙනස්වීමේ ක්‍රියාවලිය සහ එහි ප්‍රතිඵලයි. ලිබරල් සමාජ විද්‍යා න්‍යායේ ‘සමාජ පරිවර්තනය’ යනුවෙන් අදහස් වන්නේ, ආර්ථික පරිවර්තනයට සමගාමීව සමාජ ව්‍යුහයේ සහ සමාජ සම්බන්ධතාවල ඇතිවන වෙනස්වීම්ය. ජාජබ වැඩපිළිවෙළෙහි ‘දැවැන්ත සමාජ පරිවර්තනයක්’ යනුවෙන් විස්තර කෙරෙන්නේ ආර්ථික, දේශපාලන, ආණ්ඩුකරණ, පරිපාලන යනාදිය ඇතුළත් සමස්ත සමාජ සහ දේශපාලන සංයුතියේ ‘යළි ගොඩනැගීමක්’ බව පෙනේ. එය ‘සිස්ටම් චේන්ජ්්’ නැතහොත් ‘ක්‍රමයේ වෙනසක්’ යනුවෙන් 2022 අරගලය තුළින් මතුවූ අදහස, විස්තෘත දේශපාලන ඉදිරි දැක්මක් සහ වැඩපිළිවෙළක් බවට පත්කිරීමකි.
මෙම පසුබිම තුළින් මතු කළ යුතු ප්‍රශ්න ‘අභියෝග’වලට පමණක් සීමා නොකළ යුතුය. අභියෝග තරම්ම වැදගත් වන තවත් පැත්තක් තිබේ. එය නම්, පසුගිය ජනාධිපතිවරණයෙන් ආරම්භ වූ සහ ළඟ එන පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයේදී තහවුරු කරගත යුතු ‘පරිවර්තනීය අවකාශ’ සහ ‘අපේක්‍ෂා’ සඳහාද අප රටේ මහජන සාකච්ඡාව යොමුවිය යුතුව තිබේ.
පරිවර්තනීය අපේක්‍ෂා සහ අවකාශ
දේශපාලන පක්‍ෂ මැතිවරණ ව්‍යාපාර තුළ ඉදිරිපත් කරන ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශවලින්ද, පොරොන්දුවලින්ද සමාජය තුළ සාමාන්‍යයෙන් සිදුවන දෙයක් නම්, සමාජයේ විවිධ කොටස් තුළ තම අයිතිවාසිකම්, සාධාරණත්වය, ප්‍රගතිය යන ඉලක්ක සඳහා අපේක්‍ෂාවන්ද අලුතින් මතුවීමයි. එය මැතිවරණ ව්‍යාපාරයක් තුළදී සිදුවන පුරවැසියන්ගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී හැඟීම් සහ විඥානය තියුණු වීමේ ප්‍රතිඵලයකි.
උතුරු සහ නැගෙනහිර පළාත්වල දෙමළ සමාජය වෙතින් මේ දිනවල ලැබෙන තොරතුරුවලින් ප්‍රකාශ වන දෙයක් අපට නිදසුනක් ලෙස ගත හැකිය. දෙමළ සමාජයේ ජනතාවගේ දේශපාලන අයිතිවාසිකම් පිළිබඳව ජාජබයේ මැතිවරණ ප්‍රකාශනයේ ඇති විග්‍රහය සහ ක්‍රියාමාර්ග පොරොන්දු, දශක ගණනාවක් ද්‍රවිඩ සමාජයේ තිබුණු ‘ප්‍රාදේශීය ස්වයං-පාලනය’ පිළිබඳ කතිකාව නොසලකා හැරීමක් ලෙස දෙමළ සමාජයට පෙනෙන්නකි. එය ලිබරල් පුරවැසිභාවය පිළිබඳ දැක්ම වෙතින් යෝජනාවන්නකි. පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයේදී මෙම ප්‍රවේශයෙහි පුළුල් වීමක්, දෙමළ ජනතාවගේ දෘෂ්ටිකෝණයෙන් බලා සිදුකෙරෙන්නේ නැත්නම් සිදුවනු ඇත්තේ එම ජනතාවගේ සාධාරණ දේශපාලන පරිවර්තනීය අපේක්‍ෂාවලට දේශපාලන අවකාශයක් නොලැබීමයි. එම අවකාශය විවෘත කර ගැනීමට දිගටම අරගල කිරීම දෙමළ සමාජයෙන් මතුවිය හැකි එක් ප්‍රතිචාරයකි.
ජාජබයෙහි ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශනයෙහි විශාලතම අවකාශය විවෘත වී තිබෙන්නේ ලංකාවේ ආණ්ඩුකරණ සහ පරිපාලන ක්‍රියාවලියෙහි පරිවර්තනීය යළි ගොඩනැගීමක් සඳහාය. ජාජබ ආණ්ඩුව මුහුණ දෙන අභියෝග පිළිබඳව නිෂේධනීය ප්‍රතිචාර දක්වන විවේචකයන් අමතක කර තිබෙන්නේ මෙම අවකාශයයි. එම අවකාශය සාධනීය ලෙස භාවිත කිරීමේදී පහත සඳහන් ඉලක්ක සපුරා ගැනීමේ ප්‍රතිපත්තිමය ක්‍රියාමාර්ග ශක්තිමත් කිරීමට අරගල කිරීමට පුරවැසි ව්‍යාපාරවලද උත්සාහයන් ඉදිරියට පැමිණිය යුතුය.
O රාජ්‍යය සහ පුරවැසියන් අතරත්, ආණ්ඩුව සහ පුරවැසියන් අතරත් සම්බන්ධතා ප්‍රචණ්ඩත්වය රහිත, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සහ නීතියේ ආධිපත්‍යය විසින් තීරණය කෙරෙන රාමුවක් තුළ සිදුවන බවට සහතික කිරීම පළමුවැන්නයි. හදිසි නීති සහ මහජන ආරක්‍ෂණ බලතල, ත්‍රස්තවාද විරෝධී නීති යනාදි පුරවැසි මර්දනකාරී සහ ආණ්ඩුවට අත්තනෝමතික බලය ලබාදෙන නීති අවලංගු කිරීමේ අරගලය අලුත් කිරීමද මෙයට සම්බන්ධය.
O පුද්ගලයන් අත්අඩංගුවට ගැනීමේදී, අත්අඩංගුවේදී, අපරාධ පරීක්‍ෂණවලදී, සිරභාරයේදීද, සිදුවන ‘පොලිස් ම්ලේච්ඡත්වය’ නවත්වා, පොලිසිය හා මහජනතාව අතර ඇති සම්බන්ධය නිර්-ම්ලේච්ඡත්වකරණ පරිවර්තනයකට භාජනය කිරීම. ලංකාවේ පොලිසියේ ආයතනික සංස්කෘතිය සහ චර්යාවන් ආණ්ඩුවේ පමණක් නොව මානව අයිතිවාසිකම් කොමිෂන් සභාවේද, පුරවැසි සහ සිවිල් සමාජ සංවිධානවලද අධීක්‍ෂණයට සහ ඒවාට වගකියන ලෙස ආයතනික සහ නෛතික ප්‍රතිසංස්කරණ සිදුකිරීම මෙම පරිවර්තනීය පියවර සඳහා අත්‍යවශ්‍යය.
O ලංකාවේ බිඳවැටී ඇති පාසල් අධ්‍යාපනයට පැලැස්තර ප්‍රතිසංස්කරණ නොව, නව ජිවිතයක් ලබාදෙන පරිවර්තනීය යළි ගොඩනැගීමක් අත්‍යවශ්‍ය වී තිබේ. පාසල් අධ්‍යාපනයේ ඉගැන්වීම, ඉගෙන ගැනීම සහ ඇගයීම් යන තුන් අංශයම එවැනි යළි ගොඩනැගීමකට භාජනය කළ යුතුව තිබේ. ඒ සඳහා යෝජනා සහ අදහස් ලබාගත යුත්තේ ලෝක බැංකු කාර්යාලයෙන් හෝ නිලධාරිවාදී විශේෂඥයන්ගෙන් නොව, මහජනතාවගෙනි. එනම්, ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවන්, ගුරුවර- ගුරුවරියන් සහ දෙමව්පියන්ගෙනි. බිඳවැටී හා පිරිහී ඇති පාසල් අධ්‍යාපනයට නව ජීවිතයක් ලබාදීමේ නැවුම් යෝජනා ලබාගැනීමට ඇති වඩා හොඳ මාර්ගයක් වන්නේ, එය ‘සහභාගිත්වවාදී’ ක්‍රියාවලියක් වීමය. පාසල් අධ්‍යාපනයේ පරිවර්තනීය ප්‍රතිසංස්කරණ සඳහා කොමිෂන් සභාවක් තුළින් මහජන අදහස් විමසන ක්‍රියාවලියක් සඳහා අවකාශය විවෘත කර ගැනීමට ඉදිරිපත් වීම, ගුරු වෘත්තීය සමිති, දෙමාපිය සමිති, විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍ය සමිති සහ අධ්‍යාපන විශේෂඥයන්ට සාමූහිකව අත්පත් කරගත හැකි ඉලක්කයකි. එම කාර්යය ලෝක බැංකු විශේෂඥයන්ගේද, අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයේ විශ්‍රාමික ඉහළ නිලධාරීන්ගේද ග්‍රහණයෙන් නිදහස් කර ගැනීම පරිවර්තනීය අවකාශය රැකගැනීමට ආධාර වනු ඇත.
O ජාජබයේ ජනාධිපතිවරණ ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශනයේ අඩුවෙන් අවධාරණය වී ඇති තේමාවක් නම් රාජ්‍ය සහ ආණ්ඩුක්‍රමික ව්‍යුහයන් ප්‍රජාතන්ත්‍රීයකරණයට භාජනය කරන ‘රාජ්‍ය ප්‍රතිසංස්කරණ’ ක්‍රියාවලියක් සඳහා ඇති කැපවීමයි. වැඩි අවධානය යොමුවී තිබෙන්නේ, ලංකාවේ ආණ්ඩුකරණ අර්බුදයට විසඳුම් සඳහා ආණ්ඩුකරණයේ පරිවර්තන දැක්මකට සහ ක්‍රියාවලියකටය. කළ යුතුව තිබෙන එක් දෙයක් නම් ආණ්ඩුකරණයේ පරිවර්තනයක් සඳහා විවෘත වී තිබෙන අවකාශය රාජ්‍ය ප්‍රතිසංස්කරණ හා පරිවර්තනීය න්‍යාය පත්‍රයක්ද ඇතුළත් කළ හැකි ලෙස පුළුල් කිරිමයි. ඒ සඳහා ප්‍රබල කතිකාවක් ලංකාවේ දැනටමත් ගොඩනැගී තිබේ. 2015 ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා ප්‍රතිසංස්කරණ සඳහා වූ මහජන අදහස් විමසීමේ කමිටුවේ වාර්තාව එවැනි නව සිතීමකට ආරම්භයක් ලබාගැනීමට ප්‍රයෝජනවත්ය. ‘ආණ්ඩුක්‍රම ප්‍රතිසංස්කරණ’ පිළිබඳ කතිකාව ‘රාජ්‍ය ප්‍රතිසංස්කරණ’ කතිකාවක් සහ ක්‍රියාමාර්ගයක් බවට පරිවර්තනය කිරීමට අවශ්‍ය මූලික පියවර ඒ වෙතින් ලබාගත හැකිය. එම මහජන අදහස් විමසීමේ ක්‍රියාවලියෙන් ඉගෙන ගත හැකි, වර්තමානයටද අදාළ වන එක් වැදගත් පාඩමක් තිබේ. එය නම් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී විය යුත්තේ නව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ අන්තර්ගතය පමණක් නොවේ. අන්තර්ගතය ගොඩනගන ක්‍රියාවලියද ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සහ මහජන සහභාගිත්වවාදී එකක් විය යුතුය.
සමාජයෙහි ‘දැවැන්ත පරිවර්තනීය වෙනසක්’ සිදුකරන බවට ශපථ කර ඇති ආණ්ඩුවක් බලයේ සිටිද්දී, ආණ්ඩුව තුළ ඇති එම පරිවර්තනීය ශක්‍යතාවෙන් සමාජයේ පොදු යහපත සඳහා ප්‍රයෝජන ගැනීමට දේශපාලන වශයෙන් සක්‍රිය පුරවැසියන්ටද ඇති අවකාශය, පුරවැසියන් විසින්ම පුළුල් කර ගැනීම අත්‍යවශ්‍ය වේ. ඡන්දයෙන් පසුව දේශපාලන වශයෙන් අක්‍රිය නොවී, පුරවැසි දේශපාලන සක්‍රියත්වය දිගටම පවත්වාගැනීම වැදගත් වන්නේ ඒ නිසාය. දේශපාලන විඥානය තියුණු, සැබෑ වෙනසක් අපේක්‍ෂා කරන සක්‍රිය පුරවැසි ක්‍රියාකාරිත්වය, පොදු යහපත සඳහා ඉලක්ක කරගත් පරිවර්තනීය වෙනස්වීම් සහ යළි ගොඩනැගීම් පිළිබඳව පුරවැසි න්‍යාය පත්‍රයක්ද අවශ්‍ය වේ. ඒ සඳහා දේශපාලන කතිකාවක් ගොඩනගා පවත්වාගැනීම පුරවැසි ව්‍යාපාර, ගොවි සමිති, වෘත්තීය සමිති, ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාර, ස්ත්‍රී ව්‍යාපාර, සුළු ජන අයිතීන් සඳහා වූ ව්‍යාපාර ඇතුළු සිවිල් සමාජ ව්‍යාපාර මෙම අවකාශය අත්පත් කරගත යුතුය. පුරවැසියන්ටද පරිවර්තනීය වෙනසේ කර්තෘක කාර්යභාරයක් ඉටු කළ හැකිවන්නේ එවිටය.
