රාජ්‍ය පාලනය වනාහි පහසු දෙයක් නොවේ. එහෙත් එය කළ හැක්කේ පළපුරුදු අයට පමණක් බවක් ඉන් අදහස් නොවේ.
ජනාධිපතිවරයා හා අගමැතිනිය ප්‍රමුඛ කැබිනට් මණ්ඩලය වර්තමාන ලංකාව නමැති රාජ්‍යය පාලනය කිරීම සඳහා මහත් වූ ධෛර්යයකින් හා කැපවීමකින් කටයුතු කරන බව රහසක් නොවේ. මීට පෙර රාජ්‍ය පාලනය ගැන අත්දැකීම් නැති කණ්ඩායමක් සමග විශාල රාජ්‍ය යාන්ත්‍රණයක් මෙහෙයවීම වූකලි මහත් ම භාරධුර කාර්යයෙකි. එහෙත්, නිසැකව ම කළ හැකි කාර්යයකි. ජනාධිපති අනුර කුමාර දිසානායකත්, ජාතික ජන බලවේගයත්, ජනතා විමුක්ති පෙරමුණත් ඒ වගකීම මනා ලෙස කළමනා කරමින් සිටින බව පෙනේ.
වැදගත් ම කාරණය වන්නේ, රට දැන් තිබෙන්නේ අතිශය වේදනාකාරී අභාවවාචක අත්දැකීමක පසු-අවස්ථාවේ බව මතක තබා ගැනීම ය. කවර ආකාරයකින් වත් එවැනි ඉතිහාසයකට යළි යෑමට රටේ ජනතාව බලාපොරොත්තු නොවෙති. එවැනි තත්වයක් කිසි ලෙසකින් වත් රටේ ඇතිවීමට ඉඩ නොදීම ආණ්ඩුවේ වගකීමයි.
වර්තමාන ආණ්ඩුවට සහාය දුන් අතිවිශාල මහජනතාව අතර, සියලු දේවල් කළු සහ සුදු ලෙස සරලමතිකව බලන, දකින බහුතරයක් සිටින බව පසුගිය කාලයේ සමාජ මාධ්‍යවල ඔවුන් දැක්වූ අදහස්වලින් පැහැදිලි වෙයි. ඔවුන්ගේ ඡන්දයෙන් බලයට පත්වූ ආණ්ඩුවකට මුහුණ දෙන්නට සිදුවන දුෂ්කර ම අවස්ථාව වන්නේ මේ සරලමතික මිනිසුන්ගේ සිත් තෘප්තිමත් වන ආකාරයෙන් ආණ්ඩුව පවත්වාගෙන යන්නේ කෙසේ ද යන්නයි. ඒ සඳහා වරින් වර විවිධාකාර සංදර්ශන පැවැත්විය යුතු ය. මල් වෙඩි පත්තු කළ යුතු ය. මැජික් පෙන්විය යුතු ය.
මෙතෙක් කාලයක් අලුත් ආණ්ඩුව එවැනි දේ කර ඇත්තේ ඒ පිරිස සතුටින් හා උද්යෝගිමත් ව තබා ගැනීමට ය. ජනාධිපති නිල නිවෙස ඉදිරිපිට මාර්ගය විවෘත කිරීම, පසුගිය ආණ්ඩුවේ නිලධාරීන් පාවිච්චි කළ වාහන (ඒ අතර සුඛෝපභෝගී යැයි කිව හැකි වාහන ඇත්තේ දහයකටත් අඩු ගණනකි. සමහරුන්ට හා සමහර මාධ්‍යවේදීන්ට අනුව, වාහනයක වායු සමීකරණය තිබූ පමණින් එය සුඛෝපභෝගී වාහනයකි.) ගොල්ෆේස් ඉදිරිපිට ප්‍රදර්ශනය කිරීම, දරුවන් වඳින්නට එන විට එය ප්‍රතික්‍ෂෙප කිරීම වැනි දේ එවැනි සිල්ලර නමුත් අත්‍යවශ්‍ය ක්‍රියාකාරකම්වලට උදාහරණ ය. ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ජනාධිපතිධුරයේ දිවුරුම් දී අත්සන් කොට පෑනේ විල්ල ගසා පෙට්ටියක තැන්පත් කළ ආකාරය මහා පුරුෂයකුගේ උත්තුංග ගුණයක් ලෙස වර්ණනා කළ ඡන්දදායකයන් වර්තමාන ආණ්ඩුව දිනවන ඡන්දදායකයන්ගේ මහා කුලකය වී තිබෙන අවස්ථාවක, එවැනි දේ සඳහා විශාල පිළිගැනීමක් හා ආදරයක් දැක්වීම ස්වාභාවික ය.
එහෙත් මීට පෙර ද ජනාධිපතිවරුන් ජනාධිපති මාවත විවෘත කර තිබුණු බව, පරණ ආණ්ඩුව පාවිච්චි කළ වාහන මේ ආකාරයට ම ප්‍රදර්ශනය කළ බව, මංගල සමරවීර වැනි දේශපාලකයකු පාසලක රැස්වීමක දී ම දරුවන් තමාට නොවැඳිය යුතු යැයි ද, දෙමාපියන් ගුරුවරුන් නොවන කිසිවකුට වැඳීමට දරුවන් පුහුණු නොකළ යුතු යැයි ද ප්‍රසිද්ධියේ කී බව වැනි අවස්ථා ඇතුළත් ඉතිහාසයක් මෑත ලංකාව තුළ තිබුණු බව මතක් කිරීම වටියි. ඒ නිසා දෑස් ගිනිකණ වට්ටා ගැනීමට තරම් දෙයක් නැත.
පසුගිය කාලයේ අතහැර දැමුණු අපරාධ පරීක්‍ෂණ නැවත ඇරඹීම වුව ද හුදෙක් මේ සරලමතිකයන්ගේ සිත් සතුටු වන ආකාරයෙන් කළ හැකි වන දෙයක් නොවේ. නීතිය, නීතියේ මඟපෙන්වීම්, අපරාධ විමර්ශන, තොරතුරු රැස්කිරීම, නීතියට අනුව ඒවා සම්බන්ධයෙන් කටයුතු කිරීම ආදිය ඉතා සංකීර්ණ හා ප්‍රායෝගික දෙයකි. ඒවායින් ප්‍රාතිහාර්ය පෙන්විය නොහැකි ය.
ඒ නිසා, ඒ ක්‍ෂෙත්‍රයේ වුව ද ඉක්මනින් ප්‍රතිඵල දෙන වැඩ කළ නොහැකි ය. නීතියේ ගමන ගැන දන්නෝ ඒ බව දනිති. එහෙත්, ඉක්මන්කාර මහජනතාවගෙන් හා ඇතැම්විට කළු සුදු ලෙස සියල්ල දකින ඇතැම් මාධ්‍යකාරයන්ගෙන් මෙන් ම මාධ්‍යවලින් ද ඒ ගැන විවේචන ආ හැකි ය. එහෙත් ඒ සියල්ල යහපත් කරගැනීම සඳහා අත්‍යවශය ගුණයක් වර්තමාන ආණ්ඩුවට තිබේ. ඒ යුක්තිය වෙනුවෙන් පෙනීසිටින අධිෂ්ඨානයයි.■
