ජනාධිපතිවරණයේ නියත පරාජිතයා පොහොට්ටුව සහාය දෙන අපේක්‍ෂකයායි

මෙවර මැයි දිනයේදී ශ්‍රී ලංකා පොදු ජන පෙරමුණ සිය රැස්වීම පැවැත්වූයේ කොළඹ බොරැල්ලේ කැම්බල් පිටියේදීය. 2019දී ලක්‍ෂ 69ක් ජනතාව ඡන්දය පාවිච්චි කළ, 2020දී පාර්ලිමේන්තුවේ තුනෙන් දෙකක බලයක් අත්පත් කරගන්නට තරම් ඡන්ද ප්‍රතිශතයක් ලැබූ ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණ හෙවත් පොහොටේටු පක්‍ෂය, කැම්බල් පිටියේ ටකරන් ආවරණයක් තුළට දැමීමට තරම් වන සේ හැකිළී යාම, ලංකාවේ දේශපාලනයේ තීරණාත්මක මංසන්ධියක් සටහන් කරයි. එනම්, රාජපක්‍ෂ පවුල් දේශපාලනයේ අභාවයයි. අද වන විට තමන්ගේ මැයි රැලියට පිට්ටනියක් පුරවා ගන්නටවත් සෙනඟක් අද්දවා ගන්නට පොහොට්ටුවට නොහැකිය. එය රටම ඉල්ලා සිටින නියතයකි. අවශ්‍යතාවකි.

එම රැස්වීමේදී පොහොට්ටුවේ යාවජීව නායක (ඔහු දැන් රැස්වීමකට පැමිණෙන්නටවත් බැරි තරමට ශාරීරික හා මානසික වශයෙන් අබල දුබල තත්වයක සිටියි.) මහින්ද රාජපක්‍ෂ කීවේ, ඉදිරි ජනාධිපතිවරණයේදී ජයග්‍රාහකයා කවුරු වුණත්, ඒ පොහොට්ටුව සහාය දෙන අපේක්‍ෂකයා බවයි. මෙය, තමන් ඉදිරියේ සිටින ජනතාව ගොනාට ඇන්දවීමට මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතා කියූවක් බව පැහැදිලිය. ඇත්ත කුමක්ද? ඊළඟ ජනාධිපතිවරණයේදී නියත පරාජිතයා වන්නේ පොහොට්ටුවේ සහාය ලැබෙන අපේක්‍ෂකයා බවයි.

මෙය දළ ලෙස පවතින දත්තවලින් පැහැදිලි කරගනිමු. සෞඛ්‍ය ප්‍රතිපත්ති ආයතනය හෙවත් අයිඑච්පී 2024 මාර්තුවේ පවත්වන ලද ඡන්දදායක සමීක්‍ෂණයේ ප්‍රතිඵල අනුව, පොහොට්ටුවට ඡන්දදායකයා තුළ ඇති මනාපය, ජනාධිපතිවරණයකදී නම්, සියයට 7කි. ඒ අනුර කුමාර දිසානායක 44%ක්ද, සජිත් ප්‍රේමදාස 41%ක්ද, රනිල් වික්‍රමසිංහ 8%ක්ද ලබාගෙන තිබියදීය. 2022 ජනවාරිය වයන විට පොහොට්ටුවේ ජනාධිපති ආපේක්‍ෂකයකු ලැබිය හැකියැයි පෙනෙන ප්‍රතිශතය වුණේ 40%කි. 2023 ඔක්තෝබර් මාසය වන විට, එය 7%කි. නොවැම්බර්, දෙසැම්බර්, 2024 ජනවාරි හා පෙබරවාරි මාසවල 6%ක් වූ එය මාර්තු මාසය වන විට 7%කි. මේ දත්තවලින් ලංකාවේ මැතිවරණ සිතියම සියයට සියයක්ම නිරූපණය නොවන නමුත්, දළ අදහසක් ගත හැකිය. ඒ අනුව පොදු ජන පෙරමුණු අපේක්‍ෂකයකු තනිව ආවත්, මේ මොහොතේ පවත්වන ජනාධිපතිවරණයකින් ඔහුට හෝ ඇයට ලබාගත හැකි ඡන්ද ප්‍රතිශතය 7%කි.

මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතා කියන විදියට, පොදු ජන පෙරමුණ සහාය දෙන අපේක්‍ෂකයා දිනනවාද? තනිව අපේක්‍ෂකයකු ඉදිරිපත් කරන්නට නොහැකි වුණොත්, පොදු ජන පෙරමුණ සහාය දීමට ඉඩ ඇති එකම අපේක්‍ෂකයා රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතාය. ඔහු ගැන ඡන්දදායක කැමැත්ත කුමක්ද? මාර්තු මාසයේ ඔහුට ඇති කැමැත්ත 8%කි. 2022 ඔක්තෝබර් මාසයේ 14% තත්වයේ සිටි වික්‍රමසිංහ මහතා නොවැම්බර් 11%, දෙසැම්බර් 10%, 2024 ජනවාරි 10%, පෙබරවාරි 8 ලෙස පැවතී මාර්තුවේදී 8%ක් විය. මේ දත්තවලින් දළ වශයෙන් පෙනෙන්නේ වික්‍රමසිංහ මහතා මහත් පාරට්ටු කරන ආර්ථික සංවර්ධනය හා රටේ දියුණුව ඡන්දදායකයන් අතර කිසිසේත් ඇගැයීමට ලක්වී නැති බවයි.

ඊට හේතු ලෙස පැහැදිලිව දැක්විය හැක්කේ, ඔහුගේ ආර්ථික පියවරවලින් දිගින් දිගටම මහජනතාව දැඩි පීඩනයට ලක්වීමත්, ඔහුගේ රාජ්‍ය පාලන ක්‍රමය ගැන පවතින දැඩි මහජන විරෝධයත් පමණක් නොව, පොහොට්ටු පක්‍ෂය හා එක්ව ඔවුන් ආරක්‍ෂා කරගනිමින් වික්‍රමසිංහ මහතා පවත්වාගෙන යන ආණ්ඩුව ගැන මහජනතාව අතර ඇති දැඩි පිළිකුලත්ය. සංඛ්‍යා අනුව ගත්තත්, මේ මොහොතේ පවත්වන ජනාධිපතිවරණයකදී වික්‍රමසිංහ මහතාගේ 8%ත් පොහොට්ටුවේ 8%ත් එකතු කළ විට ‘පොදු ජන පෙරමුණේ සහාය ලබන අපේක්‍ෂකයාට ලැබිය හැකි උපරිම ඡන්ද ප්‍රතිශතය 16%කි. ඒ මුල් අපේක්‍ෂකයන් දෙදෙනා 44% හා 41% ලෙස ලබමින් සිටිද්දීය.

අයිඑච්පී සමීක්‍ෂණයට අනුව, මහහමැතිවරණයක් මේ මොහොතේ පැවැත්වෙන්නේ නම්, වැඩිම ප්‍රතිශතය වන 38%ක් හිමි වන්නේ සජබයටය. ජාජබට හිමිවන්නේ 35%කි. පොහොට්ටු පක්‍ෂයට හිමිවනු ඇත්තේ 8%කි. එජාපයට 5%කි. මේ අනුවද පෙනෙන්නේ කුමක්ද? පොහොට්ටුව හා එජාපය එක්වී ඉල්ලුවත් 13%ක් පමණ ප්‍රමාණයකින් සෑහීමට පත්වන්නට ඔවුන්ට සිදුවන බවයි.

මේ මත විමසුම් ගැන විවිධාකාර විවේචන තිබුණත්, ඒවායේ සමස්ත ප්‍රතිඵලයෙන් වුවද පෙනෙන්නේ, පොහොට්ටු පක්‍ෂය ඊළඟ ජනාධිපතිවරණයේදී හා මහ මැතිවරණයේදී අන්ත පරාජයට පත්වන බවයි. එම මැතිවරණවලින් ජයගන්නේ කවරෙක්දැයි විවිධ මත හා පූර්ව නිගමන තිබිය හැකි වුණත්, ඒවායින් නියත වශයෙන් පරාජය වන්නේ නම්, පොහොට්ටුව බව ඒ අනුව පැහැදිලිය. එය මේ මොහොත් ලංකාවේ ජන මනසේ පවතින තත්වයන් සමග අයිඑච්පී මත විමසුම් දත්ත සමපාත වීමකි.

ඉදිරි මැතිවරණවලදී ලංකාවේ පුරවැසියන් කළ යුත්තේ, කැම්බල් පිටියේ ටකරන් ශාලාවක් තුළටවත් පොහොට්ටු පාක්‍ෂිකයන් ගෙන්වා ගත නොහැකි වන අන්දමේ දේශපාලන පරිහානියකට පොහොට්ටුව පක්‍ෂය පත්කිරීමයි. එයින් රාජපක්‍ෂ දේශපාලනයට අන්තිම ඇණයත් ගැසීමයි.

රාජපක්‍ෂවරුන් ලංකාවේ දේශපාලනයට හා සමාජ, ආර්ථික දේහයට කර ඇති අතිමහත් විනාශය දෙස බලන විට, ඔවුන් දේශපාලන වශයෙන් විනාශ නොකර රටට ඉදිරියක් නැත. අද ඔවුන්ගේ ඉතුරු බිතුරු ටික තිබෙන්නේ පොහොට්ටුව වටා ය. 2019දී හා 2020දී ඔවුන් සමග සිටින ලක්‍ෂ 69 ජනතාවගෙන් විශාල පිරිසක් දැන් සිටින්නේ ජාතික ජන බලවේගය සමගය. 2019දී, පොහොට්ටු වේදිකාවෙන් අසුණු ‘රජෙක් ලැබුණෝතින් කැවුම් කිරිබත් උයඤ්ඤං, පෙරහැර කරඤ්ඤං, සාදුකාරයෙන් ගිගුම් දෙඤ්ඤං’ වැනි කතා දැන් ජාජබ වේදිකාවේ ඇසන්නේ ඒ යථාර්ථය ජාජබ නායකයන් හා මුල් පෙළේ අනුගාමිකයන් තේරුම් අරගෙන ඇති නිසාය. 2019දී ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ නමැති රජා පස්සේ ගිය, ඊට පෙර මහින්ද රාජපක්‍ෂ රජා පස්සේ ගිය ඒ ජනතාව දැන් අනුර කුමාර දිසානායකගෙන් බලාපොරොත්තු වන්නේද රජ චරිතයකි.

මීට පෙරත් මනුවර්ණ වරින් වර ලියා ඇති පරිදි, පොහොට්ටුවට පරාජය නියතය. දැන් ප්‍රශ්නය තිබෙන්නේ රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතාගේ දේශපාලන උපාය මාර්ගය කුමක්ද යන්න ගැනය. තවත් අවුරුදු 12කට රනිල් වික්‍රමසිංහ රටේ ජනාධිපති කරමු, රනිල්ට ඉඩ දෙමු යැයි කවරාකාරයේ උද්යෝග පාඨ හැදුවත් රනිල් වික්‍රමසිංහ ජනාධිපතිවරයාට ඉදිරි ජනාධිපතිවරණය ජය ගත නොහැකිය. ඔහුට තනිව ලැබෙන ඡන්ද ප්‍රතිශතය අයිඑච්පී අනුව නම් මේ මොහොතේ 8%කි. ඒ පරාජිතභාවය නිසා, ඔහුට ගත හැකි පියවර කිහිපයක් පවතියි. එකක්, ජනාධිපතිවරණයක් නොපවත්වා සිටීමයි.

එය කිසිසේත් කළ නොහැකි දෙයකි. අනිවාර්යයෙන්ම මේ වසරේ සැප්තැම්බර් හා ඔක්තෝබර් අතර ජනාධිපතිවරණය පැවැත්විය යුතු අතර, එසේ නොවුණහොත්, මේ වසරේ නොවැම්බර් 18න් පසු ලංකාවට ජනාධිපතිවරයකු නොසිටින තත්වයක් උද්ගත වෙයි. අනුප්‍රාප්තික ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහට, ජනාධිපතිවරණයකදී දිනුවොත් මිසක තවදුරටත් ජනාධිපතිධුරයේ කිසි ලෙසකින්වත් පැවතිය නොහැකිය. අනෙක් අතට, ජනාධිපතිවරණය නොපැවැත්වීම යනු ලංකාවේ මහජනතාව මහපාරට කැඳවීමකි. සිය ඡන්ද අයිතිය වෙනුවෙන්, රටේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය වෙනුවෙන් මහජනතාව එවැනි විටකදී පාරට බසින බව නිසැකය. එවැනි විටකදී සාමකාමීව පාරට බසින්නේ නැතිනම්, රටේ පුරවැසියන්ගේ පුරවැසි අගයක් පවතින්නේද නැත. එවැනි අරාජක තත්වයකට රට නොවැටෙන්නේ, ඊළඟ මාස දෙක තුනේදී මැතිවරණ කොමිසම ජනාධිපතිවරණය ප්‍රකාශයට පත්කර නිසාත්, අනිවාර්යයෙන් එය පැවැත්වෙන නිසාත්ය.
දෙවැන්න, තමන්ගේ අඩු ඡන්ද ප්‍රතිශතය එකතු කර ගැනීම සඳහා වෙනත් පක්‍ෂයක් සමග සන්ධානගත වීමයි.

රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා සමග සන්ධානගත වීමට කැමති වෙනත් පක්‍ෂයක්, පොහොට්ටුව හැර මේ මොහොතේ නොපවතියි. ලංකා කම්කරු නොන්ග්‍රසය මේ මොහොතේ රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා සමග එකට සිටියද, ඉදිරි ජනාධිපතිවරණයක මුවවිට දේශපාලන වශයෙන් ජයගත හැක්කේ කුමන අපේක්‍ෂකයාටද යන්න සලකා බලා ඔහු හෝ ඇය සමග ඔවුන් එකතුවීම නියතයකි. මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතා කැම්බල් පිටියේදී කීවේ තමන් සහාය දෙන අපේක්‍ෂකයා ගැනය. එය තේරුම් ගත යුත්තේ පොදු පෙරමුණෙන් ස්වකීය අපේක්‍ෂකයකු ඉදිරිපත් නොකරන හැටියටය. ඔවුන්ට සහාය දිය හැකි ළඟම අපේක්‍ෂකයා වික්‍රමසිංහ මහතාය. මැයි රැලියේදී කතා කළ කංචන විජේසේකර වැනි දේශපාලකයන් දැනටත් රනිල් වික්‍රමසිංහ සමග ගමන යාමට සැදී පැහැදී සිටිති. ප්‍රසන්න රණතුංග, නිමල් ලාන්සා වැනි අයද එසේය.

පොහොට්ටුව තීරණාත්මක ලෙස පිටතට පෙනෙන පරිදි කෑලි කෑලිවලට කැඩී නොයෑමට නම්, අනිවාර්යයෙන්ම පක්‍ෂය හැටියට වික්‍රමසිංහ මහතාට සහාය දීමට එය තීරණය කළ යුත්තේය. පොහොට්ටුවෙන් වෙනම අපේක්‍ෂකයකු ඉදිරිපත් කළ යුතුයැයි හීන් හඬක් නගන නාමල් රාජපක්‍ෂ ඇතුළු කණ්ඩායමටද, එම තීරණයට පිටුපා යා හැකි නොවේ. නාමල් රාජපක්‍ෂගේ දේශපාලන අනාගතය ඇත්තේද පොහොට්ටුව තුළ නිසාය. පොහොට්ටුවේ රාජපක්‍ෂ වහලුන්ගේ සහාය මත නිසාය. ඒ නිසා සිදුවිය හැකි එකම දේ වන්නේ, නාමල්ගේ කණ්ඩායමට ඉදිරි ජනාධිපතිවරණයකදී රාජපක්‍ෂ පවුලේ අපේක්‍ෂකයා හැටියට නාමල් ඉදිරිපත් කරන පොරොන්දුව ලබාදී, මෙවර රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතාට සහාය දෙන තත්වයකට ගෙනඒමයි.

හැබැයි, එය රනිල් වික්‍රමසිංහගේ දේශපාලන අවසානයද තීරණාත්මකව සටහන් කරන අවස්ථාවක් වනු ඇත. මේ වන විට පොහොට්ටුවේ සොරුන් වංචාකාරයන් දූෂිතයන් හා අපරාධකාරයන් සමග එක්ව වසන රනිල් වික්‍රමසිංහ, එහි විපාක ලෙස රටේ දේහපාලන චිත්‍රයේ දුර්වර්ණ චරිතයකට උරුමකම් කියන්නේය. ඉදිරි ජනාධිපතිවරණ වේදිකාවේ රනිල් වෙනුවෙන් මහින්ද රාජපක්‍ෂ, බැසිල් රාජපක්‍ෂ, නාමල් රාජපක්‍ෂ, ජොන්ස්ටන් ප්‍රනාන්දු, රෝහිත අබේගුණවර්ධන වැනි අන්ත දූෂිතයන් වාඩිගන්නා විට, දැන් රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා ලබාගෙන ඇති 8% ක ඡන්දදායක කැමැත්ත පවා කොහි නවතීදැයි සිතාගන්නටවත් බැරිය.
හැබැයි, ජනතාව ඒ තත්වයට ඔවුන් පත්කළ යුතුය. පොහොට්ටුව නියත වශයෙන්ම දේශපාලන වශයෙන් අතුගා දැමිය යුතු අතර, ඔවුන් සමග එකතු වන වික්‍රමසිංහගේ දේශපාලනයද ඒ සමගාමීව අවසන් කරන්නට ජනතාව පියවර ගත යුතුය.

මෙවර මැයි දිනයේ අනෙක් විකාර සහගත සිදුවීම වන්නේ ගම්පහදී පවත්වන ලද ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්‍ෂ සිරිසේන පාර්ශ්වයේ මැයි රැස්වීමට විජේදාස රාජපක්‍ෂ ඇමතිවරයා, ශ්‍රීලනිප (සිරිසේන පිළ) ජනාධිපති අපේක්‍ෂකයා හැටියට සහභාගි වීමයි. ඒ බව මාධ්‍යවලට ප්‍රකාශ කළේ ශ්‍රීලනිප සභාපතිකම අහිමිවී සිටින මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතාය. සාමාන්‍යයෙන් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පක්‍ෂයක, ජනාධිපති අපේක්‍ෂකයා පක්‍ෂයේ විවිධ මට්ටමේ පාලක සභාවල අනුමැතියෙන් සිය අපේක්‍ෂකයා බවට සම්මත කරගෙන පොදු එකඟතාවක් සහිතව මාධ්‍යවලට ප්‍රකාශ කිරීම පුරුද්දක් වන නමුත්, විජේදාස රාජපක්‍ෂ ජනාධිපති අපේක්‍ෂක ලෙස ප්‍රකාශ කරන්නේ සිරිසේන මහතා තනි කැමැත්තට බව පෙනේ.

පසුගිය අර්බුද කාලයේ, ශ්‍රීලනිපයට පිටතින් විජේදාස රාජපක්‍ෂ කැඳවාගෙන ආවේ මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතාය. විජේදාස රාජපක්‍ෂ කිව්වේ, තමා ශ්‍රීලනිප ජනාධිපති අපේක්‍ෂකයා වන්නට බලාපොරොත්තු වන බවයි. සිරිසේන මහතාගේ ප්‍රකාශය අනුව දැන් එය ඇත්තකි. එහෙත්, සිරිසේන පාර්ශ්වයත්, විජේදාස රාජපක්‍ෂ මහතාත්, ඒ තත්වය සමග දරුණු දේශපාලන අර්බුදයකට මුහුණ දෙනු ඇත.

මේ වන විට සිරිසේන මහතා සිටින්නේ පක්‍ෂ සභාපතිකම තහනම් කරන ලද කෙනකු හැටියටය. ඔහුගේ පිළෙන් වැඩ බලන සභාපති හැටියට විජේදාස රාජපක්‍ෂ මහතා පත්කර තිබේ. සිරිසේන මහතාගේ සභාපතිධුරය අත්හිටුවා තිබෙන්නේ, ඒ පිළිබඳව 2020දී මොන්ටේගු සරච්චන්ද්‍ර මහතා පැවරූ නඩුවක හා ඊයේ පෙරේදා චන්ද්‍රිකා කුමාරතුංග මහත්මිය පැවරූ නඩුවක අතුරු නියෝග හැටියටය. සරච්චන්ද්‍ර මහතාගේ නඩුව අසා අවසන් වන තුරු ඒ තහනම ක්‍රියාත්මක වෙයි. ඒ නිසා නුදුරු කාලයේදී සිරිසේන මහතාට සභාපතිකම යළි ලැබේයැයි විශ්වාසයක් නැත. අනෙක් අතට ශ්‍රීලනිප ව්‍යවස්ථාවට අනුව, පක්‍ෂයේ සාමාජිකයකු ජනාධිපති වූ විට, ඔහුට සභාපතිකම නිතැතින්ම හිමිවන නමුත්, ජනාධිපතිකම නැතිවූ විට, ඔහු හෝ ඇය අනුශාසක බවට පත්වෙයි. බැලු බැල්මට මේ නියමය කඩ කරමින්, 2019න් පසු සිරිසේන මහතා පක්‍ෂයේ සභාපතිකම හොබවයි. කොහොම වුණත් ඒ පිළිබඳ, නීතිමය කාරණා විසඳීම අධිකරණයේ වගකීමකි.

මේ තත්වය නිසා හිස්වූ සභාපතිකමට විජේදාස රාජපක්‍ෂ ගෙනඒමෙන් දෙකක් කඩතොලු හදාගත් ආචාරියා බවට සිරිසේන මහතා නිතැතින්ම පත්වෙයි. විජේදාස රාජපක්‍ෂ මහතාට පක්‍ෂයේ වැඩ බලන සභාපතිකමට හෝ වෙනත් නිලයකට පත්විය හැක්කේ එහි සාමාජිකත්වය තිබුණොත් පමණකි. එහෙත්, ශ්‍රීලනිප ව්‍යවස්ථාව පරීක්‍ෂාවෙන් කියවන්නකුට රාජපක්‍ෂ මහතාට නීත්‍යනුකූල සාමාජිකත්වයක් නැති බව පැහැදිලි වෙයි. ඔහු සභාපතිවරයාගෙන් ඊයේ පෙරේදා හදිසියේම ලබාගෙන ඇති සාමාජිකත්වය, ස්ථිර සාමාජිකත්වයක් වීමට මාස 6ක කාලයක් ගත විය යුතුය. ඒ නිසා රාජපක්‍ෂ මහතා දැන් තනතුරු ලබාගත හැකි සාමාජිකයෙක් නොවේ. පරිවාස සාමාජිකයෙකි. අනෙක් අතට, වෙනත් පක්‍ෂයක සාමාජිකයකුට ශ්‍රීලනිපයේ තනතුරු දැරිය නොහැක. සාමාජිකත්වයද හිමි නොවේ.

විජේදාස රාජපක්‍ෂ පොහොට්ටු පක්‍ෂයේ සාමාජිකයෙකි. එම පක්‍ෂයේ ලැයිස්තුවෙන් ඡන්දය ඉල්ලූ අයෙකි. මේ නිසා, විජේදාස රාජපක්‍ෂ ශ්‍රීලනිප සාමාජිකයකු නොවනවා පමණක් නොව, පක්‍ෂ දෙකක සාමාජිකයකු වීමෙන් පොහොට්ටු පක්‍ෂ සාමාජිකත්වයද අහිමි කරගන්නකු බවට පත්වෙයි. එහි ප්‍රතිඵලය ඔහු පොහොට්ටුවෙන් නෙරපීමත්, අධිකරණ ඇමතිකම අහිමි වීමත් විය හැකිය. විජේදාස රාජපක්‍ෂ පොහොට්ටුවෙන් ඉවත් කිරීමට විනය පරීක්‍ෂණයක් පැවැත්විය යුතු වුවත්, එහිදි සලකා බැලිය යුතු වැදගත්ම වැරදි ඔහු ප්‍රසිද්ධියේම කර ඇත.

එනම් පොහොට්ටුවේ සාමාජිකයකු හැටියට සිටියදී වෙනත් පක්‍ෂයක වැඩ බලන සභාපතිත්වටයට පත්වීමයි. මේ තත්වය මත පොහොට්ටුවේ විනය කමිටුවේ කාර්යභාරය ඉතා පහසු එකක් වනවා ඇත. එක පැත්තකින්, පොහොට්ටුව හා එජාපය ලංකාවේ දේශපාලන මරණ අත්පත් කරගනිමින් සිටියි. ශ්‍රීලනිපය දැන් සිටින්නේද ඊට ආසන්න තත්වයකය. අයිඑච්පී මත විමසුම අනුව, මේ මොහොතේ මහ මැතිවරණයක් පැවැත්වුවහොත් ශ්‍රීලනිපය ලබාගනු ඇති ඡන්ද ප්‍රතිශතය 1%කි. ඒ සියයට එක ලබාගන්නේ සිරිසේන පාර්ශ්වයද, සිරිපාල පාර්ශ්වයද යන්න පැහැදිලි නැත. බොහෝ විට සිදුවිය හැක්කේ ඒ පාර්ශ්ව දෙකම එකතු කළද සියයට එකක් පමණක් ලබාගැනීමය.