මේරියන්ස්කරණය වනාහි – නලීන් පෙරේරා සමග කතාබහක්..!

මේ දවස්වල රසිකයන් අතර ඉතාමත් ජනප්‍රිය වෙලා තියෙන ඔබගේ “කඩියෝ ඩියෝ ඩියෝ” අලුත්ම සිංදුවෙන්ම කතාව පටන් ගනිමු.

“කඩියෝ ඩියෝ” මගේ අලුත්ම සිංදුව. මේ සිංදුවේ පදමාලාව නිසා තමයි මම තනුවක් දාන්න කැමති වුණේ. පදමාලා නිතර දෙවේලේ මගේ අතට ලැබෙනවා. නමුත් මේ කඩියෝ ඩියෝ සිංදුවේ පදමාලාව හරි අමුතුයි. ඒ වෙනස මම දැක්කා. වෙනම ආරෙකට වෙනම ලීලාවකට ලියවෙච්ච පද පේළි ටිකක්. මේ සිංදුව ලිව්වේ මගේ මිතුරෙක් වන අතුල කල්දෙමුල්ල. එයා ඉන්නේ ඕස්ටේ්‍රලියාවේ සිඩ්නි නුවර. මීට කලිනුත් ඔහු මට ගීතයක් ලියලා දුන්නා. “සුන්දරයි සුන්දරී” ගීතය ලිව්වේ අතුල. සෑහෙන්න කාලයකට පස්සේ මට ලස්සන වචන ටිකක් ලැබුණාට පස්සේ ඒකෙන් මොකක් හරි කරන්න ඕනෑ කියලා හිතුණා. මේ පද මාලාවට මෙලඩිය දැම්මේ නවසීලන්තයේ දී. මෙලඩිය දැම්මට පස්සේ භාතිය සහ සන්තූෂ්ව හමුවුණා කැනඩාවෙදී ටුවර් එකකට ගිය වෙලාවක. මෙලඩියත් එක්ක පොඩ්ඩක් සිංදුව ගැන කතා කරද්දි තමයි භාතිය මට කිව්වේ මේක මරු වැඩක් කියලා. එතැනින් තමයි වැඩේ පත්තුවෙන තැනට කර ගන්න පුළුවන් වුණේ.

මේක ඩාන්ස් සෝං එකක්. සිංදුවෙත් තියෙන්නේ සරල තේරුමක්. නිකන් ඔහේ ඉන්නේ නැතුව ජීවිතය විඳගන්න කියන දේ තමයි සිංදුව පුරාවටම කියන්නේ. වෙනම ආරෙකට කියන, නිදහසේ ජීවත්වෙන්න කියලා කියන ලස්සන කතාවක් සිංදුව ඇතුළේ තියෙනවා. මම කැමතියි ඒ සරල බවට. මම හැමදාම ඒ වගේ ගීත ගායනා කළ කෙනෙක්. මිනිස්සු ඒ සිංදුව අද වෙද්දි තදින් වැළඳගෙන තියෙනවා. පොඩි ළමයා පවා ඒ සිංදුවෙන් සතුටු වෙනවා දකිද්දි මට ලොකු තෘප්තියක් ආස්වාදයක් දැනෙනවා. අපි අපේ ජීවිතයේ වැඩි හරියක්ම සංගීතයත් එක්ක තමයි හිටියේ. එතැනදි හැමදාම දෙයක් කරන්න උත්සාහ ගත්තේ මිනිස්සුන්ගේ සතුට වෙනුවෙන්. ඉතින් මේ ගත්ත උත්සාහය අද වෙද්දි සාර්ථක වෙලා තියෙනවා.

කණ්ඩායම් සංගීතය ගැන කතා කරද්දි සංගීතයේ අනන්‍යතාවක් ගොඩනංවාගෙන පැමිණීම ඉතාමත් වැදගත්. මේරියන්ස් එක්ක ඒ හදාගත්ත අනන්‍යතාව ගැන අපිට පුළුවන් කතාකරන්න.

අවුරුදු ගණනාවක් තිස්සේ එකට වැඩ කරලා අපි එක රිද්මයකට එක තාලයකට හැඩගැහිලා තියෙනවා. ඒකත් හේතුවක් වෙනවා අනන්‍යතාව තබාගෙන මේ දක්වා පැමිණීමට. මට විවිධ මාදිලියේ වාදන ශිල්පීන් මට මුණගැහිලා තියෙනවා. මට ඔවුන් කලින් කොහේද හිටියේ කියන එක අදාළ නැහැ. හැබැයි ඉන්න තැන වැඩේ වෙන්න ඕනෑ මෙහෙමයි කියන දේ සාකච්ඡා කරලා, පුහුණුවීම්වලදී ගැටලු අඩුපාඩු තියෙනවානම් ඒවා හදාගෙන, මගේ කනට ඇහෙන දේවල් එක්ක මම සතුටු වෙනවනම් ඒ විදිය හොඳයි කියලා, අනෙක් අයත් එක්කත් කතා කරලා අපි ඒ දේවල් රෙසිපියට ගන්නවා. ඒ වගේම තමයි, බෑන්ඩ් එකේ ඉන්න අනෙක් අයටත් රහක් තියෙන්න ඕනෑ මම වගේ කෙනෙක් එක්ක වැඩ කරන්න. ඒ අයට රහක් නැත්නම්, මම මොනතරම් රහ ඉල්ලුවත් ඒගොල්ලන්ට රහ දෙන්න දන්නේ නැහැ. හැබැයි මේරියන්ස් බෑන්ඩ් එකේ ඉන්නේ රසය මොකද්ද කියලා හොඳට දන්න පිරිසක්. ඒ නිසා තමයි මම කලින් කියපු රෙසිපිය මේ වගේ ලෙවෙල් එකකට හදා ගන්න පුළුවන් වෙලා තියෙන්නේ.

මේරියන්ස්ලාට අනුව ඔබ ඒ මතු කළ සංගීතමය විනය ගැන තවදුරටත් කතාකළොත්..

මම හිතන්නේ සංගීතමය විනය කියන දේ ගොඩනැගෙන්නේම අත්දැකීම් තුළින්. තරුණ සංගීත කණ්ඩායම් ඔබ කියන ප්‍රශ්නය තුළ ඉන්නවා. මටත් ඒවා ඇහෙනවා. අපි වුණත් අපේ ආරම්භක යුගයේ දී නොතේරිච්ච ගොඩක් දේවල් කළා. අපිට වැරදිච්ච ගොඩක් දේවල් නිසා තමයි අපි හරි දේ හොයන්න පුරුදු වුණේ. ඒ නිසා මම හිතනවා නවක සංගීත කණ්ඩායම්වලටත් අත්දැකීම් එකතුවෙනකොට, ඔවුන්ට ලෝකය තුළ තියෙන සංගීතය ඇහෙනකොට, මම හිතනවා පුරුදු සංගීත චර්යාව කාලයත් එක්ක වෙනස් පැත්තකට යාවි කියලා. ඒක හොඳටයි නරකටයි දෙකටම බලපානවා. මගේ ඇස් දෙකට දැකලා තියෙනවා අපේ ආරම්භක කාලයේ හොඳටම කළ සංගීත කණ්ඩායම්, පසු කාලීනව සංගීතයෙන් පිරිහිලා ගිහිල්ලා තියෙනවා. ඒ වගේම සමහර සංගීත කණ්ඩායම් දිනෙන් දින ඔවුන්ගේ මියුසික් කොලිටි එක ප්‍රගුණ කරගෙන ඇවිත් තියෙනවා. ඒක තමා සතුව තියෙන වගකීමක් මේ සුක්කානම මොන පැත්තටද කරකවන්න ඕනෑ කියලා. සංගීත විනයක් ඇතිව කරනවාද නැතිනම් ඒ සංගීතයට දස වද දීලා කාලා දානවාද කියලා තීරණය කරන්නේ තමාමයි. වෙනස්කම් කරන්න ඕනෑ කියලා මිනිස්සුන්ට විඳින්න බැරි විදියට වෙනස්කම් කළොත් ඒක යා දෙන්නේ නෑ. ඉතාම කෙටි කාලයක් තුළ ඒ සංගීතය මැරිලා යනවා. ඒ වගේ දේවල් මගේ අවුරුදු 35ක කාලය තුළ ඇති තරම් දැකලා තියෙනවා, ඇහිලා තියෙනවා. එහෙමයි කියලා අපිට ඒවා විවේචනය කර කර ඉන්න බැහැ. අපිට කළ හැකි හොඳ දෙයක් තියෙනවානම් ඒක කරලා පෙන්වන එකයි කළ යුත්තේ.

මිනිස්සුන්ව කුමක් හෝ රිද්මයකට නටවනවා ඇරෙන්න සංගීතයේ තිබෙන සෞදර්යයකට ගෙනියන්න බැරිද, විශේෂයෙන්ම කණ්ඩායම් සංගීත කාලාවේ එළිමහන් ප්‍රසංගවල දී..

බැරිකම නෙවෙයි. ඒකට ප්‍රධාන හේතුව තමයි, තමාගේ කන් දෙකට ඇහෙන දේ හරියි කියලා තීරණය කළ අයට ඇහිලා තියෙන මියුසික් එක තමයි ඒක. මියුසික් කියන දේ පදනම් කරගෙන ගොඩනැගෙන පිරිසකුත් ඉන්නවා. ඔවුන් අහලා තියෙන්නේ මේ ලෝකේ සංගීතයෙන් බොහොම සීමා සහිත ප්‍රමාණයක්. මට මතකයි අන්ප්ලග් කොන්සට් එක පටන් ගන්න කලින් අපි ලෝකයේ විවිධ සංගීතයන් ඇහුවා. මේගොල්ලෝ කොහොමද මේ දේවල් කරලා තියෙන්නේ, මෙච්චර රසයක් එන්නේ කොහොමද කියන දේවල් හොයලා, ඒවාට ට්‍රයි කරලා සංගීතය පැත්තෙන් වගේම තාක්ෂණය පැත්තෙනුත් ගොඩක් දේවල් හොයන්න පුරුදු වුණා. ඒ රසය එතනට ගේන්න.

ඔබ කලින් කිව්ව විනයක් නැතිව ඇහෙන සංගීතය තුළ මම දකින්නේ ඒ සංගීතයෙන් එළියට දෙන්නේ ඔවුන් සංගීතය අහලා තියෙන ප්‍රමාණය කියලයි. සංගීතය කියන්නේ පුදුමාකාර දිව්‍ය ඖෂධයක් වගේ දෙයක්. මිහිරක් විඳින්න තමයි සංගීතය තියෙන්නේ. ඒක පදනම් කරගෙනවත් හිතනවානම් අඩුම තරමේ තමා තුළ ස්වයංවිනයක් ගොඩනැගෙනවා ඒ සංගීත භාවිතයේ. නමුත් ඒ දේ වත් අහන්නේ නැතිව ඇහෙන දේ ගිරව් වගේ ඒකම අරගෙන අනිත් පැත්තට දාගෙන තලනවානම් මම හිතන්නේ ඒක සංගීතය නෙවෙයි තනිකරම කොපිය අනිත් පැත්තට තියලා ගහනවා වගේ දෙයක්. මම දන්නවා මගේ සංගීත කණ්ඩායම තුළ දවස ගානේ රසයට ඉඩකඩ හදලා දෙන්න පුදුමාකාර වෙහෙස මහන්සියක් ගන්නවා. පරණ සිංදුවක් අපි දොළොස් පාරක් වාදනය කරලා, දොළොස්වෙනි වතාවේ දී තව රහට ඇහෙන තැනක් තියෙනවානම් අන්න ඒ තැන මතු කරන්න තමයි අපි උත්සාහ කරන්නේ. තව කෙනෙක් මේක අහනවානේ, විඳිනවානේ කියලා හිතලා තමයි අපි අපේ සංගීතය කරන්නේ හැම වෙලාවකම. එතකොට ඒ හරි දේ එළියට එනවා.

එළිමහන් සංගීත කලාවෙන් පොඩ්ඩක් බ්‍රේක් කරලා අලුත් විදියට සංගීතය පටන් ගත්තානේ. දැන් නැවත වතාවක් එළිමහන් සංගීත කලාවට එන්න තීරණය කරලා තියෙනවාද? ඒ ගැනත් දැනගන්න කැමතියි.

එළිමහනට නැවත එන්න තීරණයක් අරගෙන හොරණ තක්ෂිලාවේ, ජනවාරි 11 අවුට් ඩෝ කොන්සට් එකක් පවත්වනවා. නමුත් ඒක කොන්සට් එකක්. ඒ කොන්සට් එක ඇතුළේ බෑන්ඩ් එකේ රාජකාරි ගොඩක් තියෙනවා. අපේ ඇඳුම් මාරු වෙනවා, විෂුවල් ඉම්පැක්ට් එකක් ලොකුවට හදලා තියෙනවා, ලයිටින් පැත්තත් මෙගා වැඩක් ඒ වගේම සංගීතයේ මුසුව. මේ සියල්ලම තුළින් බලන් ඉන්න කෙනාට උපරිම රසයක් දැනෙන විදියට ඒ කොන්සට් එක හදලා තියෙනවා. ඒක නිසා තවත් විදියක එළිමහන් සංගීත ප්‍රසංගයක්ම නෙමෙයි මේක. මාසයේ දවස් තිහේම සංගීත වැඩ කරපු සංගීත කණ්ඩායමක් මේරියන්ස් කියන්නේ. ඒ වැඩ ඕනෑවටත් වැඩිය තියෙද්දි තමයි අපි වෙනස් මාවතක් හොයන්න ගත්තේ. අපි ඒ විදියේ රිස්ක් එකක් ගත්තේ ඒ වෙනස හොයන්න වුවමනාව තිබුණ නිසා. අපි මේ වෙනකොට අවුරුදු 13 කට වැඩි කාලයක් එළිමහනේ සෙල්ලම් කරලා නැහැ. දැන් අපිට ඒ බ්‍රේක් එක හොඳ දෙයක් වුණා නව මුහුණුවරකින් නැවත එළිමහනට එන්න. ඉතින් අපි ඒ නව මුහුණුවර අරගෙන තමයි මේ එන්න යන්නේ.

ඇන්තනී වෙරංග පුෂ්පික