තෙන්නකෝන් නම් කරන විට ජනාධිපතිවරයා මූලික අයිතිවාසිකම් පෙත්සම ගැන දැන නොසිටියේද? ව්‍යවස්ථා සභාව පත්කිරීම අනුමත කරද්දී මූලික අයිතිවාසිකම් පෙත්සම ගැන දැන නොසිටියේද? ටිරාන් අලස් හා දේශබන්දු තෙන්නකෝන්, මේ දිනවල රනිල් වික්‍රමසිංහ ජනාධිපතිවරයාගේ අනාගත ජනාධිපති සිහිනය යහමින් බොඳ කර දමමින් සිටිති. ටිරාන් අලස් හැසිරෙන්නේ, තමා මහත් ජන ප්‍රසාදයෙන් පත්වූ මහජන නියෝජිතයකු ලෙසිනි. තමා හැම කාලයකදීම පාර්ලිමේන්තුවට ආවේ මොකක් හෝ පක්‍ෂයක ජාතික ලැයිස්තුවෙන් බවත්, ඍජු මහජන ඡන්දය ඉල්ලන්න ගියා නම් කිසිදාක පාර්ලිමේන්තු ඒමට තමාට නොහැකි වන බවත්, මේ ඇමතිකම ලැබෙන්නට පෙර, පාර්ලිමේන්තුවේ හිටි කාලය පුරාම තමා එහිදී කතාවක්වත් පවත්වා ඇත්තේ අතේ ඇඟිලි ගානකටත් අඩු අවස්ථා ගණනකදී බවත් ටිරාන් අලස් මහතාට අමතක වී තිබෙන සෙයකි.
මේ දිනවල ඔහු හා දේශබන්දු තෙන්නකෝන් නම් වැඩබලන පොලිස්පතිවරයා එක්ව පවත්වන ‘යුක්තිය’ නමැති මාධ්‍ය සංදර්ශනය, රනිල් වික්‍රමසිංහට කරන්නේ මාරාන්තික දේශපාලන හානියකි. ටිරාන් අලස් මීට පෙර කීවේ, වැඩබලන පොලිස්පති තනතුරට දේශබන්දු තෙන්නකෝන් පත්කළේ තමා බවයි. හිටපු පොලිස්පති සීඩී වික්‍රමරත්න විශ්‍රාම යෑමෙන් පසු, ටිරාන් අලස්ගේ එකම වුවමනාව වුණේ දේශබන්දු තෙන්නකෝන් පොලිස්පතිධුරයට පත්කරගැනීමයි. තෙන්නකෝන්, ඒ වන විටත්, ටිරාන් අලස්ගේ කාර්යාලයට සතියකට දින කිහිපයක් යන එන, ඔහුගේ සමීප මිතුරකුගේ තත්වයට පත්ව සිටියේය. පෙනෙන විදියට, වික්‍රමසිංහ ජනාධිපතිවරයා තෙන්නකෝන් පත්කිරීමට කැමැත්තක් දක්වා නැත. ඒ නිසා මුල් වාර කිහිපය, වික්‍රමරත්න පොලිස්පතිවරයාට සේවා දිගු ලබාදෙමින් හා වැඩ බලන පොලිස්පති හැටියට පත්කරමින් ගෙවී ගියේය.
ඉන්පසු, ටිරාන් අලස්ගේ බලපෑමට වික්‍රමසිංහ ජනාධිපතිවරයා තදින්ම යටත්වූ බව පෙනෙන්නේ වැඩබලන පොලිස්පති තනතුරට තෙන්නකෝන් පත්කිරීමෙනි. එහෙත් ඒ මාස තුනක කාලයකටය. තෙන්නකෝන් පත්කළේ තමා යැයි ටිරාන් අලස් කියන විට, ‘පොලිස්පති තනතුරට අදාළ නම් ජනාධිපති විසින් යෝජනා කරනු ලැබේය’ යන ව්‍යවස්ථාමය ප්‍රතිපාදනය කැඩීයයි. පොලිස්පති තනතුරට කෙනකු යෝජනා කිරීමේදී ඒ මොහොතේ පොලිස් දෙපාර්තමේන්තුව බාරව සිටින ඇමතිවරයාගෙන් නිල නොවන අන්දමින් විමසීමක් කිරීම සාමාන්‍ය පිළිවෙතක් විය හැකිය. එහෙත්, ටිරාන් අලස් කියන්නේ එවැනි දෙයක් නොවේ. ‘තමා තෙන්නකෝන්ව පත්කළ බව’යි. ඒ අනුව, ජනාධිපතිවරයා මෙතැන කර ඇත්තේ අලස් මහතා කළ නාම යෝජනාව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සභාවට දන්වා යැවීම වැනි පියන් වැඩකි. නැතිනම් අඩුගණනේ මේ වන විට ජනාධිපතිවරයාගේ පැත්තෙන්, ටිරාන් අලස් කියන කතාවට ප්‍රතිචාර දැක්විය යුතුය. එවැන්නක් මෙතෙක් සිදු නොවීමෙන් පෙනෙන්නේ, ජනාධිපතිවරයා, ටිරාන්ගේ පණිවිඩකාරයකු බවට පත්වීම ඇත්තක් බවයි.
රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා පෙන්වන්නට උත්සාහ කරන්නේ, තමා කිසිවකුගේ බහකට අවනත නොවන, වුවමනා තීන්දු තීරණ තමාම ගන්නා දැඩි පුද්ගලයකු හැටියටය. එහෙත් ටිරාන් අලස් ඒ ප්‍රතිරූපය මේ විදියට කඩා බිඳ දමා තිබේ. ටිරාන් අලස්ගේ මෙහෙයවීමෙන් වික්‍රමසිංහ ජනාධිපතිවරයා විසින් නාම යෝජනා කරන ලද තෙන්නකෝන්ට අද සිදුවී තිබෙන්නේ කුමක්ද? මිරිහාන පොලිසිය රඳවාගෙන සිටි පුද්ගලයන් කීප දෙනකුට, ඔවුන්ගේ ඇඳුම් ගලවා, පහර දී ලිංගේන්ද්‍රියයන්වල සිද්ධාලේප අතුල්ලා වධහිංසා කළ අයකු බවට ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ඔහු නම් කිරීමයි. ඇත්ත වශයෙන්ම නම් තෙන්නකෝන් පොලිස්පති තනතුරේ වැඩ බලන්නට පත්කරන වෙලාවේ, ඔහුට මේ චෝදනාව කරන මූලික අයිතිවාසිකම් පෙත්සම ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ඉදිරියේ ඇසෙමින් තිබුණේය.
දේශබන්දු තෙන්නකෝන් හා තවත් පොලිස් නිලධාරීන් සිව්දෙනකුට විරුද්ධව මෙම මූලික අයිතිවාසිකම් පෙත්සම අධිකරණයේ ගොනුකර තිබුණේ, 2011 මාර්තු 28 වැනිදා තරම් ඈත කාලයකය. පෙත්සම්කරු වෙනුවෙන් නඩුවේ ලිඛිත සැලකිරීම් ඉදිරිපත් කෙරුණේ, 2012 මාර්තු 21 දාය. තමා වෙනුවෙන් ලිඛිත කරුණු ඉදිරිපත් කරන ලෙස නඩුවේ පස්වැනි වගඋත්තරකාර දේශබන්දු තෙන්නකෝන්ට ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය දැන්වූයේ 2020 මැයි 19 දාය. ඒ ගැන දන්වා අධිකරණය විසින් තෙන්නකෝන් වෙත යවන ලද නොතීසිය නැවත හැරී ඇවිත් නොතිබිණි. එහි තේරුම, වගඋත්තරකාර තෙන්නකෝන්, එම නොතීසිය භාරගත් බවයි. කෙසේ වෙතත් ඔහු වෙනුවෙන් නීතිපතිවරයා ලිඛිත සැලකිරීම් ඉදිරිපත් කළේ 2023 සැප්තැම්බර් 23 වැනිදාය. අධිකරණයේ නියමය මත තෙන්නකෝන්, නඩුව පිළිබඳ දිවුරුම් පෙත්සමක් ඉදිරිපත් කළේ 2023 ඔක්තෝබර් 5 දාය. එම දිවුරුම් ප්‍රකාශයෙන් පවා, තමාට විරුද්ධව ඇති චෝදනා ගැන ඔහු කිසිවක් කියා නැති අතර, පෙත්සම්කරු රඳවා තබාගැනීමට අදාළ අපරාධ නඩු විධාන සංග්‍රහයේ විධිවිධාන ගැන පමණක් සඳහන් කර තිබිණ. තෙන්නකෝන් වෙනුවෙන් නීතිපතිවරයා ඉදිරිපත් කළ ලිඛිත කරුණු දැක්වීමේදීද, ඔහුට විරුද්ධව එල්ලවී තිබුණු වධහිංසාව පිළිබඳ චෝදනා ප්‍රතික්‍ෂෙප කර නොතිබිණි. මේ මූලික අයිතිවාසිකම් පෙත්සම ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිසුරු මඬුල්ල ඉදිරියේ විභාගයට ගත්තේ 2023 සැප්තැම්බර් 27 වැනිදාය. නඩුවේ තීන්දුව දුන්නේ දෙසැම්බර් 14 වැනිදාය.
රනිල් වික්‍රමසිංහ ජනාධිපතිවරයාගේ නියමයෙන් දේශබන්දු තෙන්නකෝන් වැඩබලන පොලිස්පතිකමට පත්කෙරෙන්නේ 2023 නොවැම්බර් 29 වැනිදාය. එතෙක් සිට මාස තුනකටය. මේ අවස්ථාව වන විට, ඉහත නඩුවේ ලිඛිත සැලකිරීම්, දිවුරුම් පෙත්සම් ආදිය ඉදිරිපත් කර, නඩුව විවෘත අධිකරණයේ විභාග කොට ද අවසන්ය. ඉතිරිව තිබුණේ තීන්දුව දීමට පමණය. තෙන්නකෝන්ට විරුද්ධව තිබුණු චෝදනාව, නීති විරෝධී ස්ථාන මාරුවක් වැනි ක්‍රියාවක් නොවේ. රඳවාගෙන සිටි සැකකරුවකුට වධහිංසා කිරීමක් ගැනය. වධහිංසාව යනු රජයේ නිලධාරියකුගේ අතින් තැනැත්තකුට සිදුවිය හැකි තිරශ්චීන අයිතිවාසිකම් කඩකිරීමකි. රජයේ නිලධාරියකුට එරෙහිව පවරන මූලික අයිතිවාසිකම් පෙත්සමකදී ඔහු/ඇය වෙනුවෙන් නීතිපති පෙනී සිටීම සාමාන්‍යයෙන් සිදුවන නමුත්, වධහිංසාව සම්බන්ධ චෝදනාවක් එල්ල වන විටදී, එම නිලධාරියා වෙනුවෙන් නීතිපතිවරයා ඉදිරිපත් නොවීමේ තීරණයක් පවා මීට පෙර ගෙන තිබුණි. (මේ අවස්ථාවේදී එය සිදුනොවුණේ මන්දැයි වෙනම ප්‍රශ්නයකි.)
කොහොම වුණත් එවැනි වධහිංසා චෝදනාවක් එල්ල වී තිබෙන පොලිස් නිලධාරියකු, වැඩබලන පොලිස්පති හැටියට නම් කිරීමෙන් ජනාධිපතිවරයා හෑල්ලුවට ලක්කළේ, රටේ උත්තරීතරම නීතිය වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවයි. සහ, එහි වැදගත්ම අංගයක් වන මූලික අයිතිවාසිකම්ය. මූලික අයිතිවාසිකම් යනු අපේ ව්‍යවස්ථාවේ දැක්වෙන පරිදි ජනතා පරමාධිපත්‍යයේ කොටස් පහෙන්ද එකකි. මේ විදියට ජනාධිපතිවරයා ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවද, රටේ ජනතා පරමාධිපත්‍යයද, ජනතාවගේ මූලික අයිතිවාසිකම්ද කුණු කූඩයට දමා තෙන්නකෝන් වැඩබලන පොලිස්පති ලෙස පත් කර තිබේ.
පත්කිරීම කරන විට, ජනාධිපතිවරයා මේ තොරතුරු දැන සිටියේද? දැන දැන මේ පත්කිරීම කළේද? නැතිනම් ඔහු නොදැන සිටියේද? නොදැන සිටියේ නම්, ඔහුට ලැබෙන තොරතුරු ගැන, ඒවායේ ප්‍රමාණවත්කම ගැන ඔහු ලජ්ජා විය යුතු නැද්ද? කිසියම් කෙනෙකු ඔහුට ඇත්ත තොරතුරු වසංකර තෙන්නකෝන් පොලිස්පති තනතුරේ වැඩ බලන්නට සුදුසුයැයි කීවේ නම්, දැන්වත් ජනාධිපතිවරයා ඒ ගැන තීරණයක් ගන්නවාද?
එහෙත් ජනාධිපතිවරයා, නුසුදුසු වැඩබලන පොලිස්පති හා පොලිසිය භාර ඇමති සමග එකට සිටගෙන සිටින බව පැහැදිලි වන්නේ, දෙසැම්බර් 14 වැනිදා, ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය දුන් මේ තීන්දුව නොදැක්කා නොඇසුණා ගානට තවමත් ඉන්නා බැවිනි. නඩු අංකයක එක ඉලක්කමක් වෙනස් වීම වැනි සිල්ලර කාරණා ගැන පවා ඉතා මහන්සියෙන් සොයා බලා පාර්ලිමේන්තුවට පැමිණ කතා පවත්වන ජනාධිපතිවරයාට, මේ වන තෙක් තෙන්නකෝන්ගේ නඩු තීන්දුව ගැන කිසිවක් කියන්නට නොහැකි වුණේ ඇයි? අඩු ගණනේ ජනාධිපති මාධ්‍ය අංශයවත් ඒ ගැන නිවේදනයක් මේ තාක් නිකුත් නොකළේ ඇයි?
ජනාධිපතිගේ පාර්ශ්වයෙන් වුවමනාවෙන්ම එසේ නිශ්ශබ්දව සිටිනවා නම්, එහි තේරුම තවත් බරපතළය. එනම්, ව්‍යවස්ථාව, ජනතා පරමාධිපත්‍යය හා මූලික අයිතිවාසිකම් නොතකා ඉන්නවා පමණක් නොව, ජනාධිපතිවරයා රටේ ඉහළම අධිකරණය වන ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය දුන් තීන්දුවක් ගැන වුවද සැලකිල්ලක් ගෞරවයක් නොදක්වන බවයි. එවැනි ගෞරවයක් දක්වන ජනාධිපතිවරයකු නම්, වහාම ඉල්ලා අස්වන ලෙස වැඩ බලන පොලිස්පතිවරයාට ඔහු නියම කළ යුතුය. තමා කැඩපත දිහා බලන විට, එයින් පෙනෙන්නේ තමා පත්කළ වැඩබලන පොලිස්පතිවරයාගේ අපරාධකාරී මුහුණ (රජයේ නිලධාරියකු වධහිංසා කිරීම 1999/24 පනත යටතේ අවුරුදු 7-10ක කාලයක් සිරදඬුවම් ලැබිය යුතු අපරාධයකි.) නම්, ජනාධිපතිවරයා ගත යුතු තීරණය කුමක්ද?
ඒ අතර, මේ අපරාධ චෝදනා ලත් පුද්ගලයා වැඩ බලන පොලිස්පති හැටියට ආරම්භ කර ඇති ඊනියා ‘යුක්තිය’ මෙහෙයුම, රටේ නීතියේ පාලනයට කරන හානිය කෙතරම්ද? පොලිස් නිලධාරීහු පොලිස් බල්ලන් කැටුව නිවෙස්වලට කඩාවදිති. ඒවායේ හැම අස්සක් මුල්ලක්ම මත්ද්‍රව්‍ය සෙවීමේ නාමයෙන් අවුස්සා දමති. නිදන කාමරවල ඇඳවල් යටද, කුස්සියේ ළිප් යටද, පුටු මේස යටද, බුදුපිළිම-සුරුවම් යටද මේ පොලිස් බල්ලන් ඉව කරන අතර, අවසානයේ මත්ද්‍රව්‍ය නොලැබිණි නම්, නිවැසියන්ට සිදුවන්නේ පොලිස් බල්ලන් විසින් ඇද දමන ලද සියල්ල තමන්ම යළි පිළිවෙළ කරගැනීමටය.
රටේ නීතිය අනුව නම්, යම් පුද්ගලික දේපළක් තුළට ඇතුළුවීමට පොලිසියට සෝදිසි වරෙන්තුවක් තිබිය යුතුය. සෝදිසි වරෙන්තුවක් නැතිව එන පොලිසියට නිවසක් සෝදිසි කිරීමට ඉඩ නොදීමට පුද්ගලයකුට අයිතිය තිබේ. එවැනි සෝදිසි වරෙන්තු ලබාගත යුත්තේ නිශ්චිත තැනක්, ලිපිනයක් පිළිබඳ මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණයට කරුණු වාර්තා කර එම ස්ථානයට ඇතුළු වීමටය. එහෙත්, යුක්තියේ සිදුවන ආකාරයට තොග පිටින් පොලිස් නිලධාරීන් හා බල්ලන් කඩාපැන සෝදිසි කිරීමේ බලයක් පොලිසියට ලැබුණේ කොහොමදැයි කවුරුත් දන්නේ නැත. සමහර විට මේ පොලිස් බල්ලන් කඩාවදින නිවෙස්වල ජීවත් වන්නේ මත්ද්‍රව්‍ය පිළිබඳ ඉතිහාසයක් ඇති පිරිස් නම්, ඔවුන් පොලිසියේ මෙවැනි හිතුවක්කාර ක්‍රියාවලට එරෙහිවීමද සිදුවන්නේ නැත. ඉන්පසු පොලිසියේ මර්දනය නිවෙසට කැන්දාගනීමක් වැනි වන නිසාය. පොලිසියේ ‘කුඩු පැකට් දමා ඇල්ලීම’ ගැන කවුරුත් දන්නා නිසාය. එහෙත්, ඒ තත්වය, එනම් කිසි විරෝධයක් නොනැගීම උපයෝගි කරගෙන පොලිසිය කරන මේ නීත්‍යනුකූල නොවන ක්‍රියා පිළිවෙත ප්‍රශ්න කළ යුතු එකකි. එය කළ යුතු වන්නේ පොලිස්පතිටත් ඇමතිටත් උඩින් ඉන්නා අයයි. ඒ ජනාධිපතිය. පෙනෙන විදියට ජනාධිපතිට ඒ ගැන වගේ වගක් නැත. එනම්, පොලිස්පති හා ඇමති අශුද්ධ සන්ධානය විසින් වහසි බස් කියමින් රටේ නීතියේ පාලනය බිඳදමන අයුරු මේ ‘නීතිගරුක ජනාධිපතිවරයා’ ඔහේ බලාසිටියි.
යුක්තිය නාටකයේ ඊළඟ සිදුවීම වාර්තා වුණේ, පසුගිය සතිය ආරම්භයේ අවිස්සාවේල්ල, තුන්නාන වෙන්දේසි ඉඩමකින්, සංවිධානාත්මක අපරාධකරුවන්යැයි කියන දෙදෙනකුගේ ඝාතනය ගැනය. පොලිසිය කියන විදියට, දූරකථන ඇමතුමක් දී ඒ දෙදෙනා ඒ පාලු වත්තට කැඳවාගෙන වෙඩි වරුසාවක් එල්ල කොට ඝාතනය කර තිබේ. ‘ඝාතනය කරන්නට ඇත්තේ ප්‍රතිවිරුද්ධ කණ්ඩායමක් විසිනිෟ.’ පුදුමයකට මෙන් ඒ ඝාතකයන් සොයාගැනීමට පොලිසියට හැකිවී නැත. ඇත්තටම එහෙම වුණා නම්, ඊට දවස් කීපයකට පෙර, ගාල්ලේදී හා මාතරදී, ‘මං පාතාලෙට කියන්නේ වහාම ඔය වැඩ අත්හරින්න’ යැයි කියමින් ‘පාතාලය’ බියගැන්වූ ටිරාන් අලස් ඇමතිවරයා, ඒ කතාව කියා දවස් දෙක තුනක් ඇතුළත මේ විදියට නැවත ‘පාතාලය-පාතාලය මිනීමරාගැනීම’ නවත්තන්නට නොහැකිවීම නිසා, තනතුරෙන් ඉල්ලා අස්විය යුතු නැද්ද?
සිදුවූ දේ කවුරුත් දනිති. විශේෂත්වය නම්, රනිල් වික්‍රමසිංහ නමැති මහා නීතිගරුක ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදියා, මානව අයිතිවාසිකම් ගරුකරන්නා ජනාධිපති හැටියට සිටින කාලයේදීම එවැනි දේ සිදුවීමය. පොලිසිය මේ සා ම්ලේච්ඡ ආකාරයෙන් හැසිරුණේ මහින්ද රාජපක්‍ෂ ජනාධිපතිගේ කාලයේය. ඒ කාලයේ මාසයකට එකක් දෙකක් මෙවැනි ඝාතන සිදුවීම සාමාන්‍ය දෙයකි. එය රජයේ ඉහළින්ම ආ අණ අනුව ක්‍රියාවේ යෙදැවුණු දෙයකි. ඒ නීති විරෝධී ඝාතන රැල්ල නවත්වා ගන්නට, මහින්ද රාජපක්‍ෂ ජනාධිපතිකමෙන් පලවා හරින්නට සිදුවිය. යහපාලන ආණ්ඩු කාලයේ ඒ තිරිසන් රැල්ල නැවතිණි. එහෙත්, කාලයක් යන විට, එවැනි ඝාතන එකක් දෙකක් යහපාලන ආණ්ඩු කාලයේද සිදුවිය. දැන්, නැවතත් පරණ ඝාතන සංස්කෘතියට පණ ඇවිත් තිබෙන බව පෙනේ. ආණ්ඩුව මත්ද්‍රව්‍ය පාලනය කරන්න හදන්නේ මේ විදියටද?
පිලිපීනයේ ජනාධිපති රොඩ්රිගෝ ඩුටර්ටේගේ මත්ද්‍රව්‍ය මර්දන මෙහෙයුමේදී මත්ද්‍රව්‍යවලට සම්බන්ධ යැයි කියන 12,000කට අධික පිරිසක් මරා දමනු ලැබුණාහ. ඔවුහු බොහෝ දෙනෙක් අගනාගරිකව වසන දුප්පත්තුය. මත්ද්‍රව්‍යවලට ඇබ්බැහිවූ සිල්ලර පාරිභෝගිකයෝය. 2016 මැයි 09 දා ජනරැලියක් අමතමින් ඩුටර්ටේ මෙසේ කීවේය. “මම ජනාධිපති මන්දිරයට ගියොත් මම (දවාවෝ නගරයේ) නගරාධිපති විදියට කරපු දේම කරනවා. මත්ද්‍රව්‍ය අදින්නන්, සන්තකයේ තියාගෙන ඉන්නන් පමණක් නොවෙයි, ඒ ගැන කිසිවක් නොකරන අය පවා පැනලා යන එක හොඳයි, මක්නිසාද මං උඹලාව මරනවාෟ’ ජනාධිපති වුණු ඩුටර්ටේ කළේ එයයි. තම සමූහඝාතක අපරාධයේ ප්‍රතිඵල හැටියට අද ඔහු, ජාත්‍යන්තර අපරාධ අධිකරණය ඉදිරියේ අධිචෝදනා ලබන තත්වයකට පත්වී සිටියි.
ලංකාවේ ජනාධිපතිවරයා, සිදුවන දේ ගැන නොදැක්කා නොඇසුණා සේ සිටියත්, ඉහත ආකාරයේ ප්‍රසිද්ධ ප්‍රකාශයක් තවමත් කර නැත. ඒ වෙනුවට, මහජන ආරක්‍ෂාව භාර ඇමතිවරයා නම් ගාල්ලේ ප්‍රසිද්ධ සභාවකදී මෙසේ කීවේය. ‘..කුඩු විකුණන අයටත් මට පණිවිඩයක් දෙන්න තියෙනවා. කරුණාකරලා මේ දේ නවත්තන්න. අද ඉඳලා කුඩු විකුණන එක්කෙනෙක් හරි අහුවුණොත්, මම නං කියලා තියෙන්නේ ඉතුරු කරන්න එපා කියලා.’
කුඩුවලින් රට බේරාගැනිම වනාහි නැගලා යන උද්යෝග පාඨයකි. කාටවත් ඊට විරුද්ධ විය නොහැකිය. දැනටමත්, යුක්තිය මෙහෙයුම ගැන විවේචනය කරන උදවිය, තෙන්නකෝන්ගේ පත්වීම ගැන ප්‍රශ්න කරන උදවිය, ටිරාන් අලස් ඇමතිවරයා විසින් නම් කරනු ලැබ ඇත්තේ ‘කුඩුකාරයන්ගෙන් සල්ලි ලබන අය’ හැටියටය. වෙනකක් තබා රටේ ඉහළම මට්ටමේ කීර්තිමත් නීතිඥවරුන්, ආගමික නායකයන් පවා අලස්ට අනුව, කුඩුකාරයන්ගෙන් සල්ලි අරගෙන ඔවුන් වෙනුවෙන් වැඩ කරන්නන්ය. රටේ මාධ්‍යවලටද ‘යුක්තිය’ වනාහි මහා විපර්යාසයකි. එහිදී සිදුවන දේ නීතියට අනුකූලද නැද්ද, මෙපමණ කාලයක් මේ සැකකරුවන් හිටියේ කොහිද, ඒ කාලයේ බස්නාහිර පළාත් භාර නියෝජ්‍ය පොලිස්පති හැටියට සිටි දේශබන්දු තෙන්නකෝන්ට ඔවුන් මර්දනය කරන්නට නොහැකි වුණේ ඇයි, ඔහුට කිසිවකු බාධා කළා නම් ඒ කවුදැයි හෙළිකරනවාද වැනි ප්‍රශ්න, එම මාධ්‍යවලට ‘ප්‍රශ්න’ නොවේ.
ඔවුන්ගේ භූමිකාව වන්නේ, පොලිසිය කියන කියන සංඛ්‍යාලේඛන සිය මාධ්‍යවල වැපිරීමත්, වැබ පොලිස්පතිගේ හා ඇමතිගේ වහසිබස් කිසිම විචාරයකින් තොරව වාර්තා කිරීමත්, පොලිස් බල්ලන් සමග නිවෙස්වලට කඩාපැන කක්කුස්සියේ සිට කරන සෝදිසි සිය මාධ්‍යවලින් වාර්තා කිරීමත්, වැබ පොලිස්පති හා ඇමති විසින් දෝෂාරෝපණය කෙරෙන රටේ නීතියේ පාලනය ගැන කරදර වන කීර්තිමත් පුද්ගලයන් හා සංවිධාන පැන පැන හපාකෑමත්ය.
