පාස්කු ඝාතන සිද්ධිය අරභයා, මැල්කම් කාදිනල් රංජිත් හිමි නගන හඬ, රජය ගණනකට නො ගන්නා සැඟවුණු හේතු දෙකක්, ඇතැයි මෙ රට ජේ්‍යෂ්ඨ, එහෙත් වැඩි කතා බහක් නැති පියතුමෙකු, ඊයේ පෙරේදා දිනක පවසනු අපි අසා සිටියෙමු.
- තමන්, මේ රටේ කිසිදු බලයක් නැති සුළු ජන කොටසකැයි, කතෝලික සමාජය විසින් ම තීන්දු කර සිටීම.
- මෙ රට කතෝලික බහුතරය රටට වඩා සිය ආගමට මුල් තැන දීම.
තමා, මේ රටේ කතෝලික සමාජය ලෙස සලකන්නේ, ගිහියන් පමණක් නොව, රදගුරු, පූජක, පැවිදි සිව් කට්ටුවම බව පියතුමා පැහැදිළි කළේය. කතෝලිකයන් මේ රටේ සුළු ජන කොට්ඨාසයක් ද යන කාරණය මතු වූයේ ගතවූ නොවැම්බර් 26 දා ‘ඥානාර්ථ ප්‍රදීපය’ මුල් පිටුවේ පළ කර තිබූ, කාදිනල් හිමි ගේ ‘කඩවත ප්‍රකාශය‘ අළලාය.
‘පාස්කු ප්‍රහාරයේ සත්‍යය හෙළි කර ගෙන, ඊට යුක්තිය ඉටු කර ගැනීම සඳහා, අප කරන ඉල්ලීම් හා බලපෑම් වලට රටේ පාලකයන් ප්‍රතිචාර දක්වන්නේ අන්ධයන් ගොළුවන් හා බිහිරන් සේ ය. ඒ නිසා තව නො බෝ දිනකින් ජාත්‍යන්තර මට්ටමේ විශාල වැඩපිළිවෙළක් සංවිධානය කිරීමට අපි බලාපොරොත්තු වෙමු’ පාලකයන් සිය බල පුළුවන්කාරකමින් පාස්කු කුමන්ත්‍රණය යට ගහන්නට හදනවා නම්, තමන් ඊට කොහෙත්ම ඉඩ නො දෙන බව ද, කාදිනල් හිමි කඩවත දී තවදුරටත් ප්‍රකාශ කර තිබුණි.
මෙ රට කතෝලික සමාජය, බෞද්ධ තබා, ඉස්ලාම් හෝ හින්දු සමාජ තරම්වත් පුරෝගාමීව රටේ ගැටලු අරභයා ප්‍රසිද්ධියේ ක්‍රියා කරන්නේ නැත. තමන්, සිංහල බෞද්ධ සමාජයේ සෙවණ හා ආරක්ෂාව ලබමින් ජීවත්වීමට ප්‍රිය ජන කොටසක් බව හෙළි කරමින්, කාදිනල් හිමි දැනටමත් ප්‍රසිද්ධ ප්‍රකාශ දෙකක් කර තිබේ. කාදිනල් හිමි ඒ ප්‍රකාශ දෙක කළේ, තමන් ‘සුළු‘ ජන කොටසක්ය යන උපකල්පනයෙන් විය යුතුය. සුළු ජන කොටසක්ය යන අඩමානය දැරීම, යම් ජන කොටසකට කොතෙක් හිතකරද?
‘මහ’ ජන කොටසක් යන උපකල්පනය යට යම් බලාධිකාරයක් තිබේ. ජන සංනිවේදන මාර්ග රාශිය මගින්, ලෝකය අද එක යායක් කර ඇතැයි පිළිගැනීමක් තිබේ. ඒ එක යාය තුළ ජීවත්වන මිනිසුන්, ආණ්ඩු, භාෂා, ආගම් හා සංස්කෘතීන් අනුව බෙදිය යුතුද? සියල්ලෝම මනුෂ්‍යයෝය යන මිම්මෙන් සැලකුවහොත් රටක කිසිදු ජන කොටසක් සුළු ලෙස සැලකීම අමානුෂිකය. මනුෂ්‍යත්වයේ උත්තම බව ඉතා තහවුරුව උගන්වන ආගම් හතරක් ඇති රටේ, ජනගහනයෙන් අඩු ජන කොටස්, ජනගහනයෙන් වැඩි ජන කොටස ඉදිරියේ, සුළු ජන කොටස් ලෙස සැලකීම කොපමණ නම් අනාගමික ද? එක් ජන කොටසක් සාමාජික සංඛ්‍යාවෙන් අඩු නිසා, ඔවුනට අඩුවෙනුත්, සාමාජික සංඛ්‍යාව වැඩි ජන කොටසට වැඩියෙනුත් සලකන ආණ්ඩු පවා මානුෂික ද? ප්‍රජාතන්ත්රවාදී ද?
2019.04.21 ජාතිකාපරාධය ගැන දැන් මේ රටේ අවධානය ඉතාමත් අඩු වෙලාය. ජනතාව අතර ඒ සිද්ධිය අමතකව නො යන්නට හා අපරාධය පිළිබඳ අලුත්ම තත්ත්ව සොයා, ඒ වැටහීම් හෙළි කරන්නට ක්‍රියා කළ අයගේ උනන්දුව ද දැන් හීන වෙමින් තිබේ. අපරාධය සිදුකරවන ලද්දේ මේ රටේ පන්සලක නම්! (තිරශ්චීන මරණ 269! සදාකාල වින්දිතයන් පිරිසක් සමග තුවාලකරුවන් 500 පමණ!) ආණ්ඩු ක්‍රියාකාරකම් අද සේ සිල්ලර වෙනු ඇද්ද? සිල්ලර වීමට මහ ජන කොටස ඉඩ දෙනු ඇද්ද ? පලා ගිය සේ යන්නට ගෝඨාභයට ඉඩ ලැබෙනු ඇද්ද? ”උඹල ඕනැ දෙයක් කර ගනිල්ලායි” අද සිටින සේ සිටින්නට මේ රජයට ඉඩ ලැබෙනු ඇද්ද? හේතුව, මේ රටේ බෞද්ධ ජනතාව තරම්, කතෝලික ජනතාව, මහ ජන කොටසක් නො වීමද ? සුළු ජනතාවක් යැයි, පෙර කී පියනම පැවසූ සේ… ”අපි ඉතින් සුළු නොවැයි” තීන්දු කර කතෝලිකයන් ම හොරට නිදා සිටීම ද? රටක එක් මිනිසෙකුට පවා හිමි මානව අයිතීන් තිබේ. විශේෂයෙන් ජීවත් වන්නට!
දැන් අපරාධයේ පස් වස් මංගල්ලය පැවැත්වීමට කතෝලික සමාජයේ පිරිසක් සූදානම් වන බවට ආරංචි පැතිරේ. කාදිනල්තුමා ගේ ඝෝෂාවෙන්, හැරල්ඩ් ඇන්තනි පෙරේරා (කතෝලික රදගුරු සංගමයේ සභාපති) හිමි අතට ලැබුණු, පාස්කු ජනාධිපති කොමිසමේ වාර්තාව තවමත් මේ රටේ කතෝලික ජනතාවට තබා, කටුවපිටියේ හෝ කොච්ච්කඩේ වින්දිතයනටවත් දැක ගන්නට ලැබුණේ නැත. 2022 දෙසැම්බර් මුල අප සිව්දෙනෙකු ‘ඒකට මොකද වුණේ‘ යැයි හැ.ඇ.පෙරේරා හිමිගෙන් විමසූ විට පැවසුණේ, ”කාදිනල්තුමා හා නීතිඥ පිරිසක් එය අකුරෙන් අකුර කියවමින් සිටින” බවය. 2023 ජූලි මස අප තිදෙනෙකු විමසූවිට ද ලැබුණේ ඒ පිළිතුරම ය.
මේ සියලු ප්‍රමාදයන්ට, කල්දැමීම් හා, නො සැලකීම්වලට හේතුව, මෙ රට කතෝලික ජනතාව ගණන් නො ගත යුතු සුළු ජන කොටසක් සේ තීරණයව තිබීමද? ඔවුන් රටට පෙර ආගමට මුල්තැන දීමද? සිදුවීම් සිදුවන්නේ ප්‍රීති වන්නට හෝ හඬා දොඩා වැළපෙන්නට පමණක් නො වේ. පාඩම් ඉගෙන ගෙන, වැරදි නිවැරදි කර ගන්නටය. කායික හෝ සංස්කෘතික ලක්ෂණ නිසා, අසමාන භාෂා භාවිතය හෝ වෙනත් ආගම් ඇදහීම නිසා, මිනිසුන් ට අඩු වැඩි ලෙස සැලකීම! මේ රටේ සමාජ සාමයට හිතකරද ?
මෙ රට අද වෙසෙන සිංහල කතෝලික ජනතාව ගෙන් 99% පමණම කතෝලිකව ඇත්තේ උත්පත්තියෙනි. ඔවුන්ගේ මුල් පරම්පරා නිසැකවම සිංහල බුදුනුය. ඒ අනුව සිංහල බුදුනු හා සිංහල කතෝලික ජනතාව අතර, යටිපෙළ ඥාතීත්වයක් ඇත. එබඳු ඓතිහාසික මානව සබඳතා ජනකොටස් අතර පවතිද්දී, අදහන ආගම හෝ භාවිතා කරන භාෂාව අනුව ඔවුන් දෙගොඩකට වෙන් කර, අඩුවෙන් හා වැඩියෙන් සැලකීම, රටේ සහජීවනයට කොතෙක් දුරට හේතු වේද? ලෝක සාමය සඳහා දැන්, ‘සැමට පොදු ලෝකයක්‘, ‘සැමට පොදු මුදලක්‘, ගැන සාකච්ඡා ඇරඹී තිබේ. සමහර දේශපාලන දාර්ශනිකයන් ‘සැමට පොදු ආණ්ඩුවක්‘ ගැනත් කතා අරඹා ඇත.
අපේ රටේ මහ ජන කොටසට මෙතෙක් පැවති ආණ්ඩු සලකා ඇත්තේ කෙසේ ද? රටේ ආරක්ෂාවේ, අධ්‍යාපනයේ, සෞඛ්‍යයේ, රැකියා සැපයීමේ, යම් වැඩි ප්‍රමාණයක් ඔවුන්ට ලැබී තිබේ ද? සංඛ්‍යාවෙන් වැඩිම දුගී ජනකොටස සිටින්නේ ඔවුනතරය. නූගත් ජන කොටස, රැකියා හිඟ ජන කොටස, රෝගී ජන කොටස, සිරගෙවල වෙසෙන ජන කොටස, අපරාධ හා සොරමැරකම්වලට සැක ජන කොටස, විභාග වලින් වැඩියෙන්ම අසමත් ජන කොටස, පවුල් අවුල් ජන කොටස, වෙසෙන්නේ ඔවුන’තරය.
ඒ සා විපත් සමූහයකට මෙ රට මහ ජන කොටස පත්ව සිටියදීත්, දේශපාලන පක්ෂ, තමන් බලයට පත් වූ පසු, ඔවුන් ඒ සියලු විපත් වලින් ගලවා ගන්නා බවට රවටා, ඔවුන් ගෙන් ආණ්ඩු බලය උදුරා ගනිති. ආණ්ඩු ක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ එක් තැනක, අන්‍ය ආගමික ජන කොටස් වලට වඩා ඔවුන් පෝෂණය කර, රැක, වර්ධනය කරන බව සඳහන් කර ඇත! මැතිවරණාසන්නයේ දේශපාලන පක්ෂ පොරොන්දු නැව් පිටින් දෙන්නේ ඔවුන්ටය.
අප සේවයේ යෙදුණේ, ගම්පහ හා මඩකලපු දිස්ත්‍රික්වල රජයේ පාසල් වලය. ගම්පහ දිස්ත්‍රික්කයේ කැලණියේ, ජාඇළ, දොම්පේ හා කටානේ රජයේ පාසල්වලය. ඒ එක් පාසලක පමණක් ඉතා අල්ප කතෝලික සිසුන් සංඛ්‍යාවක් විය. එය 1960 කොළඹ කතෝලික සභාව විසින් අතහැර දමන ලද පාසලක් විය. කතෝලික ගුරුවරු සිටියේ දෙදෙනෙකු පමණි. ඒවාට 1 ශ්‍රේණිය සඳහා වසරකට දරුවන් 30 – 40 ඇතුළු වූහ. 5 ශ්‍රේණියට පැමිණියේ 20 – 30 පමණය. 9 ශ්‍රේණියට පැමිණියේ 15 – 20 පමණය. 11ට 10 – 15 පමණය. අ.පො.ස (සා) සමත්වූයේ හතර පස් දෙනකුට අඩු දරුවන් ගණනකි. ඒ තත්ත්වය කැලණියේ සේ ම දොම්පේත් එක සමාන විය. එහෙත් වත්තල හා මීගොමුවේ පරණ කතෝලික රජයේ පාසල්වල තත්ත්වය එ සේ නො වීය. 1ට ඇතුළුවීමේ සිට 11ට ඇතුළත්වීම දක්වා ඒ පාසල් වලින් දරුවන් හැළුණේ නැති තරම්ය. විභාග අසමතුන් වූයේ ද ඉතා සුළු දරු දැරියන් සංඛ්‍යාවකි.
හැමදාමත් අපේ රටේ මහ ජන කොටස පත්ව ඇත්තේ රැවටිල්ලටය. මායා සංවර්ධනයකටය. රටේ ඉස්ලාම්, හින්දු, ක්‍රිස්තියානි කතෝලික, ජනතාව, මහ ජන කොටස තරම් දුගී හා නූගත් නැත. රැකියා හිඟයෙන් නො පෙළේ. ඉහළට ඉගෙන ගනී. ඔවුන් දන්නේ සිංහල හා දෙමළ භාෂා පමණක් නො වේ. බොහෝ රටවල සමාජ අසාධාරණකම් නිසා, රටවල් පෙරළන්නට ඉදිරිපත් වන්නේ, සුළු ජන කොටස්ය. එහෙත් අපේ රටේ තත්ත්වය එ සේ නො වේ. මහ ජන කොටසය. ඔවුන් ගේ දූ දරුවන්ය. සිංහල කතෝලික ජන කොටස දේශපාලන කටයුතු වලට හා අදහස් ප්‍රකාශනයට පුරෝගාමීව ඉදිරිපත් නො වෙති. ” මහ ජන කොටස ඒ අය නෙ… ඔවුන් ඕනෑදෙයක් කර ගත්තා වේ ” යන පසුබට චින්තනය නිසාය. අද….අපේ ඉල්ලීම් හා යෝජනා ආණ්ඩුව තුට්ටුවට දමා ඇතැයි, මැල්කම් රංජිත් හිමිට පවා කියන්නට සිදුව ඇත්තේ, ඒ දේශපාලන පසුබට බව නිසාය.
1968 මෙ රට පැවැත්වූ , ජාතික කතෝලික කථිකාවේ දී, මෙ රට පුරවැසියන් ලෙස රට පෙළන ගැටලු රැසකට පිළියම් යෙදීම සඳහා පුරෝගාමීව ඉදිරිපත්ව ක්‍රියා කිරීමට, එදා මෙ රට සිටි, සියලු රදගුරුවරු, සියලු නිකායික නායක පූජකවරු, හා සියලු රදගුරු වසම්වල ගිහි නායකයෝ එක්ව තීරණය කළහ. රටේ සංවර්ධනය සඳහා සම්පූර්ණයෙන්ම කැපවන්නටය. සියලු රටවැසියන් හා එක්ව අපේම යයි කිවහැකි ජාතික ස්වරූපයක් තනා ගන්නටය. ආගම්වාදී ස්වයංපටුත්වයෙන් ඔබ්බට දෑස් යොමු කරන්නටය. රටේ ආර්ථික හා බදු ප්‍රතිපත්ති පොදු යහපතට ඔබින සේ රජය ලවා සකසවා ගන්නටය. රට්ටුන් සරල හා චාම් දිවි පෙවෙතකට යොමු කරවන්නටය. අල්ලස් දූෂණ පිළිකා මර්දනයටය. රටේ හැම ආගමකම ඇති වටිනාකම් හැම රටවැසියෙකුටම හඳුන්වා දෙන්නටය. සාධාරණත්වයේ පදනම මත සැමට පොදුවේ යහපත සලසන ලාංකික සමාජයක් ගොඩනැගීම සඳහා සියලු ජාතිකයන් හා එක්ව උරෙනුර ගැටී ක්‍රියා කරන්නටය.
හුදු සඳහන් කිරීම් පමණක් නො වී, එකී යෝජනා ක්‍රියාත්මක වුණේ නම්, අද වන විට, මෙරට කතෝලික සභා භාරකරුවන්ට ‘අපේ ඉල්ලීම් රජය ගණන් ගන්නේ නැතැයි‘ – ‘අපට අන්‍ය ආගම්වල සහය ලැබෙන්නේ නැතැයි‘ නාහෙන් අඬන්නට සිදුවන්නේ නැත. ඉල්ලුවේ නැතත් මෙ රට අනිකුත් ආගමික සමාජ, පාස්කු ප්‍රහාරයට යුක්තිය ඉටුකරන බලපෑම් සඳහා පියවර ගනු ඇත. ඒ යෝජනා හුදු සඳහන් කිරීම් පමණක් වූවා පමණක් නොව, ‘අප ඔබ හා එක්ව එ සේ කරන්නට තීරණය කළාය‘ යන පණිවුඩයවත් මහ ජන කොටස අතරට යැවුණේ නැත. තිස්ස බාලසූරිය, අර්නස්ට් පෝරුතොට හා මර්සලින් ජයකොඩි පියවරු, යම් උත්සාහයක් ගත්තෝය. අද වන විට මෙ රට කතෝලික සමාජයේ, එ බඳු පූජක බලකොටු බිඳවැටිලාය. ඒ නිසා, මෙ රට අන් ආගමික සමාජ තුනටම වඩා කතෝලික සමාජය කුඩා බව මනාව පෙනේ.
කොළඹ අගරදගුරු ධුරය භාර ගත් ආසන්න දිනක, මැල්කම් රංජිත් හිමි, කතෝලික ලේඛකයන් හා මාධ්‍යවේදීන් සිය මැදුරට කැඳවීය. එහි දී එතුමා ප්‍රකාශ කළ එක් මතයක් අපට තවමත් මතකය. ‘මට නම් සියල්ලට වඩා වටින්නෙ මගෙ ආගම’ රටේ බොහෝ කතෝලික ඇදහිලිවන්තයන් අදත් සිටින්නේ ඒ මතයේය. ලංකා කතෝලික සමාජය, අප මුලින් සඳහන් කළ ජේ්‍යෂ්ඨ පූජක මත දෙක, බරපතළ ලෙස සැලකිල්ලට භාජනය කළ යුතුය. විපත දිග ඇදීම දැන්වත් වළක්වා ගන්නටය. පාස්කු ඝාතන සිදුවූ දා මීගොමු රෝහලේ සේවය කළ එක් කතෝලික වෛද්‍යවරයෙක්, දෙස් විදෙස් ගිහි පිරිසක් හා කළ සූම් සාකච්ඡාවක දී මෙ සේ පැවසීය. ‘මේ යන විදිහටම කටයුතු කෙරුවොත් පාස්කු පටළැවිල්ල බේර ගන්නට වසර තිහ හතළිහක් යයි’
