ඊශ්‍රායල -පලස්තීන යුද්ධය තව දින කිහිපයකින් මාසයක් සම්පූර්ණ කරනු ඇත. 1948දී පලස්තීන ජනයාට අයිති භූමි ප්‍රදේශයේ බලහත්කාරයෙන් ඊශ්‍රායල රාජ්‍යය පිහිටුවීමත් සමග ආරම්භ වූ ඊශ්‍රායල-පලස්තීන ගැටුමේ දරුණුම යුද්ධය දැනට සිදුවෙමින් පවත්නා යුද්ධයයි. මීට පෙර පැවති යුද්ධය, ඊශ්‍රායලය හා අරාබි රාජ්‍ය හා ඒවායේ හමුදා සමග ඇතිවූ ඒවාය.
වර්තමාන යුද්ධයේදී ඊශ්‍රායලයේ පාබල, ගුවන් සහ නාවුක හමුදා යුද්ධ කරන්නේ පලස්තීන හමාස් සංවිධානයේ ගරිල්ලා සේනාංකවලට විරුද්ධව පමණක් නොවේ. ගාසා තීරයේ ජීවත්වන සියලු පලස්තීන සිවිල් ජනතාවද සමග සහ ළමා, තරුණ, මහලු, ස්ත්‍රී, පුරුෂ යන සියලු දෙනා ඊශ්‍රායල රාජ්‍යයේ සතුරන් ලෙස සලකා, ඒ හැම දෙනා ඊශ්‍රායල රාජ්‍යයේ හමුදා ප්‍රහාරවල ‘නීත්‍යනුකූල’ ඉලක්ක ලෙස ආඩම්බරයෙන් ප්‍රකාශ කරමිනි.
ඊශ්‍රායලය යෙදී සිටින්නේ ‘ජනඝාතක යුද්ධයක්‘ දියත් කරමිනි යන්න දැන් රහසක් නොවේ. එය ඊශ්‍රායල් අගමැති බෙන්ජමින් නෙතනියාහු විවෘතවම කියා සිටින දෙයකි. එකම වෙනස ඔහු ‘ජන ඝාතනය’ යන වචනය ප්‍රසිද්ධියේ භාවිත නොකිරීමයි. ඊශ්‍රායලය දැනට සිදුකරන යුද්ධය හමාස් සංවිධානයට එරෙහිව කරන යුද්ධයක්ම නොවේ. එය පලස්තීන ජනතාවට එරෙහිව කරන යුද්ධයක්ද වේ.
එය ඊශ්‍රායල – අරාබි යුද්ධයක් බවට පත්වීමේ අනතුරක් සහිත වන්නේද ඒ නිසාය. ඊශ්‍රායලයේ යුද ප්‍රහාර ගාසා තීරයෙන් එපිට ලෙබනනයට හා සිරියාවටද පැතිරීමේ ලකුණු දැනටමත් තිබේ. එය උත්සන්න වුවහොත්, ඉතා දරුණුම ප්‍රතිඵල ඇතිවිය හැක්කේ ඊශ්‍රායලය ඉරානයද තම ප්‍රහාරවල ඉලක්කය කරගත හොත්ය. එවිට මුළු මැද පෙරදිගම යුද ගිනිදැල් ඇවිළීමේ අනතුර ලෝකය ඉදිරියේ තිබේ.
මුලදී අගමැති නෙතනියාහුගේ ආක්‍රමණකාරී ස්ථාවරයට අනුබල දුන් ඇමෙරිකානු ජනාධිපති ජෝ බයිඩන් ඉදිරිපිට තිබෙන බරපතළම දේශපාලන අභියෝගය වන්නේ, මැද පෙරදිග යුද්ධය පැතිරීම වැළැක්වීමයි. එය ඇමෙරිකාවේ භූ-දේශපාලනික හා ආර්ථික පලප්‍රයෝජන ආරක්‍ෂා කරගැනීම සඳහාද අත්‍යවශ්‍ය වනු ඇත.
මේ අතර ඇමෙරිකාව ඇතුළතත්, යුරෝපීය සහ අනෙකුත් රටවලත් මධ්‍යස්ථ මහජනතාව මහත් සේ සංවේගයට සහ කැළඹීමට පත්වි සිටින කරුණක් වන්නේ, ඊශ්‍රායලය ගාසා තීරයේ, දිවා රෑ නොනැවතී සිදු කරන සිවිල් ජනතාව, ඔවුන්ගේ නිවාස, රෝහල්, සරණාගත කඳවුරුවලට යුද ප්‍රහාර එල්ල කිරීමයි. ඒවායින් වැඩියෙන්ම මිය යන්නේ සහ තුවාල ලබන්නේ කාන්තාවන්, ළමයින් සහ ළදරුවන්ය. පලස්තීනයේ සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශයේ සංඛ්‍යා ලේඛන උපුටා දක්වමින්, අල් ජසීරා රූපවාහිනිය වාර්තා කර ඇති පරිදි ආක්‍රමණය ආරම්භ වූ දා සිට මේ වන විට ළමයින් 3542ක් මරණයට ගොදුරු වී ඇත. මිනිත්තු 10කට වරක් එක් දරුවෙක් මරණයට ගොදුරු වේ. හමාස් භටයන් මිය යන්නේ එක්කෙනෙක් දෙන්නෙක් පමණකැයි ඊශ්‍රායල ආණ්ඩුවද පිළිගනියි.
අගමැති නෙතනියාහුද ප්‍රසිද්ධියේම පිළිගෙන ඇති පරිදි, ඊශ්‍රායල ආණ්ඩුවේ ප්‍රතිපත්තිය වී තිබෙන්නේ හමාස් සංවිධානය, ඔක්තෝබර් 7 දා ඊශ්‍රායලයේ හමුදාවටත්, සිවිල් වැසියන්ටත් එරෙහිව සිදු කළ හදිසි ප්‍රහාරයට ගාසා තීරයේ ජීවත්වන සියලු පලස්තීන වැසියන්ට ‘සාමූහිකව දඬුවම් කිරීම’යි. එල්ටීටීඊයට ආධාර දීමේ චෝදනාවට උතුරේ දෙමළ ජනතාවට සාමූහිකව දඬුවම් කිරීම සහ සහරාන්ගේ කණ්ඩායමේ අපරාධවලට මුස්ලිම් ජනතාවට සාමූහිකව දඬුවම් දීම ලංකාවේද අත්හදා බලන ලද යුද-දේශපාලන ප්‍රතිචාරයක් බව අපට මෙහිදී මතක් කර ගත හැකිය.
නෙතනියාහු සහ ඊශ්‍රායල ආණ්ඩුව ඒ දෙය ගාසා තීරයේ සිදුකරන්නේ, සිතන්නටවත් බැරි තරම් මහා පරිමාණයෙන් සහ ඇමෙරිකාව හා බටහිර රටවල සහයෝගයද ඇතිවය. ‘මානව අයිතිවාසිකම් ගැන බටහිර බලවතුන්ගේ දෙපිටකාට්ටු ප්‍රතිපත්තිය’ ගැන කොළඹ පළකරන ඉංග්‍රීසි පුවත්පත්වල මේ දිනවල කතුවැකි ලියැවෙන්නේද මේ පසුබිම තුළය.
මානුෂීය අර්බුදය
ගාසා තීරය, එහි ගොඩනැගිලි සහ ජනතාව මත ඊශ්‍රායල රජය දිනපතා හෙළන බෝම්බ, කරන වෙඩි තැබීම් සහ සිදුකරන ආක්‍රමණය නිසා සිවිල් ජනතාව මහා පරිමාණයෙන් පත්වී ඇති ඛේදවාචකය සහ ව්‍යසනය හැඳින්වීමට දැනටමත්, එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය, බටහිර ජනමාධ්‍ය සහ සමහර රටවල් ‘මානුෂීය අර්බුදය’ යන වචන යොදාගෙන ඇත. සිදුවන්නේ මහා මානුෂීය විනාශයක් සහ ඛේදවාචකයක් යැයි එක්සත් ජාතීන්ගේ මහලේකම්වරයාත්, නිලධාරීහුත් නිර්භයව හඳුන්වා දෙති. එහෙත් නැගී එන ලෝක මතයට කන් දීමට ඊශ්‍රායලයේ අන්ත දක්‍ෂිණාංශික ආණ්ඩුව සහ එහි අගමැති නෙතනියාහු සූදානම් නැත. ඊශ්‍රායල ආණ්ඩුවේ එම ප්‍රතිපත්තිය ලංකාවේ කෙනකුට සිහි කරවන්නේ, ලංකාවේ ජනවාර්ගික යුද්ධයේදී රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුව සහ එහි ආරක්‍ෂක ලේකම්වරයාත් හමුදා ජෙනරාල්වරුනුත් දරා සිටි අනම්‍ය, අන්ත යුදවාදී සහ වර්ගවාදී ස්ථාවරයයි.
ඊශ්‍රායල ආණ්ඩුවේ මෙම ස්ථාවරයේ පදනම් සහ මතවාදය කෙටියෙන් හෝ හඳුනාගැනීම මෙහිදී අපට ප්‍රයෝජනවත්ය. ලංකාවේ නැති සුවිශේෂතා කිහිපයක්ද එම දෘඪ රණවාදී ස්ථාවරය පෝෂණය කිරීමට දායක වී තිබේ. එය නම් නූතන රාජ්‍යයක් වශයෙන් බිහිවීමේදී ඊශ්‍රායලයත්, පලස්තීන ජනතාවත් අතර 1948දී සිටම විකාශනය වී තිබෙන පසමිතුරු සම්බන්ධතාවයි. රාජ්‍යයක්ද නිශ්චිත භූමි ප්‍රදේශයක්ද නැතිව විසිරී සිටි ජනතාවක් ලෙස අවුරුදු දෙදාහකට වඩා සිටි යුදෙව් ජනතාවට 1948දී ‘ඊශ්‍රායලය’ නමැති නූතන රාජ්‍යය ඇමරිකාව, බි්‍රතාන්‍යය, ප්‍රංශය ප්‍රමුඛ බටහිර බලවතුන්, දෙවැනි ලෝක යුද්ධයෙන් පසුව ලබා දුන්නේ ඒ නිසාය.
එය සාධාරණීය කිරීමට ආසන්න හේතුව වූයේ ජර්මනියේ හිට්ලර් යටතේ 1930 ගණන්වල මුලදී පටන් පැවැති අතිකුරිරු නට්සි පාලනය යටතේ යුරෝපයේ යුදෙව් ජනතාව ලක්‍ෂ ගණනින් ඝාතනයට, සිරකරනු ලැබීමට හා පිටුවහල් කරනු ලැබීමට මුල්වූ ඓතිහාසික ඛේදවාචකයයි. ජර්මනිය පරාජය කිරීමෙන් පසුව, දෙවැනි ලෝක යුද්ධයේ ජයග්‍රාහකයන් ලෙස මතුවූ ඇමෙරිකාව ප්‍රමුඛ බටහිර බලවතුන් ගත් දේශපාලන වශයෙන් නිවැරදි තීරණය වූයේ රටක් හෝ රාජ්‍යයක් නැති අසරණ යුදෙව් ජනතාවට ස්ථිර වාසයට භූමි ප්‍රදේශයක් සහ රාජ්‍යයක් ලබාදීමයි.
ඒ තීරණයෙහි තිබි වැරදි පැත්ත වූයේ එම නූතන යුදෙව් රාජ්‍යය පිහිටුවීමට අවශ්‍ය භූමි ප්‍රදේශය, අවුරුදු දහස් ගණනක් පලස්තීන ජනතාව පදිංචිව සිටි පලස්තීනයෙන්, බටහිර රටවල දේශපාලන බලය යොදවා, එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයද මැදිහත් කරගෙන ලබාගෙන, එම ප්‍රදේශයේ සිටි ජනතාව සරණාගතයන් ලෙස ඊශ්‍රායලයට යාබද ප්‍රදේශවල බලාත්කාරයෙන් පදිංචි කරවීමයි.
අවුරුදු දෙදහසකටත් වඩා කාලයක් තිබුණු යුදෙව් ජනතාවගේ ප්‍රශ්නය මෙලෙස විසඳන ලද්දේ පලස්තීන ජනතාවට නව ඛේදවාචකයක්ද, අසරණබවක්ද ලබාදෙමිනි. අරාබි භාෂාවෙන් ‘නක්බා’ (Nakba) යන වචනයෙන් අදත් හඳුන්වනු ලබන්නේ, ඊශ්‍රායලය පිහිටුවීම සඳහා දසලක්‍ෂයකට ආසන්න පලස්තීන වැසියන් තම ගම්වලින් පලවා හැර, එම ගම් විනාශ කරනු ලැබීමයි. ‘මහා පරාජය, මහා විනාශය, මහා ඛේදවාචකය’ යන අර්ථ මෙම නක්බා යන වචනයේ තිබේ. දැනට ගාසා තීරයේ සිදුවන මානුෂික ඛේදවාචකය හැඳින්වීමට ‘දෙවැනි නක්බා’ (Second Nakba) යන පදය භාවිත කිරීම දැනටමත් ආරම්භ වී තිබේ.
දක්‍ෂිණාංශික සියොන්වාදය
ඊශ්‍රායල-පලස්තීන ප්‍රශ්නය පසුව ඊශ්‍රායල-අරාබි යුද්ධයක් බවටද පත්වී මහත් සංකීරණත්වයට භාජනය විය. ඊශ්‍රායල- පලස්තීන ගැටුම සාකච්ඡා සහ දේශපාලන වශයෙන් විසඳීමට ඇමෙරිකාවත්, ඊශ්‍රායල හා පලස්තීන නායකයනුත් ගත් උත්සාහයක එක් ප්‍රතිඵලයක් වූයේ 1993දී වොෂින්ටන් නුවර අත්සන් කරන ලද ‘ඔස්ලෝ සාම ගිවිසුම’යි. පලස්තීන විමුක්ති සංවිධානයේ නායක යසර් අරපත් සහ ඊශ්‍රායල අගමැති ඉට්ෂාක් රබින් විසින් එයට අත්සන් කරන ලදි. අමෙරිකානු සහ නෝර්වේ ආණ්ඩු දෙක මෙම සාම ගිවිසුමේ බ්‍රෝකර්වරුන් ලෙස කටයුතු කළහ.
පලස්තීනය යුද වශයෙන් විනාශ කර, පලස්තීන ජනයා තම යටත් වැසියන් බවට පත්කර ගැනීමේ ඊශ්‍රායල දක්‍ෂිණාංශික අරමුණත්, ඊශ්‍රායලය යුදෙව් රාජ්‍යයක් වශයෙන් විනාශ කිරීමේ අරාබි අන්තවාදී අරමුණත් වෙනුවට, ඔස්ලෝ ගිවිසුමෙන් යෝජනා වූයේ අතරමැදි සාමදානවාදී විසඳුමකි. ඒ නිසාම ඊශ්‍රායලයේ යුදෙව් වර්ගවාදී සහ රණවාදී දක්‍ෂිණාංශික කණ්ඩායම්ද, පලස්තීනයේ රැඩිකල් කණ්ඩායම්ද ඔස්ලෝ සාම ගිවිසදුමට විරුද්ධ වූහ. එය කඩාකප්පල් කිරීමටද පියවර ගත්හ. නෙතනියාහු නායකත්වය දෙන්නේත්, නියෝජනය කරන්නේත් ඔස්ලෝ සාම ගිවිසුමට විරුද්ධ වූ අන්තවාදී යුදෙව්වාදී දේශපාලන ව්‍යාපාරයි.
හමාස් සංවිධානය නියෝජනය කරන්නේ හා නායකත්වය දෙන්නේ ඔස්ලෝ සාම ගිවිසුම ගැන අසතුටට පත් රැඩිකල් පලස්තීන දේශපාලන ව්‍යාපාරයි. පසුගිය වසර ගණනාව තුළම සිදුවූයේ ඊශ්‍රායලයේ යුදෙව් වර්ගවාදී දක්‍ෂිණාංශික බලවේග සහ පලස්තීනයේ රැඩිකල් දේශපාලන හා සටන්කාමී බලවේග අතර ගැටුම හා පසමිතුරුභාවය උත්සන්න වීමයි. ඔක්තෝබර් 7දා සිට සිදුවන්නේ, මෙම උත්සන්න වූ ගැටුම පලස්තීනයේ සිවිල් ජනතාවගේ හිස් සහ ගෙවල් දෙරවල් මත අහසින් දමන බෝම්බද, ඊශ්‍රායල සිවිල් ජනයාගේ නිවෙස්වලට එල්ල වන හමාස් රොකට් සහ ඩ්‍රෝන ප්‍රහාරද වශයෙන් අලුතෙන් ප්‍රකාශයට පත්වීමයි. පලස්තීනයේ යුදෙව් වැසියනුත්, ගාසා තීරයේ පලස්තීන ජනතාවත් මුහුණ දෙන්නේ මහා මානුෂීය අර්බුදයක ප්‍රකාශවීම් දෙකකටය.
නෙතනියාහු යුදවාදය
අත්‍යන්ත වර්ගවාදය හා රණවාදය සියොන්වාදී යුදෙව් ජාතිකවාදයේ එක් ධාරාවකි. නෙතනියාහු දැනට නායකත්වය දෙන්නේ එම අන්තවාදී සියොන්වාදී දේශපාලන ව්‍යාපෘතියටයි. ඔක්තෝබර් 7 දායින් පසුව ඔහු පලස්තීන හමාස් සංවිධානයටත්, ගාසා තීරයේ වැසියන්ටත් එරෙහිව දියත් කළ යුද්ධය සාධාරණීය කරමින් සිදු කළ ප්‍රකාශවලින් නියෝජනය වන අන්ත ජාතිවාදී සහ රණවාදී අදහස්, යුදෙව් ජනතාවට එරෙහිව හිට්ලර් සහ ජර්මන් නට්සිවාදීන් දියත් කළ ජන ඝාතනය සාධාරණීය කළ මතවාදී ප්‍රකාශවලට සමාන වීම ණූතන ඓතිහාසික සරදමක් මෙන්ම ඛේදවාචකයක්ද වෙයි.
පලස්තීන ජනතාව ‘තිරිසනුන්’ ලෙස හැඳින්වූ නෙතනියාහු බයිබලයේ පරණ තෙස්තමේන්තුව උපුටා දක්වමින්, ඊශ්‍රායල් හමුදාවට මෙසේ කියා සිටියේය. ‘ගාසා තීරයට ගොස් පලස්තීනුවන්ට නැතිවෙන්නටම පහර දීපල්ලා. උන් සතුව තිබෙන හැම දෙයක්ම විනාශ කරපල්ලා. උන්ගේ ගැහැනු, පිරිමි, දරුවන්, කිරිදරුවන්, හරකුන්, එළුවන්, බැටළුවන්, ඔටුවන්, බූරුවන් හැම දෙනාමත් මරා දමාපල්ලා.’
ගාසා තීරයේ සිවිල් ජනතාවට සැපයූ ජලය, බෙහෙත්, ආහාර, ඛනිජ තෙල් දැඩි ලෙස සීමා කර මහා සාගතයක තත්වයක් ඇතිකිරීම ගැන සමහර රටවල් ඊශ්‍රායලයට චෝදනා කළ විට, ඊශ්‍රායල ආරක්‍ෂක ඇමතිවරයා දුන් පිළිතුර මෙසේය. ‘අපි සටන් කරන්නේ මනුෂ්‍ය තිරිසනුන්ට විරුද්ධව. අපි වැඩ කරන්නේ එහෙම තමයි.’
තවත් මනුෂ්‍ය කණ්ඩායමක් සතුරන් ලෙස පමණක් නොව තිරිසනුන් ලෙස සැලකීම, යුද්ධයේ ඇති ඉතාම බිහිසුණු සහ අමානුෂික භාවිතයකි. ජර්මනියේ නට්සිවාදී රාජ්‍යය 1930-1940 ගණන්වල යුදෙව් ජනතාවට ක්‍රෑර ලෙස සැලකුවේ යුදෙව් ජනයා සතුරන් මෙන්ම තිරිසනුන්ද ලෙස සලකමිනි. එම නට්සිවාදයේම ගොදුරු වූ යුරෝපීය යුදෙව් ජනතාවගේ මුණුබුරු පරම්පරාව, පලස්තීන ජනතාවට සලකන්නේ සිය ආච්චිලා සීයලාට හිට්ලර් සැලකූ ආකාරයටම වීම අති දරුණු මානුෂික ඛේදවාචකයකි.
