■ පුරවැසියා
ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණු ජාතික ලැයිස්තු මන්ත්‍රී ධුරයෙන් ඉල්ලා අස්වූ බැසිල් රාජපක්ෂ වෙනුවට කූප්‍රකට ව්‍යාපාරික ධම්මික පෙරේරා එම පක්ෂය නම් කිරීම දේශපාලනය ගැන කතා කරන පිරිස් අතර උනන්දුවක් ඇතිකර ඇත. මෙම උනන්දුව ඇති කිරීමට එක් හේතුවක් ලෙස පෙනෙන්නේ දැනට රට වැටී ඇති මහා ආර්ථික අර්බුදයෙන් ගොඩ ගැනීමට ඔහුගේ ව්‍යාපාර ඥානය ඉවහල් වෙනු ඇති යන බලාපොරොත්තුවය. එවැනි බලාපොරොත්තුවක් සාමාන්‍ය ජනතාව තුළ ඇති කිරීමට හේතු වී ඇත්තේද වෙනකක් නොව මාධ්‍ය මගින් පසුගිය කාලයේ ඔහුට ලබාදුන් ඉමහත් අවස්ථාවන් බව පුරවැසියාගේ අදහසය. පසුගිය ජනාධිපතිවරණයේදී අපේක්ෂකයකු ලෙස ඉදිරිපත් වීමේ ඔහුගේ අපේක්ෂාවට මාධ්‍ය විශාල ඉඩකඩක් ලබාදුන් අතර එම අවස්ථාවන් ඔහුට හිමිවූයේ හෝ ඔහු හිමිකර ගත්තේ කෙසේද යන්න මෙහිදී අවධාරණය යොමු නොකෙරේ.
එම ජනාධිපතිවරණ සමයේ ආර්ථිකය පිළිබඳ ඔහු කළ අදහස් දැක්වීම් මෙන්ම වත්මන් ආර්ථික අර්බුදය හමුවේ ඔහු කරන අදහස් දැක්වීම්ද අසන විට හැඟෙන්නේ, සාමාන්‍ය ආර්ථික අවබෝධයක් ඇති අයකුටවත් දැනිය හැකි ආකාරයට රටක ආර්ථික කටයුතු සම්බන්ධයෙන් ඔහුට යමක් කිවනොහැකි බවයි. එසේ වුවද එම අදහස් දැක්වීම් ආර්ථිකය සම්බන්ධයෙන් සාමාන්‍ය අවබෝධයක් නැති පිරිස්වලට අල්ලලා යන එකක් වන්නට බැරි නැත. ඊට හේතුව වන්නේද වෙනෙකක් නොව ඔහු මේ වනවිට රටේ බොහෝ ව්‍යාපාර හිමි ප්‍රධානම ව්‍යාපාරිකයා ලෙස මාධ්‍ය මගින් භෞතිස්ම කර තිබීමය. ඒ නිසාම සාමාන්‍ය ජනතාවට සිතෙනු ඇත්තේ රටේ ප්‍රධානම ව්‍යාපාරිකයා වීමට ඔහුට හැකිනම්, රටේ ආර්ථිකය ගොඩනැගීම සම්බන්ධයෙන් ඔහුට යමක් කළ හැකි බවය. එම සිතිවිල්ලේ වරදක් නැත. එහෙත් ආයෝජන මණ්ඩලයේ සභාපතිවරයා ලෙස හා අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරයකු ලෙස ඔහු අසාර්ථක වූ බව අපි දනිමු.
මේ වනවිට වාර්තා වී ඇත්තේ ඔහු ජුනි 21 වැනිදා පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී ධුරයේ මෙන්ම ඔහු සඳහා අලුතින් නිර්මාණය කළ ඇමති ධුරයේද දිව්රුම් දෙනු ඇති බවය.
මෙම කොලමේම මීට පෙර ලියා ඇති පරිදි එක් එක් පුද්ගලයාගේ දක්ෂතා ඇත්තේ ඒ ඒ දෙයටය. උදාහරණයකට රාජපක්ෂවරුන් ගතහොත් ඔවුන්ට අයථාක්‍රම මගින් මුදල් ඉපැයීමට, ඒ සඳහා නීති රීති කඩකිරීමට හැර වෙනත් දක්ෂතා නැත. තමන්, තම පවුලේ සාමාජිකයින්, තමන් වටේ සිටින වුන් හැර මුළු රටක් සමාජයක් සුඛිත මුදිත කිරීමට ඔවුන් අසමත් වන්නේ ඒ නිසාය. රාජපක්ෂවරුන් සුඛිත මුදිත වීමේ අවසන් ප්‍රතිඵලය ලෙස අද රට මේ තත්වයට වැටී ඇත්තේ ඒ නිසාය. මහජනයාගෙන් ලැබී ඇති ජනවරමේ ඉතිරි කාලය ගෙදර පලයන් කියද්දීත් කෙසේ හෝ අල්ලාගෙන සිටීම සඳහා රනිල් වික්‍රමසිංහ වැන්නෙකු ඔවුන් තෝරා ගන්නේ ඒ නිසාය. රට ගොඩනැගීමේ දක්ෂතාවක් ඔවුන්ට තිබුණේ නම් රනිල් වික්‍රමසිංහ කෙනෙකු අවශ්‍ය වන්නේ නැත.
ව්‍යාපාරික ධම්මික පෙරේරා සම්බන්ධයෙන්ද කිව හැක්කේ රාජපක්ෂවරුන් සම්බන්ධයෙන් කියූ දෙයමය. ඔහුට ඔහුගේ එම ව්‍යාපාර එම තත්වයට ගෙන ඒමට යම් දක්ෂතාවක් තිබුණා විය හැකිය. එහෙත් එය රටක් ගොඩ දැමීම සඳහා උපකාරී වේද යන්න ප්‍රශ්නකාරීය. මන්ද ඔහුගේ ව්‍යාපාරත්, ඔහු ව්‍යාපාර ලෝකයේ මේ දක්වා නැග ආ ආකාරයත් ගුප්ත ස්වරූපයක් පෙන්නුම් කරන නිසාය. පැවති ආණ්ඩුවල බලවත්ම පුද්ගලයින් සමග කටයුතු කිරීම, ඒ මගින් රාජ්‍ය ගනුදෙනුවලට සම්බන්ධවීම, විනිවිද නොවන ආකාරයට විශාල මුදලක් හම්බ කිරීම, ඒ මගින් තව තවත් ව්‍යාපාර අත්කර ගැනීම ඔහුගේ ව්‍යාපාරික ශේෂ පත්‍රය ලෙස අපට හඳුනාගත හැකිය.
මුල් කාලයේ මෙන්ම දැන්ද ඔහුට එල්ලවන චෝදනාවක් වන්නේ රාජ්‍ය පාලනයට සම්බන්ධ වූ දේශපාලනඥයින් අයථා ලෙස ඉපැයූ මුදල් ඔහු මගින් ආයෝජනය කළ බවයි. මන්ත්‍රී නාමල් රාජපක්ෂට එරෙහි මුදල් විශුද්ධිකරණ චෝදනාවට සම්බන්ධ ව්‍යාපාරික නිමල් පෙරේරා යනුද මීට පෙර ධම්මික පෙරේරා සමග ඔහුගේ ව්‍යාපාරවල කටයුතු කළ ඔහුගේ දකුණු අත යැයි කී පුද්ගලයාය.
අප අතීතයේ අසා ඇති පරිදි සතෙන් සතය එකතු කර විශාල මුදලක් ඉතිරි කිරීමටවත්, කිසිදු සුදුසුකමක් හා ආර්ථික හැකියාවක් නොමැතිව ගමෙන් නගරයට විත් ව්‍යාපාර ලෝකයේ හිනි පෙත්තට ගිය ව්‍යාපාරිකයින් වීමටවත් බැරිය. ඒ සඳහා උදාහරණ ඇත්තේ කිහිපයක් පමණය. එම උදාහරණවල ගමන් මග පියවරෙන් පියවර පැහැදිලිය. එහෙත් ධම්මික පෙරේරා ගතහොත් ඔහුගේ ගමන් මග අපැහැදිලිය. පුද්ගලයකුට පහළම ස්ථානයේ නොසිට යම් මට්ටමකින් ව්‍යාපාරයකට අවතීර්ණ වීමට එක්කෝ ඔහුට පරම්පරාවෙන් ලැබුණ යම් ධනයක් තිබිය යුතුය. නැත්නම් වෘත්තීය සුදුසුකමක් මගින් ඉතා ඉහළ වැටුපක් ලබාගෙන ඒ මගින් කරන ආයෝජන හරහා ඉහළට ආ අතීතයක් තිබිය යුතුය. එහෙත් ධම්මික පෙරේරා සම්බන්ධයෙන් යම් වෘත්තීය සුදුසුකමකින් ධනය ඉපැයූ බවක් වත්, පරම්පරාවෙන් ලැබුණු ධනයක් මගින් ව්‍යාපාර ලෝකයට අවතීර්ණ වූ බවක්වත් දැන ගන්නට ලැබෙන්නේ නැත.
ඉහත පැහැදිලි කිරීම මගින් පුරවැසියා කියන්නට උත්සාහ කරන්නේ ඔහුගේ දක්ෂතාවද සටකපට ව්‍යාපාරික ගනුදෙනුවලට අදාළ එකක් බවය. ඒ සඳහා ඇති මෑතම එක් උදාහරණයක් වන්නේ කොවිඩ් රැපිඩ් ඇන්ටිජන් කට්ටල ගෙන්වීම හා ඒවා රජයට ලබාදීමේ ඒකාධිකාරය ඔහුගේ සමාගමට පමණක් වන සේ රාජපක්ෂවරුන් සමග සිදුකරගත් ගනුදෙනුවය. ඒ අනුව පුරවැසියාගේ ප්‍රශ්න කිරීම වන්නේ, එවැන්නෙකුට ලෝකය සමග නීත්‍යනුකූල ආකාරයෙන් කටයුතු කර මේ රට ගොඩ දැමීමේ හැකියාව තිබෙනවාද යන්නය.■
