මහජනතාව නිරායුධව මහපාරට පැමිණි දා සිට ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ගැන ආණ්ඩුවේ ඉහළ පෙළේ ක්‍රියාධරයන් පෞද්ගලික සාකච්ඡාවලදී අප සමග කියා ඇති කතා ගණනාවක් තිබේ. ඒවායින් එක කරුණක් හැරුණු විට, අන් සියල්ල ඔහු පිළිබඳ විවේචනයන් ය. ආණ්ඩුවේ මෙකී නායකයෝ ඒ විවේචන කිසිවක් ප්‍රසිද්ධියේ නොකියති. ගෝඨාභය රාජපක්ෂට 69 ලක්ෂයක ජනවරමක් තවදුරටත් නොමැති බව අපට වැටහී ගියේ එවැනි නායකයන්ගේ පෞද්ගලික විවේචන ඇසීමෙනි. මහපාරට පැමිණ මේ මොහොතේ ජනතාව නඟන උද්ඝෝෂණ රාශියත් එම විවේචනයන්ට එකතු කළ විට, පොහොට්ටුවේ ඊනියා 69 ලක්ෂයේ ජනවරම සහසුද්දෙන් සේදී ගොස් ඇති බව සක්සුදක් සේ පැහැදිලියි.
කෙසේ වෙතත්, ආණ්ඩුවේ ඉහත කී නායකයන් එක කාරණයක් සම්බන්ධයෙන් පමණක් ගෝඨාභය රාජපක්ෂට ප්‍රශංසා කළහ. එනම්, ප්‍රචණ්ඩ බලය පාවිච්චි කිරීම සම්බන්ධයෙන් ගත් විට ඔහු ඉස්සර හිටපු ආරක්ෂක ලේකම් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ නොවන බවයි. රතුපස්වලක් නැවත ඇති නොවන බව ඔවුන්ගේ අදහස විය. මහජන නැඟිටීම් මර්දනය කිරීම සඳහා ප්‍රචණ්ඩ බලය පාවිච්චි නොකරන්නැයි, ජනාධිපති වශයෙන් පත්වීමෙන් අනතුරුව අවස්ථා කිහිපයකදී ගෝඨාභය රාජපක්ෂ සිය නායකකාරකාදීන්ට කියා ඇති බව මේ අය කීහ. කෙසේ වෙතත්, ඊට ප්‍රධාන හේතුව වශයෙන් ඔවුන් ඉදිරිපත් කළ පසුබිම් කාරණය, ගෝඨාභය රාජපක්ෂ කෙරෙහි වර්ණනාවකට වඩා ව්‍යංගාර්ථවත් ඇනුම්පදයක අර්ථයක් ගත්තේය. ඔවුන් කී පරිදි, පරණ ගෝඨාභය රාජපක්ෂ අද නැත්තේ, ඔහු ‘සිල් සමාදන්’ වී ඇති නිසා නොව, ඔහුව හදාවදාගත් රටට ආපසු යාමට යම් දවසක ඉඩ තබා ගත යුතු බැවින් වීමයි. නැවතත් ඉස්සර අපරාධම කළොත්, දැනට ඇමරිකාව ස්ථිර පදිංචිය කරගෙන සිටින තම පවුලේ අනාගතය කෙරෙහි එය ඉතා නරක අන්දමින් බලපෑමට ඇති ඉඩ නිසා, එවැනි අතීත චන්ඩිකම් කිරීමෙන් වැළකී සිටීමට ජනාධිපතිවරයා උත්සාහ ගන්නා බව ඔවුන්ගේ මතය විය. ඇමරිකාවේ වෙසෙන ඔහුගේ පුතාගේ නිවස ඉදිරියට විත් එහි වෙසෙන ශ්‍රී ලාංකිකයන් පිරිසක් විරෝධය පළ කළ දා ගෝඨාභය රාජපක්ෂ බෙහෙවින් තිගැස්සුනු බව ඔවුහූ කීහ. එහෙත් පෙරේදා නිරායුධ විරෝධතාකරුවන්ට රඹුක්කනදී පොලීසිය වෙඩි තිබ්බේය. එයින් එක පුද්ගලයෙකු ඝාතනය වී ඇති බව නිල වශයෙන් ප්‍රකාශිතයි. ඇතැම් සමාජ මාධ්‍ය ජාලා ප්‍රවෘත්ති අඩවි වාර්තා කරන පරිදි එම මරණ සංඛ්‍යාව අද (21) වන විට තුන් දෙනෙකු දක්වා ඉහළ ගොස් ඇති බව කියතත් එය සනාථ වී නැත. කෙසේ වෙතත්, කිහිප දෙනෙකු අසාධ්‍ය මට්ටමේ සිටින බව පිළිගැනේ. මේ පොලිස් ත්‍රස්තවාදය ජනාධිපතිවරයාගේ ආශීර්වාදය සහ නියෝගය යටතේ සිදු වූවක් යැයි සිතීමට මේ දක්වා අපට සාක්ෂි නැත. රාජපක්ෂලාටත් වඩා රාජපක්ෂවාදීන් රාජ්‍ය සේවය තුළ සිටින නිසා, පොලීසියේ සිටින යම් අති-රාජපක්ෂවාදියෙකු මේ සිද්ධියට මුලපිරුවා වීමටත් බැරි නැත. කෙසේ වෙතත්, මේ ඝාතන සහ නිර්දය මර්දනය යුක්තිසහගත කරගැනීමට පොලීසියෙන් හේතුවාචකයක් ඉදිරිපත් කොට තිබේ. එනම්, “අපිට ගල් ගැහුවා, අපි වෙඩි තිබ්බා” යන්නයි.
කුලු-පොලු පොලීසිය
සුද්දාගේ කාලයේ පටන් පොලීසිය සමග අනන්‍ය වන පොදු යෙදුමක් තිබේ. එනම්, කුලු-පොලු පොලීසිය යන්නයි. පොල්ල හෙවත් බැටන් පොල්ල තිබෙන්නේ විරෝධතාකරුවන් විසුරුවා හැරීම සඳහා පහර දීමට ය. කුල්ල තිබෙන්නේ විරෝධතාකරුවන්ගෙන් එල්ල විය හැකි ගල්මුල්වලින් පොලිස් නිලධාරියාගේ ආරක්ෂාව සලසා ගැනීම සඳහා ය. දැන් කාලයේ, බැටන් පොල්ල නිතර පෙනෙන්ට නැත. එහෙත් කුල්ල වෙනුවට ඝන ප්ලාස්ටික් පලිහක් තිබේ. රඹුක්කන පොලිස් නිලධාරීන් අතේ මේ ප්ලාස්ටික් කුලු තිබුණු බව වීඩියෝ දර්ශනවලින් පෙනේ. බැටන් පොල්ලට සහ කුල්ලට අමතරව, යම් තත්වයක් යටතේ පොලීසිය පැත්තෙන් වෙඩි තැබීමකුත් අවශ්‍ය කෙරෙන්නේ නම්, ඒ සඳහා පාවිච්චියට ගැනෙන රබර් බුලට් වර්ගයකුත් තිබේ. ඒ බුලට්වලින් මිනිසුන් ඝාතනය නොවේ. ඒ සියල්ලට අමතරව, කඳුළු ගෑස් තිබේ. ජල ප්‍රහාර තිබේ. ඒවා කිසිවකින්ද මිනිසුන් ඝාතනය නොවේ. ඕනෑම සන්නද්ධ නොවන ජනතා විරෝධතාවක් මැඩලීම සඳහා ‘අවම බලය’ පාවිච්චි කිරීම සඳහා පොලීසියක් පාවිච්චියට ගත යුත්තේ ඉහත කී ආම්පන්නයි. එහෙත්, රඹුක්කනදී සිදු වුණා යැයි කියන ගල් ප්‍රහාරයෙන් බේරීමට කුල්ල පාවිච්චි කරමින්, විරෝධතාකරුවන් විසුරුවා හැරීම සඳහා තවත් අවශ්‍ය වෙතොත් රබර් බුල්ට්ද පාවිච්චි කරනවා වෙනුවට පොලීසිය පාවිච්චි කොට ඇත්තේ ජීව උණ්ඩයි. එය, ‘අවම බලය පාවිච්චි කිරීමක්’ නොව, උපරිම බලය පාවිච්චි කිරීමකි. රතුපස්වලදී සිදුවුණේද මෙයමයි. එදා ආරක්ෂක ලේකම් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ අද රටේ ජනාධිපති ය.
මේ වෙඩි තැබීම සම්බන්ධයෙන් යම් අදහසක් ඇති කරගැනීමට ගෝඨාභය රාජපක්ෂ පසුගිය සතියේ ජාතිය අමතා කළ කතාවේ එක් මුඛ්‍ය කාරණයක් අපේ සැලකිල්ලට ගත හැකිය. මේ අවස්ථාවේ රට පුරා පවතින ජනතාවගේ අසන්තෝසය, කළකිරීම සහ කෝපය සාධාරණ බව ඔහු එහිදී කීවේය. එතකොට රඹුක්කන මිනිසුන්ගේ කෝපයට, කළකිරීමට සහ අසන්තෝසයට වෙඩි තැබීමේ බලය පොලීසියට ලැබෙන්නේ කොතැනින්ද? ඇත්ත, රටක නීතිය සහ සාමය ආරක්ෂා කිරීම ආණ්ඩුවක් සතු වගකීමක් බව අපි දනිමු. ඕනෑම ජනරාශියක්, එකී නීතිය සහ සාමය ආරක්ෂා කිරීමට බාධකයක් වශයෙන් අවශ්‍ය නම් කෙනෙකුට හැඳින්විය හැකි බවත් අපි දනිමු. එහෙත් තමන්ගේ ජීවිකාව සම්බන්ධයෙන් වන දැවෙන ප්‍රශ්නයක් ඉලක්ක කරගනිමින් පැය 10 කටත් අධික කාලයක් තිස්සේ නිරායුධව මඟ අවුරා සිටි රඹුක්කන මිනිසුන් තුළ තිබිය හැකි සාධාරණ කෝපය සහ කළකිරීම, මේ වන විට එකී සිද්ධිය සම්බන්ධයෙන් වාර්තාගත සියලු ප්‍රවෘත්ති සහ තොරතුරු ආශ්‍රයෙන් අපට ඉතා පහසුවෙන් හඳුනාගත හැකිය. දේශපාලනික භාෂාවෙන් කිවහොත් එය සුජාත කෝපයකි.
වැඩි හානියක් වළක්වාගැනීම සඳහා අඩු හානියකට යොමුවීම
දැන් කෙනෙකු මෙසේ කිව හැකිය: “පොලීසිය කළේ, එක මිනිස් ජීවිතයකට වඩා වැඩි මිනිස් ජීවිත ප්‍රමාණයක් විනාශ විය හැකිව තිබූ අවස්ථාවක් වැළැක්වීම සඳහා පියවර ගැනීමයි”.. (මෙවැනි කතා කියන අතලොස්සක්, 69 ලක්ෂයෙන් තවමත් ඉතිරිව සිටිති). අරගලකාරී මිනිසුන් විසින් පෙට්‍රල් බව්සරයක් ගිනි තබා විනාශ කිරීමට ඉඩ තිබුණු බව මෙහිදී ඔවුහූ පෙන්වා දෙති. එම පෙට්‍රල් බවුසුරය ගිනිගත්තේ නම්, එම පිපිරීමෙන් විශාල සංඛ්‍යාවකගේ ජීවිත අහිමි විය හැකිව තිබුණු බව ඔවුන්ගේ තර්කයයි. එහෙත් වෙනත් තථ්‍ය වාර්තා සහ වීඩියෝ දර්ශන පෙන්වා දෙන පරිදි, තෙල් බවුසරයකට ගිනි තැබීමට නොව, ඒ පළාතේ පෙට්‍රල් ෂෙඩ් එකක ගින්නක් හටගැනීම වැළැක්වීමටත් ඒ මිනිසුන් එවේලේ පියවර ගෙන ඇති බව අපට පෙනේ. මෙය තවදුරටත් සනාථ කරමින්, එදා එම ස්ථානයේ ත්‍රීවීලරයක් ගිනි තැබීම පසුපස සිටියේදි විරෝධතාකරුවන් නොව, පොලීසිය බව තවත් වාර්තාවලින් ස්ඵුට වෙයි. ඒ විතරක්ද? ගල් ගැසීමට ප්‍රතිචාරයක් වශයෙන් වෙඩි තැබුවේ යැයි කියන පොලීසිය, විරෝධතාකරුවන් දුවද්දී ඔවුන් පසුපසින් පන්නා ගොස් වෙඩි තැබූ බව පෙන්වන වීඩියෝ දර්ශන ගැනත් බලධාරීන් මේ දක්වා පැහැදිලි කොට නැත.
පොලීසියත් ඇතැම් අවස්ථාවල පාලක දේශපාලනඥයන් තරමටම මුග්ධයි. පාලකයන්,
ඇස්පනාපිට ඇති සත්‍යය වසං කිරීම සඳහා පරණ ක්‍රමවේද අනුගමනය කරන අතර,
පොලීසියත් ඉස්සර දුන් නොන්ඩි හේතුවාචක තවමත් මේ රටේ මිනිසුන් විශ්වාස කරතියි සිතයි. ගෝඨාභයට ගෙදර යන්නැයි මහජනතාව කියන විට, ඔහු කරන්නේ ඇමති මණ්ඩලයේ කිහිප දෙනෙකු ගෙදර යවා වෙනත් මුහුණු කිහිපයක් අලුතෙන් හඳුන්වා දීමයි. එසේ කළ විට, දැන් ‘වෙනසක්’ ඇතැයි මිනිසුන් සිතතියි ඔහු සිතයි. එහෙත් අද වන විට ජනතාවත් වේගයෙන් ‘වෙනස්’ වී ඇතැයි ඔහුට නොතේරෙයි. මහින්ද රාජපක්ෂවත් අගමැති පුටුවේ තියාගෙන, ‘අයියා මල්ලී වාගේ’ රට පාලනය කිරීමේ වරම තවමත් තමන්ට ඇතැයි ඔහු සිතන්නේ එබැවිනි.
පොලීසියේ තර්කණය පදනම් වන්නේත්, එවැනි යල්පැනගිය විශ්වාසයන් මත ය. වෙළේ සුදා වැනි බොහෝ අපරාධකරුවන් ‘පැන යාමට තැත් කිරීමේදී’ හෝ ‘පොලීසියට ප්‍රහාර එල්ල කිරීමේදී’ හෝ මරුමුවට පත්වූ බවට පොලීසිය කී කතා සැබවින්ම මිනිසුන් එදා විශ්වාස කෙළේ නැත. එහෙත් ඔවුහූ ඒවා ඉවසාවදාරා සිටියෝය. හේතුව, අපකීර්තිමත් අපරාධකරුවන්ට මොන ආකාරයකින් හෝ දඬුවමක් තිබිය යුතු බවට පුහුදුන් ජනතාව තුළ ඇති සාමාන්‍ය කැමැත්තයි. අද රඹුක්කන සිටියේ එදා වෙළේ සුදා ඝාතනය කිරීම යුක්තිසහගත කිරීම සඳහා පොලීසිය දුන් හේතුව පිළිනොගත් මුත් එම ඝාතනය ඉවසා සිටි ජනතාවමයි. පෙට්‍රල් බවුසරයකින් විය හැකි ජීවිත හානියක් වළක්වා ගැනීම සඳහා වෙඩි තැබුවේ යැයි කියන විට හෝ ගල් ප්‍රහාරයෙන් ආරක්ෂා වීම සඳහා වෙඩි තැබුවේ යැයි කියන විට, තවත් සිය ගණනක් සාක්ෂිකරුවන් ඒ කතාවේ බොරුව හැබැහින් දැකීමට එතැන සිටින බව පොලීසිය අමතක කොට තිබේ. වෙළේ සුදා ඝාතනය කළ සිද්ධියට සාක්ෂිකරුවන් නැත. රඹුක්කනට රටක්ම සාක්ෂි දරති.
පොලීසියේ හෙලුව
ඒ සියල්ල පැත්තකින් තියමු. සැබෑ අපරාධකරුවා ඇතැම්විට නිරාවරණය වන්නේ ඔහුගේ නිදහස සඳහාම සපයන හේතුවාචකවල පරස්පරයන් සහ නොපෑහීම් හේතුවෙනි. පෙට්‍රල් බවුසරයේ අවසරය සහ ගල් ගැසීමේ අවසරයට අමතරව පොලිස් මාධ්‍ය ප්‍රකාශකයා දැන් තවත් හේතුවාචකයක් ඉදිරිපත් කොට තිබේ. එනම්, මේ සිද්ධියෙන් මියගිය පුද්ගලයාට එරෙහිව අධිකරණ ඉදිරියේ දැනටත් නඩු දෙකක් ඇති බවයි. එයින්, ඔහුගේ ඝාතනය යුක්තිසහගත වෙතැයි පොලිස් මාධ්‍ය ප්‍රකාශකයා විශ්වාස කරන්නේද? තවත් විදිහකින් කිවහොත්, මේ පුද්ගලයාත් මහජනතාවගේ ඇස් ඉදිරියේ වෙළේ සුදාට සමාන වෙතැයි ඔහු විශ්වාස කරන්නේද?
මේ පොලිස් මාධ්‍ය ප්‍රකාශකයා පාලකයන් වෙනුවෙන් ඕනෑම සිද්ධියකට සුදුහුණු ගෑමේ ප්‍රවීණයෙකු බව ප්‍රචලිතයි. ඔහු නීතිඥයෙකුද වන නිසා, බොහෝ සිදුවීම් ගැන නීතිපොතෙන්ද කරුණු දක්වමින් ඉදිරිපත් කිරීමට කැමැත්තක් දක්වන්නෙකි. ඒ අනුව, පාලකයන්ට එරෙහිව ඇති ඇතැම් අධිකරණමය සිද්ධි සම්බන්ධයෙන් කරුණු දක්වමින් පසුගිය කාලයේ මොහු පුනපුනා කී එක කාරණයක් තිබේ. එනම්, අධිකරණයක් ඉදිරියේ වරදකරුවෙකු වන තෙක් ඕනෑම පුද්ගලයෙකු අහිංසකයෙකු වශයෙන් පිළිගැනෙන බවයි. හොඳයි, දැන් ඒ තර්කය අනුව, රඹුක්කනදී මියගිය පුද්ගලයා අහිංසකයෙකි. මන්ද යත්, කිසි අධිකරණයකින් ඔහු වැරදිකරුවෙකු වශයෙන් මෙතෙක් නිගමනය කොට නැති බැවිනි. එසේ තිබියදීත්, ඔහුගේ නඩු දෙකක කතාව නිදර්ශනාත්මක කාරණයක් වශයෙන් පොලිස් මාධ්‍ය ප්‍රකාශකයා ගෙනහැරපාන්නේ ඇයි?
මෙවැනි නිලධාරීන් විසින් පාලකයන්ගේ ආරක්ෂාව නියෝජනය කරනු ලැබීම, පාලකයන්ගේ ආරක්ෂාවට නොව, ඔවුන්ගේ පරාභවයටම අවසානයේ තුඩුදෙනු ඇත. ගල් ගැසීම සහ පෙට්‍රල් බවුසරය පිළිබඳ නොන්ඩි අවසරයන් පවා, මෙවැනි මුග්ධ කතාවලින් තවත් අබලදුබල වෙනු ඇත. මෙතරම් පහත් සහ දුර්වල හේතුවාචකයක පිළිසරණ පැතීමෙන් පොලිස් මාධ්‍ය ප්‍රකාශකයා පෙන්නුම් කොට ඇත්තේ, වෙඩි තැබීමක් සිදුවීමට තරම් පිළිගත හැකි වෙනත් ශක්තිමත් හේතුවක් ඇත්තෙන්ම ඔහුට සොයාගැනීමට හැකි වී නැති බව නොවේද? අධිකරණයක් ඉදිරියේ නඩු දෙකක් තිබීම වෙඩි තබා ඝාතනය කිරීමට තරම් පිළිගත හැකි හේතුවක් නම්, අනිත් පැත්තෙන් නඩු රාශියක් ඇති පුද්ගලයෙකු රටේ ජනාධිපති වශයෙන් පත්කර ගැනීමට ඇති පිළිගත හැකි පදනම කුමක්දැයි අපට විස්තර කර දීමට ඔහුට පිළිවන්ද?
මීට පෙර, රතුපස්වල, හලාවත, කටුනායක සහ වැලිකඩ හිරගෙය වැනි ස්ථානවල මෙවැනි සාහසික අපරාධ බලධාරීන් අතින් සිදුව තිබේ. දකුණේ සාකච්ඡාවට නොගැනෙන සහ දකුණේ ජනතාව සංවේදීත්වයක් නොදක්වන එවැනි අමානුෂික සිදුවීම් තවත් රාශියක් දීර්ඝ කාලයක් තිස්සේ උතුරේ සිදුව තිබේ. ඒවා කිසිවක් ගැන මේ දක්වා සාධාරණ යුක්තියක් ඉෂ්ට වී නැත. දැන්වත්, අද දකුණේ මහජනතාව පිබිදී ඇති ආකාරය දෙස බලන විට, අනාගතයේ එවැනි දණ්ඩමුක්තියකට බලධාරීන්ට ඉඩක් නොතිබෙතැයි විශ්වාස කළ හැකි නම්, එයම වුව මහා විජයග්‍රහණයක් වශයෙන් ගත හැකි වනු ඇත. එහෙත් ඒ ගැන මේ ලියුම්කරුට ඇත්තේ බලවත් විචිකිච්ඡාවකි.■
