ගිටාර් වාද්‍ය ශිල්පීන් බොහොමයක් ඉන්නවා. කණ්ඩායම් සංගීතය සහ ෆ්‍රීලාන්ස් මියුසීෂන්ස්ලා හැටියට. නමුත් රෙකෝඩිං ෆීල්ඩ් එක ඇතුළේත් සංගීත ප්‍රසංගවලත් සහභාගිවීමේ දක්‍ෂතාව තියෙන ලීඩ් ගිටාර් වාදන ශිල්පීන් අතලොස්සයි ඉන්නේ. එයින් එක්කෙනෙක් බුද්ධික පෙරේරා.
ඔබට තියෙන වාසනාව තමයි ඔබ ගොඩාක් සංගීත අධ්‍යක්‍ෂවරුන් එක්ක වැඩ කරනවා. ඒ අත්දැකීම ගැන පොඩ්ඩක් කියන්නකො අපට..
ඒක ලොකු අත්දැකීමක් වාදන ශිල්පියකුට. මම මේ වෙනකොට රටෙ ප්‍රවීණ සංගීත අධ්‍යක්‍ෂවරුන් සමග වැඩකරනවා. ඒ එකිනෙකාගේ නිර්මාණ එකිනෙකට වෙනස්. අද වැඩකට ගියාම අධ්‍යක්‍ෂවරයෙක් දෙන දේ ප්ලේ කළාම අපිටත් යමක් ලැබෙනවා. හැමදාම අලුත් අත්දැකීමක් ලැබීම ජීවිතයට අලුත් සහ වාදන ශිල්පියකුට ඉතාම වැදගත්. සංගීත කණ්ඩායමක වාදන ශිල්පියකු වුණාම එකම ෆෝමැට් එකක තමයි කාලයක් තිස්සේ වැඩ කරන්නේ. එතකොට ඒකට හුරුවෙනවා. නමුත් ශබ්දාගාරවල පටිගත කරන ශිල්පියකු වුණාම හැමදාම අලුත් අලුත් දෙවල් තමයි මුණැහෙන්නේ. ඒක නිසා අපිත් හැමදාම යාවත්කාලීන වෙනවා.
රෙකෝඩිං ගිටාරිස්ට් කෙනකුයි ප්‍රසංගවල ගිටාරිස්ට් කෙනකුයි සම්පූර්ණ දෙකක්. ඒ බැලන්ස් එක කොහොමද?
සෙෂන් මියුසිෂන් කෙනෙක් වෙන්න කලින් මම අවුරුදු 12ක් විතර ලයිව් බෑන්ඩ්වල ප්ලේ කළා. වාදන ශිල්පියකුට සජීවී ප්‍රසංග වේදිකාවල ලැබෙන අත්දැකීම ඉතා ම වැදගත් තමන්ගෙ ගමන යනකොට. මට අද එළියෙ ෂෝ එකක් ප්ලේ කරන්න කිව්වොත් මම දන්නවා පාවිච්චි කළ යුතු ඉෆෙක්ට් එකේ ඉඳන්ම. මම දන්නවා යූස් කරන්න ඕනෑ මොකක්ද මෙතෙන්ට කියලා. ඒක වැදගත්.
මම අහලා තියෙන දෙයක් තමයි ඔබ බොහොම විනයවත් ගිටාරිස්ට් කෙනෙක්. ඔරිජිනල් පටිගත කිරීමක ට්‍රැක් එක අහලා ඒ විදියටම මැච් කරගෙන ඒකම ගහන්න ඔබ දරන උත්සාහය සහ ඒකට කරන සාධාරණය ගැන ප්‍රවීණ සංගීත අධ්‍යක්‍ෂවරුන් කතාවෙනවා. ඔබ එය කොච්චර සාර්ථකව කරනවාද කියන එක ගැන ඔබේම තනක්සේරුව කොහොමද?
මගේ ගුරුතුමා මට කිව්වා අපි යම්කිසි වාදනයක් කොහේ හරි ඉදිරිපත් කරනකොට ඒකේ ඔරිජිනල් එක ප්ලේ කරපු ශිල්පියා හෝ, අපි හිතමු ගායනයක් කියලා, ඒ ඔරිජිනල් ගායකයා අපට පෙනුණේ නැතිවුණාට ඒගොල්ලෝ එතන ඉන්න පුළුවන්. ඒක වැරදි විදියට කළොත් ඒ මුල් ශිල්පියාට අපි කරන අගෞරවයක්. සහ පොඩි කළකිරීමක් ඔවුන්ට ඇතිවෙන්නත් පුළුවන්, මම මෙච්චර ආදරෙන් කළ නිර්මාණයක් ඇයි මේ වගේ නිකං දීලා තියෙන කොට විනාස කරන්නේ කියලා. ඉතිං මට සර් කිව්වේ, හැම වෙලාවෙම පුළුවන් තරම් ඔරිජිනල් එක ෆලෝ කරන්න, උදාහරණයකට මම අද ප්ලේ කරනවා කියලා හිතන්න ප්‍රවීණ වාදක මහින්ද බණ්ඩාර ප්ලේ කරපු වාදනයක්, එතැන තියන්නේ එතුමා කාලයක් තිස්සේ ගොඩනගාගත්ත ශිල්පීයභාවය සහ දායකත්වය. මම වාදකයෙක් විදියට ඒකට ගරුකළ යුතුයි. සහ ඒකෙන් ඉගෙන ගන්න දේවල් තියෙනවා. ඒක ඉදිරිපත් කිරීම තුළින් සමාජයට දෙනකොට අපි හොඳ දෙයක් දෙන්න ඕනෑ. ඉතින් මම හැම වෙලාවෙම උත්සාහ කරන්නේ ඒ ඔරිජිනල් ටෝන් එක, ඔරිජිනල් ෆීල් එක මේන්ටේන් කරන්නයි.
ඔබේ මුල් කාලය ගැන කතාකරමුද පොඩ්ඩක්..
ඒලෙවල් කරන්න යනකොට තමයි මම මියුසික් පටන්ගත්තේ. ඒ ලෙවල් කරන්න ගියේත් නැහැ. මියුසික්වලට තියෙන ආසාවට ගිටාර් එකම ප්‍රැක්ටිස් කරනවා. මගේ යාළුවො ටිකක් එකතුවෙලා සංගීත කණ්ඩායමක් පටන් ගත්තා. ඊට පස්සේ පටිගත කිරීම් ශිල්පියකු විදියට ශබ්දාගාරෙක වැඩකළා. එතැනදි තමයි මට හමුවුණේ ශබ්දාගාරවල පටිගත කරන වාදන ශිල්පීන්. එතැනදී මට පෙනෙනවා සජීවීව වාදනය කරන දේවල්. මම තමයි සවුන්ඩ් ඉංජිනියර්. ඒ අත්දැකීමත් එක්ක ශබ්දාගාර පටිගත ශිල්පියකු පැත්තටම ආවා.
ඔබ යූටියුබ් මාර්ගයෙන් ටෙක්නික්ස් ගැන ගොඩාක් අප්ඩේට් වෙන කෙනෙක්. ඒ එක්ස්පීරියන්ස් එක පොඩ්ඩක් කියන්න.
ඉගෙන ගන්න කාලෙ අපට යූටියුබ් කියලා මාධ්‍යයක් තිබුණේ නැහැ. ඒ කාලේ තිබුණේ වීඑච්එස් ටේප්. කැසට් රෙකෝඩර් නැත්නම් වීසීඩීයක් තමයි තිබුණේ. කාගෙහරි ගාව එකක් තියෙනවා නම් රෙකොඩ් බාර් එකකට ගිහින් ඒක ප්ලේ කරලා, ප්ලේ කරලා සමහර විට ඉරි ගිහිල්ලා පේන්නේ නැති තරමට ඉගෙන ගන්නවා. නමුත්, මේ වෙනකොට යූටියුබ් එකට ගිහිල්ලා මොකක් හරි කැමති ගීතයක කවර් සොන්ග්ස් කියලා ගැහුවොත් දාහක් විතර එනවා. ඒකෙන් ලොකු දෙයක් ඉගෙන ගන්න පුළුවන්. යූටියුබ්වලින් හරි ෆේස්බුක්වලින් හරි ලෝකයේ හොඳම වාදකයො නිර්මාණ එළිදක්වනවා. ඒ කාලේ අපි ගිටාර් දෙවිවරු හැටියට හිතපු අයත් එක්ක මේ වෙනකොට මැසේජ් දාලා චැට් කරලා ඒ අයගේ අදහස් ගන්න තරමට අද තාක්‍ෂණය ඇවිත් තියෙනවා. සබ්ජෙක්ට් එකට අදාළ දෙයක් ඇහුවොත් ඒගොල්ලො අනිවාර්යයනේම රිප්ලයි එකක් එවනවා. මේ ටෝන් එක පොඩියුස් කරගත්තේ කොහොමද කියලා ඇහුවොත් ඒගොල්ලෝ කියනවා. අනිවාර්යයෙන් ඒකෙන් ඉගෙනගන්න පෙළඹෙන්න ඕනෑ. ලොකු විශ්වවිද්‍යාලෙකට ගියා වගේ තමයි යූටියුබ් එක මම දකින්නේ.
අලුත් ගිටාරිස්ට්ලාත් ෆේස්බුක් හරහා ඔබෙන් උපදෙස් ගන්නවා පෙනෙනවා. ඒ අත්දැකීම කොහොමද?
සමහර මාස්ටර් ක්ලාස් ගිය ශිෂ්‍යයෝ ඒ මුළු මාස්ටර් ක්ලාස් එකම රෙකෝඩ් කරලා යූටියුබ් එකේ දාලා තියෙනවා. සාමාන්‍යයෙන් ඒ වගේ එකකට යන්න ඩොලර් පන්දාහක් විතර, ඒ කියන්නේ ලක්‍ෂ පහක් හයක් විතර යනවා. ඒ මුළු මාස්ටර් ක්ලාස් එකම යූටියුබ් එකේ තියෙනවා. හැබැයි අපේ ගොඩාක් අය බලන්නේ නැහැ. ෆොටෝ එකක් දැම්මොත් ඕනෑ තරම් ප්‍රතිචාර දක්වනවා. නමුත් අර වගේ වීඩියෝ එකක් දැම්මොත් බලන්නේ නැහැ.
ඉන්ටර්නැෂනල් ආටිස්ට්ලා සමාජ මාධ්‍ය ජාලාවල බොහොම ක්‍රියාකාරීව ඉන්නවා. ලංකාවේ ශිල්පීන් ඒ විදියට ක්‍රියාකාරීව ඉන්නවා අපි දකින්නේ නැහැ. ඔබ හැබැයි ඒ වාගේ ක්‍රියාකාරීව කටයුතු කරනවා. සෙල්ෆ් මාර්කටිං විදියටද නැතිනම් කමියුනිකේෂන් චැනල් එකක් හැටියටද ඔබ මේක පාවිච්චි කරන්නේ?
ෆේස්බුක් ලෝකයේ ලොකු ජාලයක්නේ. ඒක හදලා තියෙන්නේම මාර්කටිං වුවමනාවට. ලයනල් රිචි අද ඉන්න ඉහළම තැන හැටියට මාර්කටිං කරන්න ඕනෑත් නෑ එයාලාට. ඒත් එයාගේ ඉන්ස්ටග්‍රෑම් එකට අද වුණත් පෝස්ට් එකක් දානවා. ලොකු ලොකු ආටිස්ට්ලා හැමෝම දවසකට එක පෝස්ට් එකක්වත් දානවා. ඒගොල්ලො එක්ක බැලුවාම අපි ඒ දේවල් කරනවා මදියි කියලා මම හිතනවා.
ඔබ ගිටාර් වාදන ශිල්පියකු හැටියට ප්‍රසංගවලට සහභාගි වෙනවා වගේම වෙස්ටර්න් මියුසික් පැත්තටත් ඔබේ දක්‍ෂතාව බොහොම තියෙනවා.
ගිටාර් ඉගෙනගෙන මම කාලයක් ෆ්ලෙමින්ගෝ ගිටාර් ප්ලේ කළා. ඒක ක්ලැසිකල් ගිටාර්, ෆ්ලෙමින්ගෝ මික්ස් එකේ ගියේ. මගේ ගුරුතුමාම කිව්වා අපේ රටේ පවතින සංගීතෙත් ඉගෙන ගන්න කියලා. ඒ නිසා මම සින්දුත් අහලා ඒවාත් ඉගෙන ගත්තා. ඒ කාලේ මම ආස කරන ගිටාර්ස්ට්ලා හිටියා, ජෝ සැක්‍රියානි, ස්ටීව් වයිට්, එඩී වැන්හෙලන්, ඒ ඔක්කොම ඩිස්ට්‍රෝෂන් ගිටාර් ගහන අය. එක එක පුද්ගලයාගේ රසඥතාව වෙනස්නේ. මට වැඩිපුරම ෆීල් වුණේ ඒවා. ඉතින් මම වැඩිපුර හොයන්න ගත්තා. ඉස්සර වෙබ් සයිට්ස් තිබුණා, ගිටාර් ටි්‍රක්ස් කියලා. ඒවායේ ඔක්කොම රොක් ගිටාර්ස්ට්ස්ලාගේ ලෙසන්ස් අප්ඩේට් කරලා තිබුණේ. මට මතකයි ෆ්ලොපි ඩ්‍රයිව් එකට දාගෙන එනවා නෝට් එකයි පොඩි එම්පීත්‍රී එකකුයි. අදටත් මා ගාව එකොස්ටික් ගිටාර්ස් නැහැ. ඉලෙක්ටි්‍රක් ගිටාර්ස් නම් තිහකට වැඩිය තියෙනවා. මගේ ෆීල් එක සහ මම ආසාවෙන් කරන දේ තියෙන්නේ ඒ හඬ තුළ. ඒකට අවශ්‍ය දේවල් තමා මම ගොඩනගාගන්නේ.
අද සමාජ මාධ්‍ය ජාලා ඔස්සේ වාද්‍ය ශිල්පීන්ව පෙනෙන්න අරන් තියෙනවා. ඉස්සර එහෙම එකක් තිබුණේ නැහැ. බහුතරයක් වාද්‍ය ශිල්පීන් තමන්ගේ නිර්මාණ හැකියාව දායක කරලා වැඩ කරන්නේ. වාද්‍ය ශිල්පීන්ගේ අගය නොදන්න ශිල්පීන් පිරිසකුත් ඉන්නවා. මේ වෙනකොට යම් ප්‍රමාණයකට වාද්‍ය ශිල්පීන් ගැන සමාජගත වෙලා තියෙනවා. සමාජය ඒ අය ගැන දන්නවා.
ඔබ ඔබේ ට්‍රැක් එක ගහලා ලැබෙන මුදල අරගෙන ගෙදර යන කෙනෙක් නෙවෙයි. පටිගත කිරීම ඉවර වෙනකම් ඉඳලා, අනිත් ශිල්පීන්ගේ දායකත්වයටත් යමක් එකතු කරලා යන කෙනෙක්. කාලය වැය කරගෙන ඒ දේවල් ගැන ඔබ හිතන්නේ ඇයි?
නිර්මාණයක් රසවත් වෙන්නේ මං ගහන ගිටාර් එකෙන් විතරක් නෙවෙයි. ඒක රසවත් වෙන්නේ හැමෝගේම දායකත්වය එකතුවෙලා ඇවිල්ලා. මම ගිටාර් එක ගහනකොට ඒකට හරියන බැකිං එක, හරි වොලියුම් එක දුන්නේ නැත්නම්, මගේ සෝලෝ එක ලස්සන නෑ. රෙකෝඩිං එකකදී මගේ මිත්‍රයෙක් වාදනය කරනවා නම් මට මීට වැඩිය දායකත්වයක් දෙන්න පුළුවන් කොහොමද කියලා බලනවා. ඕක මෙහෙම ට්‍රයි කරමු පොඩ්ඩක් කියලා මම කියන්නේ ඒ නිර්මාණයට ආදරෙන්. ශිල්පියකු හැටියට මම දායකත්වය දුන් දේ රසවත්ව ඇහෙනවාට තමයි මම කැමති. ■
(පියෝ ටීවීහි චරණ නාලිකාවේ විකාශය වූ ‘මියුසෝස්’ වැඩසටහනක සංස්කරණය කරන ලද ලිඛිත පිටපතකි. සම්භාෂක සහ වැඩසටහන් අධ්‍යක්‍ෂ, කළිඳු වීරසිංහය.)
