ජනාධිපතිටත් ආණ්ඩුවටත් දැන් ජනවරමක් නැත

ගෝඨාභය රාජපක්ෂට විශාල ජන වරමක් ලැබුණ බව සැබෑවකි. ඉක්බිතිව ඔහුට තුනෙන් දෙකක බලයක් සහිත ආණ්ඩුවක් පිහිටුවා ගන්නට බලයක් ද ලැබුණ බව සැබෑවකි. පුරවැසියන් ඒ ජන වරම ලබා දුන්නේ රට විනාශ කිරීමට නොව රට දියුණු කිරීමටය. ජනතාව අහේනියට පත් කිරීමට නොව ජනතාව යහපත් ජීවිතයක් උරුම කර ගැනීමටය. එහෙත් ඉතා කෙටි කාලයක් තුළ ජනතාව ලබා දුන් ජන වරම අවභාවිත කරමින් රට විනාශයට ඇද දමා තිබෙන බව – තව දුරටත් විනාශ කරන බව පෙරළා වටහා ගත් ජනතාව මහ මඟට බැස අවධාරණය කරන්නේ තමන් අසීමිත විශ්වාසයකින් ලබා දුන් ජන වරම කෙලෙසූ නිසා එය ආපහු ගත් වග ය. විදේශයන්හි ශ්‍රී ලාංකිකයන් පවසා සිටින්නේ ද එයමයි. එනිසා තමන්ට ජන වරමක් තිබෙනවා කියා ගෝඨාභය රාජපක්ෂවත් – ආණ්ඩුවත් බලහත්කාරයෙන් බලයේ රැඳී සිටීම වැරදි ය. තව දුරටත් පේන බැලිය යුතු නැත. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඉල්ලා අස්විය යුතුව තිබේ. ඔහුගේ ඉල්ලා අස්වීමෙන් මෙපිට රටේ ඉරණම වෙනස් කළ හැකි තීන්දුවක් ද නැත.

කාරිය කරගෙන හමාර නොවේද?

රාජපක්ෂවරුන් ගෝඨාභය කරළියට ගෙනවිත් බලය ලබා ගත්තේ හිරේ නොයා පවතින්නටය. ඒ ගැන මොළ හත විසින් විවෘතවම පැවසූ අවස්ථාවක් ද ඇත. බලය නොලබන්නට අද ගෝඨාභය සිරකරුවෙකි. සිර දඬුවම් ලබන්නේ රාජ්‍ය මුදල් සාපරාධී ලෙස අවභාවිත කිරීම හා සාපරාධී මනුෂ්‍ය ඝාතනවලට වරදකරු වීමෙන් විය හැකිය. ඔහු මොන අන්දමකින් හෝ ජනතාව එහෙම පිටින්ම මුළා කොට – රටට බොරු කියා අද සිරකරුවෙකු බවට පත් නොවී සිටියි. රටේ කරුමය ඔහු සිරගත නොවීම නොව ඔහුට රටේ පාලකයා වීමට හැකි වීමය. අද ඔහු බලයට පත් කළ අයත් බලයට පත් කරන්නට කිසිසේත් දායක නොවුණ අයත් බරපතළ අන්දමට වද වේදනා විඳිති. ඒ වේදනාව සමනය කර ගැනීමට ජනතාව මහ මගට බැස සාප කරති.

ගෝඨාභය තමන්ගේ නඩු හබවලින් නිදහස් වුණා පමණක් නොව, තමන්ගේ පවුලේ අයගේ හා ගජමිතුරන්ගේ නඩු හබවලින් ඔවුන්ව ද නිදහස් කර දමන්නට සිය ජන වරම ඔස්සේ සමත් වී ඇත. නිදොස් වී නිදහස් වන්නට තවත් නඩු ඇත්නම් ඒ ඉතා කීපයක් විය යුතුය. නඩුවලින් චුදිතයන් නිදොස් කොට නිදහස් වීමේ වේගයත් ගෝඨාභය රටට මැවූ චරිතය සහ ඇත්ත චරිතය රටට අවබෝධ කර ගැනීමට බෙහෙවින් හේතු වී ඇත. කෙසේ වෙතත් ගෝඨාභය බලයට පත්වුණ කාරණාව – උවමනාව ඉටු කරගෙන හමාර ය. දැන් ඔහු අස්වී නොයන්නේ ඇයි?

පැවැත්ම උදෙසා බලය

තමන්ට ලැබුණ ජන වරම ඇස් පනා පිටම අහෝසි වී තිබෙන බව ගෝඨාභය වටහා ගෙන ඇතුවාට සැකයක් නැත. තමන් හැම අංශයකින්ම අසාර්ථක බව ද ඔහු තේරුම් ගෙන ඇතුවාට සැකයක් නැත. එහෙත් පදවියෙන් ඉල්ලා අස්වීමට ඔහු අසමත්ය. ඊට හේතුව ඔහුගේ – ඔහුගේ පවුලේ – පවුලට සම්බන්ධ අයගේ – ගජ මිතුරන්ගේ ජීවිත අවදානමක බැවින් ඔහුට හෘදය සාක්ෂියට (එහෙම එකක් තිබේදැයි නොදනිමි) එකඟව තනි තීන්දුවක් ගෙන අස්වෙන්නට බැරිවී තිබේ. රාජපක්ෂවරුන්ගේ පැවැත්ම තිබුණේ බලය මතය. ඒ බලය වෙනුවෙන් විධායකය උපරිමයෙන් ශක්තිමත් කර ගත්තේය. ඒ මත නොසැලී දීර්ඝ කාලයක් යහතින් සිටිය හැකිය යන මුග්ධ කල්පනාව හිස මතට හෙණ පහරක් වී තිබේ. කෙසේ හෝ බලය අල්ලා ගන්නට වෙර දරන්නේ එබැවිනි. අද වන විට රාජපක්ෂ පවුලේ සියල්ලන් බලය ගිලිහේය යන විමතියෙන් සසලව සිටින බව කුප්‍රකට රහසකි. කෙසේ වුව මේ පවුලෙන් රට නිදහස් කර ගැනීමට පුළුවන් වී තිබෙන අවස්ථාවෙන් නිසි පල නෙළා ගැනීම සියලු විරුද්ධ පක්ෂවල පරම අදිටන විය යුතුය.

බලය අහිමිවේය යන මරු විකල්ලෙන් දඟල ජොන්ස්ටන් ප්‍රනාන්දු – රෝහිත අබේගුණවර්ධන – දිනේෂ් ගුණවර්ධන ඇතුළු රාජපක්ෂවාදී දීනයන් තමන්ගේ දේශපාලන ඉරණම විසදෙන අන්දම ගැන වැටහීමෙන් තම තමන්ගේ පැවැත්ම උදෙසා බලය අල්ලාගෙන සිටිය යුතු තැනක සිටින හැටි ද පුරවැසියන් වටහා ගෙන තිබෙන බව පැහැදිලිය. එපමණක් නොව දූෂිත නිලධාරීන් ද රැසක් තැති ගෙන සිටින අන්දම නිරතුරුව අසන්නට ලැබේ.

බලය නැතිව පැවැත්මක් නැති බව වටහාගෙන සිටින දේශපාලනඥයන් මතු දවසක දේශපාලන වැඩ බිමෙන් අතුගා දමන්නට හැකි බවත්, එය එහෙම වන බවත් ඔවුන් තේරුම්ගෙන ඇතුවාට සැකයක් නැත. එබැවින් පුරවැසියන් අකම්පිතව වටහා ගත යුත්තේ රාජපක්ෂවරුන්ගෙන් රට බේරා ගැනීමට ලැබී තිබෙන අවස්ථාව මඟ නොහැර කල්පනාවෙන් භාවිතයට ගත යුතු අන්දමය.

දෙසිය විසි පහම!

දෙසිය විසි පහම එපාය යන ප්‍රවාදය ගොඩ නැඟුණේ දූෂිත දේශපාලනඥයන් ගැන සමාජය තුළ කැකෑරුණ වේදනාවෙනි. ඒ වූ කලි ලංකා සමාජයේ ආවේගය මුදා හරින ප්‍රකාශන රීතියකි. ‘මට තොපි එකෙක්වත් එපා‘ – ‘මං මළත් එකෙක් වත් එන්ඩ එපා‘ – ‘තොපි ඔක්කොම මං නැති කරණවා‘ – …..මෙබඳු කියමන් ආවේගයට පත්වුණ ගැමියන් පමණක් නොව දැන උගත් පුද්ගලයන් ද කියන වග සැබෑවකි. එහෙත් එහි ධ්වනිතාර්ථය විනා වාච්‍යාර්ථය එවැනි වැකි පැවසූවන් හෝ සැලකිල්ලට ගන්නේ නැත. එනිසා මේ සටන් පාඨය, සටන් පාඨයක් ලෙස මනරම් වුව එහි යථාර්ථ ගුණයක් නැත.

දේශපාලනඥයන් එපාය කියා හොයා ගත් පුද්ගලයා හොඳටම කර පෙන්වා තිබෙන්නේ ආණ්ඩුකරණය හා දේශපාලනය එකක් අනෙකින් වෙනස් නැති බවය. අපි හිතමු දෙසිය විසිපහම සැණකින් ඉවත් වී යයි කියා. ඊළඟට කුමක් ද තීන්දුව?

රට වැටී ඇති අගාධයෙන් ගොඩ එන්නට දෙසිය විසි පහෙන්ම මගක් සොයා ගත යුතුය.
ජනාධිපති අද ඉල්ලා අස් වුණොත් නීතියට අනුව පාර්ලිමේන්තුවට ජනාධිපතිවරයෙකු පත් කර ගත හැකිය. දෙසිය විසි පහම අස්වී සිටියේ නම් දැන් තීන්දුවක් ගන්නේ කෙසේ ද?

එබැවින් රට අරාජික වන අන්දමේ සටන් පාඨයක් අවිචාරයෙන් ගෙන විනාශය මරු කපොල්ලක් බවට පත් කර ගත යුතු නොවේ. අනෙක් කාරණාව වන්නේ දෙසිය විසි පහම එපා කියන සටන් පාඨය යට දැන් ගෝඨාභයට රැකෙන්නට පුළුවන්කමය. මම ඉල්ලා අස් නොවන්නේ පාර්ලිමේන්තුවක් නැති නිසායි. ජනාධිපතිවරයෙක් පත් කර ගන්න විදිහක් නැතිකමයි, යනාදි කතා කියමින් ඔහුට තව දුරටත් රට හපයක් කර දමන්නට පුළුවන. එබැවින් ගෝඨාභයගෙන් නිදහස් වෙන්නට පළමුව දෙසිය විසි පහෙන් බහුතරය කිසියම් ප්‍රතිපත්තියක් මත එක තැනකට එකතු කර ගන්නා නායකත්වයක් අවශ්‍ය වන්නේය.

ගෝඨා ගෝ හෝම්

රට තුළත් – රටින් පිටත් රැව් පිළිරැව් දෙන්නේ ‘ගෝඨා ගෝ හෝම්‘ යන්නය. මෙහි අරුත නම් වාච්‍යාර්ථයෙන් ගත යුතු නැත. මෙහි ලක්ෂ්‍යාර්ථ ගණනාවකි. මෙහි ප්‍රධාන ලක්ෂ්‍යාර්ථය වන්නේ ‘තව දුරටත් ඔබ අපේ නායකයා නොවේ‘ යන්නය. තවත් එකක් වන්නේ ‘ඔබට දැන් ජන වරමක් නැත‘ යන්නය. තවත් ලක්ෂ්‍යාර්ථයක් වන්නේ ‘ඔබ සිහසුනෙන් නෙරපී සිටින බව‘ ය. තවත් ලක්ෂ්‍යාර්ථයක් වන්නේ ‘ඔබට අපේ ධනයෙන් පවතින්නට තව දුරටත් නොහැකි‘ය යන්නය.

”පලයන් ගෙදර” යන්න තුළ ද තිබෙන්නේ ආවේගය මුදා හරින එක් රීතියක වර්ණ ය.
ආණ්ඩුකරණය තුළ වේවා, රාජ්‍ය සේවය තුළ වේවා, පෞද්ගලික ආයතනයක් තුළ වේවා ඉහළින් සිටින්නා හෝ සිටින්නේ අසාර්ථක වීම නිසා විනාශය ළඟා වී නම් තව දුරටත් ඔවුන් සමඟ ඉදිරි ගමනක් තිබිය යුතු නැත යන්න නිල නොවන ධර්මතාවක් සේ ඉස්මතු වන්නකි. ශීලාචාරකමක් ඇති කෙනෙකු නම් මේ වැකියෙන් අවමන් ලබන්නට පෙරම වරද පිළිගෙන ඉවත්ව යන්නේය. එහෙත් එවැනි අවංකකමක් හෝ ශීලාචර කමක් අප රට තුළ බොහෝ ක්ෂේත්‍ර තුළ නොව කිසිම ක්ෂේත්‍රයක තිබේදැයි කිව නොහැකිය. තවත් අවකාශයක කෙනෙකු කුමන්ත්‍රණකාරීව පීඩනයක් එල්ල කරන්නේ නම් ඔහු හෝ ඇයද ඉල්ලා අස්වී යාම සිරිතය. එහෙම තීරණයක් ගන්නට යම් කිසි නිර්භීතකමක් තිබිය යුතු වේ. වැරදි නොකළ බවට විශ්වාසයක් ද තිබිය යුතු වේ.

දැන් ගෝඨාභයට ගෝ හෝම් යන්න පවසන්නේ, මව් රටට යන්නට කියා ද අවධාරණය කරමිනි. තවත් අවකාශය හිරගෙට යා යුතු බව ද ගම්ය කරවයි. කෙසේ වුව ගෝඨාභයගේ කන් අඩි පැළෙන තරමට ”පල- පල -” නොකියන නිමේෂයක් නැති තරම්ය. මේ සටන් පාඨයෙන් විරෝධය සේම පීඩනය ද එක සේ මුදා හැර ඇති බව ද පැහැදිලිය. සැබවින්ම කෙසේ වත් ගෝඨාභයට දැන් පදවියෙන් ඉවත්ව නොගොහින් රැඳී ඉන්නට බැරිය. ඔහුගේ රැඳී සිටීමේ අවසානය මහා විනාශයක්ම වේ. අපමණ වෙහෙසක් දරා හිරේ නොයා බේරෙන්නට කටයුතු කළ ගෝඨාභයට සමහර විට හිරේවත් ජීවිතයක් නැති වෙන ඉරණමක් හිමි වෙන්නට වුව බැරි නැත.

වටහා ගැනීම හා සටන් පාඨ

ගෝඨාභය චරිතයක් බවට පත් කරන්නේ ජන මාධ්‍ය විසිනි. ලංකාවේ නීතිය ක්‍රියාත්මක කරන ක්ෂේත්‍ර යුක්තිය පසිඳලන ක්ෂේත්‍ර විධායක හස්තයේ අනුහසට යටත් නොවුණ ස්වාධීන තත්වයක පැවතියේ නම් – ඒ ආයතනවලට යම් ස්වාධීනත්වයක් ලැබුණ අවකාශය තුළ කාර්යක්ෂමතාවක් වී නම් ගෝඨාභය චරිතයක් වන්නේ නැත. මනුෂ්‍ය ශරීරයට අහිතකර ඕනෑම විෂක් ප්‍රචාරණ කලාවේ කප්පිත්තන්ට අලෙවි කළ හැකිවා සේම කිසිම කිසි සුදුසුමක් රාජ්‍ය පාලනයට නැති තැනැත්තෙකු රට වැසියන්ට අලෙවි කිරීමට ප්‍රචාරණ කලාව හා ජන මාධ්‍ය සමත් විය. අවිද්‍යාවට හා පිරිහුණු භික්ෂුවට ද ඊට දායක වන්නට පුළුවන් විය. කාදිනල් උන්වහන්සේ ද අවිචාරයෙන් දර දිය ඇද්දේය. එහෙත් ජන විඥානය තුළ ගෝඨාභය විෂයෙහි සත්‍යය මතුවීම සොබාවිකවම සිදු විය.

පළමුව ඔහු බොරුකාරයෙකු බව හෙළි විය. දෙවනුව ඔහු නීතියට ගරු නොකරන්නෙකු බව හෙළි විය. දූෂිතයන්ට හොඳම ඇමතිකම් ලබා දෙමින් -හා දූෂිතයන් ආරක්ෂා කරමින් තමන් ශිෂ්ට මනුෂයෙකු නොවන බව හෙළි කර සිටියේය. මනුෂ්‍ය ජීවිත තුට්ටුවකට මායිම් නොකරන්නෙකු බව මිනීමරුවන්ට නිදහස ලබා දීමෙන් පෙන්වා සිටියේය. ඒ දේවල් කරන අතර ඔහු බලය වෙනුවෙන් දෙසූ එක දෙයක් හෝ මහ පොළොවේ යථාර්ථයක් බවට පත් කරන්නට ඔහුට හැකි වූයේ නැත. ඒ නිසා ගෝඨාභය චරිතයක් නොවන බව පමණක් නොව ඔහුට තිබුණේ මවා ගත් ප්‍රතිරූපයක් බවත් ජන විඥානයෙහි හෙළි විය.

ගෝඨාභය තමන්ට කිසිවක් කළ නොහැකි බව – තමන්ට කිසි දැක්මක් නැති බව විදහා පෑවේ ගම සමඟ පිළිසඳරකට යාම තුළින්ය. ඉගිලෙන විටය කොකාගේ සුද පෙනෙන්නේ යන්න ඔහු බලයට පත් වහාම සනාථ කළ අන්දම සිනා උපදවනසුලුය.

ගම සමඟ පිළසඳර විකාරයක් බව සමාජ මාධ්‍යවලින් පෙන්වා දෙන විට ඔහු ගම සමඟ පිළිසඳර තුළම කෝපවී තමන්ගේ තරම පෙන්වීය. ‘මං ෆේල් නෑ‘ කියා පම්පෝරි ගැසීම ද ගම සමඟ පිළිසඳර තුළ දී අගේට කළේය. තමන් ෆේල් බව යන්තමින් කියන විට ඔහු විහින්ම විදහා පෑවේ ෆේල් බව ය.

මරාගෙන මැරෙනවාද?

එළඹ සිහියෙන් කටයුතු කිරීමට ගෝඨාභය අසමත් බැවින් ඔහු සමීපයේ සිටින උදවිය ඔහුව තල්ලු කර තිබෙන මරාගෙන මැරෙන සටනක භූමිකාව ඔහු අද තෝරා ගෙන තිබේ. අවිද්‍යාවෙන් පවතින්නට හැකිය යන්න ඔහුගේ හිසෙහි භ්‍රමණය වෙයි.

රට ලේ විලක් බවට පත් කරන්නට ගෝඨාභයට ඉඩ දිය යුතු ද? නැත. කල් නොමරා ඔහුගෙන් රට බේරා ගත යුතුය.

මේ අවස්ථාවේ වැඩිම පීඩනයට ලක්ව සිටින්නේ කාන්තාවන්ය. ඒ කාන්තාවන්ගේ පීඩනය තුළින් තරුණ දරුවන් පාරට පැමිණ විරෝධය පළ කරන තත්වයකි තිබෙන්නේ. ඊට කිසිම සමාජ පංතියක් අදාළ නැති බව ද පැහැදිලිය. මාරයා අබිමුව නිමක් නැති අරගලයකට වැඩියෙන්ම අවතීර්ණව සිටින්නේ තරුණ පිරිසය. මේ තරුණ ජවය කම්කරු සටනක් සේ බියට පත් කොට වනසා දැමිය නොහැකිය. තරුණ ජවයට ආපසු හැරෙන්නට ද අපහසුය. ඊට හේතුව කිසිම කිසි දේකට විසඳුමක් ලබා දෙන්නට ආණ්ඩුව අසමත් බැවිනි. මේ අරගලය මර්දනය කළ යුතුය යන තැනට ගෝඨාභය තල්ලු කරන තත්වයක් ද ඇත. ජොන්ස්ටන් ප්‍රනාන්දුගේ ගෝල නගරාධිපති නීතියේ රැහැනට හසු වෙන්නට ගිය විට ජොන්ස්ටන් පැවසුවේ තමන් ඉන්න තුරු නගරාධිපතිගේ මයිලකටවත් අත තියන්නට ඉඩ නොදෙන බවය. ඊයේ දින නගරාධිපති සිය මැර බලය පාමින් පවසා සිටියේ ද ජොන්ස්ටන්ගේ මයිලකට අත් තියන්නට ඉඩ නොදෙන බවය. මේ වියරු – සැහැසි ක්‍රියා කලාපය සනාථ කර සිටින්නේ ආණ්ඩුවට සාමයෙන් අරගලයට නිමාවක් දෙන්නට උවමනාවක් නැතිකමය.

ගෝඨාභය බල වියරුවෙන් තමන්ගේ පැවැත්මට අවහිර කරන හැම ජීවිතයක්ම ඉවර කර දමන්නට අණ දෙන්නට වුව බැරි නැත. ඒ අණ ක්‍රියාවට නැඟුණොත් නිසැකව රට ලේ විලකි. ලේ විලක පීනා බලය අත් කර ගන්නට කිසිවෙකු සිතිය යුතු නැත. – පැතිය යුතු ද නැත.

විපක්ෂය කළ යුතු දේ

පවතින පාර්ලිමේන්තු සැසිවාරය හෙට දිනෙන් පසුව යළි පටන් ගන්නේ අවුරුද්දෙන් පසුව විය යුතුය. ඒ කාලය ඉතා දීර්ඝ කාලයකි. මොළ හත ඒ අතර වාරයේ දැවෙන ප්‍රශ්න තාවකාලිකව විසඳා අරගලය පාලනය කරන්නට පියවර ගන්නට පසුබිමක් හදන්නට පුළුවන. එහෙත් ඒ කිසිවකින් රට අනාගයේ මුහුණ දෙන අර්බුද විසඳෙන්නේ නැත.

මේ අවස්ථාවේ විපක්ෂයේ සියලු පක්ෂ කොන්දේසි රහිතව එකතු විය යුතුය. ඒ එකතු විය යුත්තේ කඩිනම් මැතිවරණයට නොයා ජන ජීවිතය යථා තත්වයකට පත් කරන්නට හැකි කෙටි කාලීන ආණ්ඩුවක් පිහිටුවීමටය. එය හැර වෙන විසඳුමක් ඇත්තේම නැත.

කිසිම මැතිවරණයක් රටම කැළඹී සිටින පසුබිමක සාමකාමීව පැවැත්වීමට නොහැකිය. එබැවින් ජනාධිපතිවරයාට නීති විශාරදයින් රට වෙනුවෙන් එකට සිටගෙන අවවාද කළ යුත්තේ රටේ අනාගතය ගැන සලකා ඉල්ලා අස්වන ලෙසටය. එසේ ඉල්ලා අස් වන්නට ජොන්ස්ටන් – රෝහිත – දිනේෂ් යන්නන් ඉඩ නොදෙන්නේ නම් ජනාධිපතිවරයා ඉවත් කිරීමේ නෛතික ක්‍රමවේදයන් වෙත සියලු පක්ෂ කොන්දේසි රහිතව එක් විය යුතුය.

විශ්වාසභංග යෝජනාවක් කවුරුන් හෝ ඉදිරිපත් කළ යුතුය. එය ඉදිරිපත් කරන්නේ ජවිපෙ නම් ඊට අනෙක් පක්ෂවල සහාය උපරිමයෙන් ලැබිය යුතුය. විශ්වාසභංග යෝජනාවට විරුද්ධ වන කෙනෙක් වේ නම් ඔහු හෝ ඇය දෙසිය විසිපහ තුළින් ඉවතටම විසි කළ යුතු කෙනෙක් වේ. විශ්වාස භංගයට සහාය නොදෙන හැම කෙනෙකුම රට විනාශයට තල්ලු කර දමන පිරිස ලෙස හඳුනා ගත යුතු වේ.

විශ්වාසභංගයකින් ප්‍රශ්නය නිරාකරණය නොවේ නම් ජනාධිපතිවරයාට දෝෂාභියෝගයක් ගෙන ආ යුතුය. එය කල් යන වැඩක් යයි කියමින් කල් මැරීම කළ යුතු නැත. කටයුතු සිදුවෙන අන්දමට බලහත්කාරයෙන් බලයේ රැඳී සිටින්නේ නම් අරගලයට ද කාලයක් නැත. දීර්ඝ කාලයක් තිස්සේ රට අක්‍රිය වුවහොත් රටේ අති බහුතරයකගේ ජීවන ප්‍රශ්නය අති භයානක තැනකට තල්ලු වෙනු නියතය. දැනටමත් සැලකිය යුතු පිරිසකට ජීවනෝපායක් කරගෙන යන්නට පුළුවන්කමක් නැති තත්වයකි රට තුළ තිබෙන්නේ.

මේ පාර්ලිමේන්තුවේ වාරයයි

පමාව පසුතැවිල්ලට හේතුවම වේ.
සියලු පක්ෂ නායකයන් එක තැනක වාඩි වී පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතරයක් ගොඩ නගාගෙන අන්තර්කාලීන පාලනයක් උදෙසා ආණ්ඩුවක් නිර්මාණය කළ යුතුය. ඒ වෙනුවෙන් සුදුස්සෙකු තෝරා ගන්නට බැරිකමක් නැත. කිස පක්ෂයක හෝ කිසි මහජන නියෝජිතයෙකුගේ හෝ චරිත සහතික පිරික්සීමෙන් වියුක්තව ලෝකය සමග ගනු දෙනු කරන්නට හැකි අර්බුදයෙන් ගොඩ එන්නට සැලසුමක් ඇති කෙනෙකු හොයා ගන්නට පෞද්ගලික එදිරිවාදිකම් අත් හැර පියවර ගත යුතුය.

දැනට හැම කෙනෙකුම ආණ්ඩු කර අසාර්ථක වී සිටින අය බව පැහැදිලිය. තනි තනිව ආණ්ඩු නොකළත් සභාග ආණ්ඩු – ජාතික ආණ්ඩු යනාදි වශයෙන් ආණ්ඩුකරණයට සහයෝගය දුන් පක්ෂ විනා නුදුන් පක්ෂයක් නැත.

රාජපක්ෂවරුන්ගේ පාලනයෙහි අදූරදර්ශීභාවය කලක සිට පෙන්වා දෙමින් මහ පොළොවේ දේශපාලනය කළේ ජවිපෙ නම් / ජාතික ජනබලවේගය නම් අනුර කුමාර දිසානායක දැන් තමන්ට රට වෙනුවෙන් තීන්දුවක් ගැනීමට වාරය ලබා ගත යුතු යයි සිතමි. ඒ වාරය ලබා ගැනීමට අකමැති නම්, කවර පක්ෂයක හෝ කෙනෙකු ඉදිරිපත්ව ගොඩ නඟන ආණ්ඩුවක පැවැත්මට හැකි උපරිමයෙන් දායක විය යුතුම වේ. එය ද මග හරින්නේ නම් ඉන්ම කාගේත් දේශපාලන ඉරණම විසඳෙන බව අමතක නොකළ යුතුය.

පාරිශුද්ධ ආණ්ඩුවක් ගොඩ නැඟීමට පෙරුම් පිරීම පැත්තක තබා රට ලේ විලක් වීම වලක්වන තීරණයක් වෙනුවෙන් තම තමන්ගේ පාරිශුද්ධතාවක් වේ නම් එය හෝ කැප කළ යුතු මොහාතකය දැන් රට තිබෙන්නේ.

ගෝඨා යා යුතුය. නැත්නම් යැවිය යුතුය.

රට සන්සුන් කළ යුතුය. රාජ්‍ය පාලනයට කඩිනමින් අලුත් ව්‍යවස්ථාවක් කල් නොමරා ගොඩ නගා ගත යුතුය. ඒ වෙනුවෙන් 20 අහෝසි කොට, 19 බලාත්මක කිරීමෙන් මුල පිරිය යුතුය.
මේ කෝක වුව කළයුත්තේ දැනට වාඩි වී සිටින දෙසිය විසි පහෙන් බව රටට ජන මාධ්‍ය බුද්ධිමත්ව හා ශීලාචාරව තර්කානුකූලව දැනුම ලබා දෙන තැනක් කරා ප්‍රවේශ විය යුතුය, පුරවැසියන් දැනුවත් කළ යුතුය.■