අපි සෘජුවම හැකි ඉක්මනින් ඉන්දියාව සමග එක් විය යුතුයි. භූ දේශපාලනික වශයෙන් මේ කලාපයේ ඉන්දියාවට තිබෙන බලය ගැන අපි උපායමාර්ගික විය යුතුයි. ඉන්දියාවේ බලය අපේ ගොඩඒමට උපායමාර්ගිකව යොදාගන්න තිබෙන අවස්ථාවක් තමයි අපි ඉන්දියාව සමග සෘජු දේශපාලනික සම්බන්ධතා ආරම්භ කරන එක.
■ අමන්දිකා කුරේ
වර්තමානයේ ශ්‍රී ලංකාව මුහුණ දී තිබෙන ආර්ථික සහ දේශපාලනික අර්බුදයට හේතු වශයෙන් ඔබ හඳුනා ගන්නේ මොනවාද?
පළමුවෙන් ම මේ අර්බුදය ආර්ථික අර්බුදයක් වගේ ම දේශපාලනික අර්බුදයක් කියන එක වටහාගත යුතුයි. අද පවතින තත්වයේදීත් අප විශාල ආර්ථික ගැටලුවකට වගේ ම දේශපාලනික සහ සාමජ ගැටලුවකට මුහුණ දීලා තිබෙනවා.
අපි මේ අර්බුදයේ මූලයන් සොයාගෙන යන විට දීර්ඝ කාලයක් තිස්සේ ආර්ථික මුහුණුවර ඉතාම අදූරදර්ශී ආකාරයෙන් හැසිරවූ දිගුකාලීන වැඩපිළිවෙළක ප්‍රතිඵලයක් බව පැහැදිලි වෙනවා. ඒ නිසා මේ අර්බුදය මූලික වශයෙන් ම අදූරදර්ශී දේශපාලන තීන්දු තීරණ නිසා ඇති වූ ආර්ථික අර්බුදයක් විදිහට හඳුනා ගන්න පුළුවන්.
මූලික වශයෙන් ම අපේ රටේ තිබෙන ලක්ෂණයක් තමයි නොහැකියාව කියන්නේ. බාහිර හේතුවකටත් වඩා ඒ කාරණය ටිකක් බලපෑම් සහගත හේතුවක්. මූලික වශයෙන් ම අපි දූපතක් නිසා ලෝකයට විවෘත වීමේ ගුණය අපේ තුළ කාලයක් පුරාවට ටිකක් අඩුවෙන් තිබුණේ. ඒක සමාජ ආකල්පවලත් දැකගත හැකියි. ඉතිහාසයේ දී අපි ජාත්‍යන්තරයත් එක්ක හොඳට ගනුදෙනු කළ ජාතියක්. අපි ලෝකයෙන් ගොඩක් දේවල් එකතු කරගත්ත ජාතියක්. නමුත් මෑත ඉතිහාසයේ සමාජ දේශපාලන රැලි පිළිබඳව සලකා බැලූ විට, අපි ගෝලීය තත්වයෙන් ඈත් වෙලා තමයි වැඩ කරන්න උත්සාහ අරගෙන තිබෙන්නේ. වර්ගවාදී අදහස්, දේශීය ආර්ථිකය ගැන පටු තැනකින් සිතා වැඩ කළ ආකාරය වගේ හේතු නිසා ලෝකය සමග හොඳ අන්තර් සබඳතාවක් තියා නොගෙන, අපේ මානව ශක්තීන් වර්ධනය කර නොගෙන, අවුරුදු ගණනාවක් අපි වැඩ කරලා තිබෙනවා. ඒ නිසා ශ්‍රී ලාංකික ජාතියක් හැටියට ම අපි අසමත් ජාතියක්. අද අපි වැටිලා තිබෙන තත්වයට අනු හේතුවක් බවට එය පත් වෙලා තිබෙන්නේ ඒ නිසා.
අපි සමාජයක් විදිහට වැරදි පුද්ගලයන් නායකයන් වශයෙන් තෝරාගෙන තිබෙනවා. වැරදි පුද්ගලයන්ට තීරණ ගන්න අවස්ථාව දීලා තිබෙනවා. ඒ වගේ ම අපි හැමෝ ම ඒ දේවල්වලට දායක වෙලා තියෙන්නේ හරි ම අමනෝඥ විදිහට. අපි සියලු දෙනාම දුර්වල වීම සහ තීරණ ගැනීමේ දී බුද්ධිමත් තීරණ නොගැනීම අවුරුදු ගානක් තිස්සේ කරලා තිබෙන දෙයක්.
අපේ භූමි ප්‍රමාණය සලකා බැලූ විට අපි ඉතා කුඩා රටක්. ඒ වගේ ම සංවර්ධනය කියන වචනය අද අපි අර්ථ දක්වන විදිහට අපි සම්පත් පරිභෝජනය කළ යුතුයි. ඒ සංකල්පය ගැන අවධානය යොමු කළත් අපි කුඩා රටක් වීම නිසාම හඳුනාගත හැකි විශාල සම්පත් ප්‍රමාණයක් අපේ භූමිය තුළ නෑ. ඉතා සීමිත සම්පත් ටිකක් තමයි අපේ භූමිය තුළ තිබෙන්නේ. ඒ සම්පත්වලින්වත් අපි හරියට ප්‍රයෝජන අරගෙන නෑ.
කෘෂිකර්මය අපි තවමත් කරන්නේ ඉතාම ප්‍රාථමික ක්‍රමයකට. මානවයා එඬේර යුගයේ ඉඳන් කෘෂිකාර්මික යුගයට එන විට පාවිච්චි කළ ක්‍රමවේද තමයි තවමත් ශ්‍රී ලංකාවේ කෘෂිකාර්මික ක්‍රමවේදවල බහුලවම යොදාගන්නේ. ඒ නිසා ම අපි බෝග වර්ග සංවර්ධනය කරගෙන තිබෙන්නේ ඉතාම සීමිත ප්‍රමාණයක්. වී වර්ග කිහිපයක් සහ පොල් වර්ග කිහිපයක් හැරෙන්න අනෙකුත් දේවල් සියල්ල ඉතාම ප්‍රාථමික මට්ටමෙන් සංවර්ධනය කරගත්ත දේවල්.
භූමිය වගේ අටගුණයක් විශාල මුහුදක් තිබෙනවා අපට. ඒ මුහුදෙන් ගත හැකි ප්‍රයෝජන දිහා අපි හැරී බලලාවත් නෑ. ආර්ථිකමය වශයෙන් ගනු ලබන දේශපාලනික තීන්දු තීරණ සම්පත් පරිභෝජනය සම්බන්ධයෙන් බුද්ධිමත් විදිහට අරගෙන නෑ. බි්‍රතාන්‍යන් රට යටත් කරගෙන සිටි සමයේ දී මිනිරන් හාරන්න පටන් ගත්තා. ඊට පස්සේ කාලය අපි ඒවා හාරලා ජර්මානු සමාගමකට විකිණුවා. ඒ හැරෙන්න ඉතාම සුළු ප්‍රමාණයක් තමයි අපි සම්පත් පරිභෝජනය කරලා තිබෙන්නේ. ඒකට එක හේතුවක් අපි ඉන්නේ ඒ සම්බන්ධයෙන් ඉතාම ප්‍රාථමික තාක්ෂණික තැනක වීම. තාක්ෂණික දැනුම සහිත මානව සම්පත් වෙනත් තැනකින් ගෙනැවිත් සම්පත් නිසි පරිහරණයක් කරන්නත් අපි කටයුතු කරලා නෑ.
මේ කරුණු නිසාම කාලයක් පුරාවට අපේ තිබුණේ ඉතාම කඩා වැටෙනසුලු ආර්ථික රටාවක්. ඒ නිසා තමයි යම් හේතු ටිකක් බලපෑවාට පස්සේ එක් වරම ආර්ථිකය කඩා වැටෙන්න පටන් ගත්තේ. වසංගත තත්වය වගේ ම අපි කාලයක් පුරාවට ටිකෙන් ටික එකතු කරගත්ත ණය වැඩිවීම ඊට හේතු වශයෙන් බලපාලා තිබෙනවා. ඉතාම අදූරදර්ශී විදිහට ලාබ නොලබන විශාල ව්‍යාපෘති සඳහා ලංකාවේ සිටි රජයන් ණය අරගෙන තිබෙනවා. ඒ විදිහට ආර්ථිකමය වශයෙන් කිසි වාසියක් නැති විශාල ව්‍යාපෘති ණය අරගෙන ගොඩනගලා ඒවායින් ආදායමක් නොලැබෙන නිසා එම ණය කළමනාකරණය කරගන්න බැරි වෙලා තිබෙනවා. අපේ රට කුඩා දුප්පත් රටක්. ඒ නිසා කොහොමත් අපට ණය ගන්න සිදුවෙනවා. ඇමරිකාව පවා ණය ගන්නවා ජපානයෙන්. ණය ගන්නවා කියන එකේ ප්‍රශ්නයක් නෑ. නමුත් ණය අපි කළමනාකරණය කරලා ඒවා ආයෝජන බවට පත් කරගෙන ඒවායින් ආදායම් උපයන්න අවශ්‍යයි.
ලංකාවේ පහුගිය කාලයේ අධිවේගී මාර්ග හැදුවා. ලෝකයේ අධිවේගී මාර්ග හදන්නේ ඒ හරහා තිබෙන ආර්ථික වාසි ගැන සැලකිල්ලට අරගෙන. උදාහරණයක් වශයෙන් චීනයේ අලුතෙන් අධිවේගී මාර්ගයක් හදනවා නම් ඔවුන් හදන්නේ යම් කර්මාන්තපුරයක් අලුතෙන් ආරම්භ කරන විට. කර්මාන්ත කලාපය අයත් සමාගම සහ රජය යන දෙපාර්ශ්වයම අරමුදල් යොදවලා තමයි ඉදිකිරීම් කටයුතු සිදු කරන්නේ. ඒවා මිනිස්සු පාවිච්චි කරනවාට වඩා නිෂ්පාදන ක්‍රියාවලියට අදාලව හදපු අධිවේගී මාර්ග. ලෝකයේ අධිවේගී මාර්ග හදන්නේ ලංකාවේ වගේ අධිවේගී මාර්ගය භාවිත කරනවාට කඩන ටිකට් එකෙන් ආදායම් සොයන්න නෙවෙයි. අධිවේගී මාර්ගයක් හදන්නේ වෙනත් ක්‍රමවේදවලින් ආදායම් උපදවන්න අවශ්‍ය යටිතල පහසුකම් සංවර්ධනයක් විදිහට. ලංකාවේ හදපු අධිවේගී මාර්ග කිසිවක් ආර්ථික අරමුණු හරහා නිර්මාණය වූ දේවල් නෙවෙයි. හුදෙක් ම මිනිසුන්ව සතුටු කරලා ඔවුන්ගේ ඡන්දය ලබා ගන්න කළ වැඩ තමයි ලංකාවේ සිදුවුණේ.
හම්බන්තොට නගරය මූලික කරලා ඉදි කළ සම්මන්ත්‍රණ ශාලා, ගුවන් තොටුපොළ, වරාය මේ සියල්ල මුදල් විනාශ කිරීම් පමණක් වෙලා තිබෙනවා. ඒ ව්‍යාපෘති තුළින් යම් යම් ගසාකැම් සිදු වෙලා තිබෙනවා කියලාත් හිතන්න අදාළ කරුණු තිබෙනවා. කොළඹ නගරයේ නෙළුම් කුලුනක් ඉදි කළා. මේ ව්‍යාපෘතිවලට වියදම් කළ මුදල් කවදා කොයි ආකාරයෙන් සොයා ගැනීමට හැකිවේවිදැයි කියා සිතාගන්නවත් බැරි, දැවැන්ත ලාභ නොලබන ව්‍යාපෘතිවලට තමයි අපි ගත්ත ණය මුදල් යොදවලා තිබෙන්නේ. 2005-2015 කාලයේ සිදුවුණු ඉතාම විශාල මුදල් විනාශයක් තමයි මේ ව්‍යාපෘති. මේ වගේ සමස්ත ක්‍රියාදාමයක් නිසා තමයි දැන් රට මේ තත්වයට පත් වෙලා තිබෙන්නේ. මේ තත්වය මීට කාලෙකට කලින් දුර දකින මනුස්සයෙකුට පෙනෙන දෙයක්. මේක හිටිහැටියේ ඇති වූ දෙයක් නෙවෙයි. අවුරුදු ගණනාවකට කලින් රට මේ විදිහට කඩා වැටේවි කියලා පුරෝකථන ඉදිරිපත් වුණත් කිසිම පාලකයෙක් ඒවාට අවධානයක් යොමු කළේ නෑ.
අර්බුදයට විසඳුම ලෙස ඔබ යෝජනා කරන්නේ කුමනාකාරයේ විසඳුමක් ද?
මේ තිබෙන තත්වයෙන් රට එකවර ගොඩගන්න කිසි කෙනෙක්ට බෑ. හැමෝම කියනවා වගේ මේ සඳහා කෙටි කාලීන, මධ්‍ය කාලීන සහ දිගු කාලීන විසඳුම් අවශ්‍යයි. ඒ හරහා රට ගොඩගන්න පුළුවන්. අපි පළමුවෙන් ම අප තුළ තිබෙන ගෝත්‍රවාදී සහ උත්තමවාදී මුග්ධ ආකල්පවලින් මිදිය යුතුයි. එතන දී අපි උදවු ගන්නේ කාගෙන්ද කියන ප්‍රශ්නය මතුවෙනවා.
මේ වන විට රජය ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල වෙත හැරෙන්න එකඟ වෙලා තිබෙනවා. ඒ විසඳුමත් මීට ටික කාලයකට කලින් කරන්න තිබුණු වැඩක්. දැන් අපට තිබෙන කේවල් කිරීමේ හැකියාව ගොඩක් අඩු වෙලා තිබෙන්නේ. ඒ නිසා කවුරු වුණත් කියන දේවල් කරන්න අපට සිදුවෙලා තියෙනවා. කුමන රටක් හරි ඩොලර් ටිකක් දෙන්නම්, මෙහෙම කරන්න කිව්වොත් අපට ඒ දේ කරන්න සිදුවෙලා තිබෙනවා.
දැන් ඉන්දියාව එක්ක යම් ගිවිසුම් ප්‍රමාණයකට එළැඹිලා තිබෙනවා. ඒ දේවල් වුණත් ඉන්දියාව සමග මීට කලින් කරන්න තිබුණු දේවල්. මම පෞද්ගලිකව දකින විසඳුම තිබෙන්නේ ඉන්දියාව සම්බන්ධයෙනුයි. ඒ අදහස ගොඩක් අය ඉතාම ප්‍රතිගාමී විදිහටත් අර්ථ දක්වා ගනීවි.
අපි සෘජුවම හැකි ඉක්මනින් ඉන්දියාව සමග එක් විය යුතුයි. භූ දේශපාලනික වශයෙන් මේ කලාපයේ ඉන්දියාවට තිබෙන බලය ගැන අපි උපායමාර්ගික විය යුතුයි. ඉන්දියාවේ බලය අපේ ගොඩඒමට උපායමාර්ගිකව යොදාගන්න තිබෙන අවස්ථාවක් තමයි අපි ඉන්දියාව සමග සෘජු දේශපාලනික සම්බන්ධතා ආරම්භ කරන එක. ඒ හරහා ගොඩක් දේවල් සිදුවෙනවා. අඩු දේශපාලනඥයන් ප්‍රමාණයක් හරහා අපේ රටට අලුත් අභියෝගවලට යන්න පුළුවන් වෙනවා. ඒවා අනිවාර්යයෙන් ම මේ රටේ මිනිසුන්ට ආර්ථික සහ සමාජ වශයෙන් ඉහළට ගමන් කිරීමට සිදු වන අභියෝග වෙනවා.
මම එයින් යෝජනා කරන්නේ ලංකාව 100%ක් ස්වාධීන රාජ්‍යයක් වෙන්නේ නැතිව ඉන්දියාව සමග ආබද්ධ වුණු පාලන ක්‍රමයක් අරගෙන යන්න ඕනෑ කියන එක. ඒ එක්කම තව අවුරුදු ගණනාවකින් අපට සාක් රාජ්‍යයක් ගොඩනගන තැනට කටයුතු කරන්න පුළුවන්. එහෙම රාජ්‍යයක් පිහිටුවූවාට පස්සේ ඉන්දියාව කියන්නේත් තවදුරටත් තනි රටක් නෙවෙයි, අනෙකුත් රටවල බලපෑමත් ඉන්දියාවට තිබෙනවා. එහෙම සාක් රාජ්‍යයක් ගොඩනැගුවොත් රටවල් කිහිපයක් එකතු වෙලා ඉන්දියාවත් තව දුරටත් කෑලි කිහිපයකට කැඩෙනවා. ඒ ෆෙඩරල් රාජ්‍යයන් වශයෙන්. දෙවන ලෝක යුද්ධයෙන් පසුව නූතනවාදයේ බිහි වීමත් එක්ක තමයි ඒකීය රාජ්‍යය කියන සංකල්පය ඇති වුණේ. යටත්විජිතවාදයෙන් පසුව මේ ක්‍රමයට මුහුණ දෙන්නේ කොහොම ද කියන ප්‍රශ්නයත් එක්ක තමයි ඉන්දියාව කියන රට බිහි වුණේ. නව්‍යවාදී සංකල්පීය රාමුවක් හරහා තමයි ඉන්දියාව කියන රට එදා ගොඩනැගුවේ. ඉන්දියාව එකතු කිරීම හැර වෙන ක්‍රමයක් ඉන්දියාවට තිබුණේ නෑ. ඒ නිසා තමයි ඔවුන් එවැනි ක්‍රමවේදයක් අනුගමනය කළේ.
පශ්චාත් නූතන තත්වය හමුවේ එහෙම ඒකීය රටවල් ගොඩනගාගන්න අමාරුයි. ඒ නිසා එවැනි තත්ව උපායමාර්ගිකව කල්පනා කරලා අප කටයුතු කළ යුතුයි. භූ දේශපාලනික බල තත්වය ගැන අවබෝධයක් ඇතිවයි අපි ඉදිරි උපායමාර්ග සකස් කරගත යුත්තේ. අපට මොනවා හරි ගන්න නම් මොනවා හරි දෙන්නම වෙනවා. අපි ඔළුවේ තියාගෙන ඉන්න සිංහල බෞද්ධ රාජ්‍ය හෝ වෙනත් කිසිවක් නෙවෙයි වෙනත් ආකාරයකින් අපි මේ දෙස බැලිය යුතුයි.
මන්නාරම ධනුෂ්කොඩි අතර ගමනාගමනය පුළුල් කිරීම, ඉන්දියානු රුපියල භාවිත කිරීම වගේ තීන්දු ගන්න පුළුවන්. ඒ වගේ ම ඉන්දියානු වෙළඳපොළට මත්ස්‍ය සම්පත සපයන ප්‍රධාන ස්ථානයක් විය හැකියි. ශ්‍රී ලංකාව ඉන්දියාවේ මුහුදු සම්පත තිබෙන ස්ථානය බවට පත් කරගන්න පුළුවන්. අපට යම් ආකාරයක බලපෑමක් එන්නේ චීනයෙන්. චීනය දැන් ඔවුන්ගේ මුහුදු සේද මාවත නැවත ගොඩ නගා ගනිමින් ඉන්න්නවා. ඒ ක්‍රමවේදයන් ශක්තිමත් කරගන්න යෝජනාවක් තිබෙන නිසා ඉන්දියාවෙන් ඊට පැහැදිලි හරස් කැපීමක් සිදු කරනවා. ඉන්දියාව දැනටමත් ඒක පටන් අරන් ඉන්නේ. ඉන්දියාව තවම කටයුතු කරන්නේ ශ්‍රී ලාංකිකයාව තමන්ගේ අභ්‍යන්තර අයෙක් විදිහට සලකලා නෙවෙයි. ලාංකිකයාව පරිබාහිර සාධයක් ලෙස සලකලා තමයි මේ විදිහට අපට උදවු කරන්නේ.
අපි ඒ තත්වය අපට වාසිදායක තත්වයකට හරවාගන්න ඕනෑ. කොහොම වුණත් තව අවුරුදු කිහිපයකින් අපි ඉන්දියාවේ කොටසක් බවට අනියමින් පත්වෙනවා. එහෙම වුණොත් අපට කේවල් කිරීමේ බලය නැති වෙනවා. ඒ නිසා දැන් හරි අපි ඉන්දියාව එක්ක එකතු විය යුතුයි. අපි විසින් අපිව බිලි දීමක් හැටියට කෙනෙක්ට මේ යෝජනාව පිටතින් බලලා නිර්වචනය කරගන්න පුළුවන්. ට්‍රෝජන් අශ්වයාගේ කතාවේ අශ්වයා ඇතුළේ සැඟවිලා සතුරු බලකොටුවට ගිහින් ගත්ත උපායමාර්ග වගේ උපායමාර්ග තමයි දැන් අපට ගන්න සිදුවෙලා තිබෙන්නේ. අපි මේ විදිහට ම ඉන්නවා. මෙහෙම හිටියාම අපට හැමදේම ලැබෙනවා කියලා හිතාගෙන දේශපාලනය කරන්න බෑ. දේශපාලනයේ දී තීරණාත්මක උපායමාර්ගික තීන්දු තීරණ ගන්න සිදුවෙනවා. කේවල් කිරීමේ හැකියාව තිබිය යුතුයි. ඒකීය රාජ්‍ය කියන පරණ සංකල්පය ඇතුළේ දුක්විඳිනවාට වඩා මේ රටේ මිනිසුන්ට සහනයක් ගන්න පුළුවන් ඉන්දියාව සමග එකතු වුණොත්.
ඔබ මෙවැනි යෝජනාවක් කරන්නේ මෙම අර්බුදයෙන් ශ්‍රී ලංකාව යළි ගොඩනැගීමට සුදුසු දේශපාලන බලවේගයක් මේ වන විට රට තුළ නොමැති නිසාද?
දැනට බලයේ ඉන්න කිසිම පක්ෂයක් අපට විශ්වාස කරන්න බෑ ශ්‍රී ලංකාව මේ වැටිලා තිබෙන තත්වයෙන් ගොඩ ගනීවි කියලා. දැනට පාලන බලයේ ඉන්න ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂය, ශ්‍රී ලංකා පොදු ජන පෙරමුණ, එක්සත් ජාතික පක්ෂය වගේ පක්ෂ නම් කොහෙත්ම විශ්වාස කරන්න බෑ. යථාර්ථවාදී භූ දේශපාලනය අවබෝධකර නොගෙන යම් පක්ෂයක් මනෝරාජික රාජ්‍යයක් ගැන සිහින මවනවා නම් ඒක ගැළපෙන්නෙත් නෑ. කියුබාවේ ක්‍රමය හරි, චීනයේ ක්‍රමය හරි අපේ රටේ ක්‍රියාත්මක කරවන්න බෑ. අපේ රට ඒවාට වඩා වෙනස් කියන එක තේරුම් ගත යුතුයි. මේ රටේ හරය තේරුම් නොගෙන කරන්න යන දේශපාලන ව්‍යාපෘති සියල්ල අසාර්ථකයි කියලා තමයි මම දකින්නේ. මේ මොහොතේ උපායමාර්ගික දේශපාලන ක්‍රමයක් අවශ්‍ය. සමහර දේශපාලන කණ්ඩායම්වල සමහර දේශපාලන එළඹුම් හා පුද්ගලයන් උපායමාර්ගිකව කටයුතු කරාවි කියලා සිතන්නට හැකි තැන් තියෙනවා. නමුත් ඒවා වුණත් හරිම සැකසංකා සහිතවයි බලන්න සිදුවෙලා තිබෙන්නේ. කොහොම වුණත් මේ තියෙන ප්‍රධාන දේශපාලන ධාරාව තුළ නම් මේ අර්බුදයට විසඳුම් හොයයි කියලා විශ්වාස කළ හැකි කිසිදු දේශපාලන බලවේගයක් නෑ.■
