■ පුරවැසියා
නිදහස් අධ්‍යාපනයේ පියා ලෙස සලකන සීඩබ්ඩබ් කන්නන්ගරගේ මී මුණුපුරාට පළමු වසරට ඇතුළත් වීමට පාසලක් නොමැති බවට මාධ්‍ය මගින් කරන ලද වාර්තා කිරීමකින් පසු ඒ ගැන ඉතා ඉක්මණින් ප්‍රතිචාර දක්වමින් අධ්‍යාපන අමාත්‍ය දිනේෂ් ගුණවර්ධන එම දරුවා සිටින නිවසට ගොස් කරුණු විමසා එම දරුවාට පාසලක් ලබාදෙන බවට පොරොන්දුවක් ලබාදී ඇතැයි මාධ්‍ය වාර්තා කර ඇත.
එම දරුවාට ඇත්තටම පළමු වසරට ඇතුළත් වීමට පාසලක් ලැබී නැද්ද හෝ ඔවුන් බලාපොරොත්තු වූ පාසල ලැබී නැද්ද යන්න අවිනිශ්චිතය. මන්ද එම වාර්තාවල දැක්වෙන්නේ රාජකීය, ඩීඑස් සේනානායක, ඉසිපතන හා තර්ස්ටන් යන පාසල් එම දරුවා ඇතුළත් කරගෙන නැති බවයි.
එම දරුවා ඇතුළත් කරගෙන නැතැයි සඳහන් කරන පාසල් සියල්ලම ජාතික පාසල් යටතට ගැනෙන ඉහළම ඉල්ලුමක් ඇති කොළඹ නගරයේ වරප්‍රසාදිත පාසල්ය. දරුවාගේ නිවස තිඹිරිගස්යාය ප්‍රදේශයේ පිහිටා ඇති බව එම මාධ්‍ය වාර්තාවල සඳහන් වන බැවින් ඉල්ලුම් කර ඇති පාසල් කිහිපයකට යම් ආසන්න බවක් ඇති බවද පෙනේ.
එහෙත් මෙවැනි ජාතික පාසල් සඳහා ඇති ඉල්ලුමත් ඒ සඳහා සිදුකරන නීති විරෝධි හිමිකම් පෑම් නිසාත් එම පාසල් අවට මීටර සීයක, දෙසීයක වළල්ලක් අතරේ පුරප්පාඩු පිරවී යන බව අප දන්නා යථාර්ථයය. එවැනි තත්වයක් තුළ මෙම දරුවාට අසාධාරණයක් සිදුවූවාද නැතහොත් ඇත්තටම නීත්‍යනුකූල සුදුසුකම් මදිවීම නිසා එම දරුවාට එම පාසල් නොලැබුණාද යන්න අවිනිශ්චිතය.
රජයෙන් දරුවන්ට ලබාදෙන්නේ ජාතික පාසල් පමණක් නොවේ. පළාත් සහ ජාතික පාසල් යන සියල්ලමය. ළමයින් ඇතුළත් කිරීම සඳහා පුරවන පෝරමයේ නිවසට ආසන්නයේ ඇති පාසල් සියල්ල නම් කළ යුතුවේ. ඉල්ලුම් කරන පාසලට එනවිට පසුකර එන සෑම පාසලකටම ලකුණු අඩුකරනු ලැබේ.
මේ ජාතික පාසල් තිබෙන ප්‍රදේශවල ජාතික පාසල් නොවන පළාත් පාසල්ද තිබේ. යම් අයකු එම පළාත් පාසලකට අයදුම් නොකළා වුවද ළමයාට පාසලක් නොලැබුණ විට කලාප අධ්‍යාපන කාර්යාලයට අයැදුම් කිරීමෙන් ඒ අවට පුරප්පාඩු ඇති පාසලක් ලබාගත හැකිය. එහිදී තමන් කැමති පාසල නම් ලැබෙන්නේ නැත.
මෙම සිදුවීමේදීත් සිදුවී ඇත්තේ එයම යැයි සිතේ. මේ ආකාරයට ජාතික පාසල් සඳහා උත්සාහ ගෙන එය නොලැබී යෑමේ අනන්ත අප්‍රමාණ සිදුවීම් වසරක් පාසා වාර්තා වේ. එහෙත් මෙම සිදුවීම විශේෂ සිදුවීමක් වී ඇත්තේ මෙසේ තමන් බලාපොරොත්තු වූ පාසල නොලැබීමේ දරුවා නිදහස් අධ්‍යාපනයේ පියා ලෙස සැලකුම් ලබන සීඩබ්ඩබ් කන්නන්ගරගේ මී මුණුපුරකු වීමයි.
මේ සිදුවීම සම්බන්ධයෙන් මාධ්‍ය වාර්තාවල හරය වන්නේ එම මී මුණුපුරාටත් පාසලක් (ජාතික පාසලක්) නොලැබී ඇති බවට වන ප්‍රශ්නාර්ථයයි. එම ප්‍රශ්නාර්ථය තුළම ගැබිවී ඇති අනෙක් අප්‍රකාශිත අදහස වන්නේ ප්‍රභූන්ගේ දරුවන්ට ජාතික පාසලක් ලැබිය යුතු බව හා එසේ ජාතික පාසලක් නොලැබීම බලවත් අසාධාරණයක් බවයි. කන්නන්ගර මහතා නිදහස් අධ්‍යාපනයේ පියා ලෙස සලකන නිසා ඔහුගේ පරපුරේ අයට වරප්‍රසාදිත ජාතික පාසලක් සෑම කල්හිම ලැබිය යුතු බවයි.
එය එසේ යැයි අප සිතුවොත් ඒ මගින් සිදුවන්නේ සැමට සමාන ලෙස සැලකීමක් වෙනුවට ප්‍රභූන්ට විශේෂයෙන් සැලකීමක් සිදුවීමයි. එම විශේෂ සැලකීම වෙනුවෙන් මාධ්‍යවලට අමතරව අධ්‍යාපන ඇමතිවරයාද හැරෙන තැපෑලෙන් දායකත්වය ලබාදීමට ගොස් ඇති බවයි.
මෙම සිදුවීමේදී ඇත්තටම සොයා බැලිය යුත්තේ එම දරුවාට ඒ කියන ජාතික පාසල් නොලැබී යෑමට ඇත්ත හේතුව කුමක්ද යන්න හා සුදුසුකම් තිබියදීත් එම දරුවාට අසාධාරණයක් සිදුවී ඇත්ද යන්නයි. එසේ අසාධාරණයක් සිදුවී ඇත්නම් සිදුකළ යුත්තේ අදාළ පාසල්වල දරුවන් ඇතුලත් කිරීමේ ක්‍රියාවලිය ගැන විධිමත් පරීක්ෂණයක් සිදුකර ඊට වගකිව යුත්තන්ට එරෙහිව දඬුවම් කිරීමයි. එසේ නොමැතිව කන්නන්ගර මහතාගේ මී මුණුපුරා වූ පලියට සුදුසුකම් ඇතත් නැතත් වරප්‍රසාදිත පාසලක් ලබාදීමට අධ්‍යාපන ඇමතිවරයා පොරොන්දු වීම නොවේ.
එසේම මෙම සිදුවීම නැවත නැවතත් පෙන්නුම් කරන්නේ කන්නන්ගර මහතාගේ අධ්‍යාපන යෝජනාවල ප්‍රධාන එකක් වූ ප්‍රාථමික, ද්විතීයක හා ජේ්‍යෂ්ඨ වශයෙන් පාසල් වෙන්කිරීම එම යෝජනා ඉදිරිපත් කර වසර අසූවකට පසුත් සිදුනොකිරීම නිසා රජයේ පාසල් පද්ධතිය තුළ තිබූ අසමානතාව අදත් අහෝසි වී නැති බවයි.
මෙසේ පාසල් වෙන්කළේ නම් සෑම දරුවකුටම පළමුව යන්නට වන්නේ තම නිවස අසල ඇති පයින් යායුතු දුරක පිහිටි ප්‍රාථමික පාසලකටය. නම ජාතික හෝ වෙනත් එකක් වූවත් ද්විතීයක හෝ ජේ්‍යෂ්ඨ පාසලට ඊළඟට යාහැකි වන්නේද ආසන්නතාව හෝ දරුවන්ගේ දක්ෂතා යන නිර්ණායකයක් පදනම් කරගෙනය.
කන්නන්ගර මහතාගේ ඉහත සඳහන් කළ යෝජනාව ක්‍රියාත්මක වූවා නම් දරුවන් ඇතුළත් නොකිරීම නිසා නිවෙස් ළඟම ඇති පාසල් වැසීම සිදුනොවන අතර පළමු වසරේ සිටම ජාතික හෝ ජනප්‍රිය පාසලකට දරුවා ඇතුළත් කිරීමේ තරගද, මෙවැනි සිදුවීම් වාර්තාවීම්ද නොවනු ඇත.
එහෙත් එම කන්නන්ගර යෝජනාව සඳහා ප්‍රතිපත්තිමය තීන්දු තීරණ ගැනීමට දේශපාලනඥයන්ද, එම තීන්දු තීරණ ක්‍රියාත්මක කිරීමට රාජ්‍ය නිලධාරි යාන්ත්‍රණයද කැමති වනු ඇතිද? ප්‍රශ්නය ඇත්තේ එතැනය. ඊට හේතුව වන්නේ පවතින මේ ක්‍රමය තුළ දේශපාලනඥයන්ට මෙන්ම රාජ්‍ය නිලධාරීන්ට හා සේවකයන්ට සිය දරුවන් රජයේ වරප්‍රසාදිත පාසලකට ඇතුළත් කිරීමට නිල වශයෙන්ම කෝටා හා අවස්ථා ඇතිකර තිබීමයි. තව තවත් වරප්‍රසාද ඉල්ලනවා මිස තිබෙන වරප්‍රසාද කප්පාදු කරගන්නට මෙම පිරිස කැමති නැත. යථාර්ථය එයයි.■
