ඊවාගේ ඉල්ලා අස්කරගැනීම සහ
අගමැතිගේ ගිණුමේ වංචාව

ඒ කාරණාවලින් පළමුවෙන්ම හැඟීයන්නේ අපේ අගමැතිවරයා කෙතරම් ධනවතකුද යන්නයි. කෝටි පහකට ආසන්න මුදලක් තමන්ගේ පෞද්ගලික ගිණුමේ එසේ මොකක්වත් නොකර තිබෙන්නට හැරීමෙන් එදිනෙදා ජීවිතයට, දරුවන්ට උගන්වන්නට, පෞද්ගලික වියදම්වලට ඔහුට වෙනත් ආදායම් මාර්ග යහමින් තිබුණු බව පෙනේ.

අල්ලස් කොමිසම වැනි අතිශයින් ස්වාධීනව පැවතිය යුතු ආයතනවලට ඊවා වනසුන්දර වැනි බැලූ බැල්මටම පාලකයන්ගේ හිතවතියක පත්කිරීමෙන් සිදුවන සන්තෑසිය මේ සිදුවන දෙයින් පෙනේ.

ජනවාරි 21 වැනිදා කොළඹ ප්‍රධාන මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණයේදී අල්ලස් නඩු 11ක් ඉල්ලා අස්කර ගැනීමේ අවස්ථාවක් උදාවිය. මීට පෙර අල්ලස් නඩු 45කට ආසන්න ප්‍රමාණයක් ඉල්ලා අස්කර ගැනීමෙන් ලජ්ජා සහගත වාර්තාවක් තබා ඇති අල්ලස් හෝ දූෂණ චෝදනා විමර්ශන කොමිසම වෙනුවෙන් එදින අධිකරණයේ පෙනීසිටි එහි නියෝජ්‍ය අධ්‍යක්‍ෂ ජෙනරාල්වරිය එම නඩු ඉල්ලා අස්කර ගැනීමට අධිකරණයෙන් ඉල්ලා සිටි බව මාධ්‍ය වාර්තාවල දැක්වෙයි.
ඉල්ලා අස්කරගත් නඩු 11න් 10ක් රාජ්‍ය මුදල් අවභාවිතය සම්බන්ධයෙන් රාජ්‍ය මුද්‍රණ නීතිගත සංස්ථාවේ හිටපු සභාපති ජයම්පති බණ්ඩාර හීන්කෙන්දට එරෙහිව පවරා තිබිණි. ඒ නඩු ගොනු කරනු ලැබුවේ අල්ලස් පනතේ 70 වගන්තිය යටතේ දූෂණය නැමැති වරද සිදුකර ඇතැයි සදහන් කරමින් 2017 ජුනි මස 13 වැනිදාය.

ඉල්ලා අස්කරගත් අනෙක් නඩුව තංගල්ල ධීවර වරායේ හිටපු අධ්‍යක්ෂ ජයතිස්ස රත්නායක වීරකෝන් ඇතුළු විත්තිකරුවන් තිදෙනකුට එරෙහිව පවරා තිබුණකි.

එහෙත්, එදිනම විභාගයට ගත් හිටපු ප්‍රවාහන අමාත්‍ය කුමාර වෙල්ගම මහතාට විරුද්ධව පවරා තිබුණු අල්ලස් නඩුව ඉල්ලා අස්කර නොගෙන පවතින සාක්‍ෂි මත ඉදිරියට ගෙනයන බවද නියෝජ්‍ය අධ්‍යක්‍ෂ ජෙනරාල්වරිය අධිකරණයට කියා ඇත. ප්‍රවාහන අමාත්‍යවරයා වශයෙන් කටයුතු කරමින් සිටියදී ලංකා ගමනාගමන මණ්ඩලය සඳහා නියෝජ්‍ය සභාපති තනතුරක් නිර්මාණය කර ඊට තම හිතවතෙකු පත්කිරීම තුළින් රජයට පාඩුකළේ යැයි වෙල්ගම මහතාට එරෙහිව නඩු පවරා තිබිණි.

මේ අවස්ථාවේදී අධිකරණය ඇමතූ ප්‍රධාන මහේස්ත්‍රාත්වරයා, ‘අල්ලස් හෝ දූෂණ විමර්ශන කොමිෂන් සභාව විසින් හිතෙන හිතෙන විට නඩු පැවරීමට හා ඉල්ලා අස්කර ගැනීම නිසා අගතියට පත් පාර්ශ්වවලට සිදුවන හානියට වගකියනුයේ කවුදැයි’ විමසූ බවද මාධ්‍ය වාර්තා කර තිබිණ.

වෙල්ගම මහතාගේ නඩුව ඉල්ලා අස්කර ගන්නා ලෙසට විත්තිකරුගේ පාර්ශ්වයෙන් ලිඛිත ඉල්ලීමක් කර නැති නිසා එය ඉල්ලා අස්කර නොගන්නා බව සහකාර අධ්‍යක්ෂ ජනරාල්වරිය එහිදී අධිකරණයට කියා ඇත.

විත්තියේ ඉල්ලීමක් නොමැති අවස්ථාවලදී පවා තමා අධිකරණය ඉදිරියේ පවරා තිබූ නඩු, අල්ලස් කොමිෂන් සභාව ඉල්ලා අස්කරගෙන ඇති බව තම අධිකරණයට පෙනීගොස් ඇති බව පැවසූ ප්‍රධාන මහෙස්ත්‍රාත් බුද්ධික සී. රාගල සෑම නඩු කටයුත්තකදීම අල්ලස් කොමිෂන් සභාව ක්‍රියාකරනුයේ ඒ ආකාරයෙන්දැයි අසා තිබේ.

මේ අද අල්ලස් හෝ දූෂණ චෝදනා විමර්ශන කොමිසම පත්වී ඇති අපකීර්තිමත් තත්වය නැවතත් පෙන්වා දෙන අවස්ථාවකි. ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතා ජනාධිපතිධුරයට පත් වු පසු අල්ලස් කොමිසමේ සභාපති ධුරයට පත්කෙරුණේ අගමැති මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ සමීප මිතුරියක වූ, නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ සිට වැඩ අහවරවී ගෙදර යන ගමන් අරලිය ගහ මන්දිරයට කැඳවනු ලැබ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිසුරු ධුරයකට පත්කරනු ලැබූ ඊවා වනසුන්දර මහත්මියයි. ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතා සිදුකළ මහජන මුදල් අවභාවිතය පිළිබඳ අපරාධ විමර්ශන යහපාලන ආණ්ඩුව විසින් ආරම්භ කැරුණු අවස්ථාවේදී, තමා අත්අඩංගුවට ගැනීමෙන් වළකින නියෝගයක් නිකුත්කරන්නැයි කියා ඔහු ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට මූලික අයිතිවාසිකම් පෙත්සමක් ඉදිරිපත් කළ අවස්ථාවේදී ඒ නියෝගය නිකුත් කළේ ඊවා වනසුන්දරය.

ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතා ජනාධිපති ධුරයට පත්වීමෙන් පසු ඊවා වනසුන්දර මහත්මිය ප්‍රංශයේ තානාපති පදවියට නම් කරන ලද නමුත් එය භාර නොගත් ඇය අල්ලස් කොමිසමේ සභාපති ධුරයට පත්කරනු ලැබුවාය. ඇය සභාපති ධුරයට පත්වූ පසුව, අල්ලස් කොමිසම අල්ලස් හෝ දූෂණ නඩු 50කට ආසන්න ප්‍රමාණයක් ඉල්ලා අස්කර ගෙන තිබේ. ඒ සියල්ලම පාහේ රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුවේ ලොකු පොඩි දේශපාලකයන්ට සහ නිලධාරීන්ට එරෙහිව පවරා තිබුණු නඩුය. කුමාර වෙල්ගම මහතාද රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුවේ ඇමතිවරයකු වී සිටි නමුත්, ඔහුට එරෙහි නඩුව දිගටම පවත්වාගෙන යන්නට තීරණය කර ඇත්තේ, ඔහු විපක්‍ෂයේ බලවත් දේශපාලන චරිතයක් වී ඇති නිසා බව පැහැදිලිව පෙනෙයි. විත්තියෙන් ඉල්ලා අස්කරගැනීමට ඉල්ලීමක් ඉදිරිපත් නොකළ නිසා නඩුව පවත්වාගෙන යන බවට අල්ලස් කොමිසම කියන කතාව නිවැරදි නොවේ. කොළඹ ප්‍රධාන මහේස්ත්‍රාත්වරයාද නිරීක්‍ෂණය කළ පරිදි, අල්ලස් කොමිසම පසුගිය කාලයේ නඩු ඉල්ලා අස්කරගෙන ඇත්තේ විත්තියෙන් ඉල්ලීමක් කළ නිසාම නොවේ. තමන්ගේම පෙළඹවීමෙනි.

ඒ සඳහා ඔවුන් ඉදිරිපත් කරන නෛතික තර්කය, අනෝමා පොල්වත්ත එදිරිව අල්ලස් කොමිසම නම් රිට් නඩුවේදී (රිට් 1/2011) ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය විසින් දෙන ලද නියෝගයක් මත පදනම් වූවකි. එහිදී ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය තීරණය කර ඇත්තේ, කොමිසමේ කොමසාරිස්වරුන් තිදෙනාගේ ලිඛිත කැමැත්ත නැතිව අල්ලස් කොමිසම විසින් පවරන නඩු නීත්‍යනුකුල නැති බවයි. පසුගිය මාර්තු මාසයේදී, ජනාධිපති නීතිඥ ශවින්ද්‍ර ප්‍රනාන්දු කොළඹ මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණය හමුවේ කියා සිටියේ, ඊට පෙර සභාපතිවරයා ඇතුළු කොමසාරිස්වරුන් තිදෙනාගේ පූර්ණ අනුමැතිය රහිතව ගොනු කර තිබූ නඩු 45ක් පමණ ඉල්ලා අස්කර ගැනීමට අල්ලස් කොමිසමේ (ඊවා වනසුන්දරගේ) නව පරිපාලනය විසින් ප්‍රතිපත්තිමය තීන්දුවක් ගත් බවයි. මීට පෙර පැවැති පුරුද්ද වුණේ අල්ලස් කොමිසමේ අධ්‍යක්‍ෂ ජෙනරාල්වරයා හෝ වරිය නමින් නඩු පැවරීමයි. ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ නියෝගය අනුව, එය ප්‍රමාණවත් නැත.

මේ කාරණය පදනම් කරගෙන අල්ලස් කොමිසම පැවරූ නඩු 50කට ආසන්න ප්‍රමාණයක් දැන් ඉල්ලා අස්කරගෙන තිබේ. ඒ සියල්ලම පාහේ පෙර කී පරිදි රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුවේ උදවියගේය. ඒ සඳහා උදාහරණ හැටියට, මොහාන් පීරිස්, එම්එම්සී ෆර්ඩිනැන්ඩෝ, රෝහිත අබේගුණවර්ධන, නිශ්ශංක සේනාධිපති, ජොන්ස්ටන් ප්‍රනාන්දු, සරණ ගුණවර්ධන, නලින් ප්‍රනාන්දු, මොහොමඩ් මොහිදීන් සකීර්, පාලිත ප්‍රනාන්දු ආදි නම් වැලක් දැක්විය හැකිය.

එහෙත් මේ කාරණය පදනම් කරගෙන ආණ්ඩු විරෝධීන්ගේ සහ සාමාන්‍ය මිනිසුන්ගේ අල්ලස් නඩු ඉල්ලා අස්කර ගැනීමට කොමිසම ඉදිරිපත් වී නැත.

හැම නඩුවක්ම ඉල්ලා අස්කර ගැනීමේදී අල්ලස් කොමිසම ප්‍රකාශ කර ඇත්තේ ඒවා ඉල්ලා අස්කරගැනීමට හේතුවුණු තාක්‍ෂණික දෝෂය, එනම් කොමසාරිස්වරුන් තිදෙනාගේම කැමැත්ත නොමැති වීම යන කාරණය නිවැරදි කර ඒ නඩු නැවත පවරන බවයි. එහෙත් අද වන තුරු ඉල්ලා අස්කරගත් ඒ නඩු එකක්වත් නැවත පැවරූ බවක් වාර්තා වන්නේ නැත. තාක්‍ෂණික දෝෂය යනු කොමසාරිස්වරුන් කැමැත්ත හෙවත් අත්සන් නොමැති වීම නම්, එය නිවැරදි කිරීම පැයක්වත් ගත නොවන සුළු කර්තව්‍යයක් බව මේ ගැන විමසූ කල නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ ඉහල නිලධාරියෙක් පැවසීය. ඒ නඩු නැවත නොපවරන්නේ ඇයිදැයි මීට පෙර අවස්ථාවක අල්ලස් කොමිසමේ ලේකම්වරියගෙන් විමසූ කල ඇය කීවේ ඒ ගැන තීරණයක් ගත යුත්තේ කොමිසමේ සාමාජිකයන් තිදෙනා බවය.

මේ නඩු පවරනවාද නැද්ද යන්න ගැන අලුතෙන් සලකා බැලීමක් අවශ්‍ය වන්නේ නැත. ඒවා පවරා ඇත්තේ එසේ පැවරීම අවශ්‍ය යැයි මීට පෙර අල්ලස් කොමිසමේ හිටපු සාමාජිකයන් තීරණය කර ඇති නිසාය. නීතිමය අඩුපාඩුවක් වී නම් එය, කොමිසමේ සාමාජිකයන්ගේ අත්සන් නැතිව අධ්‍යක්‍ෂ ජෙනරාල්වරයා විසින් පවරනු ලැබීම පමණකි. ඒ වරද හරිගස්සන්නේ නැතිව දැන් ඒ නඩු ගැන නැවත සලකා බලනවා නම් ඒ කරන්නේ යහපත් අරමුණකින් නොවන බව පැහැදිලිය. නැවත ඒ නඩු පවරනවායැයි උසාවියට වුණු පොරොන්දුව කඩ කිරීමට අවශ්‍ය කාරණා ගොනුකර ගැනීමට බවද පැහැදිලිය. කොටින්ම, ඒ නඩු කිසිවක් නැවත නොපවරා සිටීමට බව පැහැදිලිය.

අල්ලස් කොමිසම වැනි අතිශයින් ස්වාධීනව පැවතිය යුතු ආයතනවලට ඊවා වනසුන්දර වැනි බැලූ බැල්මටම පාලකයන්ගේ හිතවතියක පත්කිරීමෙන් සිදුවන සන්තෑසිය මේ සිදුවන දෙයින් පෙනේ. එකම දිනයක සමහර නඩු ඉල්ලා අස්කර ගැනීමෙන් හා එසේ නොකර ගැනීමෙන් අධිකරණය වුවද කනස්සල්ලට හා ලජ්ජාවට පත්වී ඇති බව කොළඹ ප්‍රධාන මහේස්ත්‍රාත්වරයාගේ ප්‍රකාශයෙන් පෙනේ. ඔහු අසා ඇත්තේ මෙසේ ඉල්ලා අස්කරගැනීමෙන් නඩුවල අගතියට පත් පාර්ශ්වයන්ට හෙවත් වින්දිතයන්ට සිදුවන හානිය ගැන වගකියන්නේ කවුද යන්නයි.

ඉල්ලා අස්කරගෙන ඇති නඩු සියල්ලේම පාහේ අගතියට පත් පාර්ශ්වය මේ රටේ කෝටි දෙකකට වැඩි මහජනතාවයි. මක් නිසාද යත්, ඒ නඩු පවරා ඇත්තේ රජයේ මුදල් හෙවත් මහජන මුදල් සම්බන්ධයෙන් ඉදිරිපත්වූ දූෂණ චෝදනා ගැනය. ඒ නිසා ඒවායෙන් අගතියට පත් පාර්ශ්වයේ ප්‍රමාණය ගැන පැහැදිලි වනු ඇත. මේ හැම නඩුවකදීම නැවත නැවත අගතියට පත්වන්නේ ඒ මහා ජනකායයි. එවැනි මහ ජනතාවකට යුක්තිය ඉටුවීම වළක්වන්නට හුදෙක් ආණ්ඩුවේ හිතවත් අල්ලස් කොමිසමේ සාමාජිකයන් තිදෙනකුට හැකිවීම රටේ නීතියේ ආධිපත්‍යයට අද අත්වී ඇති ඛේදවාචී ඉරණම පැහැදිලිව කියාපායි.

රාජපක්‍ෂ පාලනයේ නීතියේ පාලනය ගැන කියැවෙන අනෙක් උදාහරණය මේ දිනවල මාධ්‍යවල ඉස්මත්තට පැමිණ ඇති අගමැති මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ පෞද්ගලික ගිණුමෙන් රුපියල් කෝටි තුනහමාරක් පමණ ඒටීඑම් කාඩ්පතක් භාවිතයෙන් වංචා සහගතව ඉවත්කර ගැනීමේ කතාවයි.

මේ ප්‍රවෘත්තිය රටේ මාධ්‍යවලට ‘ලීක්’ කරන්නට ඇත්තේද රාජපක්‍ෂ වලව්වෙන්ම බව, එක වරම සියලු මුද්‍රිත හා විද්‍යුත් මාධ්‍යවල ඊට ලැබී තිබුණු විශාල ප්‍රසිද්ධියෙන් පෙනේ. සැකකරු, උදිත ලොකු බණ්ඩාර බව, ඒ හැම මාධ්‍ය වාර්තාවකින්ම පැහැදිලිව අඟවා තිබුණු කාරණයයි. ඔහුගේ අනන්‍යතාව පැහැදිලි වන සේ හැම මාධ්‍යයක්ම වහෙන් ඔරෝ ඔහු ගැන කරුණු වාර්තා කර තිබිණි.

අගමැතිවරයා 2005 සිට දැරූ මහජන ධුරවලට ආණ්ඩුවෙන් ලත් ගෙවීම් මේ ගිණුමේ තැන්පත් කර තිබුණු බවද, එම ගිණුමෙන් මුදල් සාමාන්‍යයෙන් ඉවත් කරගෙන නැති බවද එම වාර්තාවල දැක්විණ.

ඒ කාරණාවලින් පළමුවෙන්ම හැඟීයන්නේ අපේ අගමැතිවරයා කෙතරම් ධනවතකුද යන්නයි. කෝටි පහකට ආසන්න මුදලක් තමන්ගේ පෞද්ගලික ගිණුමේ එසේ මොකක්වත් නොකර තිබෙන්නට හැරීමෙන් එදිනෙදා ජීවිතයට, දරුවන්ට උගන්වන්නට, පෞද්ගලික වියදම්වලට ඔහුට වෙනත් ආදායම් මාර්ග යහමින් තිබුණු බව පෙනේ. කාලයකට පෙර ශ්‍රී ජයවර්ධන පුර විශ්වවිද්‍යාල පුස්තකාලයේ කාර්යාල සහායකයකු හැටියට ජීවනෝපාය ඇරඹූ මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතා, මේ වන විට කෝටි පහකට ආසන්න මුදලක් ‘ඔහේ තිබෙන්නට හැර’ ජීවත්වන ධන කුවේරයකුගේ තත්වයට ඉහළ ගොස් තිබෙන බව අසන්නට ලැබීම රටේ මහජනතාවගේ වාසනාවකි. රාජපක්‍ෂවරුන් මුල් කාලයේ ජීවිතය ගෙවූ ආර්ථික අසීරුකම චමල් රාජපක්‍ෂ මහතාද විටින් විට පවසා තිබෙනවා අපට හීන් මතකයක් තිබේ. එහෙත් ඔවුන් එසේ ඉන්නට ඇත්තේ අනාදිමත් කාලයකට පෙරය.

කොහොම වුණත්, කාරණය මේ ය. අගමැතිතුමාගේ ලේකම්වරයෙකු, ඔහුගේ පෞද්ගලික ගිණුමෙන් කෝටි තුනහමාරක මුදලක් වංචනිකව එළියට ඇද තිබේ. මේ වන විට ඔහුගේ තනතුරු සියල්ල ඉවත් කර ඇත. එහෙත් මේ සා විශාල වංචාවක් ගැන පොලිසියට කිසිම පැමිණිල්ලක් ඉදිරිපත්වී නැත. රුපියල් කෝටි තුනහමාරක් යනු කජු ඇට කොස් ඇට නොවේ. පැමිණිල්ලක් ඉදිරිපත් නොවීමට හේතු තුනක් තිබිය හැකිය. එකක් නම්, කෝටි තුනහමාරක් යනු ඒ තරම් ගණන් ගත යුතු මුදල් ප්‍රමාණයක් නොවන බව එහි අයිතිකරුවන්ට දැනීමය. දෙක, ඒ ගැන පොලිස් පරීක්‍ෂණ කරන්නට ගියහොත්, ගිණුමේ මුදල් ගැන විවිධාකාර කතා එළියට එන්නට පුළුවන් වීමය.

අනෙක, තමන්ගේ සමීපතමයකු (තමන්ට පවා) වංචාවක් කළ පසු, ඒ ගැන රටේ නීතිය ක්‍රියාත්මක විය යුතු නැතැයි රාජපක්‍ෂවරුන්ගේ සාමාන්‍ය චින්තනය මෙහිදීත් ක්‍රියාත්මක වීමය. රාජපක්‍ෂ රාජ්‍යයේ ඇත්ත ප්‍රතිපත්තිය එයයි.

මහින්ද රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩු කාලයේ හිටපු අගවිනිසුරු ආචාර්ය ෂිරාණි බණ්ඩාරනායකගේ ස්වාමි පුරුෂයා ජාතික ඉතිරි කිරීමේ බැංකුවේ සභාපති ලෙස සිටියදී කළ මූල්‍යමය අවභාවිතයක් පිළිබඳව කරුණු එළිදරව් වුණු අවස්ථාවේ, පන්සලක පැවැති උත්සවයකදී මහින්ද රාජපක්‍ෂ ජනාධිපතිවරයා කළ කුප්‍රකට කතාවක් අපට මතක තිබේ. ‘අපේ එකෙක් වරදක් කළාම ඒ විදියට (නීතියේ විදියට) වැඩ කරන්න බෑනේ අපේ හාමුදුරුවනේ’ ඒ කතාවයි. ඒ අනුව ප්‍රදීප් කාරියවසම් මහතාට එරෙහිව නීතිමය පියවරක් ගැනුණේ නැත. එහෙත් පසුකලෙක ලහි ලහියේ ඔහුට විරුද්ධව නඩුවක් පවරන ලදි. ඒ, ඔහුගේ බිරිඳ, හිටපු අගවිනිසුරුතුමියට එරෙහිව දෝෂාභියෝග යෝජනාවක් ඉදිරිපත් කරන ලදුව, ඊට එරෙහිව සටන් කිරීමට ඇය පෙරට පැමිණීමත්, ඒ හරහා රාජපක්‍ෂ විරෝධී මහා රැල්ලක් රට පුරා හමා යාමට පටන්ගැනීමත් නිසාය. ඒ නඩුව ඇදී ඇදී ගොස් යහපාලන ආණ්ඩු කාලයේදී, ඔහු වරදට වරදකරු කරන ලදුව, සුළු දඬුවමක් නියම කරන ලදි.

උදිත ලොකු බණ්ඩාර සම්බන්ධයෙන්ද රාජපක්‍ෂවරුන්ගේ ප්‍රතිපත්තිය ‘අපේ එකෙක් කළාම එහෙම බෑනේ හාමුදුරුවනේ’ ප්‍රතිපත්තියම බව දැන් පෙනේ.

කෝටි තුනහමාරක වංචාවක් යනු සුළුපටු අපරාධයක් නොවේ. එහෙත් එවැනි අපරාධයක් සම්බන්ධයෙන් වුව විමර්ශන ආරම්භ කිරීමට පොලිසියට මුල් පැමිණිල්ලක් අවශ්‍යය. එවැනි අපරාධයකට එරෙහිව පැමිණිල්ලක්වත් ඉදිරිපත් නොවීම යනු, නීතියේ පාලනය රාජපක්‍ෂවරුන්ට වැදගත් දෙයක් නොවන බව නැවතත් ඔප්පු කිරීමකි. තම තමන්ට හිතවත්, හිතවතුන්ට හිතවත් ඕනෑම කෙනකු නීතියට පිටතින් තබා දඬුවම්වලින් ඔවුන් මුදා ගැනීම රාජපක්‍ෂවරුන්ගේ සාමාන්‍ය පුරුද්දය. එහෙත්, අවශ්‍ය අවස්තාවලදී ප්‍රයෝජනයට ගැනීම සඳහා ඒ අපරාධ පිළිබඳ ලිපිගොනු ළඟ තබා ගැනීමද රාජපක්‍ෂ පුරුද්දය. ඒ නිසා රාජපක්‍ෂවරුන් උදිත ලොකු බණ්ඩාර ඇත්තටම ආරක්‍ෂා කළාදැයි දැනගන්නට ලැබෙන්නේ කවදා හෝ ඔහු රාජපක්‍ෂවරුන්ට විරුද්ධ දේශපාලනයක් තෝරාගතහොත්ය. ඒ වන විටත් රාජපක්‍ෂ පාලනයක් තිබුණොත්, ඒ සියලු පරණ වැරදි මතුපිටට ගෙන ඔහුට එරෙහිව අලුත් පරීක්‍ෂණ පටන්ගන්නට රාජපක්‍ෂලා නියම කරනු ඇත. ප්‍රදීප් කාරියවසම් මහතාට වුණාක් වැනිය.

නාමල් රාජපක්‍ෂ මහතා නම් මාධ්‍ය විමසූ කල කියා තිබුණේ, තාත්තාගේ ගිණුමෙන් ඒ සා මුදලක් වංචා කළාදැයි කියන්නට තමා දන්නේ නැති බවයි. කොටින්ම එහෙම දෙයක් ගැනවත් තමන් දන්නේ නැති බවයි!

අප වසන විචිත්‍රවත් ලංකාවේ හෙවත් චෞර රාජ්‍යයේ තතු විත්ති එසේය.■