සතෙකු අයිතිකරු විසින්ම මරා මස් බුදින්නට පටන් ගෙන නම් කුමක් කරන්න ද? සතාට යළි පණ දෙන්නටත් බැරි ය. මිනිහෙකු මරා දමා අතුරුදන් කළ පසුවත් පණ දෙන්නට බැරිය. එහෙත් ඝාතකයා සොයා නීතිය අබිමුවට ගෙන ඒමට නීතිය ක්‍රියාත්මක කරන ආයතනවලට පුළුවන. එහෙත් වත්මනේ ඝාතකයන් නීතිය අබිමුවට පත් කරන්නට අදාළ ආයතන අසමත්ය. නීතියෙන් වැරදිකරු වී සිරගත කෙරුණත් ඒ තැනැත්තා පවතින ආණ්ඩුවේ හිතවන්තයෙක් නම් ක්‍රියාත්මක කළ නීතියේ පලක් නැත.
ලංකාව බේරා ගන්න පුළුවන් ද?
වත්මනේ ලංකාව පාලනය කරන පාලකයා රට ඉවරෙටම ඉවර කර දමන තැනක සිටින බව පැහැදිලිය. ලංකාව පාලනය කළ පාලකයා යන එන මං නැතිව සිය චක් ගෝලයන් අතට ගල් කටස් ලබා දී ඇත. ආණ්ඩුවට කැමති නැති නිසා ශ්‍රීලනිපය ආණ්ඩුවෙන් ඉවත් වුණත් අමාත්‍ය පදවි දරන අයට කැමති නම් තව දුරටත් ඒ පදවි දැරිය හැකිය. එතකොට ආණ්ඩුවෙන් ඉවත්වීම යනු කුමක් ද? ‘ගැහුවොත් අඩනවා – ඇඬුවොත් ගහනවා‘ වැනි ක්‍රීඩාවකි ජනතාවට නරඹන්නට සිදුව තිබෙන්නේ. ඉතිහාසයේ පළමුවරට දේශපාලනඥයන්ට විලිසංගයක් නැති හැටිය දිනපතාම දකින්නට තිබෙන්නේ. ආණ්ඩුවේ තවත් මැති ඇමතිවරුන් පිරිසක් මිනිහාගෙන් ගුටි කකා ඔහේ ලැග සිටින ගැහැනුන් සදිසි ය. හොඳහැටි පෙනෙන්නේ කිසි කෙනෙකුට ප්‍රතිපත්තියක් මත පිහිටා තීන්දුවක් ගන්නට බැරි වග ය. මැරුණ නඩු පණ ලැබීමට පුළුවන් සේම අලුත් නඩු සිසේරියන් ක්‍රමයට ඉක්මනින් උපදින්නටත් පුළුවන.
ලංකාව බේරා ගත හැක්කේ කාට ද? විපක්ෂයට ද? ජවිපෙට ද? ජාතික ජන බල වේගයට ද?
මේ කවුරුත් වෙර දරන්නේ පාලනය අතට ගන්නටය. රට බේරා ගන්නා අන්දම ගැන කිසි කෙනෙකුට තවම රටට පැහැදිලිව කියන්නට තිර සර වැඩ පිළිවෙළක් නැත. විවිධ විස්තර පත්‍රිකා මුද්‍රණය කොට ප්‍රචාරය කිරීම නම් සිදු වේ. ඒවායේ තිබෙන්නේ වචන ගොඩවල්ය. ඒ වචන ගොඩවල්වලින් මවන්නේ සිහිනය.
ගර්භාෂය ඉවත් කළ කාන්තාවක ගැබ් ගන්වා දරුවෙකු බිහි කළ හැකි ද? නොහැකිය. එසේනම් දරුවෙකු බිහි කරන්නට හැකි, ගර්භාෂයක් නිරුපද්‍රිතව තිබෙන කාන්තාවක් ගැබ් ගත යුතුය. පවතින තීරණාත්මක අවස්ථාවේ අවශ්‍යම දේ වන්නේ රාජපක්ෂ පවුලෙන් රට බේරා ගැනීම ය. ඒ වෙනුවෙන් කොන්දේසි රහිතව ඒකරාශී වී පුළුල් වැඩ පිළිවෙළක් සකස් කොට එය දිනවිය යුතුය. මේ සමාජයේ එකෙළ මෙකෙල වෙමින් පවතින අදහස ය. මේ අදහස සම්බන්ධයෙන් ජවිපෙ දරන මතය අසන්නට ලැබේ. ඔවුන් දරන මතය වන්නේ රාජපක්ෂලා රට ඉවරම කළත් කා සමඟ හෝ එකතු වීමට අප සූදානම් නැත. ඒ වෙනුවට ඔවුන් යෝජනා කරන්නේ අපට තනිවම රට පාලනය කරන්නට අවස්ථාව ලැබිය යුතු බව හා ඒ අවස්ථාව තමන් ලබා ගන්නා බව ය. විස්මකර්මයකින් හෝ ජවිපෙට රට පාලනය කරන්නට වරමක් ලබා දී ලංකාව බේරා ගන්නා අන්දම බලා සිටින්නට පුළුවන් ද?
තවත් ප්‍රශ්නයක් තිබේ. රට බේරා ගන්නේ ජවිපෙ ද? නැත්නම් ජාතික ජන බලවේගය ද?
මල් ද ගෙඩි ද?
පල හට ගන්නට පෙර ගස් වැල්වල මල් පිපේ. මල් හොඳට පිපෙන විට සතුටුය. මල් පිපුණ තරමට පල හට ගන්නේ ද නැත. පල දරන විට මල් පරවී බිමට වැටේ. පල දැරුවේ නම් මල් කුමට ද?
ජාතික ජන බලවේගය නියෝජනය කරන නෝනාවරුන් සහ මහත්වරුන් කිසියම් අභිමානයකින් සේ පවසන්නේ තමන් ජවිපෙ නොවන බව ය. ජවිපෙ දේශපාලන පක්ෂයක් බවත්, තමන් සමාජ ව්‍යාපාරයක් බවත් ජාතික ජන බලවේගය නියෝජනය කරන අය පවසති. එහෙත් ජාතික ජන බලවේගයේ නායකයා ද ජවිපෙ නායකයා ද අනුර කුමාර දිසානායකය. සීනුව පක්ෂයේ ලකුණය. මාලිමාව ජනබලවේගයේ ලකුණය. පක්ෂයේ නායකයා වන අනුර කුමාර දිසානායක ජාතික ජන බලවේගයේත් නායකයා නම් මේ එකම කාසියක දෙපැත්ත නොවේ ද?
ජාතික ජන බලවේගය පිහිටුවන්නේ කුමට ද?
ජාතික ජන බලවේගය පිහිටුවන්නේ ජනතාව ඉදිරියේ පුළුල් බලවේගයක් ලෙස පෙනී සිටීමට යයි සිතමි. ඉන් ගම්‍ය වන්නේ ජවිපෙට පුළුල් බලවේගයක් ලෙස ජනතාව ඉදිරියේ පෙනී සිටීමට නොහැකි බව ය. එය ඔවුන්ගේ අවබෝධය වන්නටත් පුළුවන. ඊට අදාළ යථාර්ථය කුමක් ද? ජවිපෙ සම්බන්ධයෙන් ජන විඥානයේ පවතින යම් සැකයක් නැතහොත් අප්‍රසාදයක් අදාළ යථාර්ථය යයි සිතමි. මේ ජන විඥානයේ පවතින සැකය හෝ අප්‍රසාදය ජාතික ජන බලවේගය නියෝජනය කරන නෝනලාට හා මහත්වරුන්ටත් අදාළ බවක් විද්‍යමාන නොවන්නේද?
අපේ රටේ බොහෝ අය සම්බන්ධ පොදු යථාර්ථයක් වන්නේ ‘අත්ත බිඳෙයි පය බුරුලින්‘ තැබීම ය. එමෙන්ම නිදහසට කරුණු කියන්නට වග බලා ගැනීම හා සාමූහික වගකීමක් නොදැරීම ය.
දරුවෙකු වරදක් කළ විට දරුවාගේ පියාට ඒ දරුවා මගේ නොවේ මගේ බිරිඳගේ කියා ඇඟ බේරා ගත හැකි ද? දරුවාගේ මවට ඒ දරුවා මගේ නොවේ මගේ සැමියාගේ යයි කියා ඇඟ බේරා ගත හැකි ද? ඒ වෙනුවෙන් තර්කයක් හෝ න්‍යායක් නිර්මාණය කර ඇඟ බේරා ගන්නට බැරි කමක් නැත. එහෙත් එහි කිසියම් අසැබි සොබාවයක් නොතිබේ ද?
සාමාන්‍යයෙන් වැටහෙන කාරණයක් වන්නේ රටේ ප්‍රධාන දේශපාලන පක්ෂ දෙක ගැනම අප්‍රසාදයකින් පසුවන සැලකිය යුතු පිරිසක් විකල්ප බලවේගයක් අපේක්ෂා කරන බව ය. දේශපාලන වැඩ බිම තුළ විකල්ප බලවේගයක් ලෙස ඉදිරියෙන් සිටින්නේ ජවිපෙ ය. එහෙත් විකල්ප බලවේගයක් අපේක්ෂා කරන උදවිය විවෘතව ජවිපෙ සාමාජිකයන් ලෙස පෙනී සිටීමට සූදානම් නැති සේය. එක්කෝ මැළිකමක් දක්වන සේය. මේ නිසා ඔවුන් වෙනුවෙන් ජවිපෙ නිර්මාණය කළ අලුත් ඇඳුම ජාතික ජන බලවේගය බවකි පෙනී යන්නේ. එනිසා ජාතික ජනබලවේගය මල් ය. ජවිපෙ ඵල ය. ජන වරමකින් අනතුරුව මල් පරවී බිමට වැටෙන්නට බැරි නැත. මෙහිදී දැක්වෙන තර්කය නම් කවර මැතිවරණයකට වුව ජාතික ජන බලවේගයෙන්, මාලිමාවෙන් මිස, ජවිපෙන්, සීනුවෙන් ඉදිරිපත් නොවන බව ය. මාලිමාවෙන් ඉදිරිපත් වුණ අය ‘මල්‘ ම නොවේ. ඒ උදවිය ‘කරපිංචා‘ ද නොවේ. මේ කාරණය සනාථ කරන නිදසුන හරිනි අමරසූරිය ජාතික ලැයිස්තුවෙන් පාර්ලිමේන්තුවට පත් කිරීමය. මේ සේරම පැහැදිලිය.
එහෙත් සැඟවුණ ගැටලුවක් තිබේ. ඒ කුමක් ද?
පක්ෂය නමැති වාහනයේ නාම පුවරුව ලෙසින් ජාතික ජන බලවේගය පෙන්වන්නේ ඇයි?
ජාතික ජන බලවේගයේ ඇන්ජිම පක්ෂය නොවේ ද?
මහ පොළොවේ යථාර්ථය
පසු ගිය ජනාධිපතිවරණයේ දී අනුර කුමාර දිසානායක ජනාධිපති අපේක්ෂකයා ලෙස ඉදිරිපත් වුණත් සැබවින්ම ඉන් ජයග්‍රහණය කරන බව හෝ ජනාධිපතිවරයා වන බව පක්ෂය මෙන්ම ජාතික ජන බලවේගය ද විශ්වාස කළේ නැත. එහෙත් පසුගිය මහ මැතිවරණයේ දී ජාතික ජන බලවේගයට ආසන දහයක් නම් නිසැකවම හිමිවනු ඇත යන විශ්වාසයක් සමාජයේ යම් පිරිස් තුළ තිබිණි. එහෙත් අභාග්‍ය සම්පන්න අන්දමේ ප්‍රතිඵලයකි ලැබුණේ. ඒ ප්‍රතිඵලය දේශපාලන සංවේදීතාවකින් යුත් මැද පන්තියේ කම්පාවටත් හේතු වුණ බව පැවසීමට හේතු කාරණා ඇත. ජාතික ජන බලවේගයට එක්වූ පිරිස, ඔවුන් රට පුරා ඇවිදිමින් කළ දේවල් සැබවින්ම සුළු පටු නොවේ. එහෙත් ඡන්දය ප්‍රකාශ කර තිබෙන්නේ ජවිපෙ සාමාජික පිරිස හා සමීපතමයන් පමණක් යයි කෙනෙකු පවසනවා නම් එය සාවද්‍ය ද? ජාතික ජන බලවේගයට සැලකිය යුතු ඡන්ද ප්‍රමාණයක් එකතු කරන්නට පුළුවන්කමක් ලැබී නැතැයි කෙනෙකු පවසනවා නම් එය සාවද්‍ය ද? කළුතරින් නලින්ද ජයතිස්ස හෝ මාතරින් සුනිල් හඳුන්නෙත්ති හෝ මැති සභයට පත් කර එවන්නට යම් ඡන්ද ප්‍රමාණයක් ජාතික ජන බලවේගය එකතු කරන්නට සමත් වී නැත යන්න ද සාවද්‍ය නැතැයි සිතමි. අවම වශයෙන් මැති සභය තුළ සුනිල් හඳුන්නෙත්ති සහ නලින්ද ජයතිස්ස කළ කාර්යභාරයට මැද පන්තියේ දැන උගත් ජනයා අවදි කරන්නට හෝ ජාතික ජන බලවේගය අසමත් වීම පවසන යථාර්ථය කුමක් ද? අමුවෙන්ම කියනවා හේතුව ජාතික ජන බලවේගය රටේ සැලකිය යුතු ජනතාවක් පිළිනොගැනීම ය. ඒ ඇයි? අමුවෙන්ම කියනවා නම් ජවිපෙ වෙන ඇඳුමක් මසා මැතිවරණයට ඉදිරිපත් කළත් ඒ අය ජවිපෙ ලෙසින්ම ජන සමාජය දැකීම ය. අනෙක් අතට ජාතික ජන බලවේගය ‘උගුරට හොරා බේත් කෑම‘ ජන විඥානයේ අප්‍රසාදයට බඳුන් වීම ය.
බොහෝ අවකාශයන්හි විචාරශීලී මැද පන්තිය තීරණ ගන්නට පාදක කර ගන්නේ විවෘත අවංකභාවයයි හෘදය සාක්ෂියයි. ඩබල් ගේම්වලට සැබවින්ම කැමති නැත. ජාතික ජන බලවේගයේ නෝනලා මහත්වරුන් ප්‍රසිද්ධියේම, ‘අපි ජේවීපී නෙමේ‘ ජාතික ජන බලවේගයේ යයි පවසන විට සිනා රසයක් ඉන් මතුවීම අරුමයක් නොවේ.
අපි ජේවීපී නෙමේ කියන්නේ, ජේවීපී එක සවුත්තුද? නරක ද?
ජාතික ජන බලවේගය නිර්මාණය කළ ආකාරය තුළම තිබුණ ප්‍රතිවිරෝධතාව පක්ෂයට බැහැර කිරීමටත් බැරි විය. ප්‍රතිවිරෝධයක් නැති වග ජාතික ජන බලවේගයට සපථ කිරීමට ද නොහැකි විය.
පසු ගිය ජනාධිපතිවරණයේ තත්වයට වඩා, පසු ගිය මහමැතිවරණයේ තත්වයට වඩා, වෙනස් යථාර්ථයක් අද මහ පොළොවේ දේශපාලනය තුළ පවතින්නේ ද?
එදා තත්වය සහ අද තත්වය
හිතුවක්කාර ලෙස විවාහයක් කරගෙන ගිය දියණිය සම්බන්ධයෙන් පියෙකු පවසන්නේ කුමක් ද?
”ඕකිට මගෙ මරණෙටවත් එන්ඩ දෙන්න එපා” යන්නය.
එසේ කෝප වූ පියාම සිය දියණිය දරුවෙකු ප්‍රසූත කළ බව ඇසූ විට බිරිඳව පිටත් කර යවන්නේ දුක සැප බලන්නටම නොවේ. ‘ඔන්න ඕකිව එක්කගෙන වරෙන්‘ යන්න ද වචනයෙන් නොපවසමිනි. මේ ගැමි විඥානයයි.
වෙරි වූ මීයෙකු මෙන් ආණ්ඩුවට බැණ වැදුණ මුරුත්තෙට්ටුවේ හිමි පවසා තිබෙන්නේ කොච්චර වැරදි තිබුණත් ගෝඨාභය එක්ක තව සැරයක් ඉමු කියාය.
දිළිඳු නූගත් ජනතාවට අල්ලස් ලබා දී ඡන්දය ලබා ගත හැකි බව දන්නා රාජපක්ෂවරුන් – මොළ හත කල් මැන ඉව අල්ලා ගේමට බසිනු ඇත. ඉන් අනතුරුව සිදු වන්නේ කුමක් ද? ජවිපෙ පැත්තට හමන සුළඟ නැවතීම හා ආපසු හැරීමය.
කිසිම කිසි ආණ්ඩුවකින් අත් නොවිඳි පීඩාවක් වත්මන් ආණ්ඩුව නිසා ජනතාව අත් විඳින බව ඇත්තකි. මේ සංදර්භය තුළ ‘සැබෑ වෙනසක්‘ වෙනුවෙන් ජනතාව ඒකරාශී කළ හැකි ය. ඒ කාර්යය ජවිපෙට තනිව කළ හැකි යයි සිතනවා නම් එය වැරදි අවබෝධයකි.
”රාජපක්ෂලා ආයෙම වටයකින් ශක්තිමත් වුණොත් හරි වැඩේනෙ” කියා ජවිපෙ සාමාජිකයෙකුට යමෙකු පැවසූ විට ලැබී තිබෙන පිළිතුර මෙයයි.
”ඒකට අපිට කරන්න දෙයක් නෑ. අපි සන්ධානවලට ලෑස්ති නෑ. ඒ වගේ තත්වයක් ඇති වෙන එක වළක්වන්න ඕන නං අපිව දිනවන එකයි කාගෙත් වගකීම වෙන්නෙ.”
පක්ෂයක් විදිහට මෙවැනි දැඩි ස්ථාවරයක පිහිටන එකේ වරදක් නැතැයි සිතමු. එහෙත් කෝච්චියක් වේගයෙන් එන විට පණට ආදරේ නම් කිසිවෙකු රේල් පාරේ වාඩි වී බූරුවා ගහන්නේ නැත. අවම වශයෙන් කෝචිචිය යන තුරු හෝ රේල් පාරෙන් ඉවත් වෙන එක මානසික ව්‍යාධියකින් නොපෙළෙන කවුරුන් වුව කරන දේ නොවේද?
රනිල් වික්‍රමසිංහ 2015 ජනාධිපතිවරණය අපේක්ෂා නොකළ බව ඔහුගේ සමීපතයෝ පවසති. ඔහු අපේක්ෂා කළේ එහෙම පිටින්ම විනාශ වුණ පසුව යෂ්ටිය අතට ගන්නටය. එවිට පහසුවෙන් තමන් අතට යෂ්ටිය ලැබෙන බව ඔහුගේ පරම විශ්වාසය විය. අද වන විට රනිල් වෙනස් වී තිබෙන බවකි අසන්නට ලැබෙන්නේ. දැන් විනාශ වුණා ඇති, දැන් මට පුළුවන් වැනි තැනකට ඔහු සේන්දු වී සිටින්නේලු.
ජවිපෙ තීන්දුවත් එහෙම පිටින්ම විනාශ වී යන්නට ඉඩ හැරීම ද?
බේරා ගන්න අවශ්‍ය ද?
මනුෂ්‍යයෙකු වේවා – සතෙකු වේවා සාපරාධී අන්දමට විනාශ කර දමන්නට කැස කවන සංදර්භයක දී ප්‍රාණය බේරීමට හැකි නම් ඊට කොන්දේසි රහිතව සිහි මොළයක් සහ පපුවක් ඇති උදවිය ඒකරාශී විය යුතුය. විනාශය ගැන පසුව හේතු කාරණා කෙස් පැළෙන තර්ක අවැසි නැත.
සැබවින්ම දිළිඳු ජනයා සහ නූගත් ජනයා මොළ හතට කළමනාකරණය කළ හැකි වුව අද මහ පොළොවේ පැහැදිලි යථාර්ථය වන්නේ ‘සංවේදී ජන විඥානයෙහි‘ නවීන රාජ්‍ය පාලනයක් ලංකාවට අවශ්‍යය, ඒ වෙනුවෙන් ශක්තිමත් වැඩ පිළිවෙළක් නිර්මාණය කර එය දිනවිය යුතුය යන්නය. මෙහිදී කවුරුත් අවබෝධ කර ගත යුතු කාරණාව වන්නේ ‘අපුල්ලපු ඇඳුමකට‘ නවීන රාජ්‍ය පාලනයක් ගොඩ නැඟිය නොහැකිය යන්නය. අපුල්ලපු ඇඳුම හරි ඉක්මනට කිළිටි වන බවට විචාරශීලී ජනතාව උගත් පාඩම් බොහෝ ය. මෙහිදී ජවිපෙට හොඳ පිළිතුරක් ඇත. ඒ පිළිතුර නම් අපි ළඟ තිබෙන්නේ පරිහරණය කළ ඇඳුමක් නොවේය යන්නයි. එහි ඇත්තක් තිබේ. ජවිපෙට ආණ්ඩු කරන්නට අවස්ථාවක් ලැබී නැත. එනිසා ඇඳුම ගැන නිගමන – විනිශ්චය අපහසුය. ඉතින් ජවිපෙට ආණ්ඩු කරන්නට අවස්ථාවක් දී බලමු ද? මේ යෝජනාව මහ පොළොවේ යථාර්ථයක් කරන්නට ජාතික ජන බලවේගයට – මාලිමාවට හැකි වේ යයි සිතන්නට සාධක නැත.
ජාතික ජන බලවේගය මහන්සියෙන් ජනතාව අවධි කොට ඉදිරි ජනාධිපතිවරණයේ දී ඡන්ද ලක්ෂ හත අටක් ලබා ගතහොත් කුමකින් කුමක් සිදු වේ ද? නිසැකවම සියේට පනස් එකක් ලබනවා යයි යන විශ්වාසය මත පිහිටා යන තනි ගමන හරිම භයානක ගමනක් යයි සිතමි.
ජවිපෙ නායකත්වය ඇතුළු ප්‍රබලයන් හොඳින් පුහුණු කර තිබෙන දේ වන්නේ මතවාදී සංවාදයක වාදයෙන් තමන්ගේ පාරිශුද්ධත්වය විදහා පෑම ය.
”අපිට කවුරුවත් දේශපාලන උගන්වන්න එන්න එපා”
”අපිට කාගෙවත් යෝජනා ඕනැ නෑ.”
”අපි දන්නවා කරන්න ඕන විදිහ”
”එක එක්කෙනාගෙ න්‍යාය පත්‍රවලට නටන්න අපි නැට්ටුවො නෙමේ.”
”කාගෙවත් පව් හෝදන්න අපි ලෑස්ති නෑ”
මේ ජවිපෙ සාඩම්බර ප්‍රකාශය. මේ ප්‍රකාශවලින් මුසපත් වන්නේ ජවිපෙ කාඩර්වරුන්ය. ජාතික ජන බලවේගයේ සියල්ලන්ම මුසපත් නොවන බවද කිව යුතුය.
රාජපක්ෂවරුන් හැසිරෙන අන්දමට පෙනී යන්නේ තමන්ට යළි ජන වරමක් ලබා ගත නොහැකිය යන අවබෝධයකි. පොල් ටික – කුරුම්බා ටික කඩාගෙන නතර නොවී පොල් ගහම උදුරාගෙන යන්නටය කටයුතු කරන්නේ. මේ යථාර්ථය තුළ විපක්ෂය කල්පනා කරන්නේ තමන්ගේ කල්ල මරේ කියා ය. බලය ඔඩොක්කුවට වැටේවි කියාය.
රටට අත්ව තිබෙන ඉරණම කුමක් වුවත් විපක්ෂයේ කාර්යභාරය අපි පවරා ගන්නේ නැත යන මතයක් ජවිපෙ දරන බවක් පෙනේ.
දේශපාලන ක්‍රියාදමයක නිමග්නව සිටීම ම ආස්වාදයකි යන මතය හිසින් ගෙන සිටින කෙනෙකුට සැබවින්ම අලුත් ගමනක් අවශ්‍ය නැත. අලුත් ගමනක් යන්නට නම් ‘අලුත් කල්පනාවන්‘ අවශ්‍යම වේ. අලුත් කල්පනා යනු කෙනෙකුගේ කල්පනා නොවිය යුතුය. අලුත් කල්පනා ”සියලු දෙනාටම එකඟ වියහැකි” විප්‍රකාර ආකල්පයකින් ද බිහි කර ගත නොහැකිය. සියලු දෙනාටම එකඟ විය හැකි කිසිම කිසි දෙයක් නැත. බහුතරයකට එකඟ විය හැකි සාධනීය අදහස්වලින් සමන්විත වැඩ පිළිවෙළක් නිර්මාණය කර ගත යුතුව තිබේ. එයට කල් මැරීම භයානකය. අනවශ්‍ය හදිස්සියක් ද සුදුසු නැත.
කිසිම දේශපාලන පක්ෂයකට සම්බන්ධ නැති – කිසිම බලවේගයකට සම්බන්ධ නැති, වෘත්තිකයන් – ව්‍යවසායකයන් රටේ අනාගතය ගැන, ආර්ථික අර්බුදය ගැන සීරුවට මහ පොළොවේ වැඩ කරන යථාර්ථයක් දැන් පවතියි. කළයුතු දේ හා ගමන් කළ යුතු මාවත් ඔවුන් හොඳින් හඳුනා ගනු ඇත. එහෙත් ඔවුන්ට රාජ්‍ය පාලනයට බලයක් නැත. රාජ්‍ය පාලනයට වරමක් ලබා ගත යුතුය. එය දේශපාලනයට එහෙම පිටින්ම භාරවන කර්තව්‍යයකි. දේශපාලන බලය අත් පත් කර ගැනීම එන ජනාධිපතිවරණයේ දී දෙයාකාරයකින් සිදු වනු ඇත. පළමු වැන්න රාජපක්ෂවරුන්ගේ තුරුලේ සිටින තක්කඩි ජාවාරම්කාරයන් අසීමිත ධනස්කන්ධයක් ‘නූගත් දිළිඳු ජනයාට පොම්ප‘ කිරීම ය. දෙවැන්න මර්දනයයි. මේ කාරණා දෙක අති සරලව සලකා බැහැර කළ යුතු නැත. මේ භයානක යථාර්ථයට මුහුණ දීමට, පරාජය කිරීමට සියලු බලවේග ඒකරාශී වීම හැර වෙන මාර්ගයක් නැත.
ඊට සූදානම් වන්නේ නම් රට බේරා ගත හැකි ය.
නැත්නම්?
එහෙම පිටින්ම විනාශ වෙන්නට ඉඩ හැරිය යුතුය.
එහෙම පිටින්ම විනාශ වීම තුළ බේරා ගන්නට ශක්‍යතා ඇති සියල්ලන්ම ”විනාශ කර දමන බව” සිහි බුද්ධියෙන් වටහා ගැනීම වැදගත්ය, එය අවශ්‍යම වේ.
ඉතින් නිතර නිතර කාට වුව අවධාරණය නොකළ යුතු කාරණාව වන්නේ කිසිම කෙනෙකුට ‘කන්‍යාභාවය රැකගෙන සංසර්ගයක නිමග්න විය නොහැකිය, දරුවෙකු ප්‍රසූත කළ නොහැකිය‘ යන්න ය.■
