■ පුරවැසියා
කොවිඩ් 19 වැළැක්වීමේ ජාතික ක්‍රියාන්විත මධ්‍යස්ථානය යනුවෙන් සඳහන් රාජගිරිය පාර්ලිමේන්තු පාරේ ජාතික ආධුනිකත්ව මණ්ඩලය ඉදිරිපිට ගොඩනැගිල්ලේ තිබූ පුවරුව ඉන් ඉවත් වී අලුත් පුවරුවක් එම ගොඩනැගිල්ලට ලැබී ඇති බව එම මාර්ගයේ දිනපතා ගමන් කරන අයෙකුට අවධානයෙන් බැලූ විට දැකගත හැකිය. දැන් එම ගොඩනැගිල්ලට අදාළ පුවරුවේ සඳහන් වන්නේ ‘හරිත කෘෂිකර්මය ක්‍රියාන්විත මධ්‍යස්ථානය’ යනුවෙන්ය.
මේ මධ්‍යස්ථාන දෙකේම ප්‍රධානියා වශයෙන් සිටින්නේ එක් අයෙකි. ඒ යුද හමුදාපති හා ආරක්ෂක මාණ්ඩලික ප්‍රධානි ජනරාල් ශවේන්ද්‍ර සිල්වාය. මෙම පුවරු වෙනස්වීමෙන් පෙනෙන්නේ කොවිඩ් 19න් රටේ ජනතාව බේරා ගැනීමේ ජාතික ක්‍රියාන්විතය දැන් අවසන් වී ඇති බව හෝ අවසන් කර ඇති බවය. ඒ වෙනුවට හරිත කෘෂිකර්මාන්තයක් සඳහා ක්‍රියාන්විතය ආරම්භ කර ඇති බවය.
හිටපු සෞඛ්‍ය සේවා අධ්‍යක්ෂ ජනරාල් වෛද්‍ය අනිල් ජාසිංහ එම තනතුරෙන් ඉවත් කිරීමෙන් පසු කොවිඩ් 19 වැළැක්වීම සඳහා ‘වොයිස් කට්’ ලබාදීමේ පරම අයිතිය තමා සතුකර ගනිමින් සිටි යුද හමුදාපතිවරයා පසුගිය කාලයේ ඒ සම්බන්ධයෙන් එතරම් දක්නට ලැබුණේ නැත. ඒ වෙනුවට අපට දක්නට ලැබුණේ සෞඛ්‍ය අධ්‍යක්ෂ ජනරාල්වරයා හෝ එහි මාධ්‍ය ප්‍රකාශක නියෝජ්‍ය සෞඛ්‍ය අධ්‍යක්ෂ ජනරාල්වරයාය.
එම වෙනසට හේතුව දැන් පැහැදිලිය. හමුදාපතිවරයාට දැන් ජනාධිපතිවරයා අලුත් වැඩක් භාරදී ඇත. ඒ අසාර්ථක වෙමින් පවතින කාබනික ගොවිතැන හරිත කෘෂිකර්මාන්තය ක්‍රියාන්විතයක් මගින් යළි නඟා සිටුවන්නටය. කොවිඩ් ආසාදිතයන් සොයාගොස් තුවක්කු පෙන්වා කළ හැකි පරිදි හෝ නිරෝධායන මධ්‍යස්ථාන පවත්වාගෙන යෑම වැනිව කෘෂිකර්මය සරල නැත.
හරිත කෘෂිකර්මය යනුවෙන් ජනාධිපතිවරයා කුමක් අදහස් කළත් එවැන්නක් සකස් විය යුත්තේ කෘෂි විද්‍යාඥයන් ඇතුළු එම ක්ෂේත්‍රය පිළිබඳ ප්‍රාමානික අත්දැකීම් හා දැනුමක් ඇති පුද්ගලයන්ගෙන්ය. කොවිඩ් 19 වසංගතය පවා මේ වනවිට මේ තත්වයෙන් පවා යම් පාලනයක් අත්කරගෙන ඇත්තේ සෞඛ්‍ය විශේෂඥයන්ගේ උපදෙස් මත කටයුතු කිරීමෙන් මිස හමුදා ක්‍රියාන්විතවලින් නොවේ. අප තේරුම් ගත යුතු සත්‍යය වන්නේ එයය.
හමුදාවට කරනවා නම් කළ හැක්කේ දැනට යුදමය රාජකාරි කටයුත්තක් නොමැතිව සිටින සිය සාමාජිකයන් යොදවා හිස් කුඹුරු හෝ ඉඩම්වල හරිත කෘෂිකර්මාන්තයේ නමින් වගාවේ යෙදීමය. ඒ මගින් රටේ ආහාර බෝග හිඟකමේ ප්‍රශ්නය විසඳෙන්නේ නැති වුවත් අඩුම තරමේ හමුදාවේ ආහාර අවශ්‍යතාවට යම් සහනයක් ලබාගත හැකිය.
මීට පෙරද සිවිල් ආරක්ෂක බලකා සාමාජිකයින් යොදවා වගාව සඳහා කළ උත්සාහයන් අසාර්ථක වූ බවට අපට අත්දැකීම් තිබේ. මෙහිදීත් සිදුවිය හැක්කේ වගාව සඳහා අවශ්‍ය පොහොර ඇතුළු යෙදවුම් සඳහා අතිරේක වැයක් රජයට දරන්නට සිදුවීම පමණය.
රටේ කෘෂිකර්මය සම්බන්ධයෙන් වේවා වෙනත් ක්ෂේත්‍රයක් සම්බන්ධයෙන් වේවා අත්හදා බැලීම් කළ යුත්තේ ඒ සම්බන්ධයෙන් සිදුකරන පුළුල් හැදෑරීමකින් පසුවය. එසේ නොමැතිව එක් එක් අයට පෙනෙන සිහින අනුව නොවේ. එසේ නොවුණහොත් සිදුවන්නේ චීන සමාගමට පොහොර නැතිව මුදල් ගෙවීමට එකඟ වූවාක් මෙන් අනවශ්‍ය රාජ්‍ය මුදල් නාස්තියක් සිදුවීමය.
මේ අත්හදා බැලීම් මගින් ගොවීන්ගේ ප්‍රශ්නයට විසඳුමක් ලැබෙන්නේ නැති අතර අස්වැන්න විශාල ලෙස වැඩිවී ආහාර මිල දැරිය හැකි මට්ටමට වන්නේද නැත. අද රටක් වශයෙන් අප අත්දකිමින් සිටින්නේ එයයි. මන්ද විශාල අස්වැන්නක් කාබනික පොහොර වගාවෙන් ලබාගත නොහැකි බව දැනටමත් ඕනෑවටත් වඩා ඔප්පු වී ඇති නිසාය.
යුදමය තත්වයක් නොමැති මේ අවස්ථාවේදී හමුදාව යොදවා යම් කාර්යයක් කරවා ගැනීම වෙනම කතාවකි. එහෙත් රටේ කෘෂිකර්මාන්තය හමුදාව යොදවා කිරීමට උත්සහ කිරීම මෝඩ තකතීරු වැඩකි. පෙර සඳහන් කළ ලෙස අවශ්‍ය නම් කළ යුත්තේ නිකරුණේ සිටින හමුදාව යොදවා ඔවුන්ට අවශ්‍ය ආහාර බෝග වගා කර ගැනීමය. එයද කාබනික පොහොර යොදවා කිරීම කෙතරම් ඵලදායකද යන්න නැවත නැවතත් සලකා බැලිය යුතුය.
එහෙත් මෙහිදී සැලකිල්ලට ගත යුතු කාරණය වන්නේ රටේ පවතින සෑම දෙයක්ම හමුදාව යොදවා කිරීමට යෑම මගින් එම කර්මාන්තවල නිරතවූ පිරිසගේ ජීවනෝපායට තර්ජනයක් එල්ල වන බවය. හමුදාව සිදුකරන ඕනෑම කර්මාන්තයකදී ලාභ පාඩු පිළිබඳ ප්‍රශ්නයක් ඔවුන්ට නැත. පඩි, දීමනා, ආහාර හා ප්‍රවාහන පහසුකම් ඔවුන්ට ලැබේ. එසේම එම කර්මාන්තයට අවශ්‍ය යෙදවුම් හා අමුද්‍රව්‍ය ඔවුන්ට ලැබේ. එය ලාභදායිද පාඩුද යන්න ඔවුන්ට ප්‍රශ්නයක් නැත. ඒ සඳහා කිසිදු වියදමක් ඔවුන් දරන්නේ නැති නිසා වෙළඳපලේ මිලටත් වඩා අඩු මුදලකට එම නිෂ්පාදන අලෙවි කිරීමේ හැකියාවක් ඔවුන්ට තිබේ. පසුගිය කාලයේ හමුදාව වගා බිම්වලින් ලබාගත් එළවළු විකිණීමේදී සිදුවුයේ එයය. ඔවුන්ගේ ශ්‍රමයටත්, ප්‍රවාහන පහසුකම්වලටත් රජය වියදම් දරන කළ එම පිරිවැය හා ලාභය අතහැර විකිණිය නොහැක්කේ කාටද?
හමුදාව විසින් පසුගිය කාලයේ සමාජය තුළ පවත්වාගෙන ගිය ආහාර විකිණීමේ කඩවලින්ද සිදුවූයේ එයය. ඒවාහි ශ්‍රමය ඇතුළු අනිකුත් යෙදවුම් සඳහා වැය රජයෙන් නම් අඩු මිලට විකිණිය නොහැක්කේ කුමක්ද?
ඉතිං, මෙවැනි හමුදා ක්‍රියාන්විතයන් යනු ඇස් බැන්දුම් පමණය. සැබෑව නොවේ. හරියට කොවිඩ් 19 වෛද්‍ය විද්‍යාත්මක ප්‍රවේශයකින් තොරව පාලනය කිරීමට සිතුවා වැනිය. අප ප්‍රවේසම් විය යුත්තේ හා එරෙහි විය යුත්තේ මේ ආකාරයේ කෝකටත් තෛලයක් වන් හමුදා ක්‍රියාන්විතවලටය.■
