■ අමන්දිකා කුරේ
ඔබ කලාවට ප්‍රවිෂ්ට වුණේ කොහොමද?
මාව මුලින් ම හඳුනා ගන්නේ ළමා ගායිකාවක් හැටියට. මට වයස අවුරුදු 13ක් වගේ වෙන කාලයේ දී තමයි මාව ‘හපන් පැදුර’ වැඩසටහන හරහා හඳුනා ගන්නේ. ඉන්පසුව මම පාසලෙන් බාහිර ව සංගීතය හදාරන්න පටන් ගත්තා. මම පාසලේ දී සෞන්දර්ය විෂය වශයෙන් හැදෑරුවේ නැටුම් විෂය. මම හපන් පැදුර වැඩසටහනට සම්බන්ධ වෙන්න පෙර නන්දා මාලනී මහත්මියගේ සංගීත ආශ්‍රමයට ගියා සංගීතය හදාරන්න. ඒ පාසල් යන්නත් පෙර මම ඉතා ම කුඩා කාලයේ දී. පසුව මම මංජුලා සෙනවිරත්න මහත්මිය යටතේ කලාභූමි ආයතනයේ සංගීතය හැදෑරුවා. ඉන්පසුව උත්තර භාරතීය හින්දුස්ථානී රාගධාරී සංගීතය හැදෑරීමක් කළා.
පාසල් අධ්‍යාපනය අවසන් කරලා විශ්වවිද්‍යාලයට ඇතුළත් වන තෙක් මම ප්‍රේමසිරි කේමදාස මහා සංගීතවේදියා වෙතට සංගීත පුහුණු වීමේ කටයුතුවලට ගියා. ඒ අනුව මට ‘අග්නි’ ඔපෙරාවට සම්බන්ධ වෙන්න අවස්ථාවක් ලැබුණා. ඒ විදිහට තමයි මම කලාවට එන්නේ.
ඔබ රංගනයට යොමුවුණේ?
බොහොම මෑත කාලයේ දී. සෞන්දර්ය කලා විශ්වවිද්‍යාලයේ මගේ විශ්වවිද්‍යාල අධ්‍යාපනයත් ඉවර කරලා ඉන්න කාලයේ දී තමයි රංගනය සඳහා අවස්ථාවක් ලැබෙන්නේ. මට හපන් පැදුර වැඩසටහනට සම්බන්ධ වෙලා ඉඳපු කාලයේ දී දේවින්ද කෝංගහගේ නිර්මාණය කළ ඒකාංගික ටෙලිනාට්‍යයකට ආරාධනා ලැබුණා. ඒ ලැබුණු චරිතයට රංගනයෙන් දායක වුණා. නමුත් කුඩා කාලයේ දී මට රංගනය ගැන ලොකු ආසාවක් තිබුණේ නෑ. ඒ වගේම රංගනය ගැන ලොකු අවබෝධයක් සහ අදහසක් තිබුණෙත් නෑ.
2015 දී මට පළමුවරට ආනන්ද අබේනායක කියන අධ්‍යක්ෂවරයා හමුවෙනවා. ඔහු මගෙන් ඇහුවා රඟපාන්න කැමතිද කියලා. ඒ වන විට ඔහුගේ නිර්මාණයකට නවක නිළියක් සොයමින් සිටියා. ආනන්ද අබේනායක කියන්නේ අපි කුඩා කාලයේ ඉඳලා ම ගොඩක් කැමති අධ්‍යක්ෂවරයෙක්. ඒ නිසා මටත් ආසාවක් ඇතිවුණා රංගනයට එන්න. ඔහුගේ ඒකාංගික ටෙලිනාට්‍යයකට මම සම්බන්ධ වුණා “කිරිසුවඳ“ කියලා. මම තරුණියක් වශයෙන් මුලින් ම රංගනයෙන් දායක වුණු පළමුවෙනි ටෙලිනාට්‍යය ඒක. ආනන්ද අබේනායක මහතා මට මුලින් ම ආරාධනා කළ ටෙලිනාට්‍යට නෙවෙයි මම සම්බන්ධ වුණේ. මේ ඒකාංගික ටෙලි නාට්‍යයට. කිරි සුවඳ නාට්‍යයට සම්බන්ධ වෙලා ටික කාලයක් යනකොට මම වේදිකා නාට්‍යවලට සම්බන්ධ වෙන්න පටන් ගත්තා.
මම මුලින් ම සම්බන්ධ වුණේ “ගිරි කූට කාශ්‍යප“ කියන සංගීතමය නාටකයට. එය අධ්‍යක්ෂණය කළේ අකිල සපුමල් කියන අධ්‍යක්ෂවරයා විසින්. ඒක සංගීතමය නාටකයක් වූ නිසා ඔවුන් ප්‍රධාන කාන්තා චරිතය නිරූපණය සඳහා හොඳට ගායන හැකියාවක් තියෙන කෙනෙක් බලාපොරොත්තු වුණා. මේ කාලය දී මට රංගනය ගැන ලොකු අදහසක් තිබුණේ නෑ වගේ ම රඟපාන්න තරම් ලොකු ධෛර්යයක් තිබුණේත් නෑ. නමුත් මම සංගීතමය දේවල්වලට ගොඩක් ආසයි. ඒ නිසා ඔවුන් මාව ඒ නාට්‍යයට මාව සම්බන්ධ කරගත්තා. ඒ නාට්‍යය වෙනුවෙන් 2017 වසරේ රාජ්‍ය නාට්‍ය උළෙලේ මට හොඳ ම නිළියට හිමි සම්මානය හිමිකර ගන්න ලැබුණා. ඉන්පසුව මම වේදිකා නාට්‍ය කිහිපයකම රඟපාන්න පටන් ගත්තා. ගුත්තිල කාව්‍ය, නොමළ කෝලම්, ට්‍රෝජන් කාන්තාවෝ වගේ නාට්‍ය කිහිපයක.
ඊටත් පස්සේ තමයි ආනන්ද අබේනායක මහත්මයා නැවත මට ඔහුගේ “වීරයා ගෙදර ඇවිත්“ නාට්‍යයට සම්බන්ධ වෙන්න කියලා ආරාධනා කරන්නේ. එයින් පසුව මම තුෂාරි අබේසේකර මහත්මියගේ ටෙලිනාට්‍යයකටත් සම්බන්ධ වුණා. රංගනය කියන්නේ මම බොහොම මෑතක සම්බන්ධ වුණු ක්ෂේත්‍රයක්.
කලා ක්ෂේත්‍රයේ ඔබ මෙතෙක් පැමිණි ගමන තුළ ඔබට ඇති අමතක නොවන අත්දැකීම් ගැන කිව්වොත්?
මම පොඩි කාලයේ ඉඳන් ම කලාවට සම්බන්ධ වෙලා ඉඳපු නිසා මට ඒ වගේ ගොඩක් අත්දැකීම් තියෙනවා. විවිධ නිර්මාණ ල වැඩ කරනකොට විවිධ අත්දැකීම් හම්බවෙලා තියෙනවා.
පොඩි කාලෙ හපන් පැදුරට සම්බන්ධ වෙලා ඉඳපු කාලයේ අත්දැකීම් හරි ම සුන්දර හා වටිනා අත්දැකීමක් කියලා මම හිතනවා. ඒවා හරිම ලස්සන මතකයන් විදිහට හිතේ තියෙනවා. අපට හම්බවුණු ඒ අවස්ථාව, එයින් ඉගෙන ගත්ත දේවල් වගේ ම පොඩි ළමයි ඔක්කොම එකට එකතු වෙලා ඉඳපු කාලය ගැන වටිනා මතකයන් මගේ හිතේ රැඳිලා තියෙනවා.
ප්‍රේමසිරි කේමදාස-නන්දා මාලනිය වැනි දැවැන්ත චරිත එක්ක ඔබේ සංගීත අත්දැකීම මොනවගේ ද?
මම හිතනවා ඔවුන් සමීපයේ ඉගෙන ගන්න තරම් මම භාග්‍යවන්ත වුණා කියලා. පුංචි කාලයේ ඉඳන් ම ක්ෂේත්‍රයේ ඇසූපිරූ තැන් ඇති අයව ඇසුරු කරන්න ලැබුණා. මට අද යම් අගය කිරීමක් අද ලැබෙනවා නම් මට දැනුම දීපු ඒ චරිත සියල්ලන්ට ම මගේ ගෞරවය ලැබිය යුතුයි කියලා මම හිතනවා. ඒ විදිහට මට ගුරුහරුකම් දීපු විශාල පිරිසක් ඉන්නවා. ඔවුන් හැමෝට ම ඒ ගෞරවය ලැබිය යුතු යි.
වීරයා ගෙදර ඇවිත් නාට්‍යය වෙනුවෙන් ඔබ සම්මානයට පාත්‍ර වුණා.
“වීරයා ගෙදර ඇවිත්“ කියන්නේ මම පළවෙනියාට ම කරපු දීර්ඝ ටෙලි නාට්‍ය. මම කලින් සිටි ටෙලිනාට්‍ය සියල්ල ම ඒකාංගික ටෙලිනාට්‍ය නිසා මේක මම මුලින් ම සම්බන්ධ වුණු ටෙලිනාට්‍යය කියලා හැඳින්වූවත් වරදක් නෑ. මම හිතනවා ඒ නිසා ඒ ලැබුණු අවස්ථාව ඉතා වටිනා අවස්ථාවක් කියලා. ඒ වගේ ම හරි ම අභියෝගාත්මක අවස්ථාවක්. ඒකට හේතුව වුණේ මට ගොඩක් දර්ශන රඟපාන්න ලැබුණේ ජයනි සේනානායක අක්කා සහ රොෂාන් රවීන්ද්‍ර අයියා සමග. ඔවුන් දෙදෙනා ම ඉතා ම දක්ෂ හා දැවැන්ත රංගන ශිල්පීන් දෙදෙනෙක්. ඒ නිසා ම මට නිතර ම තිබුණු ප්‍රශ්නයක් තමයි ආනන්ද අබේනායක වගේ දක්ෂ අධ්‍යක්ෂවරයෙකුගේ නිර්මාණයක් ඇතුළේ අර වගේ දක්ෂ රංගන ශිල්පීන් එක්ක මාව එකට ඉන්නකොට මොන විදිහට ගැළපෙයි ද කියන කාරණය. මේ නාට්‍යයේ වැඩ කළ කාලය පිළිබඳ මතකයන් මගේ ජීවිතයේ වටිනාම මතකයන් කිව්වොත් නිවැරදියි. ජයනි සේනානායක සහ රොෂාන් රවීන්ද්‍ර කියන්නේ හරි ම නිහතමානී අය. මම ආධුනික නවක ශිල්පිනියක්. ආනන්ද අබේනායක මහතාගේ පටන් සියලු දෙනාම මට ඒක දැනෙන්න දුන්නේ නෑ. ඔවුන් හැමෝ ම මගේ චරිතය සාර්ථක කරගන්න සහයෝගය ලබා දුන්නා. ඒ අනුව 2021 රාජ්‍ය රූපවාහිනී සම්මාන උළෙලේ හොඳ ම සහාය නිළියට හිමි සම්මානය මම ලබා ගත්තා වීරයා ගෙදර ඇවිත් චරිතය වෙනුවෙන්.
ඊට පෙර 2019 රයිගම් සම්මාන උළෙලේත් හොඳ ම සහාය නිළියට හිමි සම්මානය ලැබුණා ඒ චරිතය වෙනුවෙන් ම.
කුමන ක්ෂේත්‍රයේ නිර්මාණයක් වුවත් ඊට සම්බන්ධ වීමට ඔබ තීරණය කරන්නේ කොහොම ද?
මම මුලින් ම නිර්මාණයකට සම්බන්ධ වීමට පෙර හිතනවා මට ඒ නිර්මාණය ගැළපෙන්නේ මොන විදිහට ද කියලා. ඒ නිර්මාණයෙන් තෘප්තියක් ලබන්න පුළුවන් ද, ඒ හරහා මටත් විඳීමක් තියෙනවා ද කියන කාරණය ගැන මම හිතනවා. රංගනයෙන් දායක වන නිර්මාණ නම් මම ඒවා ගැන විශේෂයෙන් සොයා බලනවා. කවුද අධ්‍යක්ෂවරයා කියන එක, ඒ වගේම පිටපත ගැන සැලකිලිමත් වෙනවා. සංගීත නිර්මාණයක් වුණත් පද රචනය ඇතුළු හැමදේම ගැන උනන්දු වෙනවා.
ඔබේ ඉදිරි නිර්මාණ මොනවා ද?
ඉදිරියේ දී මගේ සංගීත නිර්මාණ කිහිපයක් ම එළිදැක්වීමට බලාපොරොත්තු වෙනවා. ඊට අමතර ව මම රංගනයෙන් දායක වුණු තුෂාරි අබේසේකර මහත්මියගේ ටෙලිනාට්‍යයක් විකාශය වෙන්න නියමිතයි. ඒ ටෙලිනාට්‍යයේ ප්‍රධාන චරිතය නිරූපණය කරන්න මට අවස්ථාව ලැබුණා. වේදිකා නාට්‍ය ක්ෂේත්‍රයේ මේ දිනවල ප්‍රදර්ශනය කෙරෙන අශෝක හඳගමගේ ‘ඇන්ටික් කඩයක මරණයක්’ නාට්‍යයේ මම චරිතයක් නිරූපණය කරනවා.
ඔබට සමාජයට දෙන්න අවශ්‍ය පණිවිඩය කුමක් ද?
මම සමාජයට කියන්න කැමතියි මේ මොහොත ගැන සංවේදී වෙන්න කියලා. රටේ තත්වය ගැන, රට යහපත් තැනකට ගන්න පුළුවන් දෙයක් කලාවෙන් කළ හැකියි. ඒ සඳහා ලොකු කාර්යභාරයක් කලාකරුවන්ට තියෙනවා. කලාකරුවන්ගේ හා ජනතාවගේ ප්‍රධාන වගකීම ඒක. ඇති වෙලා තිබෙන ප්‍රශ්නවලින් ගොඩ එන එක වෙනුවෙන් පෙනීසිටීම හැමෝම කළ යුතුයි. දැන් සිදුවෙන දැවැන්ත පරිසර විනාශය, අනෙකුත් සමාජීය ආර්ථික දේශපාලන වශයෙන් ඇතිවෙලා තියෙන හැම ගැටලුවක්ම නිරාකරණය කරගන්න අපට පුළුවන් විදිහට හා ධනාත්මක විදිහට බලපෑමක් කරමු කියලා අවසාන වශයෙන් කියන්න කැමතියි.■
