පොලිස් අත්අඩංගුවේ සිටියදී සැකකරුවන් ඝාතනය කිරීමේ ප්‍රවණතාව දැන් නැවතත් ඇරඹී තිබේ. එවැනි ඝාතන සම්බන්ධයෙන් පොලිසිය හැම දා ම ගොතා ඉදිරිපත් කරන කතාවේ පියවර මෙසේ ය.
- සැකකරු සඟවා තිබෙන ආයුධ පෙන්වන්නට කැමැති බව කීවේ ය.
- ආයුධ සඟවා ඇතැ’යි කියන ස්ථානයට පොලිසිය සැකකරු රැගෙන ගියේ ය.
- ආයුධ සොයන මුවාවෙන් සඟවා තිබුණු ආයුධයක් ගත් සැකකරු එක් වර ම පොලිසිය දෙසට වෙඩි තිබ්බේ ය. නැතහොත් සඟවා තිබුණු අත්බෝම්බයකින් දමා ගැසුවේ ය.
- ආත්මාරක්‍ෂාව සඳහා පොලිසිය වෙඩි තැබුවේ ය. නැතහොත් ඇති වූ වෙඩි හුවමාරුවේ දී සැකකරු මිය ගියේ ය.
- පොලිසියේ කිසිවකු මරණයට පත්වුණේ නැති අතර, නිලධාරීන් දෙදෙනකුට පමණ සුළු තුවාල සිදුවූ නිසා ප්‍රතිකාර සඳහා ඔවුහු රෝහලට ඇතුළත් කරන ලදහ.
- ඝාතනය වූ සැකකරු, මිනිමැරුම්, මංකොල්ලකෑම් හෝ ස්ත්‍රී දූෂණ වැනි වෙනත් අපරාධ රාශියකට වග කිව යුතු අයෙකි.
මේ තිරනාටකය, දැන් රටේ කිසිවකු සත්‍යයක් හැටියට පිළිගන්නේ නැත. සිදුවන්නේ කුමක් දැයි රටේ හැමෝ ම දනිති.
දැන් දැන් මීට පෙර තිබුනාට වඩා අත්අඩංගුවේ දී සිදු වන ඝාතනවලට එරෙහි ව හඬක් නැගෙයි. එහි මහා හඬ බවට පත් ව තිබෙන්නේ ශ්‍රී ලංකා ණීතිඥ සංගමයයි. පසු ගිය කාලයේ සිදුවූ එවැනි ඝාතන සිදුවීමට පෙර වළක්වා ගන්නට නීතිඥ සංගමය වෑයම් කළ අතර, එයින් ගාතන වළක්වන්නට නොහැකි වූ විටදී, නිවේදන නිකුත් කර නීත්‍යනුකුළ නොවන එම ඝාතන ගැන විවේචනය කළේ ය. පොලිස්පතිවරයාගෙන් ඒ ගැන විමර්ශන ඉල්ලා සිfටියේ ය. මෙවර සිදුවූ ගාතනයට පසු ව නීතිඥ සංගමයේ සභාපතිවරයා ඇතුළු නිලධාරීහු මාද්‍ය සාකච්චාවක් කැඳවමින්, මේ පොලිස් ඝාතනවලට විරෝධය පළකළහ. සැකකරු මරාදමන්නට නියමිත බව දැනුම් දී තිබියදීත්, පොලිස්පති ඒ ගැන පියවරක් නොගැනීම ගැන කරුණු පැහැදිලි කළ යුතු යැයි නීතිඥ සංගමයේ සභාපතිවරයා එහි දී පැවසී ය.
පොලිස් අත්අඩංගුවේ ඝාතන නැවත සිදුවීම වළක්වන්නට මේ සියලු පියවර ඉතා පලදායක නමුත්, තවත් ඊට මැදිහත් විය හැකි වැදගත් පාර්ශ්වයක් සිටියි. ඒ නම් මේ රටේ අධිකරණයයි.
මෙවැනි ඝාතන ගැන මරණ පරීක්‍ෂණයක් පැවැත්විය යුතු වන්නේ මහෙස්ත්‍රාත්වරයා විසිනි. එම පරීක්‍ෂණයේදී මෙතෙක් පෙබාහෝ විට සිදු වුණේ, පොලිසිය කියන කතාව ඒක පාර්හ්වික ව පිළිගන්නා මහේස්ත්‍රාත්වරයා, මෙය ආත්මාරක්‍ෂාව සඳහා පොලිසිය විසින් කරන ලද මිනීමැරුමක් හැටියට නිගමනය කර ගොනුව වසා දැමීමයි. මේ බව හොඳින් ම දන්නා පොලිසිය, නීතිය ඉදිරියේ තමන්ට දන්ඩ මුක්තිය ඇතැයි විශ්වාසවන්ත ව දැගින් දිගටම මෙවැනි අපරාධවල යෙදෙයි. තත්වය එසේ වන විට, නුදුරු අනාගරැතයේදී වත් මේ භයානක ප්‍රවණතාව නිම කරන්නට අවස්ථාවක් ලැබෙන්නේ නැත.
එහෙත්, මේ ක්‍රියාවලිය තුළ රටේ නීත.ියේ ආදිපත්‍යයට හා යුක්තිය ඉටු කිරීමට වන හානිය ගැනත්, පොලිසිය මෙලෙස සැකකරුවන්ට දඬුවම් දෙන්නට ගියහොත්, අධිකරණය ඉන් හෑල්ලු වන ආකරය ගැනත්, දඬුවම් දීමේ කාර්යය පොලිසිය පවරා ගත් විට අධිකරණ තිබීමේ වැදගත්කමක් නැති බවත් අවබෝධයක් දැනීමක්, මහේස්ත්‍රාත්වරුන්ට නැතිවා වන්නට බැරි ය. ඒ බව මැනැවින්‘ ඩෙත්රුම් ගන්නා මහෙස්ත්‍රාත්වරයකුට/වරියකට, ඉටු කළ හැකි වගකීම කුමක්දැයි අමුතුවෙන් පාඩම් උගන්වන්නට අවශ්‍ය නැත. එහෙත්, එවැනි නීත්‍යනුකූල මැදිහත්වීමක් හරහා, මේ භයානක චිත්‍රයේ වැදගත් වෙනසක් කරන්නට මහේස්ත්‍රාත්වරුන්ට/වරියන්ට හැකි බව නම් තහවුරු කර කියන්නට අපට හැකි ය. ඒ වගකීම දැරීමට සූදානම් ද?
පොලිස් අත්අඩංගුවේ දී සැකකරුවන් මරා දැමීම, නීතිය, යුක්තිය කඩ කිරීමකට එහා ගිය ම්ලේච්ඡ ක්‍රියාවකි. එවැනි ක්‍රියාවක යෙදෙන පොලිස් නිලධාරියා පමණක් නොව ඔහුට අණ දෙන්නන් ද ඒ අපරාධයට මෙන් ම ම්ලේච්ඡ ක්‍රියාවට වග කිව යුතු ය. ඔවුන් සියලු දෙනා අපරාධකරුවන් වන අතර, එවැනි අපරාධකරුවන් සිටිය යුත්තේ නිලඇඳුම් ලාගෙන නොවේ. බන්ධනාගාරයේ ය. ඒ කාර්යභාරය ඉටු කළ හැක්කේ ද අධිකරණයට ම පමණකි.
දිගින් දිගට මෙසේ නීතිය කඩ කිරීමත්, යුක්තිය සඳහා කෙරෙන වෑයම් සියල්ල අසාර්ථක වීමත් විසින් තවත් භයානක ප්‍රතිඵලයක් ඇති කළ හැකි ය. එනම්, මේ සැකකරුවන්ගේ හෙවත් වින්දිතයන්ගේ පාර්ශ්වය කවදාක හෝ නීතිය තමන් අතට ගැනීමට තිබෙන විනාසකාරී ඉඩහසරයි. මේ මරා දැමෙන්නේ සුළු පරිමාණයේ අපරාධකරුවන් නොවන බව අලුතෙන් මතක් කළ යුතු නැත. එහෙත්, මෙවැනි ඝාතනවලට දායක වන නිලධාරීන්ට පොලිසියෙන් විශේෂ ආරක්‍ෂාවක් නොලැබේ. නිවසේ දී මගතොටේ දී ඔවුහු හුදෙකලා මනුෂයෝ පමණක් වෙති. ඒ වාගේ ම කාලයක දී ඔවුන් විශ්‍රාම ලැබිය යුතු ය. ඒ කාලයේදී ‘ලබා ගත් වැඩ’ අනුව ඔවුන්ට පොලිසියෙන් ආරක්‍ෂාවක් ලැබෙන්නේ නැත.
තත්වයේ භයානකකම තේරුම් ගන්නා පොලිස් නිලධාරියෙක් වේ නම්, ඉහත විස්තර ප්‍රමාණවත් ය.■
