■ පුරවැසියා
හෙට අනිද්දා රටේ දේශපාලන බල පෙරළියක් සිදුවන බවට වූ මේ මොහොතේ ආස්වාදජනක පුවත් දිනපතාම වාගේ වාර්තා වන්නට පටන්ගෙන තිබේ.
ප්‍රධාන විපක්ෂය වන සමගි ජන බලවේගයේ මයන්ත දිසානායක කියා ඇත්තේ ආණ්ඩු පාර්ශ්වය නියෝජනය කරන පාර්ලිමේන්තුවේ 41 දෙනෙකු මේ වනවිට ඔවුන් සමඟ සාකච්ඡා කරමින් පවතින බවයි. එයින් නොකියා කියා ඇත්තේ ආණ්ඩු පෙරළියක් සඳහා විපක්ෂය සමඟ එකතුවීමට ආණ්ඩු පක්ෂයේ 41 දෙනෙකු සිටින බවයි. මේ කියන 41 දෙනා ආණ්ඩුවේ ප්‍රධාන පක්ෂය වන ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණ නියෝජනය කරන පිරිසක්ද නැතහොත් ආණ්ඩුව තුළ කටයුතු කරන අනෙක් ප්‍රධාන පක්ෂය වන ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂය ඇතුළු අනෙක් සුළු පක්ෂවල නියෝජනයක් සහිතද යන්න පැහැදිලි නැත.
කෙසේ වෙතත් ශ්‍ර්‍රීී ලංකා නිදහස් පක්ෂය ඕනෑම අවස්ථාවක ආණ්ඩුවෙන් එළියට බැසීමට සූදානම් බව මේ වනවිට ප්‍රසිද්ධියේම ප්‍රකාශ කර ඇති තත්වයත්, ආණ්ඩුව නියෝජනය කරන වාසුදේව, විමල්, ගම්මන්පිල යන පුද්ගලයින් හා ඔවුන් සමඟ යම් එකඟතාවකින් කටයුතු කරන සමසමාජ, කොමියුනිස්ට් යන අවශේෂ පක්ෂවල එකමුතුවේ ක්‍රියාකාරකම්වල හා සාකච්ඡාවල ප්‍රතිඵලත් ළඟ ළඟ එන ආණ්ඩු පෙරළියේ ආස්වාදය ජනිත කර ඇති බවට සැකයක් නැත.
එම ආස්වාදයෙන් අංක ගණිතයට ගියහොත් ආණ්ඩුවට මේ මොහොතේ පාර්ලිමේන්තුවේ තුනෙන් දෙකක් ඉක්මවන මන්ත්‍රීවරුන් 150කට වැඩි සංයුතියක් තිබේ. ඉන් 41ක් යන්න ආණ්ඩුවේ ප්‍රධාන පක්ෂය වන ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ මන්ත්‍රීවරුන් නම් එහි තාවකාලික ආස්වාදයක් ඇත. ඒ පාර්ලිමේන්තුවේ බල තුලනය ඒ මගික් පමණක් විපක්ෂය දෙසට කැරකෙන නිසාය. ඒ සඳහා ආණ්ඩුවේ දෙවන විශාලම පක්ෂය වන ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයේ මන්ත්‍රීවරුන් 16 දෙනාද, ආණ්ඩුවේ සුළු පක්ෂ නියෝජනයන් වන වාසු, විමල්, ගම්මන්පිල, සමසමාජ, කොමියුනිස්ට් ඇතුළු අනෙකුත් පක්ෂ සාමාජිකයින්ද ඇතුළත් වන්නේ නම් කතා දෙකක් නැත. ආණ්ඩුවක් පිහිටුවා ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණ හෙවත් පොහොට්ටුව ගෙදර යවා අලුත් ආණ්ඩුවක් පිහිටුවිය හැකිය.
පාර්ලිමේන්තුවේ බල පෙරළියක් මගින් මේ මොහොතේ අපේ ආස්වාදයට හේතුවන ආණ්ඩුවක් පිහිටුවිය හැකි යැයි මොහොතකට අප උපකල්පනය කළහොත්, මේ මොහොතේ රට වෙළාගෙන ඇති විදේශ විනිමය අර්බුදය ඇතුළු සියලු ප්‍රශ්නවලින් අපට මිදිය හැකි යැයි කල්පනාවක් ඒම ස්වාභාවිකය. එහෙත් පාර්ලිමේන්තු බල පෙරළියකින් පමණක් රට වෙළාගෙන ඇති වත්මන් අර්බුදයට විසඳුමක් ලබාගත නොහැකි බවට මෑත අතීතය අපට පාඩම් උගන්වා ඇත. ඒ පසුගිය යහපාලන ආණ්ඩු සමයේදී විධායක ජනාධිපති ක්‍රමයේ තටු කැපූ මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා හැසිරුණු ආකාරයය. ඔහු ඒ මොහොතේ ආණ්ඩුවේ සියලු වැඩ කඩාකප්පල් කළේය. ඒ බලතල අඩු තත්වයක් යටතේය. බලතල අඩු තත්වයක් යටතේ එසේ නම් ජේආර් ජයවර්ධනගේ විධායක ජනාධිපති ක්‍රමයටත් වඩා විසිවන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය මගින් බලය ලබාගත් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඔහුට එරෙහි ආණ්ඩුව සම්බන්ධයෙන් කුමක් නොකරනු ඇත්ද? ජනාධිපතිවරයාට අමාත්‍යාංශ දැරීමේ සීමාවක් නැති තත්වය තුළ ඕනෑම අමාත්‍යාංශ සංඛ්‍යාවක් ඔහු යටතේ තබාගත හැකිය. සියලුම අමාත්‍යාංශවලට ඔහුට වුවමනා ලේකම්වරු හමුදාවෙන්ද, වෙනත් ක්ෂේත්‍රවලින්ද පත්කළ හැකිය. ආරක්ෂක මණ්ඩලය වැනි රටේ ආරක්ෂාව සම්බන්ධයෙන් තීරණාත්මක රැස්වීම්වලට ආණ්ඩුවේ ප්‍රධානීන් නොකැඳවා සිටිය හැකිය. (සිරිසේන කළා සේ) පාර්ලිමේන්තුවේ වාර අවසාන කිරීම වැනි ජෝගි නැටිය හැකිය. මෙකී නොකී සියලු දෑ විධායක ජනාධිපති අනුහසින් සිහියෙන් හෝ අවසිහියෙන් කළ හැකිය.
එසේ කිරීමෙන් කොතරම් හොඳ හා අවංක පිරිසක් පාර්ලිමේන්තුවේ දේශපාලන බලය ගත්තත් වත්මන් ආර්ථික අගාධයෙන් රට ගොඩගැනීම ප්‍රශ්නාර්ථයක් වනු ඇත. මන්ද විධායක ජනාධිපතිවරයා ඔහුට පාර්ලිමේන්තු බලය අහිමි වීම හේතුවෙන් ඒ සෑම දෙයකටම එරෙහිව කකුලෙන් ඇදිය හැකි නිසාය. ඒ මගින් සිදුවිය හැක්කේ ප්‍රශ්නය තවත් උග්‍ර වීමය.
ඒ නිසා විධායක ජනාධිපති ක්‍රමයේ අතීත අත්දැකීම්ද පාදක කරගෙන අප සලකා බැලිය යුත්තේ තාවකාලික ආශ්වාදනීය දේවල්වලට වඩා තිරසාර විකල්පයන් කෙරෙහිය. ඒ සඳහා වත්මන් විපක්ෂ දේශපාලන පක්ෂ එකට එකතුවී සාකච්ඡා කළ යුතුය. එහිදී හුදු දේශපාලන මතිමතාන්තර අමතක කළ යුතුය. මන්ද මේ මොහොතේ අප රටක් වශයෙන් මුහුණ දී සිටින්නේ ඉතිහාසයේ මෙතෙක් නොවූවිරු අර්බුදයකට නිසාය.
මන්ද එය ආස්වාදයෙන් සිටීමට හෝ සිහින දැකීමට අවස්ථාවක් නොවන නිසාය.■
