සඟ, වෙද, ගුරු, ගොවි, කම්කරු, සෙබළ, තරුණ – දෙවසරකට පෙර රාජපක්ෂවරුන් යළිත් බලයට ආවේ මේ සප්ත මහා බලවේගයේ පිහිටෙනි. ගෝඨාභය ජනපතිවරයාගේ දෙවන පදවි ප්‍රාප්තිය (හා මහින්ද අගමැතිවරයාගේ උපන් දිනය) සැමරෙනු ඇත්තේ මේ බලස්තම්භයත් අතිබහුතරයක් කඩා වැටෙමින් පවතින තත්වයක් තුළය.
අද වනවිට රාජපක්ෂවරුන්ට පිහිටට ඉතිරිව ඇත්තේ භික්ෂූන් හා හමුදාව පමණි. එබැවින් ඉදිරි කාලය තුළ සිංහල-බෞද්ධ රටේ හා ජනතාවගේ එකම ආරක්ෂකයා යන ධජය වඩ වඩාත් තදින් ග්‍රහණය කර ගැනීමට රාජපක්ෂවරුන් ක්‍රියා කරනු නොඅනුමානය.
බොදු බල සේනා නායක ගලගොඩ-අත්තේ ඥානසාර භික්ෂුව ‘එක රටක් එක නීතියක්’ ජනපති කාර්ය සාධක බලකායේ සභාපතිත්වයට පත් කිරීමෙන් ඇරඹුණු ‘සඟ – සරණ’ දේශපාලනය මේ වනවිට පියවර ගණනාවක් ඉදිරියට ගොස් ඇත. වසරක පමණ කල් ආණ්ඩුව විවේචනය කරමින් සිටි මුරුත්තෙට්ටුවේ හිමියන්ට කොළඹ සරසවියේ කුලපති ධුරය පිරිනැමීම හා කැලණිය රජමහ විහාරයේ විහාරාධිපති හිමියන්ට කැලණිය සරසවියේ කුලපති ධුරය පිරිනැමීමත් මෙයට උදාහරණයන්ය. රාජපක්ෂවාදී භික්ෂූන්ට තවත් තනතුරු හා වරප්‍රසාද පිරිනැමීම ඉදිරි කාලයේදී සිදුවනු ඇත. මෙහි අරමුණ රාජපක්ෂ පාලනයේ ඉදිරිය වෙනුවෙන් යළිත් වතාවක් සිංහල-බෞද්ධ භික්ෂූන් බලමුළු ගැන්වීමයි.
මෙම නව උපක්‍රමයේ ප්‍රතිවිපාක දැනටමත් දැකිය හැකිය. මාස ගණනාවක් පුරා නිහඬව සිටි සිංහල රාවය හා රාවණා බලය සංවිධාන දැන් යළිත් දේශපාලනික සටන්බිමට අවතීර්ණව ඇත. ඒ ගෝඨාභය ජනපතිවරයාගේ කාබනික කෘෂිකර්මය වෙනුවෙනි. මෙම සංවිධානවල නායකත්වය දරන භික්ෂූන් පිරිසක් කෘෂිකර්ම ඇමතිවරයා මුණගැසී කාබනික පොහොර ව්‍යාපෘතියට තම පූර්ණ සහාය පළ කර ඇත. එපමණක් නොව, ගොවියන් හමුවී මේ පිළිබඳව පැහැදිලි කර දෙන බවටද ඔවුන් සහතික වී තිබේ.
තිස් වසරක යුද්ධය ජයග්‍රහණයෙන් නිමවීම සැමරීම සඳහා ඉදිකෙරුණු ‘සඳහිරු සෑය’ සංඝයාට පූජා කිරීම මහින්ද අගමැතිවරයාගේ උපන් දිනය දා සිදුවනු ඇත.
අප මේ දකිනුයේ රාජපක්ෂ දේශපාලනයේ කසාවතින් බැබලෙන අනාගතයයි.
ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ පස්වන සංවත්සර උත්සවය තුළින් රාජපක්ෂ දේශපාලනයේ තිත්ත ඇත්ත මනාව පිළිබිඹු විය. මේ අයියලා – මල්ලිලාගේ තාත්තලා – බාප්පලා- පුතාලාගේ පක්ෂයකි. එහි එකම අරමුණ රාජපක්ෂ බලය රැකීමය. අනෙක් සියල්ලම ඒ අරමුණ වෙනුවෙන් අවශ්‍ය රංගනයන්ය; ඇස්බැන්දුම්ය.
මේ බල ව්‍යාපෘතියට දැන් අභ්‍යන්තරයෙන් හා බාහිරින් දෙකින්ම අභියෝග තිබේ. විපක්ෂයේ අභියෝගයට වඩා ආණ්ඩුව තුළින්ම ඇතැම් සුළු පක්ෂ නායකයන්ගෙන් එල්ල වන අභියෝගය පාලක පවුලට හිසරදයක්ව ඇත. ඊට සමගාමී අනෙක් හිසරදය නම් රාජපක්ෂවරුන්ගේ ඇතැම් ක්‍රියාකාරකම් හා පිළිවෙත්වලට එරෙහිව ඔවුන්ගේම ඡන්ද පදනම තුළින් බුර බුරා නැගෙන විරෝධයයි.
මේ අභියෝගයන් ජයනොගත හොත් රාජපක්ෂ බල ව්‍යාපෘතියේ අනාගතය අඳුරුය.
මේ යථාර්ථය රාජපක්ෂවරුන්ට නොවැටහෙන්නේ නොවේ. නමුත් තමන් මුහුණ දෙන ප්‍රශ්නය සමනය කරගැනීම සඳහාවත් තමන්ගේ කල්ක්‍රියාවන්, ප්‍රමුඛතාවන් වෙනස් කරගැනීමට ඔවුන් සූදානම් නැත. තමන්ට හිතුමතයක් කළ නොහැකි නම් බලය කුමටදැයි ඔවුන් සිතනවා විය හැක.
පොහොට්ටු පක්‍ෂයේ සංවත්සර උළෙලේදී මහින්ද අගමැතිවරයා උද්ඝෝෂණය කරන ගොවීන් ගැන, රට හැරයාම සඳහා පාස්පෝට් කන්තෝරුව අසල පෝලිමේ ඉන්නා තරුණයන් ගැන කතා කළේය. ගෝඨාභය හා බැසිල් මල්ලිලා මෙන් නොව මහින්ද අයියා ජනතාවගේ ප්‍රශ්න පිළිබඳව සංවේදී බවට මෙම කතාව සාක්‍ෂියක් යැයි ඇතැමෙක් කීහ. නමුත් ගෑස් ගේන්න, භූමිතෙල් ගේන්න ඩොලර් නැති රටේ මන්ත්‍රීවරුන්ට සැප වාහන ආනයනය යළි ක්‍රියාත්මක කළ යුතු යැයි යෝජනා කළේ අගමැති මහින්දය. කිරි පැකට් කිහිපයක් සොරාගන්නට ගාල්ල සතොස වෙළඳසැලක් කැඩූ රටේ නව ජාත්‍යන්තර පාපන්දු තරගාවලියක් පැවැත්වෙනුයේ අගමැති මහින්ද රාජපක්ෂ කුසලානය වෙනුවෙනි. මහින්ද අගමැතිවරයා සතුව ඇත්තේ සංවේදීත්වය නොව රඟපෑමේ ශක්තියයි.
අගමැතිවරයා රඟපෑමේ කෙතරම් සමතකු වුවද බුර බුරා නැගෙන ජනතා කෝපයෙන් රාජපක්ෂ බල ව්‍යාපෘතිය ගලවාගැනීමට ඒ දක්‍ෂකම ප්‍රමාණවත් නැත. ඔහු ජනතාවට සංවේදී මුහුණ පෙන්වන අතර ගෝඨාභය ජනපතිවරයා තම භික්ෂු බල ඇණිය පුනර්ජීවනය කිරීමට ක්‍රියාකරනුයේ එබැවිනි.
භික්ෂූන් යළිත් බල මුළුගැන්වීම
සුප්‍රකට ආර්ථික විශේෂඥයකු වූ තෝමස් පිකට් මහාචාර්යවරයා තම Capital and Ideology නම් ග්‍රන්ථය තුළින් උත්සාහ කරනුයේ අසමානාත්මතාව (inequality) සාධාරණීකරණය කිරීමට මිනිස් ඉතිහාසය පුරා යෙදුණු විවිධ මතවාද හා ක්‍රමවේදයන් විග්‍රහ කිරීමටය. අතීතයේ පෙර-අපර දෙදිග පැවති බොහෝ පාලන තන්ත්‍රයන් ඔහු හඳුන්වන්නේ ත්‍රිත්වාකාර සමාජයන් (ternary societies) ලෙසය. පූජකයන්, ආරක්‍ෂකයන් හා ජනතාව මෙම ත්‍රිත්වයයි. පූජකයන් සමාජයට අවශ්‍ය අර්ථය සැපයූ අතර ජනතාව සමාජයේ භෞතිකමය පැවැත්මට අවශ්‍ය ආර්ථික ක්‍රියාකාරකම්වල නිරත වූහ. ආරක්‍ෂකයෝ (රජුන්, කුමාරවරුන් හා අනෙකුත් පාලකයන්) මේ භෞතිකමය හා විඥානමය ක්‍රියාකාරිත්වය සඳහා අවශ්‍ය සාමය හා ස්වාධීනත්වය සහතික කළෝය. මේ සමාජවල පැවති අතිවිශාල බල හා ධන අසමානත්වය සාධාරණීකරණය කෙරුණේ මෙලෙස බව මහාචාර්ය පිකට්ගේ මතයයි.
2015-2019 කාලය තුළ රාජපක්ෂ දේශපාලනයේ හරයද මෙයට තරමක් සමානය. 2015 ජනපතිවරණ පරාජයෙන් පසු මැදමුලනට ගොස් වලව්වේ ජනේලයක එල්ලී රැස්ව සිටි පාක්‍ෂිකයන් ඇමතූ මහින්ද හිටපු ජනපතිවරයා එදින සිදුවූ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ආණ්ඩු පෙරළිය හැඳින්වූයේ රට බෙදීමක් ලෙසය.
එතැන් පටන් රාජපක්ෂ දේශපාලනයේ මූලික තේමාව වූයේ රට – ජාතිය – ආගම අනතුරේ යන්නය. මේ ක්‍රියාකාරීත්වය තුළ අයියලා, මල්ලිලා තිදෙනාගේ ඉතාමත් දක්ෂ ශ්‍රම විභජනයක් (division of labour) දැකිය හැකිවිය. මහින්ද අයියා සතියක් ගාණේ කොහේ හෝ පන්සලකට ගොස් ‘යහපාලන’ ආණ්ඩුව බුදු දහමේ ප්‍රමුඛත්වයට හානි කරන බවත් හාමුදුරුවරුන්ට ‘ජම්පර්’ අන්දන බවත් පුන පුනා කියා සිටියේය. ගෝඨාභය මල්ලී වියත්මග හා එළිය සංවිධාන හරහා විවිධ වෘත්තිකයන් එක රෑනකට ගොනු කිරීමට කැපවිය. බැසිල් මල්ලිගේ උත්සාහය වූයේ රාජපක්ෂවරුන් වෙනුවෙන්ම වූ නව දේශපාලන බලවේගයක් නිර්මාණය කිරීමටය.
සිරිසේන – වික්‍රමසිංහ ආණ්ඩුවේ වැරදි, අඩුපාඩු නිසා මෙම රාජපක්ෂ උපක්‍රමයන්ට සැලකිය යුතු සාර්ථකත්වයක් ලැබුණි. 2018 පළාත් පාලන මැතිවරණයෙන් ආණ්ඩු පක්ෂ දෙක පරදවා ශ්‍රී ලංකා පොදු ජන පෙරමුණ ලැබූ ජයග්‍රහණයෙන් මේ බව පැහැදිලි විය. නමුත් පොහොට්ටු පක්ෂයට හිමිවූයේ ප්‍රකාශිත ඡන්දවලින් 40%ක් පමණි. ජනතාවගෙන් බහුතරය සිටියේ රාජපක්ෂ පිලේ නොව රාජපක්ෂ නොවන පිලේය.
2019 පාස්කු ඉරිදා සංහාරයෙන් මේ සියල්ල කණපිට පෙරළිණි. යළිත් වතාවක් බිය හා සැකය ලාංකීය දේශපාලනයේ මූල සාධකය බවට පත්විය. මුස්ලිම්/දෙමළ භීතිය සිංහල දේශපාලනයේ තීරක සාධකය ලෙස පවත්වා ගැනීමටත් මේ බිය දුරුකළ හැක්කේ රාජපක්ෂවරුන්ට පමණක්ය යන ඇදහීම සිංහල සමාජය තුළ ව්‍යාප්ත කිරීමටත් මූලිකත්වය ගත්තේ භික්ෂූන්ය. බොහෝ පන්සල් පොහොට්ටුවේ නොනිල පක්ෂ කාර්යාල බවට පත්විය. ‘දේශප්‍රේමී ජනතාවට’ දෙස් හා විදෙස් ‘දේශද්‍රෝහීන්ගේ’ කුමන්ත්‍රණවලින් ආරක්ෂා කරගත හැක්කේත් ‘දේශප්‍රේමී ජනතාවගේ’ එදිනෙදා ජීවිතය පවත්වා ගැනීමට අවශ්‍ය සාමකාමී හා ස්ථාවර සමාජයක් සහතික කළ හැක්කේත් රාජපක්ෂවරුන්ට පමණක්ය යන මතය සිංහල සමාජයේ හැම අස්සකට මුල්ලකටම ගෙන ගියේ භික්ෂූන්ය.
මෙයට දෙවසරකට පෙර රාජපක්ෂ පවුල ලද මහා ජයග්‍රහණයට මග හෙළි පෙහෙළි කළේ භික්ෂු සමාජයයි. රාජපක්ෂවරුන්ගේ ව්‍යායාමය පවුල් බලය පිණිස නොව ලක්මවගේත් සිංහල ජාතියේත් බුදු සසුනේත් චිරස්ථිතිය උදෙසා යැයි කසාවතින් සහතික කළේ හාමුදුරුවරුන්ය.
අද වනවිට මේ සියල්ල පුස්සක්, විහිළුවක් බවට පත්ව ඇත.
රාජපක්ෂ පාලනය 2019 දෙසැම්බරයේ සිට ක්‍රියාත්මක කළ බදු කප්පාදුව හා මුදල් ටොන් ගණනින් අච්චු ගැසීම නිසා හටගත් ආර්ථික අර්බුදය මේ වන විට තවත් උත්සන්නව ඇත. සැප්තැම්බර් මස අවසානයේ බිලියන 2.7ක්ව පැවති ඩොලර් සංචිතය ඔක්තෝබර් අවසානයේ බිලියන 2.2ක් දක්වා පහළ බැස තිබේ. ඩොලර් සංචිතය ශීඝ්‍රයෙන් පහළ වැටීමට සමගාමීව මූඩීස් ණය ශ්‍රේණිගත කිරීමේ ජාත්‍යන්තර ආයතනය (Moody’s) විසින් ලංකාවේ ශ්‍රේණිගත කිරීම තවත් පහත දමා තිබේ. බංකොළොත් තත්ත්වයට ළඟාවීමට අපට ඇත්තේ තවත් කට්ට දෙකක් පමණි.
ජාත්‍යන්තර ණය ශ්‍රේණිගත කිරීමේ ආයතන විසින් අපට කිහිප වතාවක්ම ෆේල් කිරීම නිසා ලංකාවට ණය ගැනීම අසීරුය. ආයෝජකයන් පැමිණීමද අඩුය. ඉඩම් වෙන්දේසියට සැරසුණද ඒවාට ගැනුම්කරුවන්ද නැති සෙයකි. වසංගතය තුළින් හටගත් ගෝලීය ආර්ථික කැළඹීම මෙයට එක් හේතුවක් බව සැබෑය. නමුත් ප්‍රධාන හේතුව නම් රාජ්‍ය පාලනයේ වරදින් කරවටක් ඉක්මවා ගිය ආර්ථික අර්බුදයයි. බංකොළොත්භාවය පෙනි පෙනී සිටින රටකට ණය දීමට, ඒ රටේ ආයෝජනය කිරීමට හෝ සම්පත් මිලට ගැනීමට විදේශිකයන් අකමැති වීම පුදුමයක්ද?
තම පැවැත්ම උදෙසා රාජපක්ෂවරුන්ම නිර්මාණය කරන දේශපාලන අර්බුද නිසා ලංකාවේ ප්‍රතිරූපය තවත් කෙළෙසී තිබේ. ජනවර්ගයන්/ආගමික ප්‍රජාවන් අතර ගැටුම් ඇතිවීමේ විභවයක් සහිත රටවලට ණය දීම හෝ ආයෝජනය කිරීම බෙහෙවින් අන්තරාදායකය. සිංහල-දෙමළ-මුස්ලිම්-කිතුනු ප්‍රජාවන් අතර බිය හා සැකය වර්ධනය කිරීමට ක්‍රියා කිරීම හා සිංහල-බෞද්ධ අන්තවාදී පිරිස්වලට පදවි තානානන්තර දීමෙන් සිදුවනුයේ ණය හෝ ආයෝජන ලෙස විදෙස් අරමුදල් ලංකාවට ආකර්ෂණය කරගැනීමට ඇති ඉඩකඩ තවත් හීන කිරීමයි.
අභිනව මුදල් ඇමතිවරයාගේ මංගල අයවැයෙන් බදු බර වැඩිවීම නියතය. එවිට බඩු මිල තවත් ඉහළ නගිනු ඇත. ඩොලර් හිඟයට පිළියමක් නොමැති නිසා බඩු හිඟයද තවත් තීව්‍ර වනු ඇත. පොහොර අර්බුදයෙන් වගා පාළුවීම නිසා ලංකාවේ නිෂ්පාදිත හාල්, එළවළු හා පලතුරු සැපයුමද අඩුවනු ඇත. පොහොර අර්බුදය තේ ඇතුළු කෘෂි අපනයනයන්ටද බලපාන නිසා අපනයන ආදායම අඩුවී ඩොලර් හිඟය තවත් උග්‍රවනු ඇත.
වර්තමානය පීඩාකාරීය; අනාගතය වඩාත් පීඩාකාරීය.
මේ විෂම චක්‍රයන්ට මූලිකතම හේතුව වසංගතය හෝ වෙන අන් බාහිර සාධකයක් නොව රාජපක්ෂ පවුලේ ස්වභාවයයි. බදු කප්පාදුවට හා මුදල් අච්චු ගැසීමට හේතුවූයේ ඔවුන්ගේ නොදන්නාකමත් නොදන්නා බව නොතේරීමත්ය. පොහොර අර්බුදයට හේතුවූයේ කීර්තියට ඇති තණ්හාවත්, නොදැනුවත්කමත්ය. හිතුවක්කාරීත්වය මේ ව්‍යසනයන් තවත් තීව්‍ර කළේය. මේවා රාජපක්ෂ ගුණාංගය. කොටියාගේ පුල්ලි මෙන්ම ඒවාද වෙනස් වන්නේ නැත.
රාජපක්ෂවරුන් නිර්මාණය කළ අර්බුදය සමනය කිරීමේ අත්‍යවශ්‍යම හා මූලිකම කොන්දේසිය නම් මැතිවරණයක් තුළින් රාජපක්ෂවරුන් බලයෙන් ඉවත් කිරීමයි.
ඉදිරි මැතිවරණ පරාජය වීමේ අවදානම රාජපක්ෂවරුද දනිති. ඔවුන් යළිත් කසාවතින් පිහිට පැතීමට තීරණය කළේද ඊට පිළියම් ලෙසය.
රාජපක්ෂ පවුල වන්දනාමාන කරන ඡන්දදායකයන් සුළුතරයක් හැරුණු විට අනෙක් ජනතාව තම කතා එතරම් විශ්වාස නොකරන බව රාජපක්ෂවරුන්ටද තේරුම් යන්නට ඇත. ගෝඨාභය ජනපතිවරයා වියරු කතා කියන්නේත් මහින්ද අගමැතිවරයා සිත නිවන කතා කියන්නේත් මීට ප්‍රතිචාර ලෙස විය හැක.
උතුරේ හා නැගෙනහිර පමණක් නොව දකුණේ වුවද තම ආරක්ෂාව උදෙසා හමුදාව යෙදවීමට රාජපක්ෂවරුන් පසුබට නොවන බව රතුපස්වල සිදුවීමෙන් පැහැදිලිය. නමුත් එවැනි ප්‍රචණ්ඩත්වයක් ක්‍රියාත්මක කිරීමට ඉඩ ඇත්තේ අනෙක් සියලු මං අවහිර වූ පසුය. සිංහල සමාජයට එරෙහිව හමුදා බලය භාවිත කිරීමේ අවශ්‍යතාව අවම කරගැනීම සඳහා රාජපක්ෂවරු යොදන උපාය භික්ෂූන් යළිත් බලමුළුගැන්වීමයි.
යළිත් මුස්ලිම් හෝ දෙමළ සතුරකු නිර්මාණය වීම හා ඒ සතුරාගෙන් ගැලවීමට සිංහල සමාජය තමන් වටා ඒකරාශි වීම – මේ රාජපක්ෂ සිහිනයයි; ඔවුන්ගේ ගැලවුමයි; අනාගත ජයග්‍රහණ මාවතයි. බොදු බල සේනා, රාවණා බලය, සිංහල රාවය වැනි සංවිධානවල කාර්යය කුමන ක්‍රමයකින් හෝ මේ සතුරා නිර්මාණය කිරීමයි. මුරුත්තෙට්ටුවේ හිමියන්, කැලණි රජමහා විහාරාධිපති හිමියන්, මැදගොඩ අභයතිස්ස හිමියන් වැන්නවුන්ගේ කාර්යය සිංහල – බෞද්ධ රටටත් ජනතාවටත් ඇති එකම රැකවරණය රාජපක්ෂවරුන්ය යන මිථ්‍යාව යළිත් සමාජගත කිරීමයි.
2024 ජයගන්නට නම් 2019 ප්‍රතිනිර්මාණය කළ යුතුය.
උකුස්සාට හා මකරාට මැදිව
ඇමරිකානු ආරක්ෂක දෙපාර්තමේන්තුව (පෙන්ටගනය) ජාතික ආරක්ෂාව සම්බන්ධයෙන් එරට කොංග්‍රස් මණ්ඩලයට වසරක් පාසා වාර්තාවක් ඉදිරිපත් කරයි. 2021 වාර්තාව වෙන්වී ඇත්තේ චීනය වෙනුවෙනි. Military and Securtity Development Involving the Peoples Republic of China යනු එහි තේමාවයි.
මේ වාර්තාව කියවීමට හා එහි අර්ථය වටහා ගැනීමට ආණ්ඩුවේ කිසිවකුත් උත්සාහ කළාදැයි කිව නොහැක. මෝදු වෙමින් පවතින නව ශීතල යුද්ධය පිළිබඳව මෙම වාර්තාවේ පැහැදිලිව සඳහන්ය. ඉදිරි දශක කිහිපය තුළ ලෝක දේශපාලනයේත් විශේෂයෙන්ම ලංකාව අයත් වන ඉන්දු-පැසිෆික් කලාපයේත් තීරක සාධකය වනු ඇත්තේ ඇමරිකාව හා චීනය අතර මේ බල අරගලයයි.
අතීතයේ මෙන් නොබැඳි පිළිවෙතක් අනුගමනය කළා නම් මේ බල අරගලයෙන් වාසි ලබාගැනීමේ හැකියාවක් ලංකාවට තිබුණි. නමුත් 2010-11 සමයේ සිට රාජපක්ෂ පාලනය ක්‍රම ක්‍රමයෙන් චීනයේ උප ග්‍රහයකුගේ තත්ත්වයට ලංකාව ගෙන ආවේය. 2019-2020 සමයේ මෙම ගමන යළි ඇරඹුණු අතර කොළඹ වරාය නගර පනත තුළින් එය ගමනාන්තයට ළඟා විය.
පෙන්ටගන් වාර්තාවේ මහජන චීන හමුදාවේ ව්‍යාප්තිය පිළිබඳව කියවෙන කොටස ලංකාවට බෙහෙවින් අදාළය. තම නාවික, ගුවන්, පාබල සයිබර් හා අභ්‍යවකාශ බලව්‍යාපෘතිය වෙනුවෙන් නව හමුදා පහසුකම් සෙවීමට චීනය උත්සුක වන බව එහි සඳහන් වේ. මේ සඳහා චීන ඇස යොමුවී ඇති රටවල් අතර ලංකාවේ නමද ඇතුළත්ය.
ඇමරිකාවේ මේ අනුමානය වැරදිද නිවැරදිද යයි සහතිකයෙන් කිව නොහැක. නමුත් ඇමරිකාවේ දැක්ම මෙයයි. එහි ප්‍රතිඵලය නම් කැමැත්තෙන් හෝ නොකැමැත්තෙන් ගෝලීය හා කලාපීය බල අරගලයට ලංකාව මැදිවීමයි.
ඇමරිකාවේ මෙම පුරෝකථනය හාස්‍යයට ලක් කිරීමට ලංකාවේ චීන තානාපති කාර්යාලය ක්‍රියා කළේය. නමුත් අපේ අනාගතයට බලපාන මෙම ඇමරිකානු ප්‍රකාශය සම්බන්ධයෙන් රාජපක්ෂ පාලනය තවමත් ප්‍රතිචාරයක් දක්වා නොමැත. ලංකා භූමිය තුළ කිසිදු කලාපීය හෝ ලෝක බලවතෙකුට හමුදාමය පහසුකම් ලබා නොදෙන බව ප්‍රකාශ කරමින් නව සීතල යුද්ධය තුළ අපේ නොබැඳි ස්ථාවරය තහවුරු කිරීමට මෙය කදිම අවස්ථාවකි. රාජපක්ෂවරුන් තවමත් මේ අවස්ථාව ප්‍රයෝජනයට නොගන්නේ පෙන්ටගන් වාර්තාව ගැන ඔවුන් නොදන්නා නිසාද? නැතහොත් අපේ නොබැඳි පිළිවෙත තහවුරු කිරීමෙන් චීනය තවත් අප හා උරණ වෙතැයි ඇති බිය නිසාද?
2019 රාජපක්ෂ බල ව්‍යාපෘතියේ විදේශීය සාධකය වූයේ චීනයයි. ලංකාව චීනයට නතු වුවහොත් චීනය තමන්ගේ දෙස් විදෙස් මූල්‍යමය අවශ්‍යතාවන් සපුරනු ඇතැයි රාජපක්ෂවරුන් සිතුවා විය හැක. වරාය නගර පනත සම්මත කළ වහාම ලංකාවේ විදෙස් විනිමය ගැටලුව විසඳෙනු ඇතැයි ආණ්ඩුව විශ්වාස කළ බව ඒ දිනවල කළ කතාවලින් හැඟේ. චීනය රාජපක්ෂවරුන්ව රැවැට්ටුවාද? රාජපක්ෂවරුන් තමන්වම රවට්ටා ගත්තා දැයි නිගමනය කිරීම අසීරුය. නමුත් ලංකාවේ අවශ්‍යතා වෙනුවෙන් අත දිගහැර වියදම් කිරීමට චීනය සූදානම් නැති බව දැන් පැහැදිලිය. බටහිර රටවල් සමඟ යළි හොඳ හිත වර්ධනය කරගැනීමට රාජපක්ෂවරුන් උත්සාහ දරන්නේ ඒ නිසාය. මෙය චීනයේ නොසතුටට හේතුවී ඇති අතර ආණ්ඩුව තුළ මත ගැටුම් උත්සන්න කිරීමට චීනයේ මැදිහත්වීමක් තිබිය හැකි බවත් අනුමාන කළ හැක.
පොහොර ප්‍රශ්නය නිසා මෙම චීන-රාජපක්ෂ දීගයේ ඉරිතැලීම් කරළියට පැමිණ තිබේ. දින තුනක් ඇතුළත තමන්ට ඩොලර් මිලියන 8ක් ගෙවන්නැයි චීන සමාගම මහජන බැංකුවට ලිපියකින් දැනුම් දී ඇත්තේ කොළඹ වාණිජ අධිකරණය එවැනි මුදල් ගෙවීමක් වාරණය කර තිබියදීය. චීන සමාගම මේ සම්බන්ධයෙන් ලංකාවේ ශාක නිරෝධායන ආයතනයටද, ජනමාධ්‍යයන්ටද එළිපිටම තර්ජනය කර තිබේ. මෙයින් පෙනී යනුයේ චීනය ලංකාවේ නීතිය හෝ ස්වෛරීත්වය තඹයකුදු නොසලකන බවය. රාජපක්ෂවරුන් ලංකාව කෙතරම් නම් බාල්දු කර ඇත්දැයි දැන් පැහැදිලිය.
පොහොර රැගත් චීන නැව තවමත් ලංකා මුහුදේ කරක් ගසමින් සිටී. මෙවර සන්ඩේ ටයිම්ස් පුවත්පතේ පළවූ වාර්තාවකට අනුව මෙලෙස නැවක් ජාත්‍යන්තර මුහුදේ රඳවාගෙන සිටීම වෙනුවෙන් භාණ්ඩ හිමි සමාගම නැව් සමාගමට දිනකට ඩොලර් 30,000ක් ගෙවිය යුතුය. මේ අතර පොහොර තොගයේ හානිදායක නොවන අණුක ජීවීන් සිටිය හැකි බව තමන් මහජන බැංකුවට දැනුම් දුන්නා යැයි චීන සමාගමේ නීතිඥයන් කොළඹ වාණිජ අධිකරණයට පවසා ඇත. චීනය කියන ආකාරයට පොහොර තොගය මුළුමනින්ම ජීවාණුහරණය කර ඇත්නම් එහි (හානිදායක හෝ හානිදායක නොවන) අණුක ජීවීන් සිටිය හැක්කේ කෙසේද?
ප්‍රශ්නය පොහොර තොගය හෝ මුදල් ගැන නොවේ; කලාපීය බල දේශපාලනය ගැනය. චීනය සැරසෙන්නේ ලංකාවට අමතක නොවන පාඩමක් උගන්වන්නටය.
රාජපක්ෂ පාලනය ලංකාවට දේශීයව පමණක් නොව ජාත්‍යන්තරවද හෙණ කටිනුයේ මෙලෙසය.
තමන් ගැසූ ආර්ථික, දේශපාලන තුරුම්පු සියල්ල වැරදුණු පසු රාජපක්ෂවරු යළිත් චීවරධාරී දේශපාලනයේ පිහිට පතමින් සිටිති.
තමන්ගේ තොරව රටට හෝ (සිංහල) ජනතාවට ආරක්ෂාවක් හා පැවැත්මක් නැතැයි යන මතය භික්ෂූන් හරහා යළිත් වරක් සමාජගත කිරීම තුළින් වත්මන් අර්බුද අමතක කොට අනාගත ජයග්‍රහණයන්ට පාර කැපීම රාජපක්ෂ අරමුණයි. ප්‍රශ්නය නම් තවත් අලුත්ගමකින් දිගනකින් හෝ පාස්කු ප්‍රහාරයට කිට්ටු සිද්ධියකින් තොරව මෙම චීවරධාරි දේශපාලනයට සාර්ථක විය හැකිද යන්නය. ■
