දකුණේ අම්මලා තමන්ට වෙච්ච අපරාදෙට සාධාරණය ඉල්ලගෙන ඉස්සරහට එන්න ඕනෑ. ඒ දකුණෙ අම්මලාගෙයි උතුරෙ අම්මලාගෙයි ඒකාබද්ධතාවයෙන් උතුර දකුණ නැගෙනහිර සම්බන්ධ වෙන සියලු අතුරුදන්වීම්වලට විරුද්ධවෙන ව්‍යාපාරයකට පමණයි යුක්තිය ඉටු කර ගැනීමට හැකි වන්නේ.’
■ ඇන්තනී වෙරංග පුෂ්පික
අවුරුදු තිහක් හතලිහක් තිස්සේ මේ රටේ උතුරේත් දකුණේත් සිදුවෙච්ච අතුරුදන්වීම් ගැන කතා කරද්දී මේ ගැන බරපතළ ලෙස සාකච්ඡාවක් ආවෙ හැත්තෑව අසූව දශකයේ දකුණේ සිදු වෙච්ච අතුරුදන්වීම් පිළිබඳව හා උතුරේ යුද සමයේ හා පශ්චාත් යුද සමයේ සිදු වූ අතුරුදන් වීම් පිළිබඳවයි. අදටත් තමන්ගෙ දරුවාට, සැමියාට මොකද්ද වුණේ කියලාවත් දන්නෙ නැති අම්මලා, බිරින්දෑවරු, ළමයි සහෝදර සහෝදරියෝ උතුරේත් දකුණේත් දහස් ගණනක් හූල්ලමින් ඉන්නවා. ඒ වගේම මොවුන් වෙනුවෙන් යුක්තිය ඉටු වෙනකන් බලාගෙන සිටිනවා. අතුරුදන්වූවන් වෙනුවෙන් යුක්තිය ඉටු කිරීම සම්බන්ධයෙන් හිටපු සහ ඉන්න සියලුම පාලකයන් ඉතිහාසය පුරාවටම සිදු කළේ යුක්තිය ඉටු කිරීම වෙනුවට මේ සඳහා වගකිව යුතු දේශපාලන අධිකාරිය නිදොස් කොට නිදහස් කිරීමයි.
අතුරුදන්වූවන්ගේ පවුල්වල සාමාජිකයන් සහ සිවිල් සංවිධාන, සිවිල් ක්‍රියාකාරීන් යුක්තිය ඉල්ලා කළ හඬනැගීම් නිසා ජත්‍යන්තර වශයෙන් විශාල බලපෑමක් සිදු කිරීමට හැකියාව ලැබුණා. එහි ප්‍රතිඵලයක් හැටියට තමයි 2015 පැවති එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් කවුන්සිල සැසිවාරයේදී අතුරුදන්වූවන් පිළිබඳ සෙවීමට හා වන්දි පූර්ණය කිරීමට කාර්යාලයක් පිහිටුවන්න යහපාලන රජයට එකඟ වෙන්න සිද්දවෙන්නේ. ඒ අනුව තමයි 2015දී අතුරුදන් වූ තැනැත්තන් පිළිබඳව කාර්යාලය පිහිටුවන්නේ. ඒ වෙන තෙක් අතුරුදන්වූවන් ගැන, ඔවුන්ගෙ පවුල් පිළිබඳව සොයා බලන්න කිසිදු නීතියක් හෝ ආයතනයක් පිහිටුවන්න හැකියාවක් ලැබෙන්නේ නැහැ. කොහොම වුණත් අතුරුදන්වූවන් පිළිබඳව කාර්යාලය පිහිඳුවීම යහපාලන රජය සමයේ මොවුන් වෙනුවෙන් කරන්න පුළුවන් වෙච්ච ඉදිරි පියවරක්.
මෙම කාර්යාලයට පමිණිලි 17000කට අධික සංඛ්‍යාවක් ලබාදීලා, ඉන් අතුරුදන්වූවන්ගේ පවුල් 153කට සමාජ ආර්ථික දීමනාවක් ලෙස රුපියල් 6000ක මුදලක් ලබාදීමට කටයුතු කරලා තියෙනවා. නමුත් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා ජනාධිපති වූවායින් පසු මෙම ක්‍රියාවලිය කරන්න පුළුවන් වෙන්නේ 2019 දෙසැම්බර් වෙනකන් විතරයි. මේ වෙනකොට කලින් ලබා දුන්න රුපියල් 6000 දීමනාව සම්පූර්ණයෙන් නතර කරලා. අතුරුදන්වූවන් පිළිබඳව හොයන කාර්යාලය පවා ප්‍රශ්න සහගත තත්වයකට පත්වෙලා ඉවරයි.
වසර ගණනාවක් තිස්සේ අතුරුදන්වූවන්ගේ පවුල්වල සාමාජිකයන් එක්ක අතුරුදන්වූවන් වෙනුවෙන් හඬ නගන දේශපාලන ක්‍රියාකාරිකයෙකු වෙන අතුරුදන්වූවන්ගේ පවුල් එකතුවේ සභාපති බි්‍රටෝ ප්‍රනාන්දු මේ පිළිබදව දීර්ඝ වශයෙන් කතා කළා.
අතුරුදන්වූවන් පිළිබඳ කාර්යාලය පිහිඳුවන තෙක් එහි ඉතිහාසය ගැන ඔහු සිහිපත් කළා.
‘71 ඉඳලාම අපේ රට අතුරුදහන්වීම්වලින් ගහණ වෙලා තිබුණේ. 89දී දේශපාලන නායකයො හැටියට මහින්ද රාජපක්ෂලා වාසුදේවලා තමයි ඒකට සාධාරණත්වයක් කරන්න තියෙන ආණ්ඩුව අයින් කරලා සාධාරණය කරනවා කියලා, චන්ද්‍රිකා යටතේ කොමිසමක් පත් කරලා අන්තිමේට ලැබුණේ වන්දියකුයි මරණ සහතිකේකුයි විතරයි. නැවත සිදු නොවීම, යුක්තිය සත්‍යය කියන එක එදා එළියට ආවෙ නැහැ. ඊට පස්සෙ යුද්දෙ පටන් ගත්තාම යුද්දෙදි බරපතළ සංඛ්‍යාවක් අතුරුදහන් වෙනවා. අවසාන කාලෙදි යුද මුක්ත කලාපේ සිටිය අයගෙන් එළියට ආවෙ එක් ලක්ෂ හතලිස් හත් දහස් ගණනක් අඩුවෙන් කියලා මන්නරමේ රදගුරුතුමා උගත් පාඩම් කොමිසමට දීපු ලියවිල්ලේ තියෙනවා. දකුණෙ 89දි 6000ක් මරුණා කියලා මහින්ද රාජපක්ෂ මහත්මයා කියලා තියෙනවා. විශේෂයෙන්ම උතුරේ උද්දෙන් පස්සෙ දෙමළ අම්මලා තමන්ගෙ දරුවො ගැන බරපතළ විදියට මැදිහත්ව කළ උද්ඝෝෂණ නිසා, ජාත්‍යන්තරේ අවධානයට ගිහිල්ලා ජිනීවාවල දිගටම සාකච්ඡා වෙලා, 2015දී යහපාලන ආණ්ඩුවට සිද්දවුණා පොරොන්දුවක් දෙන්න සියලුම රටවල සහාය ඇතිව මේ වෙච්ච අපරාද පිළිබඳ, 71, 89 සහ යුද්දෙ කරපු දේවල් ගැන සොයන්න අතුරුදන්වූවන් පිළිබද කාර්යාලයක් පිහිටුවනවා කියන්න. ඒ වගේම විශේෂ අධිකරණ යාන්ත්‍රණයක් පිහිටුවනවා කියන්න යුක්තිය ඉටු කිරීම සඳහා. ඒකෙන් අතුරුදන් කාර්යාලය පිහිටෙව්වා. වන්දි කාර්යාලය පිහිටෙව්වා. නමුත් අධිකරණ පිහිටෙව්වෙ නෑ. මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපති ඉතා පැහැදිලිව කිව්වා රණවිරුවන් බිල්ලට දෙන්නෙ නෑ කියලා’
පසුගිය යහපාලන සමයේ ලබාදුන් වන්දි දීමනාව ලබා නොදීම පිළිබඳවත් ඔහු අදහස් පළකළා.
‘මේ ආණ්ඩුව ඉතාමත් භයානක ගමනක් යනවා. මොකද අතුරුදන්වූවන් පිළිබඳ කාර්යාලයේ සභාපති විදියට පත් කරලා තියෙන්නේ උපාලි අබේරත්න කියන දේශපාලන පළිගැනීම් කොමිසමේ හිටපු සභාපති. එයා දේශපාලන පළිගැනීම් කොමිසමේ තිබ්බ අතුරුදන්වීම්වලට සම්බන්ධ නඩු දෙකක විත්තිරුවන් සියලු දෙනාම නිදහස් කරලා, ඒ නඩුව මෙහෙයවපු ඒ වගේම පරීක්ෂණ කරපු ඔක්කොටම දඬුවම් කරන්න කියලා යෝජනා කරපු තැනැත්තෙක්. ඒ හින්දා අපිට සත පහක විශ්වාසයක් නෑ මොකක්වත් වෙයි කියලා.
දෙවෙනි කාරණය තමයි වන්දි කාර්යාලය පිහිටෙව්වාට වන්දියක් තීන්දු කළේ නෑ. ඒ නිසා සංවිධානවල ඉල්ලීම මත ගිය ආණ්ඩුවට සිද්ද වුණා රුපියල් මිලියන 500ක් වෙන් කරන්න. වන්දිය තීරණය කරන තෙක් අවුරුදු දෙකක් ඒ අතුරුදහන් පවුල්වලට රුපියල් 6000 ගානේ මාසිකව ගෙවන්න. අවුරුදු දෙකක් තුළ යම් වන්දියක් ගෙවයි කියන විශ්වාසයෙන්. ඒ රුපියල් මිලියන 500න් රුපියල් මිලියන 11ක් පවුල් 153කට බෙදුවා, අතුරුදහන් සහතිකය තියෙන අයට. නමුත් ඉතුරු මිලියන 489න් සතපහක මුදලක් අලුත් ආණ්ඩුව ආවාට පස්සෙ ගෙව්වෙ නෑ. ගිය අවුරුද්දෙ ආණ්ඩුව පත් කරපු අතුරුදහන්වූවන් පිළිබඳ කාර්යාලය මහ ලොකු වැඩක් නොකළත් කාරණා කිහිපයක් කළා. එකක් තමයි අතුරුදන් කාර්යාලය පළාත්බදව කාර්යාල තුනක් විවෘත කළා. අතුරුදන්වූවන්ගේ ජාත්‍යන්තර දිනය රාජ්‍ය උත්සවයක් වශයෙන් සැමරුවා. ඊට අමතරව රුපියල් 6000 යෝජනාව ගෙනාවා. නමුත් මේ ආණ්ඩුව යටතේ 6000 දීම අමතක කරලා තියෙනවා. ඒ ගැන වචනයක් කතා කරන්නෙ නෑ. දැන් අතුරුදන් කාර්යාලයත් අතුරුදන් කරන්න යනවා. ඒක ස්වාභාවික මරණයකට යන්න දීලා. ඒකට සරල උදාහරණයක් තමයි, ගිය ආණ්ඩුව කාලෙ හිටපු කොමසාරිස්වරු ඔවුන්ගේ සේවා කාලය අවසන් වෙන්න ඉස්සර ලැයිස්තු හැදුවා. ඒ අයට ලැබිච්ච හැම අතුරුදන්වීමක්ම වෙබ් එකේ දැම්මා දිස්ත්‍රික් හැටියටත්, ත්‍රිවිධ හමුදාව සහ පොලීසිය හැටියටත්. හමුදාවල 4000ට ආසන්න ප්‍රමාණයක් අතුරුදන් වෙලා තියෙනවා. හැබැයි දැන් තියෙන අතුරුදන් කාර්යාලය හමුදාවල අතුරුදන් වුණ ඒවා තියලා සාමාන්‍ය මිනිස්සු අතුරුදන් වෙච්ච ඒවා හංගලා තියෙන්නෙ.’
බි්‍රටෝ ප්‍රනාන්දු මහතා පවසන්නේ අවුරුදු 30කට පසුව අතුරුදන් කාර්යාලය, වන්දි කාර්යාලය, අතුරුදන් කිරීම නීතියෙන් වරදක් බවට හදාගෙන තියෙන බවත්. නමුත් මේ එක දේකින්වත් අතුරුදන්වූවන්ගේ පවුල්වලට ඇඟට දැනෙන විදියේ සහනයක් ලබා දීමට සමත් වූයේ නැති බවත්. අතුරුදන්වූවන් සිහි කිරීම වෙනුවෙන් සිදු කරන 31 වෙනි සංවත්සරය සමරන මොහොතේ (ඔක්තෝබර් 27 දින) අතුරුදන්වූවන් පිළිබඳ සත්‍යය හෙළිකර ගැනීමටත් මෙන්ම යුක්තිය ඉටු කර ගැනීම සදහා යෝජනා 7ක් ඉදිරිපත් කරමින් ඒවා කඩිනමින් ක්‍රියාත්මක කරන ලෙස රජයට බල කර සිටින බවයි ඔහු කියන්නේ.
01) අතුරුදන්වූවන්ගේ පවුල්වලට සත්‍යය දැනගැනීමට සහ යුක්තිය ඉටුකර දීමට වහාම පියවර ගත යුතුය.
02) අතුරුදන් කරවීම සම්බන්ධ පුද්ගලයන් පිළිබඳව පරීක්ෂණ පවත්වා ඔවුන්ට විරුද්ධව නඩු පැවරිය යුතුය.
03) පොරොන්දු වූ පරිදි රුපියල් 6000 අතුරු දීමනාව වහාම එම පවුල්වලට ලබා දිය යුතුය.
04) අතුරුදහන් පුද්ගලයන් පිළිබඳ කාර්යාලයේ සභාපතිවරයා එම තනතුරෙන් ඉවත් කළ යුතුය.
05) අතුරුදහන්වූවන් පිළිබඳ කරන කටයුතු අතුරුදහන්වූවන්ගේ සාමාජිකයන් හා සිවිල් සමාජ නියෝජිතයන් මගින් නිරීක්ෂණය කිරීමට අවස්ථාව සැලසිය යුතුය.
06) බලහත්කාරයෙන් අතුරුදන් කිරීම් සහ පැහැරගැනීම්වලට එරෙහිව රජය විසින් පියවර ගත යුතුය.
07) බලහත්කාරී අතුරුදහන් වැළැක්වීම සඳහා වන පියවර ව්‍යවස්ථාව විසින් ප්‍රකාශයට පත් කළ යුතුය.
මේ වන විට පෙනෙන්නට තියෙන දෙය තමයි අතුරුදන්වූවන් උදෙසා යුක්තිය ඉටුකිරීම සහ නීතිය ක්‍රියාත්මක කරවීම සම්බන්ධයෙන් පසුගිය ආණ්ඩුව ගත් අතුරුදන්වූවන් පිළිබඳ කාර්යාලය පිහිටුවීම වැනි ඉදිරිගාමී දේවල් පවා ක්‍රියාත්මක නොවෙන තැනට කටයුතු සිදුවන ආකාරය. මේ නිසා යුක්තිය, සාධාරණත්වය සම්බන්ධව මේ මොහොතේ කුමක් කළ යුතුද යන්න සම්බන්ධයෙන් අතුරුදන්වූවන්ගේ පවුල් එකතුවේ සභාපති බි්‍රටෝ ප්‍රනාන්දු පවසන්නේ දකුණේ අම්මලාගේ සහ උතුරේ අම්මලාගේ ඒකාබද්ධතාවෙන් පමණක් මෙය සිදු කළ හැකි බවයි.
‘උදාහරණයක් හැටියට මේ සමාජය මහින්ද රාජපක්ෂ මහත්තයාලට පුළුවන් වුණා සිංහල බෞද්ධ හැටියට බෙදන්න, ආගම් හැටියට බෙදන්න. අතුරුදන්වීම් පිළිබඳ කතා කරන මිනිස්සු හැඳින්වුණේ රට පාවා දෙන අය හැටියට. ඩොලර්වලට යුරෝවලට රට විකුණන උන් හැටියට. නමුත් අද ඒ මතවාදය ටිකෙන් ටික දුර්වල වෙනවා. වෙනත් හේතූන් නිසා. ආණ්ඩුව කෙරෙහි තියෙන අප්‍රසාදය නිසාම සිංහල බෞද්ධ කියන එක පහුගිය කාලයේ වගේ දකුණේ ශක්තිමත් නෑ. ඒ නිසා පළවෙනි කාරණය තමයි දකුණ සංවිධානය කරන්න ඕනෑ. දකුණේ අම්මලා තමන්ට වෙච්ච අපරාදෙට සාධාරණය ඉල්ලගෙන ඉස්සරහට එන්න ඕනෑ. ඒ දකුණෙ අම්මලාගෙයි උතුරෙ අම්මලාගෙයි ඒකාබද්ධතාවයෙන් උතුර දකුණ නැගෙනහිර සම්බන්ධ වෙන සියලු අතුරුදන්වීම්වලට විරුද්ධවෙන ව්‍යාපාරයකට පමණයි යුක්තිය ඉටු කර ගැනීමට හැකි වන්නේ.’
අතුරුදන්වූවන් පිළිබඳ කාර්යාලයේ කොමසාරිස්වරියකව සිටි ආචාර්ය නිමල්කා ප්‍රනාන්දුද දැන් පවතින අතුරුදන්වූවන් පිළිබඳ කාර්යාලයෙහි ක්‍රියාකාරීත්වය සහ වත්මන් සභපතිවරයා පිළිබඳව අදහස් දක්වමින් කියා සිටියේ වින්දිතයන්ට නීතිය හා යුක්තිය ඉටුවීම පිළිබඳව බලාපොරොත්තු නැති වී ගොස් ඇති බවයි.
‘ඔවුන් කොමසාරිස්වරුන් කෙසේ පත් කෙරුවත්, ඒ කොමසාරිස්වරුන්ගේ ක්‍රියාකලාපය කොහොමද කියන කාරණාව සම්බන්ධයෙන් දෙමවුපියන් සමග සාකච්ඡාවක් අපි දකින්නෙ නෑ. විශේෂයෙන්ම සභාපතිතුමා දේශපාලන පළිගැනීම් කොමිසමේ සිට ඉදිරිපත් කළ වාර්තාව අනුව අතුරුදහන් වූ තැනැත්තන් සම්බන්ධයෙන් චෝදනා ලබලා ඒ සම්බන්ධව විය යුතු පරීක්ෂණ අහවර වීමටත් ප්‍රථම කොමිසම මගින් යම් තීන්දු ලබාදෙනවා. ඒ හරහා දෙමව්පියන්ට සාක්ෂිකරුවන්ට ඉතා විශාල අගතියක් වෙන බව තමයි ප්‍රකාශ කළ යුත්තේ. ’■
