අලුත් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව සම්මත කර ගැනීමට පෙර පළාත් සභා මැතිවරණය නොපවත්වන ලෙස ජාතික සංවිධාන එකමුතුව ජනාධිපතිවරයාගෙන් ඉල්ලීමක් කර ඇත. 20වැනි ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය තුළ, ද්විත්ව පුරවැසියන්ට ජනාධිපති ධුරයට හෝ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීධුරයකට හෝ පත්වීමට අවස්ථාව සලසා දෙන ප්‍රතිපාදන ඇතුළත් කර තිබුණු විට, මේ ජාතික සංවිධාන එකමුතුව ම ජනාධිපතිවරයාගෙන් ඉල්ලා සිටියේ, එම විධිවිධානය ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයෙන් ඉවත් කරන ලෙස ය. එහෙත්, ජනාධිපතිවරයා, මේ උදවියගේ ඉල්ලීමට එකඟ වූයේ නැත. ඒ වෙනුවට එම විධිවිධානය තමාට කෙතරම් පෞද්ගලිකව සංවේදී ද යන්න ගැන කරුණු දක්වා, 20 තුළ, ද්විත්ව පුරවැසියන්ට ජනාධිපති හා පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී ධුරවලට පත්වීමට හැකි බවට නීතිගත කරනු ලැබී ය. එහිදී, ජාතික සංවිධාන එකමුතුවේ සිත් සැනසීමට ජනාධිපතිවරයා කීවේ, අලුත් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ දී එම ප්‍රතිපාදනය නිසැකව ම ඉවත් කරන බවත්, 20ට දමා ඇත්තේ තාවකාලිකව බවත්, අලුත් ව්‍යවස්ථාව සම්මත කරන තුරු කිසිවකු එම ප්‍රතිපාදනය යටතේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීධුරයකට පත්කර නොගන්නා බවත් ය.
එහෙත්, ඒ පොරොන්දුව මහ දවල් කඩමින්, බැසිල් රාජපක්‍ෂ මහතා පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරයකු බවට දිවුරුම් දී අද මුදල් ඇමති ධුරය ද හොබවයි. ඔහු ඇමෙරිකාවේ හා ශ්‍රී ලංකාවේ ද්විත්ව පුරවැසියෙකි. අමෙරිකාව සමග ඕනෑ ම රටක් යුද වදින විට, අමෙරිකාව වෙනුවෙන් අවි දරන බවට, ඇමෙරිකානු පුරවැසියකු දෙන ප්‍රතිඥාව බැසිල් රාජපක්‍ෂ මුදල් ඇමතිවරයා ද දී තිබේ.
දැන් මේ ද්විත්ව පුරවැසියා මුදල් ඇමති ලෙස ලංකාවේ වලංගු මුදල් නෝට්ටුවල සිය අත්සන තබන විට, ජාතික සංවිධාන කරන්නේ ඒවා විනිමය නෝට්ටු හැටියට අහක බලාගෙන පාවිච්චි කිරීම පමණ ය. ඒ, රාජපක්‍ෂ පවුලේ ලේ බැඳීම් තුළ තමන්ගේ ඊනියා එකමුතුවට කළ හැකි කෙංගෙඩියක් නැති බව දන්නා නිසා ය.
දැන්, යළිත් ඔවුන්ගේ හඬ මතු වී තිබේ. මෙවර මේ එකමුතුව කියන්නේ, අලුත් ව්‍යවස්ථාව ගෙනෙන තුරු පළාත් සභා ඡන්දය නොපවත්වන ලෙස ය. ඒ අසරණ ඉල්ලීම ද ජනාධිපතිවරයා විසින් ප්‍රතික්‍ෂෙප කරනු ලැබේ නම් රටට හොඳ ය.
ඔවුන් පළාත් සභාවලටත්, ඒවා පිහිටුවීමට පාදක කරගෙන ඇති 13 වැනි ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයටත් විරුද්ධ වන්නේ ලංකාව සිංහල-බෞද්ධයන්ගේ රටක් බවත්, සුළුතර ජාතීන් සිටිය යුත්තේ ඒ බහුතර සිංහලයන්ගේ වුවමනා එපාකම් අනුව බවත් සිතන, තමන්ගේ නෛසර්ගික වැරදි කල්පනාව නිසා ය. ඔවුන් ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ජනාධිපති තනතුරට ගෙනෙන්නේ ද ඔහු හරහා පළාත් සභා අහෝසි කරවාගෙන, වෙනත් ආකාරයක පාලන ව්‍යුහයක් ඇති කර ගැනීම සඳහා ය.
පසුගිය කාලය තුළ පළාත් සභා ක්‍රියාත්මක නොවුණ නිසා ඒ තත්වය පළාත් සභා ලංකාවට අවශ්‍ය නැතැයි කියන ප්‍රවාදයට ඔවුන් අලුත් උදාහරණයක් ලෙස එකතු කර ගෙන තිබේ. පළාත් සභා නියෝජිතයන් ධුර නොදැරුවත්, පළාත් සභා පසුගිය කාලය පුරා ම ක්‍රියාත්මක වූ බව ද අප අමතක නොකළ යුතු ය. එහෙත්, දැන් අහිමි ව තිබෙන්නේ පළාත් සභාව තුළ ඒ ඒ පළාතේ මහජනතාවගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී නියෝජනයයි. ඒ නියෝජනය නැවත සක්‍රිය කිරීමට නම් පළාත් සභා ඡන්දය පැවැත්විය යුතු ය.
ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුව අවුරුදු දෙකක් ගත වන විට සිටින්නේ සියොලඟ ම තුවාල වී කිසිවක් කර කියා ගත නොහැකි අසරණ ගිලන් තත්වයක ය. ඒ සඳහා ආණ්ඩුවේ ක්‍රියාකාරිත්වය තුළ ඔවුන් විසින් ම ඇතිකර ගනු ලැබූ පෙර වැරදි මහෝපකාරි වී තිබේ. ඒ වගේ ම ආණ්ඩුවේ පුරෝහිතයන් පසුගිය කාලයේ දී ඇති උපදෙස් ද ආණ්ඩුවේ මේ ඉරණමට යහමින් සේවය කර තිබේ. දැන්, ජාතික සංවිධාන එකමුතුව සැරසෙන්නේ, තවත් කේවට්ට උපදේශයක් ආණ්ඩුවට දීමට බව කිව යුතු ය. එහි විපාක දරන්නට ද වන්නේ ජනාධිපති රාජපක්‍ෂයටත් ඔහුගේ රජයටත් ය.
පළාත් සභා යනු හුදෙකලා පරිපාලන ව්‍යුහයක් නොවේ. එය 13 වැනි ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයෙන් පිහිටු වූ බවත්, ඒ සඳහා ඉන්දියාව විශාල බලපෑමක් කළ බවත් අලුත් දේවල් නොවේ. 1987 පළාත් සභා ඇති කළ කාලයේ සිට අද දක්වා ම ඉන්දියාව ඒ ගැන දක්වන උනන්දුව අඩු කර නැත. පසුගිය දිනවල ලංකාවට පැමිණි සෑම ඉන්දීය රාජ්‍යතාන්ත්‍රිකයකු ම පළාත් සභාවලට බෙදා ඇති බලය සම්පූර්ණ කිරීම ගැනත්, පළාත් සභා මැතිවරණ හැකි ඉක්මනින් පැවැත්වීම ගැනත් අවධාරණය කර තිබෙන බව මාධ්‍ය වාර්තා කර තිබේ. එය ඉන්දියාවේ දෛනික පරිචයකි. ඒ නිසා, පළාත් සභා අහෝසි කිරීම හෝ ඒ වෙනුවට වෙනත් ව්‍යුහයක් හඳුන්වා දීම හෝ ජාතික සංවිධාන එකමුතුව වැනි අයගේ ළිං මැඩි ස්වෝත්තමවාදී බුද්ධි පරිමණ්ඩලයෙන් එහාට යන එකකි.
පළාත් සභා වෙනුවට දිස්ත්‍රික් සභා ඇති කොට පරිපාලන බලය බෙදීමක් ගැන ද මේ ජාතිකවාදීහු සැලසුම් ඉදිරිපත් කරති. ඔවුන් තේරුම් නොගන්නේ, පළාත් සභාවලට විධායක, ව්‍යවස්ථාදායක හා අධිකරණ යන බලතල තුන ම බෙදා හැර ඇරි බවයි. එසේ බෙදා ඇත්තේ 1987 වන තුරු ලංකාවේ තිබුණු මධ්‍යගත රාජ්‍ය පාලන බලය පරිධියට බෙදාහැරීමේ අරමුණෙන් බවයි. ඒ කිසිවක් නොසලකා, පළාත් සභාවලට එදිරිවාදිකම් කිරීමෙන්, රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුව අලුත් වටයකින් අවදානමේ හෙළීමට මේ එකමුතුව කැසකවන බව නම් පෙනේ.■
