ජනාධිපති මැතිවරණය පැවති සමයේ ජනතාව අමතමින් හා ඒ වෙනුවෙන් ප්රතිපත්ති ප්රකාශනයක් ඉදිරිපත් කරමින් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ සපථ කොට පවසා සිටි කිසිවක් ජනාධිපති පදවියට පත්වුණ පසුව ඉටු කර නැත.
ජනාධිපතිවරයා තමන් අතින් සිදුවුණ වැරදි නිවැරදි කරගෙන ඉදිරියට යන්නට අදහස් කර සිටින බවට ප්රවෘත්ති කීපයක් දුටුවෙමි. ඒ ප්රවෘත්ති සත්ය නම් ඉන් පැවසෙන්නේ තමා අතින් වැරදි සිදුව තිබෙන බව පිළිගැනීම ය. එපමණක් නොව තමන්නගේ පාලනය අසාර්ථක බව පිළිගැනීමක් ද ඉන් පළ වේ. කෙනෙකු අතින් සිදුවුණ වැරදි පිළිගෙන නිවැරදි වීමට අවංකව කැප වන්නේ නම් එය උසස් චරිත ලක්ෂණයකි. එතුමන් අතින් සිදුවුණ වැරදි ලෙස වටහාගෙන තිබෙන්නේ මොනවාදැයි නොදනිමි. කෙසේ වුව අප දකින එතුමන් අතින් සිදුවුණ වැරදි ස්වල්පයක් පෙන්වා දෙන්නට මේ ලිපිය ලියමි. මා මෙහි සඳහන් කරන වැරදිවලට වඩා බරපතළ වැරදි සිදු වුණ බව එතුමාගේ කල්පනාව වෙන්නටත් පුළුවන.
බොරු කීම නම් වරද
ජනාධිපති මැතිවරණය පැවති සමයේ ජනතාව අමතමින් හා ඒ වෙනුවෙන් ප්රතිපත්ති ප්රකාශනයක් ඉදිරිපත් කරමින් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ සපථ කොට පවසා සිටි කිසිවක් ජනාධිපති පදවියට පත්වුණ පසුව ඉටු කර නැත. එපමණක් නොව කියූ දේවල්වලට පටහැනි හා එහෙම පිටින්ම විරුද්ධ දේවල් සිදු කොට ඇත. ඒ නිසා එතුමා බොරුකාරයෙකු වී සිටියි. බුද්ධාගමට හුඟක් ළැදි – පන්සිලුත් ගන්නා ජනාධිපතිවරයා ‘බොරු කීම‘ යනු පාපයක් ලෙස නොදන්නවා විය නොහැකි ය.
ලොකුම බොරුව
ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ජන වරමක් ඉල්ලමින් රටට ලබා දුන් ප්රබලතම පොරොන්දුව නම් පාස්කු ප්රහාරයට වග කිවයුත්තන්ට වහාම දඬුවම් කරන බවට ප්රතිඥාවක් ලබා දීමය. ඒ ප්රතිඥාව හිස් මුඳුනින් පිළිගෙන කතෝලික ජනතාව ගෝඨාභය රාජපක්ෂට ඡන්දය දුන්නේය. ඒ බව කාදිනල් හිමිපාණන් ඔස්සේ කිහිප ආකාරයකින් සනාථ වේ. එහෙත් වැරදිකරුවන් නීතිමය රාමුවක් තුළින් අණාවරණය වී තිබියදීත් ජනාධිපතිවරයා කතෝලික ජනතාව පමණක් නොව සියලු රටවැසියන් ද මුළා කරන වැඩ දිගින් දිගටම කරගෙන යන බව පැහැදිලිය. ජනතාවගෙන් අති බහුතරය පාස්කු ප්රහාරය සිදු කළ අපරාධකාරයන්ට දඬුවම් ලබා දී අපේක්ෂා කරන බව සහතික ඇත්තකි. ඉතින් තමන්ට බලයට පත්වීම සඳහා මූලික සාධකය ලෙසින් රටට ලබා දුන් ප්රතිඥාවට වෙට්ටු දැමීමෙන් බොරුකාරයෙකු වී සිටින බව ඉතා පැහැදිලිය. එය පාපයකි. මෙයින් ගම්ය වන්නේ තමන්ට හෘදය සාක්ෂියට එකඟව වැරදිකරුවන්ට දඬුවම් ලබා දෙන්නට අපහසු බව නම් බොරුව අපරාධයක් ලෙසින් විශාලව ඇත. මේ බොරු කීම නමැති චෝදනාවෙන් නිදහස් වෙන්නට තවමත් කාලය අවශ්ය තරමටත් වඩා ඇත. ඉතින් තමන් අතින් සිදුව ඇති වරදක් ලෙස මෙය පිළිගෙන කටයුතු කරණවා නම් නිසැකවම තව වතාවක් ඔබට කතෝලික ජනතාවගේ පමණක් නොව රටේ බහුතරයකගේ ඡන්දය ලැබෙන්නට පුළුවන.
ෆමුසපත් බොරුව
ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයා ලෙසින් දිවුරුම් දෙන්නේ රුවන්වැලි සෑ මළුවේ දී ය. සිංහල බෞද්ධ ජනතාව එය දුටුවේ දුටුගැමුණුගෙන් පසුව ‘රජෙකු‘ ලැබුණා ලෙසිනි. ගෝඨාභය රාජපක්ෂට ඡන්දය නොදුන් සිංහල බෞද්ධයන් පවා මුසපත්වුණ බව ඇත්තකි. ඉතින් ඒ කතාවත් පෙර කතාවන් සේම කෙනෙකු හෝ පිරිසක් මනාව ගෙත්තම් කළ එකක් බව සිංහල බෞද්ධයන්ගෙන් බහුතරයට නොවැටහිණි. අද ජනාධිපතිවරයා කළ යුතු වැදගත් කටයුත්තක් වන්නේ එදා රුවන්වැලි සෑ මළුවේ දී කළ කථාවට විවේකීව සැරයක් දෙසැරයක් සාවදානව සවන් දීමය. එවිට සමහර විට බයක් ඇති වෙන්නට පුළුවන. හේතුව ඒ කතාව කළේ රුවැන්වැලි සෑ මළුවේ සිට බැවිනි. යම් ලෙසකින් බැරෑරුම් සිනාවක් මුවඟට නැඟුණහොත්? එහි අරුත සීතාවන් ටෙලිප්රොම්ටරයක ආධාරයෙන් තොරව දහම් පාසල් ශිෂ්යාවක සේ රටට කී මිහිරිවූ කතාවලට වඩා තමන්ගේ කතාවේ කලාත්මක ගැඹුර ගැන තෘප්තිමත් බවක් ය ඉන් පළ වන්නේ.
රසවත් බොරුව
ගෝඨාභය රාජපක්ෂ විවිධ ස්වරූපවලින් රටට පවසා සිටි කරුණක් වන්නේ දූෂණය සහමුළින්ම උපුටා දමන බව ය. මේ වූ කලී රසවත් බොරුවකි. එසේ කියන්නේ රටේ ජනතාව මේ බොරුව අපමණ වාරයක් ඇසීමෙන්ම එය විහිළුවක් වී තිබෙන බැවිනි. මට සිහි වෙන්නේ එක්තරා කාලයකදී පන්සලක සිදුවුණ මහා හොරකමකි. පන්සලේ තිබුණ අපමණ වස්තුව ද – මුදල් ද එක් රාත්රියක කවුරුන් හෝ සොරාගෙන ඇත. නායක හිමියන් දායකයන්ව දැනුවත් කොට පොලීසිය කැඳවා මහා විමර්ශනයක් සිදු කරයි. සෑහෙන දවසක් තිස්සේ විමර්ශන සිදු කළත් සොරුන් හඳුනා ගන්නට නොහැකි වේ. පොලීසියට බැණ වදිමින් සිටි නායක හිමි පසුව පොලීසිය සමඟ යාළු වේ. සොරකම අමතක වේ. පසු කලක අනාවරණය වන්නේ නාහිමියන් සිවුරු හැර ගිය බවකි. දායකයෝ කම්පා වෙති. තව ටික කලකින් අනාවරණය වන්නේ ශුද්ධ නගරය පසු කර ටික දුරක් ගිය තැන උපැවිදි වූ නාහිමි පෙට්රල් ෂෙඩ් එකක් පවත්වාගෙන යන බවත් දරුදෙදෙනකුගේ පියෙකු ලෙස යහතින් ජීවත්වන බවත්ය. ඉතින් මේ හිමියන් සිය දායකයන්ට ප්රදානය කර ගොස් තිබෙන්නේ කොතරම් රසවත් බොරුවක් ද? ඉතින් ලංකාවේ දූෂණය මුළුමනින්ම තුරන් කරනවා යයි කියන විටම එය රසවත් බොරුවක් බව දන්නා නමුත් ජනතාව ඒ බොරුවට රැවටෙති.
දූෂණය සහමුළින්ම අවසන් කිරීමට වඩා භයානක දේ වන්නේ ඊට එහෙම පිටින්ම ප්රතිවිරුද්ධ කටයුතු කිරීමය. ඊට හොඳම නිදර්ශනය නාවික හමුදාව විශාල ධනයක් මහා භාණ්ඩාගාරයට බැර කරමින් කරගෙන ගිය ව්යාපාරය නිශ්ශංක සේනාධිපතිට නිල වශයෙන් පවරාදීම ය. එය වරදකි. සැබවින්ම අපරාධයකි. එසේ පැවසීමට හේතුව ජනාධිපතිවරයා තමන් ද රණවිරුවෙකු ලෙසින් අභිමානයක් අත්පත් කර ගන්නා තවත් රණවිරු ප්රජාවක විශිෂ්ට සේවාව ජාවාරම් කාරයෙකු අතට පත් කළ බැවිනි.
ජනාධිපතිවරයාට නිවැරදි වන්නට සැබෑ උවමනාවක් තිබේ නම් එක අත්සනකික් නිවැරදි කළ හැකි වරදකි මේ.
එක නීතියක් ගැන කී බොරුව
ලංකවට සෞභාග්යය උදා කරන්නට නම් නීතියට කිසිම අන්දමකින් දේශපාලනඥයන් ඇඟිලි ගැසීමෙන් වැලකීම අවශ්යම වේ. උදාහරණයක් ලෙස ‘මත් කුඩු ජාවාරම‘ දැක්විය හැකිය. ලංකාවේ ජන මාධ්ය ඔස්සේ ‘විස්කි බ්රැන්ඩි‘ වැනි පුවත් ලෙස වාර්තා කරන්නේ ‘විශාලතම මත් කුඩු තොගය‘ ඇල්ලූ බව ය. මේක ඇසූ වාර අනන්තය. කිසිම දිනක මේ විශාලතම මත් ද්රව්යය තොගය රටට ගෙන්වන ලද තැනැත්තෙකු හඳුනා නොගැනේ. උසස් පොලිස් නිලධාරීන් – උසස් නාවික හමුදා නිලධාරීන් කිහිප දෙනෙක්ම කම්පාවෙන් පවසා තිබෙන කරුණක් වන්නේ මත් කුඩු ජාවාරම තුරන් කිරීමට නොහැකි දේශපාලන අතපෙවීම් බරපතළ නිසා බවය. මෙහි වග ජනාධිපතිවරයා නොදන්නවා විය නොහැකිය. රටේ දුප්පත්කම පිළිකාවක් සේ වැඩෙන්නේ හා වැඩී තිබෙන්නේ දේශපාලනඥයන් හා ජාවාරම්කාරයන් පිරිසක් මත්කුඩු ජාවාරම සමඟ ගහට පොත්ත සේ බැඳී සිටින බැවිනි. එක නීතියක් අවශ්යම වන තැනකි මෙතන. ආණ්ඩු බලය තිබේනම් ඒ ආණ්ඩුවේ කිසිම දේශපාලනඥයෙකුට නීතිය ක්රියාත්මක කිරීමට අදාළ ආයතනවලට නොහැකිය. එය රටම දන්නා සත්යයකි. එහෙත් ජනතාව නීතිය ක්රියාත්මක කිරීමේ දී ‘එළාර‘ කෙනෙකු පතන බව ඇත්තකි. එළාර කෙනෙකු යළි උපදින්නේ නැත්තේ එක රටක් එක නීතියක් නැති බැවිනි. දේශපාලනය හා ජාවාරම් අතර පවතින ජුගුප්සාජනක සම්බන්ධය නිසා සියලුම මධ්යම පරිමාණයේ ව්යාපාරිකයන්ට ‘කොමිස් කුට්ටි‘ ඉල්ලන තරමින් දෙන්නට සිදුව ඇත. ගජ මිතුරු ජාවාරම්කාරයන් කොමිස් කුට්ටි දෙන්නට අවශ්ය නැත, පංගුව ‘නල මාර්ගයෙන්‘ ගලායාම ස්වයං සිද්ධ අන්දමින් සිදු වේ. එක නීතියක් අවශ්ය වන්නේ ජාතිවාදීන් හෝ අන්තවාදීන් ‘චූන්‘ කරන්නට නොවේ. මහජන මුදල් සාපරාධී අන්දමින් සූරාකෑම නතර කිරීමට ය.
නීතියේ ආධිපත්යය
යහ පාලනයක් වෙනුවෙන් ජන වරමක් ලැබුණේ නීතියේ ආධිපත්යය තහවුරු කිරීමටය. ශිරානි බණ්ඩාරනායක නෙරපා හැරීමෙන් නීති ගරුක පුරවැසියෝ භේදයකින් තොරව කිසියම් යථාර්ථයක් පසක් කර ගත්හ. ඒ ඔස්සේ අප්රකට දේ පවා කරළියට පැමිණියේය. යහ පාලකයන් පරමාදර්ශී අන්දමින් නොකළේ නීතියේ ආධිපත්යය තහවුරු නොකිරීමය. අධිකරණ ඇමති – නීතිය හා සාමය ඇමති පෙනී සිටියේ යහ පාලනය වෙනුවෙන් නොවීම ප්රධාන වරදය. ඒ වරද නායකයන් දෙපළගේ ඇස්වලට ඇන පෙන්වා දුන්නද ඔවුන් ව්යාජ රඟපෑම්ය කළේ. ආණ්ඩුකරණයේ නායකත්වයට නීතියේ ආධිපත්යය තහවුරු කිරීමට අවංක කැමැත්තක් නොමැති බවය මෙහි අර්ථය වන්නේ. කිසියම් සාධනීය කටයුතු ප්රමාණයක් සිදු වී නම්, ඊට පදනම දැමුණේ නම් ඒ නායකයන් දෙපළගේ කැපවීම නිසා නොව සිවිල් බලවේගවල කැපවුණ ධෛර්යය නිසාය. එය සනාථ වන්නේ සිරිසේන තමාම නායකත්වය දුන් ප්රතිසංස්කරණ මැති සභය තුළ නින්දිත අන්දමින් ගර්හාවට ලක් කිරීමෙනි.
ගෝඨාභය රාජපක්ෂ චරිතය සම්බන්ධයෙන් මැද පන්තියේ තිබුණ අවබෝධය හොඳින් වටහා ගත් ප්රචාරණවාදීන් පිටපත් ලිවීමේ දී ‘තාත්වික‘ සංකල්ප ඔහුගේ මුවට ලබා දුන්නේය. එහිදී තිබුණ වාසියක් ද භාවිතයට ගැනිණි. ආරක්ෂක ලේකම් දැඩි පාලකයෙක්ය යන මතය ඒ වාසියයි. නගර සංවර්ධනයේ දී අනුගමනය කළ කටයුතු ඔස්සේ එය පැතිරී තිබුණි. නිතරම පැවසුණේ ‘තමන් වැඩ කළ කෙනෙකු‘ බව ය. ‘වැඩ කරන විරුවා‘ යන්න නිර්මාණය වන්නේ සිරිසේනව පඹයෙකු බවට සමාජගත කරමිනි. එහෙත් ජනතාවට අවබෝධ කර දෙන්නට නොහැකි වන්නේ විධායක ජනාධිපතිට, විනිසුරුවන් අභිමත අන්දමට පත් කළ නොහැකි බව, පොලිස් නිලධාරීන් අභිමත අන්දමට මාරු කළ නොහැකි බව, පමණක් නොව විධායක ජනාධිපතිගේ අත්තනෝමතික තීන්දු ශ්රේෂ්ඨාධිකරණය ට නිෂේධනය කළ හැකි බව යනාදි වැදගත් හා ප්රගතිශීලී ‘දියුණු‘ තත්වයන්ය. සිරිසේන තමන්ම නායකත්වය දී ප්රතිෂ්ඨාපනය කළ ව්යවස්ථා සභාවට නින්දිත අන්දමින් ගැරහීම ගෝඨාභයට අසාමාන්ය බලයක් උරුම කර දීමෙනි කෙළවර වූයේ. දැන් සිටින්නේ බලය තමන් අත මිට මොළවා ගත් නායකයෙකි. ඔහු ඒ බලය පරිහරණය කරමින් සිදු කර තිබෙන බරපතළ වැරදි ගැන අධිකරණ නිලධාරීන් බහුතරය අසන්තෝෂයට පත්ව සිටිනවාට සැකයක් නැත. කවුරුත් කළේ ‘නෙළුෑ පලා බිම දැමීම‘ ය.
ජනාධිපති කොමිෂන් සභාවක් පත්කොට එහි කීර්තිනාමයක් නැති චරිතයක් වාඩි කරවා සාපරාධී චරිත ගණනාවක් නිදහස් කර දමන්නට පියවර ගැනීම අධිකරණය ඉක්මවා කටයුතු කිරීමක් බව නීති විශාරදයෝ පෙන්වා දුන්හ. එහි අර්ථය කුමක් ද? ගෝඨාභය රාජපක්ෂ බලය අතට ගන්නේ අධිකරණයේ ස්වාධීනත්වය – ආධිපත්යය ස්ථාපිත කිරීමට නොව තමන්ට අභිමත දේ සිදු කර ගැනීමටය. මේ සංදර්භය තුළ තමන් සිදු කළ වැරදි ජනාධිපතිවරයා නිවැරදි කර ගන්නේ කෙසේද?
මනුෂ්ය ඝාතන සාධාරණීකරණය
ලංකාවේ අධිකරණ පද්ධතිය තුළ අපරාධකාරයෙකුට මරණ දඬුවම ලැබෙන්නේ දීර්ඝ නඩු විභාගයකිනි. නඩු තීන්දුව සම්බන්ධයෙන් අභියාචනා කිරීමේ අවස්ථාව ද ඇත. ඒ සියලු ක්රියාදාමයන් ඔස්සේ විනිවිද පෙනෙන අයුරින් ලබා දුන් නඩු තීන්දු කණපිට හරවමින් මිනීමරුවන් නිදහස් කිරීම ඔස්සේ ගම්ය වන්නේ විරුද්ධවාදීන් ඝාතනය සාධාරණීකරණය කිරීමකි. එහි ඉතාම අවලස්සණ කටයුත්ත වන්නේ දුමින්ද සිල්වා නිදහස් කොට වහාම ඔහුට රජයේ පදවියකට ද පත් කිරීම ය. මෙවැනි අදූරදර්ශී තීන්දු හේතුවෙන් නීතිය ක්රියාත්මක කළ, මහත් වෙහෙසක් දරා නඩු විභාග කළ විනිසුරු චරිතවලට කරන අවමානය ඉතා බරපතළ යයි සිතමි.
නීතියේ ආධිපත්යය ස්ථාපිත කරන බවට සපථ කළ සිරිසේන මිනීමරුවෙකු නිදහස් කළ අන්දම බරපතළ වූ විනාශකාරී තීන්දුවකි. අධිකරණ නිලධාරියෙකුට පවා අවමන් කළ සාපරාධී චීවරධාරියෙකුගේ සුව දුක් බලන්නට හිර ගෙදරටත් යමින්, පසුව ඔහු නිදහස් කරමින් සිදු කළ පාපතර කටයුත්ත සාධාරණීකරණය කළ හැක්කේ කාට ද?
ලංකාව නීති ගරුක රටක් බවට පත් කරන්නට නම් අපරාධකාරයන්ට නීතියෙන් දඬුවම් ලබා දීමට නිදහස සහ හැකියාව තිබිය යුතුය. එපමණක් නොව අධිකරණයකින් ලැබුණ දඬුවම විඳින්නට ද ඉඩ හැරිය යුතුය. පෞද්ගලික අභිමතාර්ථ මත පිහිටා තීන්දු කණපිට හැරවීමට පාලකයෙකු නැඹුරු වීම යනු තමන් අකමැති මනුෂ්ය ජීවිත ඝාතනය සාධාරණීකරණය කිරීමකි.
ගෝඨාභය රාජපක්ෂ දුමින්ද සිල්වා නිදහස් කරන්නේ ජනාධිපතිවරයා අනුගමනය කළ යුතු නෛතික ක්රමවේදයට ද පටහැනිව බව වාර්තා වේ. කෙසේ වුව මේ නිදහස් කිරීම නීති ගරුක පුරවැසියන්ගෙන් බහුතරය අනුමත කළේ නැත. එහෙත් පාලකයා ඒ ගැන තැකීමක් නැත්තෙකු නම් දේශපාලනය තුළ සාහසික බලවේග වඩ වඩාත් ශක්තිමත් වන බව යථාර්ථය වේ.
රණ විරුවකු වූ පමණින් මනුෂ්ය ඝාතන කරන්නට හැකි නම් තත්වය තව දුරටත්, එනම් හෙට දවසේ වඩාත් බරපතළය. අද ආණ්ඩුකරණය තුළ කැපී පෙනේනේ ප්රජාතන්ත්රවාදයට වඩා හමුදාකරණයකි. රටේ සංකීර්ණ ප්රශ්න විෂයෙහි තීන්දු ගන්නේ කැබිනට් මණ්ඩලය නොව ජනාධිපති කාර්ය සාධක බලකා ය. ඒවායේ නායකත්වය තිබෙන්නේ හමුදාවටය.
මට අවංකවම හිතෙන්නේ මේ වැරදි කිසිවක් ජනාධිපතිවරයාගේ අත්වැරදීම් නොවන බව ය. දැනුවත්ම කළ වැරදි බව ය. ඉතින් ඒවා නිවැරදි කරන්නේ කෙසේ ද? නිවැරදි කරන්නට නම් ඒ සියලු තීන්දු ආපසු හැරිය යුතුය.
අධිකරණ තුළ පැවති නඩු ගණනාවකින් මනුෂ්ය ඝාතන සහ සාපරාධී මුල්ය අපරාධවලට දඬුවම් ලබන්නට නියමිත සිටි පුද්ගලයන් ගණනාවක් නිදොස් කොට නිදහස් වූයේ පියවි සිහියෙන් කිසිවෙකුට හිතා ගන්නටවත් නොහැකි අන්දමටය. ඉතින් ජනාධිපතිවරයාට නිවැරදි වීමට නම් විශාල මිලක් ගෙවන්නට නිසැකවම සිදු වේ. නිර්භීතව ඒ මිල ගෙවීමට ජනාධිපතිවරයා සමත් වුවහොත් ඔහු දෙවෙනි වන්නේ ලීක්වාන් යූ ට පමණි.
අසෝබනත්වය හා අශීලාචාරත්වය
උදයංග වික්රමතුංග වරෙන්තු ලබා සිටියෙකි. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ජනාධිපති පදවියට පත් වීම සමගින් ඔහු දිවයිනට පැමිණේ. පැමිණි දා සිට ඔහු බලය අභ්යාස කරන්නේ අසෝබන අන්දමටය. අවසන වසංගතය පවා තුට්ටුවකට මායිම් නොකරමින් හම්බ කිරීමේ මාර්ගවලට ද නායකත්වය දෙයි. ඔහුගේ ප්රසිද්ධ හැසිරීම් විදහා පෑවේ අසෝබන කම පමණක් නොව අශීලාචාරත්වයයි. ඒ තතු ජනාධිපතිවරයා නොදන්නේ ද? ඕනාවටත් වඩා දන්නේය. එහෙත් උදයංග වීරතුංග හැසිරෙන්නේ ජනාධිපතිවරයා තමන්ට වචනයකින් හෝ කිසිවක් නොපවසන බවට දැඩි විශ්වාසයකිනි. ඔහුගේ ඒ අසීමිත විශ්වාසය බිඳදමා නිවැරදි වීමට ජනාධිපතිවරයාට හැකි ද? ඇත්තටම හැකිය. හැකි බව ජනාධිපතිවරයා විදහා පෑවොත් ඔහු විසි හතර පැයක් තුළ ජන විඥානයේ බුහුමන් ලබනු නිසැකය.
ජොන්ස්ටන් නම් බලවතෙක් – ලන්සා නම් බලවතෙක් – රෝහිත නම් බලවතෙක් ප්රමුඛව තවත් බලවත්තු නෙක නෙක ශිල්ප දක්වති. කුරූණෑගල නගරාධිපති සම්බන්ධ සිද්ධියේ දී බලසම්පන්න ජොන්ස්ටන් පවසා සිටියේ තමා සිටින තුරු නගරාධිපතිගේ මයිලකට අත තියන්නට ඉඩ නොදෙන බව ය. බලය අභ්යාස කිරීම තුළ පවා විනයක් දේශපාලනඥයෙකුට තිබිය යුතු නොවේ ද?
මේවා සිදුවන්නේ වියත් මගක් ඔස්සේ බලයට පත්වුණ ජනාධිපතිවරයෙකු යටතේය.
මේ කිසිවක් යහපත් දේශපාලන සංස්කෘතියක තිබිය යුතු ඒවා නොවේ. අවම වශයෙන් මේ අසෝබන හා අශීලාචාර චර්යාවන් පවා නීති ගරුක පුරවැසියන්ට දකින්නට නැති දේශපාලන සංස්කෘතියක් උදෙසා ජනාධිපතිවරයා පියවර ගන්නේ නම් එය වුව නිවැරදි වීමට සාධනීය ආරම්භයක් බව පවසනු කැමැත්තෙමි.
අවිනීත අන්දමට මහජන මුදල් කාබාසිනියා කරමින් බලය භුක්ති විඳීම ශිෂ්ට සම්පන්න රාජ්ය පාලනයක් තුළ නොපැවතිය යුත්තකි. එහෙත් කිසිම ජන වරමක් නැති පුද්ගලයන් පවුල් පිටින් බලය භුක්ති විඳින අන්දම අද සාමාන්ය තත්වයක් වී ඇත. ඒවා වැඩි මහන්සියකින් තොරව නිවැරදි කළ හැකි කටයුතුය. ජනාධිපතිවරයාට ඒ සම්බන්ධයෙන් කවර පියවර ගත හැකි ද? අපමණ පියවර ගත හැකි ය.
මට වැටහෙන අන්දමට නම් පිළිගත හැකි වැරදිවල මූලික සොබාවය ඒ වැරදි නොදැනුවත්වම සිදු වූ ඒවාය. ඒ වැරදිවලට සමාව ඉල්ලීමෙන් ද නිවැරදි විය හැකි ය.
තවත් වැරදි වන්නේ දැනුවත්ව – චේතනාන්විතව කළ වැරදි ය. ඒවායෙන් නිදහස් වීමට නම් පහසු මාර්ගයක් නැත. එහෙත් නිවැරදි විය හැකිය. ඒ කෙසේ ද? දඬුවම් ලැබීමෙනි.■
