සුදත් දේවප්‍රිය හෙවත්
සෝම මීදෙණිය

■ ප්‍රියාශා හෙට්ටිහේවා

තමාව කෙටියෙන් හඳුන්වනවා නම් ඒ කෙසේ ද යැයි ඇසූ විට අඹ යහළුවෝ ටෙලිනාට්‍යයේ අධ්‍යක්ෂ සුදත් දේවප්‍රියගේ පිළිතුර වුණේ ‘අඹ යහළුවෝ’ කියන වචන දෙක පමණයි.

0මඩොල්දූව, නාමල්ගොල්ල, වංකගිරිය, අග්නි කංකාරිය, හඳයා, සුළඟ මහමෙරක වැනි ටෙලිනාට්‍ය නිර්මාණ හරහා ද තරණය, උඩුගං යාමය වැනි සිනමාපට හරහා ද නිර්මාණකරණයේ නියැලු‍ණු ඔහු අධ්‍යක්ෂවරයෙක් සේ ම තිරපිටපත් රචකයෙක්.

මේ දවස්වල මොකද කරන්නේ?
අවුරුදු දෙකක ඉඳලා නිර්මාණ කටයුත්තක් නම් කළේ නෑ. කොරෝනා අර්බුදයත් එක්කත් නිර්මාණ කටයුතු කරන්න පුළුවන්කමක් නෑ.

අධ්‍යක්ෂවරයෙක් වෙන්න හීනයක්?
ලොකු ඇම්මක් තිබුණා රංග ශිල්පියෙක් වෙන්න. ඒ ගමනේදී සෝමලතා සුබසිංහ මහත්මිය යටතේ නාට්‍ය හා රංග කලාව හදාරන්න අවස්ථාව ලැබුණා. ඒ 1981 වගේ කාලේ. සෝමලතා මිස්ගේ ‘විකෘති’ නාට්‍යයේ තාත්තා හැටියට පළවෙනි දර්ශන 100 රඟපාන්න මට අවස්ථාව ලැබුණා. සුසිල් ගුණරත්නගේ නාට්‍යයකින් තමයි රඟපෑම පටන් ගත්තේ. විජය නන්දසිරිගේ කුස පබාවතී, හේමසිරි ලියනගේගේ චිත්‍රාගේ ප්‍රේම කතාව වගේ නිර්මාණ කිහිපයක රඟපෑවා. 1983 ඔක්තෝබර් මාසේ තමයි මම ජාතික රූපවාහිනියට එන්නේ. ඒ පුහුණු වන නිෂ්පාදන සහකාර කෙනෙක් විදියට. ඕනෑ වුණේ නාට්‍ය අංශයට යන්න. නමුත් මාව වැටුණේ ළමා අංශයට. ඩොක්ටර් සොලමන් ෆොන්සේකා තමයි හෙඩ් විදියට හිටියේ. එහෙ හිටියා හොඳ නිෂ්පාදක කෙනෙක් ශ්‍රීමතී ලියනගේ කියලා. එයා ඒ කාලේ කළා ‘හත්පණ’ ටෙලිනාට්‍යය එහෙම. මම එහි සහාය අධ්‍යක්ෂ කෙනෙක් විදියට වැඩ කළා. මට එතකොට අවුරුදු 20ක් විතර ඇති.

අඹ යහළුවෝ කරන්න පෙළඹුණේ කොහොම ද?
එතකොටත් මම පුහුණු වන නිෂ්පාදන සහකාර තනතුරේ තමයි හිටියේ. ළමා අංශයේ නාට්‍ය කරන අයට ඇසිස්ට් කර කර ඉන්නකොට මට ලොකු වුවමනාවක් තිබුණා අඹ යහළුවෝ නවකතාව කරන්න ටෙලි නාට්‍යයක් හැටියට. ලොකු බාධා ආවා ඒක කරන්න.

ඒ මොනවද?
ඒ වෙනකොට ජේ.ආර්. ජයවර්ධන මහත්තයාගේ ආණ්ඩුව තිබුණේ. ඉලංගරත්න මහත්තයා ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පාක්ෂිකයෙක් නිසා රූපවාහිනී බෝඩ් එක අඹ යහළුවෝ කරනවාට කැමති වුණේ නැහැ. රූපවාහිනී අධ්‍යාපන ඒකකයේ නියෝජ්‍ය අධ්‍යක්ෂ ඉන්ද්‍රානි හේරත් ගුණරත්න බෝඩ් එකට කිව්වා, ඉලංගරත්න මහත්තයා දැන් දේශපාලනේ නැහැ, මේක හොඳ නවකතාවක් ඒ නිසා අපට මේක කරන්න අවසර ඕනෑ කියලා. පස්සේ අවසරය හම්බවුණා.

ඊළඟ ප්‍රශ්නේ ආවේ පුහුණුව ලබන ආධුනික කෙනෙක් විදියට මම කොහොම ද මේ වගේ නවකතාවකින් ටෙලිනාට්‍යයක් කරන්නේ කියලා. එතැනදිත් අවසරය ආයිත් හිරවුණා. ඒ අවස්ථාවේදීත් ඉන්ද්‍රානි හේරත් ගුණරත්න මං වෙනුවෙන් ඇපවෙලා මේ දරුවා ගැන මම බලාගන්නම් වගකීම මම ගන්නවා කියලා අවසර අරන් දුන්නා.

තව ප්‍රශ්නයක් වුණේ කැමරා, ට්‍රොලි ඉක්විප්මන්ට් එහෙමත් තිබුණේ නෑ. තිරනාටකය ලියනකොටත් ඒකට මට අවසර ලැබුණේ නැහැ නවකයෙක් නිසා.

අවසානයේ තිරරචනය සිද්ධ වුණේ කොහොම ද?
තිරරචකයා විදියට මට ඒක ලියන්න එපා කිව්වේ මම තරුණ කෙනෙක් නිසා වගේ ම නවකයෙක් නිසා. තිරරචනයට කෙනෙක් හොයාගන්න බැරි වුණා. අවසානයේ මම ම තිරනාටකය ලිව්වා. මගේ නම නොදා වෙන නමකින් ලිව්වේ. තිස්ස අබේසේකරගේ ‘විරාගය’ චිත්‍රපටයේ ප්‍රධාන සහාය අධ්‍යක්ෂ සෝමදාස මල්දෙණිය. ඒ නමෙන් සෝම කියන කොටස ගත්තා. රූපවාහිනියට යනකොට මම දැක්කා අයිරාංගනී සේරසිංහ මහත්මිය තමන්ගේ වාහනය පදවාගෙන යනවා. ඇගේ විවාහයට පෙර වාසගම මීදෙණිය. වාසගම විදියට මීදෙණිය කියන වාසගම ගත්තා. සෝම මීදෙණිය කියන නම සටහන් කළා තිරරචකයා විදියට අඹ යහළුවෝ ස්ක්‍රිප්ට් එකේ. ඒකට අනුමැතිය ලැබුණා. මම ලිව්වා කිව්වා නම් අනුමැතිය නොලැබෙන්න තිබුණා. ගාමිණී වේරගම දවසක් මගෙන් ඇහුවා සුදත් කවුද ඔය සෝම මීදෙණිය කියලා. එදා මම ඔහුට ඒ රහස කිව්වා. අදටත් අඹ යහළුවෝ නාමාවලිය බැලු‍වොත් සෝම මීදෙණිය කියලා තියෙන්නේ.

සාර්ථක නිර්මාණ කළ ඔබ හිරු නාලිකාවේ ‘හඳයා’ ටෙලිනාට්‍යයෙන් අතරමගදී ඉවත්වෙනවා. ඇයි ඒ?
හඳයා අධ්‍යක්ෂණය තිරරචනය දෙක ම මගේ. මගේ තිරනාටකයේ තිබුණේ කොටස් තිහෙන් නාට්‍ය ඉවරවෙන විදියට. කොටස් තිහ ළං වෙනකොට එයාලට ඕනෑ වුණා මේක දිගට කරගෙන යන්න. ඊට පස්සේ තිහ, පනහ වුණා. පනහක් ගිහිල්ලාත් ඉවරවෙන්නේ නැතිකොට කොටස් සීය වෙනකොට බොහෝ ම අමාරුවෙන් මම ඒකෙන් ඉවත්වුණා.

හඳයාගෙන් පස්සෙ?
බොහො ම ආසාවෙන් නිර්මාණයක් කළා ‘සුළඟ මහමෙරක’ කියලා. ලක්ෂ්මි දමයන්ති තමයි ප්‍රඩියුස් කළේ. 89 ජුලි කලබලත් එක්ක තරුණ පරම්පරාව අතුරුදන් වෙන කාලෙදි ජීවිතයත් මරණයත් එක්ක ජීවත් වෙන්න සටන් කරන මිනිසුන්ගේ කතාවක් ඒක. කොටස් 45යි. අද වෙනකොට කොටස් 45ක් 50ක් නැත්නම් හොඳ ටෙලිනාට්‍යයක් වුණත් චැනල් එකක් ගන්නේ නෑ.

කොටස් 30ක ටෙලිනාට්‍යයක් තියෙනවා කිව්වොත් එයාල කැමති වෙන්නෙත් නෑ භාර ගන්නෙත් නෑ.

මේ රටේ තියෙන වසල වෙළෙඳ කුලය, ඒක තමයි ඇත්ත. ඔය වචනේ කිව්වේ ගුණදාස අමරසේකර මහත්තයා.

ඔබ අධ්‍යක්ෂවරයෙක් විදියට කටයුතු කරනකොට අතීතයේ ඉඳලා වර්තමානය වන තෙක් රංගන ශිල්පීන්, ශිල්පිනියන් හසුරුවා තියෙනවා. කාලයත් සමග වෙනසක් දැනිලා තියෙනවා ද පරණ පරම්පරාවේ සහ අලු‍ත් පරම්පරාවේ ශිල්පීන් හැසිරවීමේදී?
වෙනසක් දැනිලා නැහැ. මොකද නිර්මාණයේදී මම තෝරාගන්නේ මගේ හිතේ මැවුණ චරිතයට සාධාරණයක් කරන්න පුළුවන් කෙනෙක්ව. මූලික තෝරාගැනීම හරියට කළෝතින් එහෙම ගැටලු‍වක් මතුවෙන්නේ නැහැ.

හැබැයි ඉතා පැහැදිලිව කියන්න පුළුවන් එක නිර්ණායකයක් තියෙනවා. ඒ තමයි අපි පටන් ගන්න කාලේ රංගනයට පිවිසිච්ච අය බොහෝ ඇසූ පිරූ අය. ඇසූ පිරූ නෑ කියනවා නෙමෙයි දැන් ඉන්න තරුණ අය. ඒගොල්ලන්ට වරදක් කියන්න බැහැ, ජීවත්වීම උදෙසා ඒගොල්ලන්ට ඒක කරන්න වෙලා තියෙනවා. නමුත් රංග ශිල්පියෙක් කියන්නේ කිසියම් පුහුණුවක් සහ අධ්‍යාපනයක් ලබපු කෙනෙක් වීම වැදගත් වෙනවා.

රංගන ශිල්පියා සහ අධ්‍යක්ෂවරයා සමග තිබුණා වූ ඒකමිතියක් නිසා තමයි හොඳ නිර්මාණයක් බිහිවන්නේ. රංගන ශිල්පීන් රිද්දලා තමන්ට ඕනෑ රඟපෑම ඔවුන්ගෙන් ගන්න ගියොත් ඒක හරියට එන්න නැහැ.

වර්තමාන ටෙලිනාට්‍ය කලාව ගැන මොකක්ද හිතන්නේ?
දැන් ටෙලිනාට්‍ය කලාව ගැන මම කතා කරන්න කැමතිත් නැහැ. මම ඒ ගැන හිතන්නෙත් නැහැ. මේ රටේ කලාව මේ වෙනකොට තීරණය කරන්නේ මේවාට මුදල් දාන්නේ කවුද, මේ රටේ චැනල් තීරණය කරන්නේ මොකක්ද වගේ දේවල් එක්ක. අවසානයේ ගත්තොත් සමහර විට දේශපාලනිකයි. යහපත් රූපවාහිනී කලාවක් කරන්න අමාරුයි දැන්. මිනිසුන්ට හුස්ම ගන්න පුළුවන් කලාවක් බිහිවෙන්න ඕනෑ.■