■ අමන්දිකා කුරේ
කොරෝනා වෛරසය ලොව පුරා පැතිරී යාම ආරම්භ වී මේ වන විට වසර දෙකකට ආසන්න කාලයක් ගත වී ඇත. ජනතාවගේ ජීවිත දුක්ඛිත වූ අඳුරු පටලයකින් වැසී ගොස් තිබුණි. රජයටද එම ජනතාව මුදාගැනීමට තරම් ප්‍රමාණවත් මැදිහත්වීමක් කළ නොහැකි බව සමාජයට පසක් වෙමින් තිබුණි.
වසංගතයට එරෙහිව මිනිසුන්ම නැගී සිටිය යුතු බව අවබෝධ කරගත් පිරිසක් වසංගතයට එරෙහි මිනිස් පවුරක් ගොඩනගන්නේ ඒ අතරය. ඒ ”අසිරි හදවතයි”. වෛද්‍යවරුන් ඇතුළු සෞඛ්‍ය ක්ෂේත්‍රයේ වෘත්තිකයන්, කලාකරුවන්, කම්කරුවන්, ශිෂ්‍යයන්, දේශපාලන ක්‍රියාකාරීන් වැනි විවිධ අය මෙහි සාමාජිකයෝ වෙති.
කොරෝනා රෝගීන් ස්වේච්ඡාවෙන් රෝහල්වලට ගෙන යාම, විෂබීජහරණය, රෝහල් පිරිසිදු කිරීම, රෝහල්වල අඩුපාඩු සකස් කර දීම වැනි කාර්යයන් රැසක් ”අසිරි හදවත” හරහා සිදුකෙරෙමින් පවතියි.
”අසිරි හදවත” පවත්වාගෙන යන ස්වේච්ඡා සේවයන් අතර රෝහල් කාර්ය මණ්ඩල ඉලක්ක කරගෙන සිදු කරනු ලබන සංගීත ප්‍රසංග කැපී පෙනුණි. පිළියන්දල, කළුබෝවිල ඇතුළු ප්‍රධාන රෝහල් කිහිපයකම මෙලෙස සංගීත ප්‍රසංග පවත්වනු ලැබුවේ විවිධ කලාකරුවන්ගේ ද සහභාගිත්වයෙනි.
විදර්ශන කන්නන්ගර
දේශපාලන විචාරක
”අසිරි හදවත” සංවිධානය අපි නිර්මාණය කළේ ම, සමාජයක් විදිහට මේ පවතින වසංගත තත්වය ඇතුළේ එන්න එන්නම සීමා තුළට කොටුවීම වගේම වසංගතය හේතුවෙන් අසුබවාදී හැඟීම්වලින් සමාජය හැකිළෙමින් ඉන්න වෙලාවක, වසංගතයට එරෙහිව සමාජය තුළින්ම විකල්පයක් ගොඩනගන්නෙ කොහොමද කියන කාරණයත් එක්ක. මේ රෝගය වැළඳීම නිසා අපේක්ෂාභංගත්වයට, අධෛර්යයට පත්වෙලා ඉන්න රෝගීන්ට තමන්ගෙ ජීවිතය ගැන සුබවාදී හැඟීමක් දෙන්න, අපේක්ෂාභංගත්වයට පත් වෙලා හිටපු රෝහල් කාර්ය මණ්ඩලවලට සුබවාදී හැඟීමක් දෙන්න වගේම රෝහල් කාර්ය මණ්ඩල අතර තිබෙන යාන්ත්‍රික බෙදීම් පවා යම්තාක් දුරකට නැති කරන්න අපි රෝහල් තුළ ආරම්භ කළ සංගීත ප්‍රසංග පිටිවහලක් වුණා.
මේ සංගීත සංදර්ශන පවත්වපු රෝහල්වල පීඩනයෙන් ඉඳපු පුද්ගලයන් ඔල්වරසන් දෙමින් විනෝදවුණු ආකාරය හරිම සුවිශේෂ අත්දැකීමක් වුණා. වසංගතයත් එක්ක යාන්ත්‍රික වෙලා හිටපු ඒ මිනිස්සු සාමාන්‍ය මනුෂ්‍යයන් බවට පත්වුණා කියලා හිතෙනවා.
පුබුදු ජයගොඩ
දේශපාලන ක්‍රියාකාරී
මුල් අවස්ථාවේදී කලාකරුවො වුණත් රෝහල් තුළට ඇවිත් අවදානමක් අරගෙන මේ වගේ ප්‍රසංග පැවැත්වීමට යම් පැකිළීමක් දැක්වූවත් වැඩසටහන් කිහිපයක් කරද්දි, ඒ පීඩනයෙන් ඉන්න මිනිස්සු හිනා වෙලා ඉන්නවා දකිනකොට ඔවුන්ටත් හැඟීමක් ආවා මේක අපේ වගකීමක් කියලා.
පිළියන්දල රෝහලේ ප්‍රසංගයේදි වෛද්‍යවරු, කාර්ය මණ්ඩලයේ අය සිංදු කිව්වා. කාර්ය මණ්ඩලවල අය නටලා විනෝද වුණා. ඉහළ මහලක තිබුණ කොවිඩ් වාට්ටුවේ හිටපු රෝගීන් ජනෙල්වලින් ඒ ප්‍රසංගය නැරඹුවා. පීඩනයෙන් ඉඳපු සියලු දෙනාටම සුබවාදී හැඟීමක් ලැබුණා වගේම රෝහල්වල තිබුණු ධුරාවලිවලින් ඔබ්බට ගිහින් අපි හැමෝම මිනිස්සු කියන හැඟීමත් ඔවුන් විඳගත්තා.
කෙනෙක්ට විවේචනය කරන්න පුළුවන් ආණ්ඩුව කරන වැඩේම අපිත් කරනවා කියලා. නමුත් මෙතනදී මැදිහත්වෙන්නේ සමාජය වෙනුවෙන් සමාජයක්. වසංගතයට එරෙහිව සමාජයක් වශයෙන් මුහුණ දෙන එක තමයි අපි කරන්නේ.
ජෙහාන් අප්පුහාමි
රංගන ශිල්පී
මේ වෙලාවෙ අපි මිනිස්සු වෙනුවෙන් කලාවෙන් මොනවද කරන්න පුළුවන් කියලා බලන්න ඕනෑ. ඒ මිනිස්සුන්ට කලාව සම්ප්‍රේෂණය කරලා ඔවුන්ව පීඩනයෙන් මුදවගන්න ඕනෑ. ඒ විදිහට තමයි අපි සංගීත ප්‍රසංග හරහා රෝහල්වලට මැදිහත් වෙන්නේ.
රෝහලක් ඇතුළට ගියාට පස්සෙ තමයි ඒ රෝහල ඇතුළෙ රෝගීන් බවට පත් වෙලා ඉන්න කුඩා දරුවො, වැඩිහිටියන් වගේම ඔවුන්ට ප්‍රතිකාර කරන කාර්ය මණ්ඩල කෙතරම් පීඩනයකින් ඉන්නවාද කියලා තේරෙන්නෙ.
කලාකරුවො ඇවිත් තමන් එක්ක තමන්ගෙ දුක බෙදාගන්නවට මිනිස්සු කැමතියි. ඒ නිසා මේ ගෙවෙමින් තිබෙන සංස්කෘතිකමය මොහොත කලාකරුවො හැටියට වසංගතයට නිරාවරණය වුණු මිනිස්සු එක්ක බෙදාගන්න ඕනේ.
මේ වෙලාවෙ අපි මේ අසිරි හදවත හරහා සිදුකරන සංගීත ප්‍රසංගය වගේම අනෙකුත් වැඩකටයුතු සඳහා එකතුවෙන්න කියලා මා මගේ කලා ක්ෂේත්‍රයේ සියලුම කලාකරුවන්ගෙන් ඉල්ලන්න කැමතියි.
ජේ.ඩී. ඩයස්
අක්ෂි රෝග විශේෂඥ වෛද්‍ය
මම සේවය කරන ගම්පහ රෝහලේ වසංගතය එක්ක සෘජුව මැදිහත් වෙන කාර්ය මණ්ඩලය එක දිගට රෝගීන් මිය යාම, රෝගීන් දුක් විඳින ආකාරය, රෝගීන් ඔවුන්ගෙන් ජීවිතය අයදින මොහොතවල් එක්ක එක දිගට වැඩ කරලා විශාල මානසික පීඩනයක ඉන්නේ. ඒ වගේම සෞඛ්‍ය කාර්ය මණ්ඩලවල
කිසිකෙනෙක් අවුරුදු එකහමාරකින් විතර ගෙදර ගිහින් නිදහසේ ඉඳලා නෑ. ගෙදර ගියත් අපි හරහා අපේ ආදරණීයයන්ට රෝගය වැළfඳයි කියලා බයකින් පීඩනයකින් ඉන්නෙ. ඒ අතරතුරේ දී තමයි අසිරි හදවත සංගීත ප්‍රසංගය ගම්පහ රෝහලේ පැවැත්වෙන්නේ. ඒ අවස්ථාවට සම්බන්ධ වුණු කෙනෙක් හැටියට දීර්ඝ කාලයකට පස්සේ මට මගේ පීඩනය ඉවත් වෙලා සුබදායක හැඟීම්වලින් මගේ හදවත පිරෙනවා වගේ හැඟීමක් දැනුණා. සියලුම කාර්ය මණ්ඩලවල අය එදා තමන්ට කාලෙකින් විඳින්න බැරිවුණු සතුට, විනෝදය අත්වින්දා.
අපේ කාර්ය මණ්ඩලවල මානසික සෞඛ්‍ය සම්බන්ධයෙන් විධිමත් වැඩසටහනක් ක්‍රියාත්මක වුණේ නෑ. ඒ නිසාම මේ අවස්ථාව කාර්ය මණ්ඩලයේ සියලු තලවල සේවකයන් අගය කරනවා. ඔවුන් මට රෝහලේ හමුවුණාමත් ඔවුන් ඒ ලබපු සුන්දර අත්දැකීම ගැන කතා කරනවා. ඔවුන්ගේ පීඩනය අඩුවෙලා යම් සුබවාදී ආකල්පයක් ඔවුන් තුළ ඇතිවී තිබෙන බව ඔවුන්ම කියනවා.■
