■ අමන්දිකා කුරේ
රජයේ මුදල් අවභාවිත කිරීම සම්බන්ධ චෝදනා සෑම රජයක් සමයේම අඩු වැඩි වශයෙන් සාකච්ඡාවට බඳුන් වන කාරණයක් වේ. පසුගිය සැප්තැම්බර් 25 වන දින සමස්ත ලංකා ගොවිජන සම්මේලනයේ නාමල් කරුණාරත්න විසින් කැඳවූ මාධ සාකච්ඡාවකදී ද එවැනි අනාවරණයක් සිදුකරන අදි.
වයඹ දිස්ත්‍රික්කයේ පොදුජන පෙරමුණේන් පාර්ලිමේන්තුව නියෝනය කරන පශු සම්පත්, ගොවිපොළ ප්‍රවර්ධන, කිරි හා බිත්තර ආශ්‍රිත කර්මාන්ත රාජ්‍ය ඇමතිවරයා වන ඩී.බී. හේරත් විසින් සිය නිල නිවස සඳහා අතිවිශාල මුදලක් වැය කරමින් ගෘහ භාණ්ඩ මිලදී ගත් සිදුවීමක් නාමල් කරුණාරත්න විසින් එලෙස හෙළි කරන ලදි.
රාජ්‍ය ඇමත්වරයාගේ සම්බන්ධීකරණ ලේකම්වරයාගේ අත්සනින් යුතුව එම භාණ්ඩ අමාත්‍යංශ වැය ශීර්ෂ හරහා ලබා දෙන ලේ ඉල්ලා අමාත්‍යංශ ලේකම් වරයාට යැවූ ලිපියක් සහ භාණ්ඩ ලැයිස්තුව ද එහිදී මාධ්‍ය වෙත ඉදිරිපත් කරන ලදි.
එම ලැයිස්තුවේ භාණ්ඩ වර්ග 48ක් සඳහන් අතර සුඛෝපබෝගී ගෘහ භාණ්ඩ වල සිට හැඳි ගෑරුප්පු දක්වා අවශ්‍ය ගෘහ භාණ්ඩ සඳහන් කා ඇත. නාමල් කරුණාරත්න මහතා චෝදනා කරන්නේ මෙම ලැයිස්තුව තුළ මිලියන ගණක අති විශාල වටිනාකමකින් යුතු ගෘහ භාණ්ඩ පවතින බවයි.
”ඩී.බී හේරත් රාජ්‍ය අමාත්‍යවරයා මේ කරලා තියෙන්නේ රාජ්‍ය මුදල් අවභාවිත කිරීමක්. ඔහුගේ කොළඹ 7 පිහීටි නිල නිවාසේට අවශ්‍ය සියළුම භාණ්ඩ ඔහු අමාත්‍යංශ මුදල් වලින් අරන් තියෙන්නේ. ඒ වගේම සුඛෝපභෝගී භාණ්ඩ රැසක් මේ ලැයිස්තුවේ සඳහන්. මේවාට ඉතා විශාල මුදලක් වැය වෙනවා. වැදගත්ම කාරණය වියදම් කරලා තියෙන මුදලේ ඉලක්කම ගැන මතුකරනවාටත් වඩා මොවුන් මේ භාණ්ඩ මිලදී ගත් ක්‍රමවේදයේ ලොකු ගැටළුවක් තියෙනවා. අයවැයෙන් අමාත්‍යංශයට වෙන් වෙලා තියෙන වැය ශීර්ෂයේ ඇමතිට ගෘහ භාණ්ඩ ගන්න කිසිම මුදල් වෙන් කිරීමක් කරලා නෑ.එහෙම නැත්නම් අයවැය අධ්‍යක්ෂක ජනරාල් හරහා හෝ පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කරන පරිපූරක ඇස්තමෙන්තුවක් හරහා තමයි මුදල් වෙන් වෙන්න ඕනෙ. මේ භාණ්ඩ ලබාගැනීමට අනුමැතිය ලබා දිය යුතු නිලධාරිනියක් කොවිඩ් රෝගය වැළඳීම නිසා නොමැති අවස්ථාවක අනුමැතිය පවා නැතිව තමයි මේ වැඩේ වෙලා තියෙන්නෙ” ආයතන සංග්‍රායේ 04(ඇ ) වගන්තිය ප්‍රකාරව ප්‍රතිපාදන නොමැති අවස්ථාවක එලෙස භාණ්ඩ මිලදී ගැනීම නීති විරෝධී බවද නාමල් කරුණාරත්න මහතා සඳහන් කළේ ය.
ඩී.බී.හේරත් රාජ්‍ය අමාත්‍යවරයා ”ද මෝනින්” පුවත්පතට සැප්තැම්බර් 28 වන දින අදහස් දක්වමින් එම චෝදනා ප්‍රතික්ෂේප කරමින් සඳහන් කර තිබුණේ සුඛෝපබෝගී ගෘහ භාණ්ඩ හෝ අල්මාරි මිලදී නොගත් බවත් ඇඳන් 5ක් සඳහා පමණක් මුදල් වැය කළ බවත් ඒ මුදල රුපියල් 236 520ක් වන බවත්ය. තවදුරටත් තොරතුරු දැන ගැනීම සඳහා රාජ්‍ය අමාත්‍යවරයා සම්බන්ධ කරගැනීමට අප උත්සාහ කළ ද
ඒ දුරකථන ඇමතුම් වලට ප්‍රතිචාරයක් ලැබුණේ නැත.
කෙසේවුවත් රාජ්‍ය අමාත්‍යවරයා පවසන මිල ගණන් හා අප විසින් පශු සම්පත්, ගොවිපොළ ප්‍රවර්ධන, කිරි හා බිත්තර රාජ්‍ය අමාත්‍යංශයේ ලේකම් වරයාගෙන් මෙම සිදුවීම සම්බන්ධයෙන් සිදු කළ විමසීමේදී පැවසූ මිල ගණන් අතරද පරස්පරතාවයක් ඇත. එම අමාත්‍යංශයේ ලේකම් එස්. සේනානායක මහතා ප්‍රකාශ කළ අන්දමට මේ සඳහා මිලියන 1.2ක් එනම් රුපියල් ලක්ෂ 12ක් වැය වී ඇත. මිලදී ගත් ක්‍රමවේදය සම්බන්ධයෙන් ප්‍රශ්න කළ විට ඒවා නිසි නීත්‍යානුකූල ක්‍රියාවලියක් යටතේ ටෙන්ඩර් කැඳවා සිදු කළ බවත් එම භාණ්ඩ සියල්ල ලේඛනගත කළ බවත් ඔහු ප්‍රකාශ කළේ ය. එම ක්‍රියාවලිය සඳහා අනුමැතිය ලබා දිය යුතු නිලධාරිනියක් කොවිඩ් වැළඳී සිටි බවට ඔහු පිළිගත් අතර නමුත් නියමිත ක්‍රමවේදය යටතේ එය සිදු වූ බව ප්‍රකාශ කළේ ය. අමාත්‍යංශ වැය ශීර්ෂයේ ඇමතිවරයාගේ නිල නිවෙසට අවශ්‍ය ගෘහ භාණ්ඩ මිලදී ගැනීමට ප්‍රතිපාදන වෙන් කර නොමැති බැවින් මුදල් අමාත්‍යංශ ලේකම් වරයාගෙන් උපදෙස් ල්බා ගෙන මිලදී ගැනීම සිදු කිරීම කළ බව අමාත්‍යංශ ලෙකම් වරයා ”අනිද්දා” වෙත අදහස් දක්වමින් ප්‍රකාශ කළේ ය.
ඇමති නිල නිවාස සඳහා භාණ්ඩ මිලදි ගැනීම සම්බන්ධයෙන් පවතින කොන්දේසි සම්බන්ධයෙන් විමසීමට අප හිටපු අමාත්‍යංශ ලේකම් වරයෙකු වන ටී.අශෝක පීරිස් මහතා සම්බන්ධ කර ගත්තෙමු. ඔහු පවසන අන්දමට නිල නිවාස සම්බන්ධයෙන් සඳහන් ආයතන සංග්‍රහය තුළ ඇමති නිලා නිවාස සම්බන්ධයෙන් සඳහන් කර නැත. ” ආයතන සංග්‍රහයේ නිල නිවාස සම්බන්ධයෙන් සඳහන් කරලා තියෙන්නෙ රාජ්‍ය නිලධාරීන්ගේ නිල නිවාස සම්බන්ධයෙන් විතරයි. ඒකට මන්ත්‍රී, ඇමති නිල නිවාස අයත් වෙන්නෙ නෑ. නිල නිවාස වලත් ගෘහ භාණ්ඩ සහිතව වගේම ගෘහ භාණ්ඩ රහිතව ලබා දෙන නිල නිවාස තිබෙනවා. මම අමාත්‍යංශ ලේකම් වරයෙක් හැටියට ඉන්ඩ්ඳපු කාලෙ මට ලැබුණු නිල නිවස ගෘහ භාණ්ඩ නොමැතිවයි ලැබුනේ. සාමාන්‍යයෙන් දිසාපතිවරු හෝ දිස්ත්‍රික් ලේකම් වරුන්ට ලැබෙන් නිල නිවාස වල විතරයි එහෙම ගෘහ භාණ්ඩ තියෙන්නේ. එක දිසාපති කෙනෙක් ගියාම ආපහු එන දිසාපති එන්නෙත් ඒ නිල නිවාසයටමයි. එක තනතුරක් සඳහා එවැනි නිල නිවාස ස්ථිරවම පවතින නිසා ඒවා ගෘහ භාණ්ඩ සමග ලබා දීම ප්‍රශ්නයක් නෑ.
නමුත් මේ අමාත්‍යංශය සැලකුවාමත් විෂය පථ ගණනාවක් එක්ක හරිම විකාරරූපී නමක් තියෙන අමාත්‍යංශයක්. අනිත් කාරණය මේවා රාජ්‍ය අමාත්‍යංශ. මේවා වරින් වර වෙනස් වෙන්න පුළුවන්. මේ දක්වලා තියෙන විවිධ විෂය පථ විවිධ අමත්‍යංශ වලට බෙදෙන්න පුළුවන්. එතකොට ඒ ඇමති ඉන්න නිල නිවසේ ගෘහ භාණ්ඩ ලේඛන ගත කරන්නේ කොහොමද?
විශෙෂම කාරණය තමයි මේවා මිලදී ගැනීමේ ක්‍රමවේදය. අයවැයේ වැය ශීර්ෂ හරහා මුදල් වෙන් වී නොමැති අවස්ථාවක යම් දෙයක් සඳහා එහෙම මුදල් වැය කරන එක රාජ්‍ය මුදල් අවභාවිතා කිරීමක් වෙනවා. එහෙම මුදල් වැය කරලා නැත්නම් අයවැය අධ්‍යක්ෂක ජනරාල් වරයා හරහා අමාත්‍යංශයේ වෙනත් කටයුත්තක් සඳහා වෙන් වී ඇති මුදලක් ඒ සඳහා ලබා ගත යුතුයි. ජනාධිපති ලේකම් හෝ වේවා මුදල් අමාත්‍යංශ ලේකම් හෝ වේවා ඔවුන්ට බෑ අමාත්‍යංශ වල වැය ශීර්ෂ වෙනස් කරන්න. සාමාන්‍යයෙන් රජයේ මිලදී ගැනීම් වලදී අවම මිල ගණන් වලට තියෙන උපකරණ තමයි මිලදී ගන්න ඕනෙ. පෞද්ගලික පරිහරණය සඳහා සුඛෝපබෝගී භාණ්ඩ රජයේ මුදලින් මිලදී අරන් තිබෙනවා නම් ඒකත් වැරදි ක්‍රියාවක්. මහජන ඡන්දයෙන් පත්වන නියෝජිතයන්ට ඔවුන්ගේ රාජකාරී කටයුතු සඳහා අවශ්‍ය දේපල් ලබා දෙන නිසා නැවත ආපහු නිල නිවාස, ඒවාට ගෘහ භාණ්ඩ ලබා දෙන්න ඕනෙ නෑ කියන එකයි මගේ පුද්ගලික මතය වෙන්නෙ”
කැබිනට් හෝ රාජ්‍ය ඇමතිවරුන් සඳහා අමාත්‍යංශ පවතින්නේ ඔවුන්ගේ රාජකාරි කටයුතු සඳහා යොදාගැනීමටයි. ඕනෑම රාජකාරී කටයුත්තක් සඳහා පැමිණෙන විශේෂ අමුත්තෙක් වුවත් පැමිණෙන්නේ අමාත්‍යංශයටයි. එම අමාත්‍යංශයට අදාල කටයුතු සඳහා මහජතනාව මහජන දිනයේදී පැමිණෙන්නේද අමාත්‍යංශයටයි. අමාත්‍යංශයේ රාජකාරී කටයුතු සඳහා අවශ්‍ය උපකරණ මිලදී ගැනීමට සාමාන්‍යයෙන් වැය ශීර්ෂ හරහා මුදල් වෙන් කරනු ලබයි. නමුත් ඩී.බී.හේරත් ඇමතිවරයා සිදු කර ඇත්තේ එය ඉක්මවා නිල නිවසේ පෞද්ගලික පරිබෝජනයට අදාල භාණ්ඩ මිලදී ගැනීමකි.
මෙම ගෘහ භාණ්ඩ මිල දී ගැනීම සම්බන්ධයෙන් වැය ශීර්ෂයේ ද සඳහනක් නොවන නිසා මිලදී ගැනීම සිදු කළ යුත්තේ අමාත්‍යංශයේ වෙනත් දෙයක් සඳහා වෙන් කළ මුදල් යොදාගනිමිනි. ඒ අනුව අයවැය හරහා නිල වශයෙන් මුදල් වෙන්වූ කටයුත්ත සිදු කිරීමටත් වඩා රාජ්‍ය ඇමතිවරයාගේ ගෘහ භාණ්ඩ මිලදී ගැනීම ප්‍රමුඛ වූයේ කෙසේදැයි යන කාරණය ද ඉතාම ප්‍රශ්න සහගත කාරණයකි.■
