මානව හිමිකම් පිළිබඳ ජාත්‍යන්තර අභියෝගය මග හැර යා නොහැකිය

■ සුදර්ශන ගුණවර්ධන

මහාචාර්ය ජීඑල් පීරිස්ට විදේශ අමාත්‍යාංශය නුපුරුදු තැනක් නොවේ. 2010 සිට 2015 දක්වා එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධාන ආණ්ඩුවේ විදේශ ඇමැති ලෙස කටයුතු කොට ඔහුට පළපුරුද්දක් ඇත. දැන් 2021 අගෝස්තුවේදී දී ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණු ආණ්ඩුවේ විදේශ ඇමැති වශයෙන් ඔහු නැවතත් දිවුරුම් දෙන්නේය.

ජීඑල් පීරිස් සිය ප්‍රථම ධුර කාලය තුළ පිට පිටම බරපතළ රාජ්‍යතාන්ත්‍රික පරාජයන් තුනකට මුහුණ දුන්නේය. ඒ ජිනීවාහි පැවැත්වෙන එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් කවුන්සිල සැසිවාරයන්හිදීය. ශ්‍රී ලංකාවේ මානව හිමිකම්, ප්‍රතිසන්ධානය සහ වගවීම විෂයන්හි ලා ශ්‍රී ලංකාව පිළිබඳ ලක්ෂ්‍ය කණ්ඩායම හෙවත් ‘කෝ ග්‍රෑප් එක‘ විසින් ගෙන ආ යෝජනා වැඩි ඡන්දයෙන් සම්මත වීම එම පරාජයයි. 2012, 2013 සහ 2014 වසරවලදී සිදුවූ මෙම පරාජයන් හේතු කොට ගෙන ආණ්ඩුව ජාත්‍යන්තර හුදකලාවකට ගමන් කරමින් සිටියේය. 2012දී යෝජනාවට පක්ෂව රටවල් 23ක් ඡන්දය ප්‍රකාශ කළ අතර විරුද්ධව රටවල් 15ක් ඡන්දය දුන්නේය. 2013දී යෝජනාවට පක්ෂව 25ක් සහ විරුද්ධව 13කි; 2014දී යෝජනාවට පක්ෂව 25ක් සහ විරුද්ධව 12කි. ශ්‍රී ලංකාව සම්බන්ධයෙන් ජාත්‍යන්තර මානව හිමිකම් පරීක්ෂණයක් පවත්වන ලෙස 2014 දී සම්මත වූ 30/1 දරන යෝජනාව මගින් මානව හිමිකම් මහකොමසාරිස් කාර්යාලයට බලය පැවරිණි.

මේ තත්ත්වය ආපසු හරවන ලද්දේ 2015 දී යහපාලන ආණ්ඩුව පිහිටුවීමත් සමගය. ශ්‍රී ලංකාව පිළිබඳව මහකොමසාරිස් කාර්යාලය විසින් සිදුකරන ලද පරීක්ෂණයේ වාර්තාව 2015 සැප්තැම්බරයේදී මානව හිමිකම් කවුන්සිලය වෙත ඉදිරිපත් විය. ඒ අනුව ප්‍රශ්නය ආරක්ෂක මණ්ඩලය වෙත යොමු කොට ජාත්‍යන්තර අපරාධ අධිකරණය විසින් පරීක්ෂණයක් පැවැත්විය යුතුය යන යෝජනාව ලක්ෂ්‍ය කණ්ඩායම විසින් ඉදිරිපත් කිරීම තර්කානුකූල ඉදිරි පියවර විය. එහෙත්, නව යෝජනාව ඉදිරිපත් කිරීමේදී ඉහත කී වාර්තාව පමණක් නොව ශ්‍රී ලංකාව තුළ සිදුවී ඇති ධනාත්මක දේශපාලන වෙනස්කම්ද සැලකිල්ලට ගනිමින් සැර බාල කරන ලද නව යෝජනාවක් ඉදිරිපත් කිරීමට ලක්ෂ්‍ය කණ්ඩායම සමත් විය. ඒ අනුව ලක්ෂ්‍ය කණ්ඩායම විසින් ඉදිරිපත් කරන ලද මානව හිමිකම් කවුන්සිලයේ 30/1 යෝජනාව ශ්‍රී ලංකාවේද සම-අනුග්‍රහයෙන් යුතුව ඒකමතිකව සම්මත විය. නව රජය ජාත්‍යන්තර පරීක්ෂණයක් පැවැත්වීම අත්හිටුවාගෙන විදේශ සහභාගිත්වයක් ඇති දේශීය යාන්ත්‍රණයන් මගින් ප්‍රතිසන්ධානය, වගවීම සහ මානව හිමිකම් පිළිබඳ ගැටලු ආමන්ත්‍රණය කිරීමට පියවර ගන්නා ලදි.

යහපාලන ආණ්ඩුවේ පාලන කාලය තුළ පුද්ගලයන් අතුරුදහන්කරවීම අනාගතයේදී අපරාධ වරදක් බවට පත් කිරීම සඳහා නීති සම්පාදනය කරන ලදි. අතුරුදහන්වූ තැනැත්තන් පිළිබඳ කාර්යාලය ස්වාධීන ආයතනයක් ලෙස පිහිටුවා අතීතයේ අතුරුදහන්වීම් පිළිබඳ සත්‍යය සෙවීම සඳහා පියවර ගන්නා ලදි. හානිපූරණය පිළිබඳව කටයුතු කිරීමට ස්වාධීන හානිපූරණ කාර්යාලයක් ස්ථාපනය කරන ලදි. මෙයට අමතරව විධායක ජනාධිපති ධුරය නීතියේ ආධිපත්‍යය යටත්ට ගෙනැවිත්, පාර්ලිමේන්තුවේ අධීක්ෂණ බලතල ඉහළ දමා, අධිකරණයේ ස්වාධීනත්වය තහවුරු කිරීමට පියවර ගන්නා ලදි. තොරතුරු දැනගැනීමේ අයිතිය මූලික අයිතිවාසිකමක් බවට පත් කොට එය ක්‍රියාත්මක කිරීම සඳහා නීතියක් ගෙන එන ලදි. ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත අහෝසි කොට ඒ වෙනුවට ප්‍රති-ත්‍රස්ත පනතක් ගෙන ඒමට මූලික කටයුතු කරන ලදි.

2019 ජනාධිපතිවරණයෙන් පසුව පැවැති තත්ත්වය උඩු යටිකුරු වීම ආරම්භ විය. 30/1 යෝජනාවට සහ එයට අනුගාමීව ඉදිරිපත් කරන ලද 34/1 සහ 40/1 දරන යෝජනාවන්ට දක්වන ලද සම-අනුග්‍රාහකත්වය ඉවත් කරගන්නා ලද බව 2020 මාර්තු මාසයේදී එවකට විදේශ ඇමැති දිනේෂ් ගුණවර්ධන ආණ්ඩුව වෙනුවෙන් ජිනීවාහිදී ප්‍රකාශ කළේය. 2020 පාර්ලිමේන්තු ඡන්ද විමසීමේදී 2/3 කට ආසන්න බලයක් ලබා ගත් ආණ්ඩුව ඉන් පසු කළේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 20 වන සංශෝධනය මගින් යහපාලන ආණ්ඩුව විසින් ගෙන ආ සියලු ප්‍රතිසංස්කරණයන් නිෂේධ කරන ආකාරයේ ආණ්ඩුක්‍රමයක් ස්ථාපනය කිරීමයි.

ශ්‍රී ලංකාවේ අලුත් ආණ්ඩුවට ජාත්‍යන්තර අනුග්‍රහය ලැබූ ප්‍රතිසන්ධාන ක්‍රියාවලියෙන් ඉවත් වීමට සාධාරණ හේතු පැවැති බව මැදහත් සිතින් බලන විට පැහැදිලි වෙයි. ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණ තම දේශපාලන ව්‍යාපාරය ස්ථාපනය කරන ලද්දේ ජිනීවා කේන්ද්‍ර කොට ගත් ප්‍රතිසන්ධාන ක්‍රියාවලිය හෙළා දකිමිනි. ජනාධිපතිවරණයේදී පොදුජන පෙරමුණේ හෙවත් පොහොට්ටුවේ අපේක්ෂකයාට සහය පළ කළ ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයේ නායක හිටපු ජනාධිපති සිරිසේනද තම පාලනයේ අවසන් වසරවලදී තම නායකත්වයෙන් යුතු ආණ්ඩුව ආරම්භ කළ ජිනීවා ක්‍රියාවලියට විරුද්ධව පෙනී සිටි අයෙකි. ජනාධිපතිවරණයේදී මෙන්ම පාර්ලිමේන්තු ඡන්ද විමසීමේදී ද පොහොට්ටුවට විශාල ජනවරමක් ලැබුණි. ප්‍රජාතන්තවාදී ආණ්ඩු ක්‍රමයක් තුළ ක්‍රියාත්මක වීමේදී ජනවරමට ගරු කළ යුතුය.

විරුද්ධ පක්ෂයේ ප්‍රධාන පක්ෂය වන සමගි ජන බලවේගය ජිනීවා ක්‍රියාවලිය සම්බන්ධයෙන් සිය මතය ප්‍රකාශ කොට නැත. විපක්ෂ නායක සජිත් ප්‍රේමදාස 2021 මාර්තු 25 වැනි දා පාර්ලිමේන්තුවේදී ප්‍රකාශ කළේ “අපි ආණ්ඩුවට විරුද්ධව පිටරටවලට ගිහිල්ලා කේලම් කියන්නේ නැහැ. නමුත් මෙවර ජිනීවා මානව හිමිකම් සමුළුවේ දී ශ්‍රී ලංකාවට එරෙහිව යෝජනාව ජයග්‍රහණය කිරීම ගැන අපි කනගාටු වෙනවා. මේ යෝජනාව පරාජයට පත්වුණේ වර්තමාන ආණ්ඩුවේ දුර්වල විදේශ ප්‍රතිපත්තිය නිසායි” යනුවෙනි. ඔහු සිය ජාත්‍යන්තර කටයුතු පිළිබඳ උපදේශකයා ලෙස පත් කොට ගෙන සිටින දයාන් ජයතිලක වනාහි යහපාලන ආණ්ඩුව විසින් මානව හිමිකම් කවුන්සිලයේ 30/1 යෝජනාවට සම අනුග්‍රහය දැක්වීම පිළිබඳව සිය විරෝධතාවය අඛණ්ඩවම දැක්වූවෙකි.

මානව හිමිකම් කවුන්සිලයේ යෝජනාව කෙරෙහි සහයෝගය දැක්වූ දෙමළ ජාතික සන්ධානය ඇතුළුව වර්තමාන පාර්ලිමේන්තුව නියෝජනය කරන දේශපාලන පක්ෂ තුනක් ජිනීවා මානව හිමිකම් කවුන්සිලයේ සාමාජික රටවල් 47න් වහාම මැදිහත්වීමක් බලාපොරොත්තුවෙන් ඒකාබද්ධ ලිපියක් නිකුත් කළේ ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රශ්නය තවදුරටත් මානව හිමිකම් කවුන්සිලයෙහි පැවතීමෙන් ප්‍රයෝජනයක් නොමැති බැවින් එය ජාත්‍යන්තර අපරාධ අධිකරණය වෙත යොමු කිරීම උදෙසා එක්සත් ජාතීන්ගේ ආරක්ෂක මණ්ඩලය වෙත ඉදිරිපත් කරන ලෙසයි. ද්‍රවිඩ ජාතික සංධානය, ද්‍රවිඩ ජාතික ජනතා පෙරමුණ සහ තමිල් මක්කල් තේසිය කූටානි එම පක්ෂ තුනයි. මහජන නියෝජිතයෝ 13 දෙනෙක් එම පක්ෂ තුනෙන් වර්තමාන පාර්ලිමේන්තුව නියෝජනය කරති. ආර්. සම්බන්ධන්, ගජේන්ද්‍ර කුමාර් පොන්නම්බලම් සහ විශ්‍රාමික ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිශ්චයකාර සී.වී. විග්නේශ්වරන් විසින් පිළිවෙළින් එම පක්ෂ තුන වෙනුවෙන් අදාළ ලිපියට අනුමැතිය ලබා දෙන ලදි.

ඉහත කරුණු සලකා බලන විට පෙනී යන්නේ ආණ්ඩුව ජිනීවා ක්‍රියාවලියෙන් ඉවත් වීම තර්කානුකූල ක්‍රියාවක් පමණක් නොව ”ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී” පියවරක් ද වන බවයි. ආණ්ඩුව එම ක්‍රියාවලියෙන් ඉවත් වීම පිළිබඳව පාර්ලිමේන්තුවේ කිසිදු පක්ෂයක් විරුද්ධත්වය පළ කළේ නැත. එසේ නම් ප්‍රශ්නය මෙතැනින් අවසන් විය යුතුය. වසර එක හමාරකට පෙර 2020 මාර්තුවේදී එසේ කල්පනා කළ ආණ්ඩුව වසර එක හමාරකට පසුව 2021 සැප්තැම්බරයේදී හැසිරෙන ආකාරය අනුව පෙනෙන්නේ ප්‍රශ්නය ඉවර වී නැති බවය. එසේ වී ඇත්තේ ඇයි?

මානව හිමිකම් නීතිය සහ මානුෂවාදී නීතිය යනු ජාත්‍යන්තර නීති වෙයි. එම නීති කඩකිරීම පිළිබඳ චෝදනා එල්ල වූ කළ, දේශීය වශයෙන් ඒ පිළිබඳ පරීක්ෂණ පවත්වා සත්‍යය හෙළිදරව් කරගෙන යුක්තිය ඉෂට කිරීමට ස්වෛරී රාජ්‍යය පියවර නොගතහොත්, එම වගකීම ජාතීන්ගේ ප්‍රජාව වෙත මාරු වෙයි. 2009 යුද්ධ අවසානයත් සමගම මෙරට පැමිණි බැන් කී මූන් එක්සත් ජාතීන්ගේ මහ ලේකම්වරයා සහ එවකට ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂ නිකුත් කළ ඒකාබද්ධ නිවේදනයෙන් අනතුරුව මෙම ප්‍රශ්නය ජාත්‍යන්තර මානව හිමිකම් න්‍යාය පත්‍රයේ ස්ථිර ස්ථානයක් ලබා ගත්තේය. 2015 න් පසුව ශ්‍රී ලංකාවේ ආණ්ඩුව ප්‍රශ්නය විසඳීමට තමන් විසින් ක්‍රියා කරන බව ප්‍රකාශ කළ විට, ඒ ජාත්‍යන්තර පීඩනය ඉවත් වී එය සහයෝගයක් බවට පත් විය. එහෙත්, ජාත්‍යන්තර සහයෝගය ලත් ක්‍රියාවලියට දේශීය වශයෙන් එල්ල වූ විරෝධය හමුවේ එම ක්‍රියාවලිය බිඳ වැටීමත් සමගම නැවතත් පන්දුව ජාත්‍යන්තර ප්‍රජාව වෙතට යොමු විය.

ශ්‍රී ලංකාවේ සිදු වූ බවට කියැවෙන යුද අපරාධ සම්බන්ධයෙන් අන්තර් ජාතික අධිකරණ බලය හෝ පාවිච්චි කර අපරාධකරුවන්ට දඬුවම් දිය යුතු බව මානව හිමිකම් මහ කොමසාරිස්වරිය ශ්‍රී ලංකාව පිළිබඳව ඇය විසින් මෙයට පෙර ඉදිරිපත් කළ වාර්තාවක සඳහන් කර තිබුණි. 2020 මාර්තු මාසයේ මහ කොමසාරිස්වරියගේ වාර්තාව මෙසේ කිය යි: “2020 ජනවාරි 20 වන දින ජර්මානු අධිකරණය විසින් ශ්‍රී ලංකාවේ හිටපු විදේශ ඇමති ලක්ෂ්මන් කදිරගාමර් ඝාතනය සම්බන්ධයෙන් දෙමළ ඊලාම් විමුක්ති කොටි සාමාජිකයෙකු (එල්ටීටීඊ) වරදකරු කොට වසර 6 යි මාස 10ක සිරදඬුවමක් නියම කළේය. විදේශීය අධිකරණ බලතල යටතෙහි යුද්ධයේ සියලු පාර්ශ්වයන් විසින් සිදු කරන ලබන අපරාධ සම්බන්ධයෙන් වගවීම තහවුරු කිරීමේ වැදගත්කම මෙම නඩුව මගින් අවධාරණය කරයි.”

ප්‍රශ්නය ඉවරයි කියා හිතුවාට එය ඇත්තටම ඉවර නැති බව ආණ්ඩුවට වැටහුණේ යුරෝපා පාර්ලිමේන්තුව විසින් 2021 ජුනි මාසයේදී ශ්‍රී ලංකාව සම්බන්ධයෙන් යෝජනාවක් සම්මත කර ගැනීමත් සමග ය. එය මානව හිමිකම් කවුන්සිලයේ 46/1 යෝජනාව ලෙස හැඳින්වෙයි. එයට විරුද්ධ වන ලෙස ශ්‍රී ලංකා රජය සාමාජික රාජ්‍යයන් වෙත ආයාචනා කළාය. එහෙත්, එයට විරුද්ධව ලැබුණේ සාමාජිකයන් 47 දෙනෙකු අතරින් 11 දෙනෙකුගේ ඡන්ද පමණය. ශ්‍රී ලංකා රජය මානව හිමිකම් ප්‍රතිසංස්කරණ සම්මත කර ගැනීම සහ බලාත්මක කිරීම මෙන්ම ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත අවලංගු කිරීමට දිගින් දිගටම අපොහොසත් වී ඇති හෙයින් ජී.එස්.පී ප්ලස් සහනය තාවකාලිකව අත්හිටුවීම සම්බන්ධයෙන් සලකා එම යෝජනාව මගින් බලන්නැයි යුරෝපා කොමිසමෙන් ඉල්ලීමක් කොට ඇත. පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රවරුන් 705 දෙනෙකුගෙන් සමන්විත යුරෝපා සංගම් පාර්ලිමේන්තුව තුළ අදාළ යෝජනාවට පක්ෂව ඡන්ද 628 ක් ද, විරුද්ධව ඡන්ද 15 ක් ලැබී තිබන අතර තවත් 40ක් ඡන්දය දීමෙන් වැළකී සිට ඇත.

ජීඑස්පී ප්ලස් බදු සහනය යටතේ ලංකාවේ අපනයන භාණ්ඩ වර්ග 6400කට තීරු බදු රහිතව යුරෝපා සංගමය වෙත අපනයනය කිරීමට පහසුකම් සලසා ඇත. 2010 දී ජීඑල් පීරිස් විදේශ ඇමැති ධුරය දරන අවධියේ ශ්‍රී ලංකාවට අහිමි වූ මෙම සහනය නැවත ලබා ගන්නා ලද්දේ 2017 මැයි මාසයේදී යහපාලන ආණ්ඩුව විසිනි. දැන් නැවතත් එම සහනය අහිමි වීමේ අනතුරක් ඇත.

ජී.එස්.පී. ක්‍රමය පහළ මැද ආදායම් රටවලට ලබාදී තිබෙන සහනයකි. එහිදී බදු සහන හිමිවන්නේ තෝරාගත් භාණ්ඩ සඳහාය. ජී.එස්.පී. ප්ලස් ක්‍රමය එහි තවත් දිගුවකි. එහිදී මානව හිමිකම්, කම්කරු අයිතිවාසිකම්, පරිසර සංරක්ෂණය ආදි බොහෝ කරුණු සලකා බලයි. එහි අරමුණ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී හා පරිසර හිතකාමී සංවර්ධනයක් සඳහා දිරිගැන්වීමයි.

මෙම බදු සහනය අප රටට ලැබුණා කීවද එය ලැබෙන්නේ අපගේ භාණ්ඩ මිලදී ගන්නා රටවලදීය. ඒ අප රටේ භාණ්ඩ සඳහා අයකරන තීරු බදු අඩුකිරීමයි. එවිට එම රටවල පාරිභෝගිකයන්ට එම භාණ්ඩ සඳහා ගෙවීමට සිදුවන මිල අඩුවෙයි. එවිට අප රටේ භාණ්ඩ සඳහා ඉල්ලුම වැඩිවී මෙරටෙහි කර්මාන්ත වර්ධනයක් සිදුවෙයි. රටට වාසි අත්වන්නේ එහිදීය.

2010 දී මෙම සහනය අපට නොලැබී ගිය විට සිදුවූයේ මෙහි අනෙක් පැත්තය. ඒ වනවිට අප රටේ භාණ්ඩ 7200කට මෙම බදු සහනය හිමිව තිබිණි. එම භාණ්ඩවලට යුරෝපා වෙළෙඳ පොළේ හොඳ ඉල්ලුමක් තිබිණි. අපගේ අපනයනවලින් සියයට 39ක් ගියේ යුරෝපයටය. බදු සහනය අහෝසි වූ විට එම ඉල්ලුම අඩුවිය.

මෙහි පළමු ප්‍රතිඵලය නම් අප රටේ අපනයන කර්මාන්ත බිඳ වැටීමයි. වැඩියෙන්ම බලපෑමට ලක්වූ ඇඟලුම් ක්ෂේත්‍රයේ දක්නට ලැබුණේ දරුණු පසුබැස්මකි. ඇඟලුම් කර්මාන්ත ශාලා 25කට වැඩි සංඛ්‍යාවක් වැසී ගියේය. සෘජු ලෙසම රැකියා අහිමි වූ සංඛ්‍යාව 10,000කට වැඩිය. වක්‍ර ලෙස බලපෑමට ලක්වූ පිරිස එමෙන් කිහිප ගුණයකි. ඇඟලුම් ක්ෂේත්‍රයේ පමණක් සිදුවූ පසුබෑම එබඳුය. වෙනත් ක්ෂේත්‍රවල සිදුවූ විනාශය ගණන් බලා නැත. මෙරටින් යුරෝපයට අපනයනය කරන භාණ්ඩ දහස් ගණනකට මෙම අභාග්‍ය සම්පන්න තත්ත්වයට මුහුණදීමට සිදුවිය.

ශ්‍රී ලංකාව පිළිබඳ එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් පිළිබඳ මහ කොමසාරිස්වරියගේ වාර්තාවෙන් පැහැදිලි කර ඇති පරිදි, බරපතළ මානව හිමිකම් උල්ලංඝනය වීම් නැවත සිදුවීමක් සඳහා රට තුළ ඇති භයානක පසුබෑමක් ඇති බවට ද යුරෝපා සංගම් පාර්ලිමේන්තුව අදාළ යෝජනාවේ දැඩි කනස්සල්ල පළ කර තිබේ.

මානව හිමිකම් පිළිබඳ මහ කොමසාරිස්වරිය විසින් ශ්‍රී ලංකාව පිළිබද සම්මත කර ගනු ලැබූ 46/1 යෝජනාවේ වත්මන් ප්‍රගතිය පිළිබද එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් කොමසාරිස් මිෂෙල් බැචලේ මහත්මිය සැප්තැම්බර් 13 වන දින වාචික වාර්තාවක් ඉදිරිපත් කළාය. එයට ශ්‍රී ලංකා රජයේ ප්‍රතිචාර දක්වමින් විදේශ අමාත්‍ය ජී.එල්. පීරිස් සැප්තැම්බර් 14 දින ප්‍රකාශ කළේ වගකිව යුතු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී රජයක් ලෙස වගවීම, සංහිඳියාව, මානව හිමිකම්, සාමය සහ තිරසාර සංවර්ධනය යන කරුණු ගැන සමස්ත පරාසයකම ප්‍රගතියක් ලබා ගැනීම සඳහා රජය කැප වී සිටින බවය.

“අපගේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට සහ අප විසින් ස්වේච්ඡාවෙන් භාර ගන්නා ලද ජාත්‍යන්තර බැඳීම්වලට අනුකූලව, මෙම කවුන්සිලය සහ එක්සත් ජාතීන් විසින් නියම කරන ලද මානව හිමිකම් පද්ධතිය සමඟ අපගේ ශක්තිමත් හා අඛණ්ඩ සහයෝගීතාව දිගටම පවත්වාගෙන යන බව සඳහන් කරමි.” යැයි විදේශ ඇමැතිවරයා පැවසීය. පහත සඳහන් කරුණුද ඔහු මෙහිදී ප්‍රකාශ කළේය.

”ඉතා මෑතක දී, බරපතලළ ත්‍රස්තවාදී අපරාධ සම්බන්ධයෙන් වරදකරුවන් වූ එල්.ටී.ටී.ඊ සාමාජිකයින් 16 දෙනෙකුට ජනාධිපති සමාව ලබා දෙන ලදි. විනාශකාරී කොවිඩ්-19 වසංගතයේ දෛනික අභියෝග මධ්‍යයේ වුවද, දේශීය ක්‍රියාවලිවල ප්‍රගතිය ඉස්මතු කර දැක්වීමට රජයක් ලෙස අප කටයුතු කර ඇත. ඒ අතර අතුරුදහන් වූ තැනැත්තන් පිළිබඳ කාර්යාලය එහි මූලික කාර්ය ලෙස, අනෙකුත් ආයතන සමඟ සහයෝගයෙන් යුතුව අතුරුදහන්වූවන්ගේ ලැයිස්තුව සකස් කොට අවසන් කරමින් සිටී. හානිපූර්ණ කාර්යාලය විසින් මෙම වසරේ දී හිමිකම් ඉල්ලීම් 3,775 ක් සකස් කොට ඇත. ජාතික සමගිය හා සංහිඳියාව සඳහා වූ කාර්යාලය සිය කරුණු 8 කින් සමන්විත ක්‍රියාකාරී සැලැස්ම අඛණ්ඩව ක්‍රියාත්මක කරයි. ජාතික මානව හිමිකම් කොමිසම සිය කටයුතු නිසි පරිදි ක්‍රියාත්මක කරයි.”

”එසේම ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත පිළිබඳව නැවත සලකා බැලීමට සහ ජාත්‍යන්තර සම්මතයන්ට හා විශිෂ්ට පරිචයන්ට අනුකූලව එය ගෙන ඒම සඳහා අමාත්‍ය මණ්ඩලයීය අනුකමිටුවක් පත් කරන ලදි. මේ මස අවසානයේ දී අමාත්‍ය මණ්ඩලය වෙත ඒ පිළිබඳ වාර්තාවක් ඉදිරිපත් කරනු ඇත. ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත යටතේ රඳවා තබා ගැනීමේ සිද්ධීන් පිළිබඳව සොයා බැලීමට සහ එවැනි නඩු කඩිනමින් විසඳීම සඳහා නිර්දේශ ඉදිරිපත් කිරීමට පිණිස උපදේශක මණ්ඩලයක් පත් කරන ලදි. ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත යටතේ වන නඩු කටයුතු කඩිනමින් අවසන් කිරීම ද සිදු වෙමින් පවතී.”

”වගවීම සහ අතුරුදහන්වූවන් පිළිබඳ ගැටලු විසඳීම සඳහා සහ කලින් පැවති කොමිෂන් සභාවල නිර්දේශ නැවත සලකා බැලීම සඳහා ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ නඩු විමසන විනිසුරුවරයෙකුගේ මූලිකත්වයෙන් පරීක්ෂණ කොමිෂන් සභාවක් පිහිටුවන ලදි. මෙම පරීක්ෂණ කොමිෂන් සභාව සිය අතුරු වාර්තාව ජනාධිපතිවරයා වෙත භාර දුන්නේය. ඒ පිළිබඳ අවසන් වාර්තාව ඉදිරි මාස 06 ඇතුළත භාර දෙනු ඇත.”

මෙහිදී විදේශ අමාත්‍ය ජීඑල් පීරිස් දක්වන ලද ප්‍රතිචාර සහනශීලී ඒවා වීම මත අලුත් කතාවක් ලියැවෙන්නේද යන්න විමසිය යුතුව තිබේ. විශේෂයෙන්ම සිවිල් සමාජය සම්බන්ධව ඔහු ඉතා සුබදායක ප්‍රවේශයක් ඉදිරිපත් කළේ මෙසේ කියමිනි.

”ඔවුන්ගේ දැක්ම පිළිබඳ අවබෝධයක් ලබා ගැනීම සහ සංහිඳියාව හා සංවර්ධනය සාක්ෂාත් කර ගැනීම සඳහා ඔවුන්ගේ සහයෝගය උපයෝගී කර ගැනීම පිණිස රජය හැමවිටම සිවිල් සමාජය සමඟ දැඩි සම්බන්ධතාවයක් පවත්වා ගෙන යනු ඇත.”■