පසුගිය සතිය අවසානයේ දී ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ කළ ජාතිය ඇමතීම මේ වන විට බලවත් විවේචනවලට බඳුන් වෙමින් තිබේ. ජනාධිපතිවරයාත්, ඔහුගේ ආණ්ඩුවත් මේ වන විට පත් වී තිබෙන ජන-අප්‍රියභාවය සමනය කර ගැනීමට මේ ජාතිය ඇමතීම සංවිධානය කරන්නට ඇති නමුත්, එම ඇමතීමෙන් ජනාධිපතිවරයාත් ආණ්ඩුවත් කෙරෙහි ඇති එම ජනතා නොමනාපය තවත් වර්ධනය වූවා මිස සමනය නොවී යැයි ඉන්තේරුවෙන් ම කිව හැකි ය.
ජාතිය ඇමතීමට පෙර දින ජනාධිපතිවරයා, තමාගේ දේශපාලන ජීවිතයට තවත් අපකීර්තිමත් පැල්ලමක් එකතු කර ගත්තේ ය. ඒ භාරත ලක්‍ෂ්මන් ප්‍රේමචන්ද්‍ර ඝාතනයට මරණ දඬුවම නියම වී සිටි දුමින්ද සිල්වා මහතාට ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවද උල්ලංඝනය කරමින් ජනාධිපති සමාව ලබා දීමයි. ඊට පසු දින ජාතිය අමතන විට බොහෝ අය කල්පනා කළේ ඒ සමාව දීම ගැනවත් යමක් පැහැදිලි කරන්නට ජනාධිපතිවරයා ජාතිය අමතන බව ය. එම ජනාධිපති සමාවත් සමග ජනාධිපතිවරයා කෙරෙහි රටේ නීතියේ පාලනය ගරු කරන ජනතාවගේ කැමැත්ත තවත් වටයකින් පහළ ගිය නිසා ය.
2019 නොවැම්බර් 19 වැනි දා අනුරාධපුරයේ රුවන්වැලි සෑය ඉදිරිපිට දිවුරුම් දීමෙන් පසු ජාතිය ඇමතූ ජනාධිපතිවරයා කිව්වේ, දැන් තමා මුළු රටේ සියලු පුරවැසියන්ගේ ජනාධිපති බවයි. එහෙත්, ඔහු දිවුරුම් දුන් පසුබිම, ආගමික සංකේත ඇතුළු සියල්ලෙන් ම පැහැදිලි වුණේ, ජනාධිපතිවරයා මේ අමතන්නේ රටේ එක් කොටසකට පමණක් බවයි. ඒ බව තහවුරු කරමින් තමා ජනාධිපති ධුරයට පත් කර ගත්තේ රටේ බහුතර සිංහල ජනතාව බව ජනාධිපතිතුමා එහි දී අවධාරණය කෙළේ ය.
තමන් පත් කළේ කිසියම් විශේෂ ජනකොටසකගේ ප්‍රමුඛ සහායෙන් වුණත්, රාජ්‍ය නායකයකුගේ නායකත්ව ගුණය විය යුත්තේ, තමා මුළු රටේ ම ජනතාවගේ නායකයා බව වචනයෙන් මෙන් ම ක්‍රියාවෙන් ද ඔප්පු කර සිටීමයි. ඊළඟ ඡන්දයක දී එම ඇමතීම වැදගත් වන බව ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී රටවල ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී දැක්මක් ඇති රාජ්‍ය නායකයෝ දනිති. එහෙත් ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ජනාධිපතිතුමා වුවමනාවෙන් ම තමා කිසියම් ජනකොටසකගේ පමණක් ජනාධිපති බව වචනයෙන් මෙන් ම ක්‍රියාවෙන් ද පෙන්වමින් සිටියි.
පසුගිය සතියේ ජාතිය ඇමතීම ද මූලිකව ගෙන දුන්නේ ඒ පණිවුඩය ම ය. රුවන්වැලි සෑයේ පසුබිම සහිතව ජාතිය අමතන විට ම ඒ අමතන්නේ ජාතියට ම නොව ජාතියෙන් කොටසකට බව දකින ඕනෑ ම කෙනකුට පැහැදිලි වෙයි. එයින් පෙන්වන්නේ සිංහල හා බෞද්ධ වන රටේ බහුතර ජනතාව හැරුණු විට, දෙමළ මුස්ලිම් ආදි සියලු සුළුතරයන් ජනාධිපතිවරයාගේ ඇමතීමෙන් බැහැර කෙරෙන බව නොවේ ද?
සාමාන්‍යයෙන් නායකයකු තමාගේ රටවැසියන් අමතන්නේ, ඔවුන්ට අමතන බව ඒත්තු යන පරිදි ය. එහිදී ‘ඇසට ඇස ගැටීම’ ඉතාමත් වැදගත් කාරණයකි. එනම්, අමතන්නාගේ හා ඇමතීම ලබන්නාගේ ඇස් එකට හමුවීමයි. නායකයකු ජාතියක් අමතන විට එය වඩාත් වැදගත් වන්නේ, තමාගේ ආධිපත්‍යය මෙන් ම සමීපබව ද ඒ මගින් තම ජනතාවට සන්නිවේදනය කළ හැකි නිසා ය. එනිසා ලෝකයේ රාජ්‍ය නායකයන්, ජාතිය අමතන විට අව් කන්නාඩි පළඳින්නේ නැත. නැතිනම් ඉතා ම අඩුවෙනි. එහෙත්, ගෝඨාභය ජනාධිපතිතුමා අව්කන්නාඩි ද පැළඳ, වුවමනාවෙන් ම ජනතාව හා තමා අතර දූරස්ථභාවයක් ඇති කර ගත්තේ ය. එවැනි නායකයකුගේ කතාවක්, පැයකටත් වැඩි කාලයක් අසා සිටින්නට සාමාන්‍ය මහජනතාවක් පෙළඹෙනවා ද යන්න නැවත සිතා බැලිය යුතු කාරණයකි. මීට පෙර ජාතිය ඇමතූ අවස්ථාවලදී, ජනාධිපති ලේකම් කාර්යාලයේ පසුබිම මත එය කෙරුණු අතර, ඒ හරහා ජනාධිපතිවරයකුගේ අභිමානවත්බවත්, ජනතාවට සමීපබවත් පවත්වා ගන්නට ගෝඨාභය ජනාධිපතිවරයා ම සමත් වී තිබුණි. අවාසනාවකට මෙන් මෙවර වෙනත් මාධ්‍ය උපදෙස් ලැබීමෙන් දෝ තත්වය නරක අතට වෙනස් වී තිබුණි.
ජනාධිපතිවරයාගේ කතාවේ වැඩි කොටසක් සංඛ්‍යාලේඛන ආශ්‍රිතව ගෙවුණු අතර, එම සංඛ්‍යා ලේඛන මේ වන විට දැනුවත් පාර්ශ්වයන්ගේ දැඩි දෝෂ දර්ශනයට ලක් වී තිබේ. ජනාධිපතිවරයා විසින් ඉදිරිපත් කරන ලද සංඛ්‍යාලේඛන වැරදි බව, ඊට අදාළ බොහෝ පාර්ශ්ව තහවුරු කර තිබේ. එවැනි වැරදි රාශියක් සිදු වන විට ජනාධිපතිවරයා ගැන තිබෙන මහජන විශ්වාසය හා ගෞරවය තවත් අඩු වන බව අලුතෙන් කිව යුතු නැත.
මේ කියන ලද්දේ ජනාධිපතිවරයාගේ කතාවේ තාක්‍ෂණ පැත්ත ගැන පමණක් යම් කාරණා ය. ඒ කතාවේ අන්තර්ගතය ද ඉතාම දුර්වල ස්වභාවයක් ගත් බව අලුතෙන් කිව යුතු නැත. මෙවැනි තීරණාත්මක අවස්ථාවක ජනාධිපතිවරයකු ප්‍රදර්ශනය කළ යුතු දුර දැක්ම එතුමාගේ කතාවෙන් කිසිසේත් ප්‍රකට නොවී ය. මුළු කතාවේ ම වාක්‍යයක සාරාංශය හැටියට, ‘අපි තමයි හොඳට ම කළේ’ යනුවෙන් සමාජ මාධ්‍යවල සිටින තරුණ තරුණියන් හකුලා දැක්වීම ඒ අතින් යුක්ති සහගත ය.
රටේ වසංගත තත්වය ක්‍රමයෙන් වර්ධනය වෙමින් පවතින තත්වයක් යටතේ, රටේ ජනජීවිතය විශාල ලෙස අඩපණව ඇති තත්වයක් යටතේ, රටේ ආර්ථිකය කඩා වැටෙමින් තිබෙන තත්වයක් යටතේ ජනාධිපතිවරයකුට පුරසාරම්වලට වඩා තම මහජනතාවට කියන්නට තිබෙන දේ බොහෝ ය. ඒවා මගහැර පුරසාරම් කියන්නට යන විට, එය සමහර විට ‘ජාතියෙන් කොටසක් ඇමතීම’ වත් නොවන්නට පිළිවන.■
