ශ්‍රී ලංකාවේ පොලිස් අත්අඩංගුවේ සිටින පුද්ගලයන් මරණයට ලක් වීමේ සිදුවීම් පිළිබඳ විමර්ශන කරන ලෙසත්, ඒ පිළිබඳ ශ්‍රී ලංකා රජයෙන් ප්‍රශ්න කරන ලෙසත් ඉල්ලමින් සිරකරු අයිතිවාසිකම් සුරැකීමේ කමිටුව එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය වෙත ලිපියක් යොමු කර තිබේ.
එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයේ අධිකරණ ක්‍රියාදාමයෙන් පිට පුද්ගලයන් ඝාතනය කිරීම පිළිබඳ විශේෂ නියෝජිත මොරිස් ටිඩ්බෝල් බින්ස් සහ එම සංවිධානයේ වධහිංසාව පිළිබඳ විශේෂ නියෝජිත නිල්ස් මෙල්සර් වෙත ජුනි 08 දිනැතිව එම ලිපිය යොමු කර තිබේ. එම ලිපියේ පසුගිය කාලසීමාවේ සිදු වූ මරණ තුනක් පිළිබඳ සඳහන් කර තිබේ.
මැයි 17 වැනිදා 49 හැවිරිදි සුනිල් ඉන්ද්‍රජිත් නම් දරුවන් තිදෙනෙකුගේ පියා වැලිගම පොලීසියෙන් අත්අඩංගුවට ගැනීමෙන් පසු මරණයට පත් වී ඇති බවත්, එම සිදුවීම බස් රියකට යට වී සිදු වූවක් බව පොලීසියන් කියා ඇති නමුත් සුනිල් ඉන්ද්‍රජිත්ට පහරදී ඇතැයි පවුලේ සාමාජිකයන් පවසන බවත් එම ලිපියේ සඳහන්ය.
ජුනි 03 වැනිදා චන්ද්‍රන් විදූෂන් නම් 22 හැවිරිදි තරුණයා මඩකලපුව පොලීසියේදී මරණයට ලක්ව ඇති බවත්, අයිස් නම් මත්ද්‍රව්‍යය නිසා මරණය සිදු වූ බව වාර්තා වී ඇති නමුත් එම තරුණයාගේ සිරුරේ තැලුම් තුවාල තිබූ බවත් පවුලේ සාමාජිකයන් ඔහුට පහර දී ඇතැයි පවසන බවත් ලිපියේ සඳහන් වේ.
ඊට අමතරව මොහොමඩ් අලි නම් 42 හැවිරිදි පුද්ගලයා ජුනි 06 වැනිදා මරණයට පත් වී ඇති බව පැමිණිල්ලේ සඳහන්ය. පානදුර උතුර පොලීසියෙන් අත්අඩංගුවට ගැනීනේ පසු පොලිස් ජීප් රථයෙන් පනින්නට උත්සාහ කළ බව මාධ්‍ය වාර්තා කර ඇති නමුත් එම පුද්ගලයා පහර දී ඝාතනය කළ බව ඔහුගේ බිරිඳ චෝදනා කරන්නේයැයි එම ලිපියේ සඳහන් කර ඇත.
අත්අඩංගුවේ පසුවන පුද්ගලයන්ගේ ආරක්ෂාව පොලීසිය සතු වගකීමක් බවත්, පොලිස් අත්අඩංගුවේදී පුද්ගලයන් මියයෑමෙන් පොලීසිය පිළිබඳ විශ්වාසය බිඳවැටෙන බවත් පසුගිය කාලසීමාවේ පොලිස් අත්අඩංගුවේ සිටි පුද්ගලයන් වෙඩි තබා ඝාතනය කර ඇති බවත් එම ලිපියෙන් පෙන්වා දී තිබේ.
අත්අඩංගුවේ සිටි පුද්ගලයෙකු ඝාතනය කිරීමට නියමිත බව සමාජ මාධ්‍යවලින් වාර්තා කර තිබියදී හා ඒ පිළිබඳ ශ්‍රී ලංකා නීතිඥ සංගමය පොලිස්පතිවරයාට ලිපියක් යොමු කර තිබියදී එම ඝාතනය සිදු වූ බව එම ලිපියේ තවදුරටත් සඳහන් කර තිබේ.
පොලිස් අත්අඩංගුවේදී සිදු වූ මරණ පිළිබඳ අප වෙත අදහස් දක්වමින් සිරකරු අයිතිවාසිකම් සුරැකීමේ සංවිධානයේ කැඳවුම්කරු නීතිඥ සේනක පෙරේරා මහතා මෙසේ පැවසීය.
‘අපි මේ සිදුවීම් පිළිබඳ වධහිංසා පනත යටතේ නඩු පවරන්න කියලා නීතිපතිවරයාගෙන් ඉල්ලීමක් කරන්නට ඉදිරියේදී බලාපොරොත්තු වෙනවා. ඊට අමතරව මේ මරණ සිදු වූ අයගේ පවුල්වල සාමාජිකයන්ගේ පැත්තෙන් මූලික අයිතිවාසිකම් නඩු ගොනු කරන්නත් සැලසුම් කරනවා.
මෙවැනි සිදුවීම්වලදී නිලධාරීන්ගේ වැඩ තහනම් කිරීම මීට පෙරත් සිදුවෙලා තියෙනවා. එහෙත් ඒ විදියට විනය පියවර ගැනීම ආයතන ඇතුළේ ක්‍රියාවලියක්. කටයුතු කළ යුත්තේ අපරාධ නීතිය යටතේ. ඒ වගේම පොලීසිය මේ සිදුවීම් ගැන තමන්ගේ පැත්තෙන් කියන කතා ගැනත් සැක කරන්න සිද්ධ වෙනවා. ඒ නිසා මේ හදිසි අනතුරුවලින් සිදු වූ මරණද ඝාතනද කියන සැකය මතු වෙනවා.
උදාහරණයක් ලෙස පානදුරේ මරණය පිළිබඳ කියද්දී, යන ජීප් එකෙන් පැන්න බව පොලීසිය කියා තිබෙනවා. එහෙත් මනුස්සයෙක් යන ජීප් එකකින් පනින්නේ ඇයි. ඒ මනුස්සයා පැන්නත් පනින්න හේතුවක් තිබුණාද, ජීවිතය අනතුරක් කරගෙන. ඒ නිසා පොලීසිය පැත්තේ කතාව නෙවෙයි, ඇත්තටම සිදු වූ දේ හොයන්න ඕනෑ. ඝාතන යටගැසීම සඳහා පොලීසිය කතාන්දර ගෙතීම අලුත් සිද්ධියක් නෙවෙයි. ඝාතනවලින් පසු සිදුවන දේ සලකන විට අපරාධ වළක්වන්න ඝාතනය කළ බව කියන්න තමයි හැමවිටම උත්සාහ කරන්නේ.
2012 වැලිකඩ ඝාතනවලදීත් ඒ රැඳෙවියන් අතර ආයුධ රඳවලා කැරැල්ලක් වළක්වන්න වෙඩි තැබූ බවයි කීවේ. සත්‍යය හෙළි වුණේ පසුව.
පාතාල සාමාජිකයන් ඝාතනය පිළිබඳත් අපි දිගින් දිගටම පෙනී සිටිනවා. ඒ සිදුවීම්වලදී ඝාතනවලට ලක් වූ අය ඉහළ දේශපාලනඥයන් එක්ක කටයුතු කළ අය බවටත් තොරතුරු තියෙනවා. ඒ නිසා දේශපාලනඥයන් ගැන ඔවුන් සතු තොරතුරු හෙළි වුණොත් ගැටලුවක් වේවි කියන බයෙන් ඝාතන කරනවා විය හැකියි. පොලීසිය නිර්භයව මෙවැනි ඝාතන කරන්නට හේතුව දේශපාලනඥයන්ගේ අනුග්‍රහය ලැබීමත් විය හැකියි. දේශීය වශයෙන් වගේම ජාත්‍යන්තර වශයෙන් පෙනී සිටීම් කළ යුත්තේ ඒ නිසා.
පොලීසියේ ස්වාධීනත්වය දැන් සීමා වෙලා. 19 වැනි සංශෝධනයෙන් පොලිස්පතිවරයාට ලොකු ස්වාධීනත්වයක් සහ ශක්තියක් තිබුණා. එහෙත් ඒ ශක්තිය 20 වැනි සංශෝධනයෙන් පසු නැති වුණා. 19 යටතේ පොලිස්පතිවරයා ඉවත් කිරීමට නොහැකිව ජනාධිපතිවරයා හිටියා. ඒ අනුව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනවලින් මේ අහිතකර තත්වය තවත් අහිතකර තත්වයට පත් කරලා තියෙනවා.’■
