රට තිබෙන්නේ ගිනි කබලෙක ය. හැම අතින් ම නැගෙන දලුවලින් රට ගිනියම් වෙමින් පවතියි. ‘මොකක්ද මේ වෙන්නෙ?’ සාමාන්‍ය අවබෝධයක් හා රට ගැන හැඟීමක් තිබෙන හැම දෙනාගේ ම මුවග ඇති ප්‍රශ්නය එයයි.
දිනකට අලුතෙන් කෝවිඩ් ආසාදනය වන සංඛ්‍යාව දැන්, නොවූ විරූ වැඩි ම අගය ගනියි. දිනෙන් දින සංඛ්‍යා ඉහළ යයි. මරණ ද ඉහළ ය. ‘කවුරුත් මං කළ හැටි ගැන කියන්නේ නෑ’යි පාරම් බෑ ජනාධිපතිවරයා ප්‍රමුඛ ආණ්ඩුව, දැන් ‘කරන හැටි’ ගැන කියන්නට වචන නැති ය. ඇත්ත වශයෙන් ම දැන් කරන හැටි ගැන වග කියන්නට කිසිම බලධාරියෙක් රටේ නැත. ආණ්ඩුවේ මැති ඇමතිවරු එක එක දේ කියති. එක් ‘සොඛ්‍ය’ ඇමතිනියක් එක දෙයක් කියයි. තවත් ‘සොඛ්‍ය රාජ්‍ය’ ඇමතිනියක් තවත් දෙයක් කියයි. තවත් ‘සොඛ්‍ය රාජ්‍ය’ ඇමතිවරයෙක් තවත් දෙයක් කියයි. සොඛ්‍ය අධ්‍යක්‍ෂ ජෙනරාල් කියන්නේ තවත් දෙයකි. යුද හමුදාපති වෙනස් දෙයක් කියයි. කැබිනට් මාධ්‍ය ප්‍රකාශක ඇමතිවරයා රටේ තිබෙන දැඩි සත්කාර ඇඳන් කීයද කියා වත් දන්නේ නැත. රටේ ජනතාව බුද්ධිමත් බව තමන් සිතා සිටියේ යැ’යි ඔහු ම අපවාද කියයි. සියලු දෙනාගේ ම සාමූහික උත්සාහය, රට අවුලේ පැටලවීම දැයි සිතෙන තරමට කියන දේවල් අවුල් ය. අගමැති විදෙස් හමුවලදී කියන්නේ, රට අගුළු නොදා තමන් දක්‍ෂ ලෙස කෝවිඩ් මර්දනය කරමින් සිටින බව ය. ජනාධිපති, දිනපතා නිලධාරීන් හමු වන බව ප්‍රවෘත්තිවලදී පෙන්වනු ලැබේ. මේ සියල්ලන් එකතු වී රට කරන හැටි මහජනතාවගේ ඇස්වලට පෙනෙන්නේ කොහොම ද?
වහාම මුළු රට ම අගුළු දැමිය යුතු යැ’යි මහජන සෞඛ්‍ය පරීක්‍ෂකවරු කියති. අප යමින් සිටින්නේ ඉන්දියාව දෙසට යැ’යි ද ඔවුහු කියති. කෝවිඩ් වෛරසයේ එංගලන්ත ප්‍රභේදය රට ඇතුළතින් හඳුනා ගත්තේ අප්‍රේල් 8 වැනි දා බවත්, ඒ බව සියලු ම වගකිවයුත්තන්ට නිසි ලෙස දැනුම් දුන් බවත් විශේෂඥයෝ කියති. එසේ තිබියදී රජය අලුත් අවුරුද්දට, සිත් සේ හැසිරෙන්නට මහජනතාවට ඉඩ දුන්නේ ය. සොඛ්‍ය රාජ්‍ය ඇමතිනිය කියන්නේ, එසමයේ සංචරණ සීමා දැමිය යුතු බවට තමා කළ යෝජනාව නොසලකා හැරුණු බව ය.
පාස්කු ප්‍රහාරය සිදුවිය හැකි බවට අප්‍රේල් 4 වැනි දා පිළිගත හැකි තොරතුරු ලැබී තිබියදීත්, අප්‍රේල් 21 වැනි දා ප්‍රහාරය සිදු වන තෙක් ම, ඒ ගැන නොසලකා හැරි පහුගිය ආණ්ඩුවේ ජනාධිපති, අගමැති, රාජ්‍ය නිලධාරීන් සියලු දෙනා එම ප්‍රහාරය වළක්වා නොගැනීම ගැන වගකිව යුතු නම්, අප්‍රේල් 8 වැනි දා පිළිගත හැකි විශේෂඥ සැලකිරීම් තිබියදී, ඒවා නොසලකා හැර, දිනකට 1500ක් ආසාදනයවන්නන් වාර්තා වන තරමේ බිහිසුණු තත්වයට රට ඇද දැමීම ගැන වර්තමාන ජනාධිපති, අගමැති ඇතුළු රාජ්‍ය නිලධාරීන් වගකිව යුතු නොවන්නේ ඇයි?
කිසි ම විදේශ බලවේගයකට රට යටත් නොකර රටේ ස්වෛරීත්වය රැකගන්නා බවට ශපථ කර බලයට ආ ‘විරුවා’ දැන් කඩිනමින් රට චීනයේ අනු-ප්‍රාන්තයක් කරමින් සිටින ආකාරය ප්‍රසිද්ධියේ ප්‍රදර්ශනය වෙයි. පෝට් සිටිය චීන කොලනියක් වන බවට පෙරනිමිති, හදන්නට යන නීතිවලින් මෙන් ම, සිදු වන දෙයින් ද පෙනේ. ඒ තුළ ඇත්තේ වෙන ම නීතියකි. දහසකට වැඩි ලාංකික ශ්‍රමිකයන් පිරිසක්, පෝට් සිටි පරිශ්‍රය තුළ කිසි ම බාහිර සම්බන්ධතාවක් නැති ව සිර කර ගෙන සිටිති. ඔවුන්ගේ යෑම-ඊමත් චීන සමාගමට කැමති ආකාරයට ය. නිරෝධායනයත් ඔවුන් නියම කරන ආකාරයට ය. රටේ කම්කරු නීති දැනටත් ඒ ඇතුළතට දැනටත් අදාළ නැත.
චීන ආරක්‍ෂක ඇමතිවරයා ඇවිත් ගියේ ය. මන්ත්‍රී සරත් ෆොන්සේකා කියන්නේ, චීන ආරක්‍ෂක ඇමතිවරයකු ලංකාවට පැමිණීම, පෙන්වනවාට වඩා දෙයක් ඇති සිදුවීමක් බව ය. විය හැකි ය. ණය ගන්නේත් චීනයෙනි. ආයෝජකයන් එන්නේත් චීනයෙනි. ‘අන්සොලිසිටඩ්’ ව්‍යාපෘති යෝජනා එන්නේත් චිනයෙනි. රටේ ඉඩම් දෙන්නේත් චීනයට ය. කොන්ත්‍රාත් දෙන්නේත් චීනයට ය. විදේශ විනිමය එන්නේත් චීනුන්ගෙනි. මේ සියල්ල සිදු වන්නේ, ‘සිංහල-බෞද්ධ උරුමය රැක දී ලෝකයේ උතුම් රට ප්‍රතිනිර්මාණය කරන්නට’ පොරොන්දු වූ විරුවාගේ ආණ්ඩුව යටතේ වීම ලොකු ම විහිළුවයි. එදා එම්සීසී ගිවිසුම යටතේ අමෙරිකාවට රට පාවා දෙනවා යැයි කියූ භික්‍ෂූන්, දාර්ශනිකයන්, වියතුන්ගෙන් සමන්විත ජාතිවාදීන්, ජාතිකවාදීන්, යුතුකම්කාරයන් දැන්, ලංකාව චීන කොලනියක් වීම ගැන ආඩම්බරයෙන් කතා කිරීම අනෙක් පිළිකුල්සහගත විහිළුවයි.
කවුරු කිව්වත් රසායනික පොහොර තහනම් කරන බව ජනාධිපති කියයි. පොහොර තහනම ගැන කිසි ම තර්කානුකූල අදහසක් ඔහුට නැති බව ඒ කියන විදියෙන් ම පෙනේ. ඒ විදියට ම කටුපොල් වගාව ද තහනම් කෙළේ ය. පාම් තෙල් ද තහනම් කෙළේ ය. මේ තහනම් දෙකන් වුව ද ඇති වී තිබෙන අනිසි ප්‍රතිඵල ගැන කිසි ම සංවේදීකමක් ආණ්ඩුවට තිබෙන බවක් නොපෙනේ.
වීරසේකර ඇමතිගේ දෛනික සිහිනය සැබෑ කරමින් ආණ්ඩුව බුර්කාව තහනම් කෙළේ ය. එය, රාජ්‍ය ආරක්‍ෂාව ගැන සිතා කළ දෙයක් නොව, මුස්ලිම් ජනතාවගෙන් පළිගන්නට කළ දෙයක් බව පැහැදිලි ය. පාස්කු බෝම්බකරුවන් ආවේ බුර්කා ඇඳගෙන නොවේ. අනාගතයේ ත්‍රස්තවාදීන් ද බුර්කාවලට මුවා වී නොපැමිණෙනු ඇත. ඒ අතර රිෂාඩ් බදියුදීන් හතරවැනි හෝ පස්වැනි වරට, එක ම හේතුවක් මත අත්අඩංගුවට ගැනිණ. හරින් ප්‍රනාන්දු අත්අඩංගුවට ගැනීමේ අවදානමක පසුවෙයි. පාස්කු ප්‍රහාර විමර්ශන එකම කැඳ හැළියකි. නීතිය ක්‍රියාත්මක කරන්නේ විරුද්ධවාදීන් මර්දනයට බව පැහැදිලි ව පෙනේ. රට ගෙන යමින් තිබෙන්නේ, අර්බුදයෙන් අර්බුදයට ම නොවේ ද? ■
