කොළඹ වරාය නගර ව්‍යාපෘතියේ සේවය කරන සේවකයන් දහසකට ආසන්න පිරිසක් නිරෝධායනය සඳහායැයි කියමින් එයින් පිට වෙන්නට නොදී සිර කරගෙන සිටින බව චෝදනා එල්ල වෙයි.
‘කොරෝනා ව්‍යවසනයට මුවා වී චීන බලධාරීන් කොළඹ වරාය නගර ව්‍යාපෘතියේ ප්‍රධාන විමිසුම වැඩ කරන ශ්‍රී ලාංකික සේවකයන්ට වසා දමා ඇති අතර චීන ජාතිකයන් අවශ්‍ය වෙලාවට වරාය නගර ව්‍යාපෘති පරිශ්‍රයෙන් එළියට ගොස් පැමිණේ. එහෙත් ලාංකික සේවකයන් එළියට ගියහොත් ඔවුන් බලහත්කාරයෙන් නිරෝධායන මධ්‍යස්ථානවලට යොමු කරනු ලබයි.’
මේ කොළඹ වරාය නගර ව්‍යාපෘතියේ සේවකයන් පිරිසක් තමන්ගේ ප්‍රශ්න පිළිබඳ පැහැදිලි කරමින් අප පුවත්පත වෙත ලිඛිතව එවන ලද ලිපියක කොටසකි.
මේ පිළිබඳ එම සේවකයන් කම්කරු දෙපාර්තමේන්තුව, ජනාධිපති ලේකම් කාර්යාලය, නාගරික සංවර්ධන අධිකාරිය, වරාය අධිකාරිය ආදී ආයතනවලටත් ලිඛිතව දැනුම් දී ඇත.
එම ආයතන වෙත කරන ලද පැමිණිල්ලේ මෙසේ සඳහන්ය.
‘ලංකාව තුළ කොරෝනා දෙවැනි රැල්ල ආරම්භ වූ නිසාවෙන් 2020 වර්ෂයේ ඔක්තෝබර් මාසයේදී වරාය සංවර්ධන ව්‍යාපෘතියේ ප්‍රධාන පිවිසුම් දොරටුව දෙවන වරටත් චීන බලධාරීන් විසින් ස්ථීර ලෙස වසා දමන ලදී. මේ හේතුවෙන් ලාංකික සේවකයන් 1000ක් පමණ බලහත්කාරයෙන් රඳවා ඇත.
එහෙත් වරාය නගර ව්‍යාපෘතිය තුළ ඇති ප්‍රධාන පිවිසුම අවහිර කර ඇති නිසාවෙන් ශ්‍රී ලාංකික සේවකයන් වහල් සේවකයන් මෙන් ව්‍යාපෘතිය තුළ රඳවාගෙන සිටින අතරතුර චීන ජාතිකයන්ගේ සියලුම අවශ්‍යතා සඳහා ඔවුන් වරාය නගර පරිශ්‍රයෙන් පිටතට ගොස් නැවත පැමිණේ.
තවද විශේෂ කාරණාව වන්නේ චීන ජාතිකයන්ගේ අභිමතය පරිදි යම් කිසි ශ්‍රී ලාංකික සේවකයන් කිහිප දෙනෙකුට නිවසේ සිට පැමිණ රාජකාරී ඉටු කර නැවත නිවෙස් කරා යා හැකි වීමට අවසර දී තිබීමය.
එමෙන්ම වර්තමානය වන විට ශ්‍රී ලාංකාව තුළ ඇති සියලුම (කොළඹ පාසල්ද ඇතුළත්ව) පාසල්/ රාජ්‍ය ආයතන/ පෞද්ගලික ආයතනවල පවා සාමාන්‍ය පරිදි වැඩ කටයුතු සිදු කර ගෙන යන බැවින් වරාය නගර සංවර්ධන ව්‍යාපෘතිය තුළ සේවය කරන සේවකයින් මෙම ව්‍යාපෘතිය තුළ සිරකරුවන් වී තිබේ.
එමෙන්ම අද දින (2020-04-08) වරාය සංවර්ධන ව්‍යාපෘතිය තුළට පැමිණි කම්කරු දෙපාර්තමේන්තු නිලධාරීන් පවසන පරිදි මෙම ප්‍රධාන පිවිසුම් දොරටුව වසා ගෙන සිටීම නිත්‍යානුකූලද නොවේ.
එම හේතුව නිසා වෙන් හැකි පමණ කඩිනමින් වරාය නගර සංවර්ධන ව්‍යාපෘතියේ ප්‍රධාන දොරටුව විවෘත කර රටේ අනෙකුත් ආයතන මෙන් සාමාන්‍ය පරිදි සිදු නොවුණහොත් මිනිසුන් සියල්ල ප්‍රචණ්ඩකාරීව මෙයට විරුද්ධව පෙළ ගැසෙනු ඇත.
දැනට වරාය නගර ව්‍යාපෘති භූමිය තුළ ශ්‍රී ලාංකික කම්කරුවන් සහ සේවක මහතුන් 1000ක් පමණ සිටින අතර ප්‍රධාන පිවිසුම් දොරටුව ස්ථීර ලෙස වසා පිටවීමට අවසර නොදෙන බැවින් හදිසි අනතුරු හා අනෙකුත් අවශ්‍යතා සඳහා රෝහලක් කරා රැගෙන යෑමට පවා දීර්ඝ වෙලාවක් ගත වේ. තවද ශ්‍රී ලාංකිකයන්ගේ ප්‍රධාන ආගමික, සංස්කෘතික කටයුතු සඳහාද සහභාගී වීම සඳහා වැඩබිමෙන් එළියට යෑමට ඉඩ දෙනු නොලැබේ. (සිංහල අවුරුද්ද/වෙසක්/පොසොන්) යම් ලෙසකින් වැඩබිමෙන් එළියට ගියහොත් නැවත වැඩබිම තුලට ගනු නොලැබේ.’
ඔවුන් පෙන්වා දී ඇත්තේ අවුරුදු සමයේදී පවා වරාය නගර ව්‍යාපෘතියේ සේවය කරන තමන්ට නිවාඩුවට නිවෙස්වලට යෑමට ඉඩකඩ නොලැබුණු බවය. අපි එම සේවකයන් කිහිපදෙනෙකු සමඟ කතා කළෙමු. මේ සටහන එම කතාබහ ඇසුරෙනි.
සේවකයෙකු අඩු තරමේ මාස තුනක්වත් සේවය කළහොත් පිටතට යෑමට අවසර ලැබේ. එහෙත්, නැවත පැමිණෙන විට නිරෝධායනයට යොමු වී, පීසීආර් පරීක්ෂණයකට මුහුණ දිය යුතුය. පරීක්ෂණ කරනු ලබන්නේ මෙම සේවකයන්ගේ සේවය ලබා ගන්නා සමාගම වන ෆෝත් හාබර් ඉංජිනියරින් කම්පැණි සමාගමේ මුදලිනි.
ඔවුන් පවසන ආකාරයට නිරෝධායනය සඳහායැයි තමන් වරාය නගරය තුළ සිර කර ගෙන සිටින එම නීතිරීතිවලට පිටුපෑවොත් ඔවුන්ගේ රැකියා අහිමි වීමේ අවදානමක් ඇත. නීති නොතකා නිවෙස්වලට ගිය ඇතැම් අයගේ රැකියා අහිමි වී ඇත. ඒ නිසා මේ අසීරු සමයේ රැකියාව අහිමි කර ගැනීම හෝ වරාය නගරය තුළ සිරගතව රැකියාව කිරීම යන තෝරාගැනීම් දෙකෙන් එකකට සීමා වෙන්නට ඔවුන්ට සිදු වී තිබේ.
වරාය නගර කොමිෂන් සභා පනත මගින්, එම නගරය රටේ ඇතැම් නීතිරීතිවලින් නිදහස් වීමෙන්, එය රටේ නීතියට පිට වෙනම කලාපයක් බවට පත් වනු ඇතැයි විපක්ෂයෙන් චෝදනා නැගේ. ආණ්ඩුව කියන්නේ ආයෝජන පහසුව සඳහා ඇතැම් නීතිරීතිවලින් නිදහස් වුණත්, ඔය කියන විදියට ඒ නගරයේ වෙනම නීතියක් බවට පත් නොවන බවය.
එහෙත් පෙනෙන හැටියට වරාය නගර කොමිෂන් සභා පනත සම්මත වෙන්නත් කලින්ම, වරාය නගරය වෙනම රටක් ලෙස සලකන්නට පටන් ගෙන ඇති සැටියකි. අපේ රටේ කිසි නගරයකින් තවත් නගරයකට යද්දී අලුතින් නිරෝධායනය වෙන්නට ඕනෑ නැත. කොළඹ සිට කුරුණෑගල නගරයට යද්දී, ගේට්ටුවක් දමා ඇතුළට පැමිණෙන පුද්ගලයන් නිරෝධායනය කරන්නේ නැත. කුරුණෑගල නගරයෙන් පිට වීම ගේට්ටුවක් දමා සීමා කර නැත. මේ වන විට රට ඇතුළත නිල වශයෙන් නම් කරන ලද නිරෝධායන කලාප නැත.
ලංකාවේ වෙනත් තැන්වල සේවය කරන සේවකයන්ට ඕනෑ වෙලාවක තමන් කැමති ආකාරයට එළියට ගොස් නැවත ආයතනයට පැමිණීමේ හැකියාව ඇත.
විදෙස් රටවල සිට පැමිණෙන පුද්ගලයන් නම් පමණක් පීසීආර් පරීක්ෂණවලට ලක් කොට නිරෝධායනයට යොමු කරයි.
දැන් පෝට් සිටි ව්‍යාපෘතියේ ඉදිකිරීම් කරන සමාගම එම ව්‍යාපෘතිය අපේ රටෙන් වෙන් වූ කලාපයක් ලෙස සලකනවාදැයි අපි නොදනිමු. එහෙත්, ඒ ව්‍යාපෘති කලාපයෙන් පිට, එනම් ඉදි වෙන පෝට් සිටි නගරයෙන් පිට කොළඹ කොටුවට ගියත්, නැවත එද්දී නිරෝධායනයට යොමු කරයි.
යම් ඉදිකිරීම් සමාගමක් සෞඛ්‍යාරක්ෂිත වෙනවා නම්, එයට විරුද්ධ වීමේ හැකියාවක් නැත. එහෙත් සේවකයන් පවසන්නේ එවැනි පිළිගත හැකි සෞඛ්‍යාරක්ෂිත ක්‍රමවේදයක් ක්‍රියාත්මක නොවන බවය. ඔවුන් එල්ල කරන ප්‍රධානම චෝදනාව වන්නේ එම ව්‍යාපෘතියේ සේවය කරන චීන ජාතිකයන්ට හිතුමතේට එළියට ගොස් නැවත පැමිණීමේ හැකියාව තිබෙන බවය. ඒ අනුව පිටට යන චීන ජාතිකයෙකුගෙන් කොවිඩ්-19 ඇතුළට පැමිණීමේ ඉඩක් ඇත.
එක් සේවකයෙකු අප වෙත එවන ලද ලිපියක සඳහන් වී තිබුණේ තමන්ගේ රට තුළම චීන ජාතිකයන්ගේ කඳවුරක ඇපකරුවෙකු ලෙස සිරව සිටින බවක් තමන්ට හැඟෙන බවය. ආර්ථික පීඩාව නිසා ඒ රැකියා අත්හරින්නත් නොහැක.
අනෙක් අතට ව්‍යාපෘති ඇතුළේ තිබෙන නිරෝධායන කඳවුරුද හරිහැටි සෞඛ්‍යාරක්ෂිත නැති බව ඔවුහු කියති. ඔවුන් අප වෙත එවූ ලිපියේ පහත කරුණු සඳහන් විය.
‘කොළඹ වරාය නගර සංවර්ධන ව්‍යාපෘතිය තුළ මහා පරිමාණ නිරෝධායන මධ්‍යස්ථානයක් ඉතා විශාල කාලෙක සිට පවත්වාගෙන යනු ලබයි. එම නිරෝධායන මධ්‍යස්ථාන කලාප 14කට පමණ බෙදා වෙන් කර ඇති අතර එහි එක් එක් කලාප වෙන් කොට ඇත්තේ තහඩු වලිනි. එමෙන්ම එක කලාපයක් සඳහා බහාලුම් පෙට්ටි හෙවත් කන්ටේනර් 4ක් එක ළඟ අහුරා ඇත.
ඒ අතරින් එක් පෙට්ටියක නිරෝධායනයට යැයි පුද්ගලයන් 4ක් හෝ 5ක් ස්ථානගත කරයි. බහාලම් 4ක 16ත් 20ත් අතර පිරිසක් ඒ අනුව සිර වේ. ඒ සියළුදෙනාට පාවිච්චියට නාන කාමර 2ක් සහ වැසිකිලි 2ක් පමණක් ඇත.
ඒ නිරෝධායනයේ යෙදෙන අය නිරෝධායනය සඳහා යොදවන කාලසීමාව නිලධාරීන් තමන්ට ඕනෑ හැටියට වෙනස් කරයි. එක් එක් සේවකයන්ට එක් එක් ආකාරයේ නිරෝධායන නීති ක්‍රියාත්මක වෙයි. ඇතැම් නිලධාරීන්ට කිසිසේත් නිරෝධායන නීති නැත.
එක් වරක් එක කලාපයකට කොරෝනා ආසාදිත එක් පුද්ගලයෙකු ස්ථානගත වී සිටි අතර ඔහු නිසා එම කලාපයේ තවත් 10 දෙනෙකුට කොරෝනා ආසාදනය වී තිබුණි.’
මෙලෙස සිර වීම නිසා ඇතැම් පුද්ගලයන්ට තමන්ගේ පවුලේ කටයුතු සඳහාවත් පිට වීමට නොහැකි වී තිබේ. අප සමඟ අදහස් දැක් වූ එක් සේවකයෙකුගේ මව මරණයට පත් වී තිබුණේ 2020 දීය. දැන් ඔහු මවගේ දානයට පිටවීමට කැමැත්තෙන් සිටී. ඔහුගේ නිවසේ ඉන්නේ පියා සහ බාල නැගෙණිය පමණි. එහෙත්, ඔහුට රැකියාව අහිමි කර නොගෙන, පිටවීමට බියක් ඇත.
අප සමඟ අදහස් දැක් වූ තවක් කෙනෙකු මාස අටක පමණ කාලයක් තිස්සේ පිට නොවී ඉන්නේ රැකියාව අහිමිවනු ඇතැයි බියෙනි.
තවත් අයෙකු ෆේස්බුක් වෙත වීඩියෝවක් පවා එක් කර තිබුණි. ඒ තමන්ගේ කකුලේ තුවාලයක් හැදී, ඒ සඳහා ප්‍රථමාධාර ලබා ගැනීමටවත් පෝට් සිටියෙන් පිටතට යන්නට ඉඩ නොදෙන බව කියමිනි. අප සමඟ අදහස් දැක් වූ තවත් අයෙකු කීවේ මෙලෙස සිර වී සිටින අය අතර විවාහක කාන්තාවන්ද සිටින බවය.
රැකියාව අහිමි කර ගැනීමේ බයෙන්, මේ සීමාවේ සිර වී සිටීම නිසා ඇතැම් පුද්ගලයන්ගේ පෙම් සබඳතා බිඳී යෑම් සහ පවුල් ප්‍රශ්න වැනි පෞද්ගලික අර්බුද පවා ඇති බව ඔවුහු කියති.
ඔවුන් ප්‍රකාශ කරන්නේ මෙම කරුණු හැරුණු කොට සේවක සුභසාධනය පිළිබඳ තවත් ගැටලු පෝට් සිටියේ පවතින බවය. වැසිකිළි සහ නාන කාමර පහසුකම් ප්‍රමාණවත් නොවන බවත්, ඒවා පිරිසිදු කිරීම නිසියාකාරව සිදු නොවෙන බවත් ඔවුහු කියති. කුණු බැහැර කිරීමේ නිසි ක්‍රමවේදයක් නොමැති බව තවත් චෝදනාවකි.
රටේ සියළු ආයතන වසා දමා නිරෝධායනයේ යෙදුණු කාලසීමාව තුළ රටේ කම්කරු නීතිය අනුව සේවකයන්ට රුපියල් 14,500ක් හෝ වැටුපෙන් අඩක් යන දෙකෙන් වැඩි අගය ගෙවිය යුතු විය. එහෙත්, පෝට් සිටියේ සේවය කළ අයට ලැබී තිබුණේ රුපියල් 5000ක් පමණි. එයද කම්කරු නීතිවලට පිටින් යෑමකි. එයට විරෝධය දක්වමින් එම සේවකයන් 2020 අගෝස්තු 11 වැනිදා විරෝධතාවක්ද පවත්වා තිබුණි. ඒ මොහොතේ පැමිණි කම්කරු දෙපාර්තමේන්තුවේ නිලධාරීන් කියා තිබුණේ ඔවුන්ට හිමි හිඟ වැටුප් ලබා දීමට මැදිහත් වන බවය. එහෙත් මාස ගණනක් ගියත් තවමත් එය සිදු වී නොමැත.
එහෙත්, සේවකයන් පවසන ආකාරයට ඒ සියල්ලට වඩා ඔවුන් මේ වන විට පීඩා විඳින ප්‍රධාන ප්‍රශ්නය පෝට් සිටියෙන් පිටට යෑමට ඉඩ නොදීමය. ගේට්ටුව විවෘත කිරීමේ ඉල්ලීමට සහයෝගය දෙන ලෙස ඔවුහු බාහිර සමාජයෙන් ඉල්ලති.
පිටතට යෑමට ඉඩ නොදීම නිසා ඔවුන් වැඩිපුරම පීඩා වින්දේ අලුත් අවුරුදු කාල සීමාවේය. තවදුරටත් මේ ආකාරයට බලා සිටීමේ හැකියාවක් නොමැති බවත්, ගේට්ටුව විවෘත කිරීමට තීන්දු නොකළහොත් ඉදිරි කාල සීමාව තුළ සේවකයන් එක්ව විරෝධතාවක් පවත්වා බලහත්කාරයෙන් ගේට්ටු විවෘත කරවාගැනීමට බලාපොරොත්තුවන බව එම සේවකයෝ වැඩිදුරටත් කීහ.■
