පාස්කු දින ප්‍රහාරය ගැන සෙවීමට පත් කරන ලද ජනාධිපති කොමිසම විසින් ඉදිරිපත් කරන ලද වාර්තාව මේ වන විට දස අතින් විවේචනයන්ට හා විරෝධයට භාජනය වෙමින් තිබේ. මේ සතියේ පාස්කු ප්‍රහාරය ගැන පැවැත්වුණු පාර්ලිමේන්තු විවාදයේදී, සමගි ජන බලවේගයේ මන්ත්‍රීවරුන් මෙන්ම, ජාතික ජන බලවේගයේ මන්ත්‍රීවරුන්ද ඉදිරිපත් කළ කරුණුවලින් පැහැදිලි වන්නේ, කොමිසමේ කාර්යභාරයේ බලවත් හිඩැස් ඇති බවයි. මේ සියලු දෙනා ම පොදුවේ පෙන්වා දුන්නේ, කොමිසමේ සාක්‍ෂි විභාග කිරීමේ දී සාක්‍ෂිකරුවන්ගෙන් ප්‍රකාශ වුණු නමුත්, කොමිසමේ අවසාන වාර්තාවෙන් තීරණාත්මක ලෙස ආමන්ත්‍රණය කර නැති කරුණු ය. ඒවා සලකා බලන සාමාන්‍ය බුද්ධියක් ඇති ඕනෑ ම කෙනකුට පැහැදිලි වන්නේ, කොමිසම අත්‍යවශ්‍ය කරුණු මග හැර ගොස් ඇති බවයි.
කොමිසමේ සාමාජිකයන් අතර ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ හා අභියාචනාධිකරණ විනිසුරුවරුන්, හිටපු ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිසුරුවරුන් ඇතුළු ගෞරවනීය පිරිසක් සිටියෝ ය. ඒ සියලු දෙනා සද්භාවයෙන් කොමිසමේ වැඩ කටයුතු කළා පමණක් නොව, සාධාරණ යැයි සිතෙන ආකාරයෙන් තමන්ට පැවරුණු කාර්යය හොඳින් ම ඉටු කරන්නට ද ඇත. එහෙත්, මෙවැනි කොමිෂන් සභාවල තනතුරු බාර ගැනීම නිසා, කීර්තිමත් විනිසුරුවරුන්ට වුවද, දේශපාලන හා වෙනත් ආකාරයේ විවේචන හා විරෝධතාවලට මුහුණ දෙන්නට සිදු වන බව අලුත් දෙයක් නොවේ. ඒ අනුව, මේ ගෞරවනීය විනිසුරුවරුන් වුවද, අද සිටින්නේ බරපතළ ලෙස විරෝධතා, අපවාද හා අවමානවලට පාත්‍ර වෙමින්ය. ඊට අමතරව ඔවුන් නිකුත් කළ වාර්තාව ද බලවත් සැකයට හා විවේචනයට ලක් වෙමින් තිබේ. මේ කුමන විවේචන තිබුණ ද, ඒවාට පිළිතුරු දෙන්නට ඒ කිසිම කොමිෂන් සභා සාමාජිකයකුට අවසරයක් නැත. තව දුරටත් කොමිසමක් නොපවතින හෙයිනි.
පාර්ලිමේන්තුවේ විපක්‍ෂ මන්ත්‍රීවරුන් කියන අඩුපාඩු කොමිෂන් වාර්තාවේ තිබේ නම්, ඉන් එම වාර්තාවේ බලවත් අඩුපාඩු දෘශ්‍යමාන වෙයි. බැලූ බැල්මටම, එම කරුණු, ප්‍රහාරයේ මූලිකයන් ගැන අවබෝධයක් ලබා ගන්නට කිසියම් ආලෝකයක් සපයන බව පෙනෙන නිසා ය.
අනෙක් පැත්තෙන්, ආණ්ඩුව පාස්කු කොමිසමේ වාර්තාව ආරක්‍ෂා කරනවා පමණක් නොව, එහි නිර්දේශ ක්‍රියාත්මක කරන්නට ද සැරසෙයි. කොමිෂන් වාර්තාවෙහි ඉහත කී තරමේ අඩුපාඩු තිබේ නම්, වාර්තාවේ නිර්දේශ ද ඒ අඩුපාඩුවලට සාපේක්‍ෂව නිවැරදි නොවන්නට බොහෝ ඉඩ තිබේ. මේ කාරණය ආණ්ඩුව නොසලකන බව පැහැදිලි ය.
ඒ වාගේ ම, කොමිසමේ නිර්දේශ ආණ්ඩුවත්, අනෙක් පාර්ශ්වයනුත් ක්‍රියාත්මක කරන්නට හදන්නේ, ‘තමන්ට වුවමනාවුන් පමණක් දඩයම් කිරීමට’ බව පෙනේ.
උදාහරණයක්, කාදිනල් මැල්කම් රංජිත් හිමියන්ගේ අදහස්වලින් ම පෙන්වා දිය හැකි ය. පසුගිය 21 වැනිදා පැවැති ප්‍රහාර ස්මරණ රැස්වීම්වල දී ඔහු කිව්වේ. කොමිසමේ නිර්දේශ වහා ම ක්‍රියාත්මක කරන ලෙස තමා ආණ්ඩුවෙන් ඉල්ලා සිටින බවයි. එහෙත්, ඊට ටික කාලයකට පෙර ඔහු කිව්වේ, කොමිෂන් වාර්තාවෙන් බොදු බල සේනාව තහනම් කරන්නට යැයි නිර්දේශ කර ඇති නමුත්, එය කළ යුත්තක් යැයි තමා නොසිතන බවයි. ආණ්ඩුවත් සිතන්නේ මේ ආකාරයෙන් ම බව පැහැදිලි ය. ගාල්ලේ පිලාන ප්‍රදේශයේ පැවැති බොදු බල සේනා සංවිධානයේ අධ්‍යාපනික මධ්‍යස්ථානයක් විවෘත කිරීමේ ප්‍රධාන අමුත්තා හැටියට, ආරක්‍ෂක අමාත්‍යාංශයේ ලේකම්වරයා ව සිටි කාලයේ සහභාගි වූ ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතා, ජනාධිපති වන රජයකින්, බොදු බල සේනාව තහනම් කෙරේවි ද?
මෙයින් පෙනෙන්නේ, කොමිසමේ නිර්දේශ වුව ද, ‘මායාකාරියන් විනාස කිරීමේ’ ක්‍රමයට ක්‍රියාවේ යොදවන්නට ආණ්ඩුව කටයුතු කරනු ඇති බව ය.
කොමිසමේ නිර්දේශ අනුව යැයි කියමින්, සංවිධාන 11ක් තහනම් බවට ආණ්ඩුව ප්‍රකාශ කළේ ය. මෙය පැහැදිලිව ම අත්තනෝමතික තීරණයකි. ඒ තීරණය ගෙන ඇත්තේ කොමිසමේ නිර්දේශ අනුව යැයි කියන්නේ නම්, ප්‍රශ්න දෙකක් මතු වෙයි. එකක්, කොමිසම එසේ තහනම් කරන ලෙස නියම කළ තවත් සංවිධාන තහනම් නොකෙරුණේ ඇයි? දෙක, කොමිසමේ නිරීක්‍ෂණවල දී ඉහත කී තරම් වැදගත් කරුණු නොසලකා කර ඇත්නම්, එය අවසාන විනිශ්චය යැයි සලකා, මිනිසුන්ගේ අදහස් පළ කිරීමේ හා සංවිධානය වීමේ අයිතිය උල්ලංඝනය කරන්නේ කෙසේ ද?■
