- පොල්, කිතුල් සහ තල්වලින් ඉහළ පෙළේ මද්‍යසාර නිෂ්පාදන අපනයනකරුවෙකු ලෙස ශ්‍රී ලංකාවේ තත්ත්වය යළි ලබා ගැනීමට පූර්ව කොන්දේසියක් වන්නේ කුඩා නිෂ්පාදකයන් නීතිගත කිරීම තුළින් ඔවුන්ගේ නිර්මාණාත්මක බව ලිහා දැමීමයි.
■ මහාචාර්ය රොහාන් සමරජීව
පොල්, කිතුල්, තල්, රබර් වගා ප්‍රවර්ධන සහ සම්බන්ධ කාර්මික නිෂ්පාදන සහ අපනයන විවිධාංගීකරණ රාජ්‍ය අමාත්‍ය අරුන්දික ප්‍රනාන්දු නීති විරෝධි මත්පැන් සුළු වශයෙන් නිෂ්පාදනය කරන්නන් ගැන ලිහිල් ලෙස ක්‍රියා කරන්නැයි සහකාර පොලිස් අධිකාරී එරික් පෙරේරාගෙන් ඉල්ලා සිටීම වැරදි ය. සහකාර පොලිස් අධිකාරී පෙරේරා නිවැරදිව පෙන්වා දුන් පරිදි නීති කඩන්නන් අතර සුළු පරිමාණ කවුද? එසේ නොවන්නේ කවුද? කියා අත්තනෝමතික ලෙස තීරණය කිරීමේ හැකියාවක් පොලිස් නිලධාරියකුට නැත. නඩු පැවරීමේ සහ ඉල්ලා අස්කරගැනීමේ අභිමතය අනිසි ලෙස භාවිත කිරීමෙන් රට පීඩාවට පත්ව ඇත. පරීක්ෂණ කිරීමේ අභිමතය ද තවදුරටත් අයුතු ලෙස භාවිත කරන ලෙස ඉල්ලා සිටීම වැරදි ය.
එසේ වුව ද, රාජ්‍ය ඇමතිවරයාට තර්කයක් ඇත. මද්‍යසාර බීම වර්ග නිෂ්පාදකයන් ඇල්ලීමට සීමිත පොලිස් සම්පත් වැරදි ලෙස යොමු නොකළ යුතු ය. ඒ වෙනුවට කළ යුත්තේ නීති විරෝධී ව්‍යාපාර පවත්වාගෙන යාමට මූල්‍යමය දිරි ගැන්වීම් අඩු වන ලෙස නීති වෙනස් කිරීමයි.
නීතිගරුක සහ කාර්යක්ෂම බව සැලකෙන ජ්‍යෙෂ්ඨ පොලිස් නිලධාරියකු මාරු කිරීමේ දී මහජන ආරක්ෂක ඇමතිවරයා කටයුතු කළ ආකාරය වැරදි ය. රාජ්‍යයේ කාර්යක්ෂම ක්‍රියාකාරීත්වයට හානිකර, 20 වැනි සංශෝධනයේ තවත් ප්‍රතිවිපාකයක්වූ මෙබඳු ක්‍රියාවක යෙදෙනවා වෙනුවට ඔහු ඔහුගේ අවධානය යොමු කළ යුතුව තිබුණේ රටේ නීතිය සහ සාමය පිළිබඳ අසතුටුදායක තත්ත්වය පිළිසකර කිරීමටය.
එල්ටීටීඊ සංවිධානයේ හිස ගසා දැමීමෙන් වසර 12 කට පමණ පසුව සහ ජවිපෙ එවකට සන්නද්ධ අංශය වූ ඩීජේ වීයේ හිස ගසා දැමීමෙන් වසර තිහකට පසුව, 88,000කට වැඩි පොලිස් බලකායෙන් අඩකට වැඩි ප්‍රමාණයක් තවමත් යොදවා ඇත්තේ ප්‍රභූ ආරක්ෂාව සඳහා ය. අනුග්‍රහ දැක්වීමේ බියකින් තොරව නීතිය ක්‍රියාත්මක වන්නේ නැත. නීතිය ආරක්ෂාව පතන්නන්ට පොලිසිය කියන්නේ නීතිය කඩන්නන් අල්ලා ඔවුන් පොලිස් ස්ථාන වෙත රැගෙන ආ යුතු බව යි. ඇතැම් විට, අපරාධකරුවන්ට වඩා පුරවැසියන්ට වැඩි තර්ජනයක් එල්ල වන්නේ පොලීසියෙනි.
ස්කොච් පිළිබඳ කතාව
රටේ තීරණ ගන්නන් බොහෝ දෙනෙකු ස්කොච් විස්කිවලට කැමති යයි ප්‍රචලිතය. එමනිසා, ස්කොච් ගැන කතාව, අරක්කු හෝ බයිජියු ගැන කතාවලට (ඒවායින් ද කාරණය කියවෙයි) වඩා ප්‍රබල වෙතැයි සිතමි.
විස්කි පෙරීම ස්කොට්ලන්තයේ වඩාත් ජනප්‍රිය වන විට, රජය ඉන් අධික ආදායමක් උපයා ගන්නට උත්සාහ කළේය. ස්කොච් සඳහා පළමු බදු පැනවීම 1644 දී සිදු වූ අතර එහි ප්‍රතිඵලය වුයේ ස්කොට්ලන්තය පුරා නීති විරෝධී විස්කි පෙරීම ඉහළ යාම යි. 1820 වනවිට සැම වසරක ම නීති විරෝධී ස්කාගාර 14,000 ක් තරම් විශාල ප්‍රමාණයක් රාජ සන්තක කරනු ලැබී ය. ස්කොට්ලන්තයේ පානය කළ විස්කිවලින් අඩකට වැඩි ප්‍රමාණයක් නීති විරෝධී ඒවා ය. හතරවන ජෝර්ජ් රජතුමා පානය කළේත් නීති විරෝධී ලෙස පෙරන ලද ග්ලෙන්ලිවෙට් විස්කි බව ද කියැවිණි.
1823 දී සුරා බදු පනත සම්මත කරමින් විස්කි පෙරීමට අනුමැතිය දෙන ලද්දේ, බි්‍රතාන්‍ය පවුම් දහයක ලියාපදිංචි ගාස්තුවක් සහ පිරිසිදු ස්ප්‍රීතු ගැලු‍මක් සඳහා ගාස්තුවක් නියම කරමිනි. මීළඟ අවස්ථාවේ මෙම පානය පාවිච්චි කරන විට ලේබලය පරීක්ෂා කරන්න. එහි නිෂ්පාදක සමාගමේ ආරම්භක දිනය ලෙස 1823ට ආසන්න වර්ෂයක් සඳහන් වීමට බොහෝ දුරට ඉඩ ඇත.
කොවිඩ් 19 න් සහ එක්සත් ජනපදයෙන් දඬුවම් තීරුබදු පැනවීමෙන් පසුව ද, 2020 වර්ෂයේ දී, ස්කොච් විස්කි අපනයනයෙන් ඉපැයූ ආදායම බි්‍රතාන්‍ය පවුම් බිලියන 3.8 කි. ඊට පෙර වසරේ එම ආදායම පවුම් බිලියන 4.9කි. වෙනත් වචනයෙන් කීවොත් මේ එක් භාණ්ඩයකින් බි්‍රතාන්‍යය අප මුළු සංචාරක ව්‍යාපාරයෙන් හම්බ කරගන්නවාට වඩා උපයා ගනී. ස්කාගාර කේන්ද්‍ර කරගත් සංචාරක ව්‍යාපාරය වැනි අනෙක් මෙයට සම්බන්ධ ක්‍රියාකාරකම්වලින් ලැබෙන ආදායම මෙයට ඇතුළත් නැත. වසංගතය පැතිරීමට පෙර ස්කොට්ලන්තයේ ස්කාගාර නැරඹීමට වසරකට සංචාරකයන් මිලියන 2 කට වැඩි පිරිසක් පැමිණි බව වාර්තා වෙයි.
අරක්කු ගැන කතාව
මුහුදුබඩ පළාත්වල ඕලන්ද පාලනය පැවති සමයේ අරක්කු නිෂ්පාදනය වර්ධනය විය. බි්‍රතාන්‍ය පාලනයේ මුල් සමයේ අපනයනය වේගයෙන් වර්ධනය විය. ස්කොට්ලන්තයේ දී මෙන් නොව 1834 සුරාබදු ආඥා පනත මගින් නීත්‍යනුකුල නිෂ්පාදනය විශාල සමාගම් කිහිපයකට ලබාදුන් අතර කුඩා පරිමාණ නිෂ්පාදනය තහනම් කෙරිණි. අපනයනය නතර විය.
වරින් වර ඇති වූ මෙතනොල් විෂවීම් ඇතුළුව, නිෂ්පාදිතයේ ගුණාත්මක බව පිළිබඳ අවධානය බලපත්‍ර දීම සීමා කිරීමට හේතු වූවා විය හැකි ය. අවමන් සහගත ලෙස කසිප්පු ලෙස හඳුන්වනු ලැබූ හැලි අරක්කු (කුඩා ස්කාගාරවල නිෂ්පාදනය කෙරෙන අරක්කු) නිෂ්පාදනය සහ පරිභෝජනය මුහුදුබඩ තීරුවේ ජන ජීවිතයේ ප්‍රධාන අංගයක් බවට පත්විය. පොලිසිය සහ නීති විරෝධී ස්කාගාර අතර ගැටුම කිසිදාක අවසන් වුයේ නැත. පිරිමින් සිරගත කළ විට කාන්තාවෝ ව්‍යාපාරය කරගෙන ගියහ.
අරුන්දික ප්‍රනාන්දු හඬ ලබා දී ඇත්තේ මෙම සනාතන ආතතියට යි. ආණ්ඩුව අනුමැතිය සහිත මත්පැන්වල මිල අධික බව නිසා හෝ සුරාබදු මගින් ලබා දී ඇති දිරිගැන්වීම් නිසා කලවම් කිරීම මගින් ඒවායේ ගුණාත්මක බව අඩුකොට ඇතැයි හෝ ජනතාව විශ්වාස කරනවා විය හැකි ය. එසේ නැතහොත් ඔවුන් තම ප්‍රදේශයේ නිෂ්පාදිතයේ රසයට කැමති වනවා ද විය හැකි ය. රජය අනුමැතිය දී ඇති මත්පැන් විකුණන මිල සහ හැලි අරක්කු නිෂ්පාදනයේ වියදම අතර විශාල පරතරයක් ඇති අතර එමගින්, අල්ලස් සඳහා සැලකිය යුතු වියදමකට ඉඩ ලබා දී තිබේ.
තෝරා බේරා නීතිය ක්‍රියාත්මක කිරීමට හෝ සුළු නිෂ්පාදකයන් “පුනරුත්ථාපනය” කිරීමට හෝ ඉල්ලා සිටීම රාජ්‍ය ඇමතිවරයා නොකළ යුතු ය. කිසිදු ආකාරයේ “පුනරුත්ථාපනයක්” මගින් ශත වර්ෂයක් හෝ වැඩි කාලයක් පැවතී භාවිතයක් ඉවත් කර දැමීම කළ නොහැකි ය. ඔහු විසින් කළ යුතු වන්නේ දහස් ගණනක් ජනයා අපරාධකරුවන් බවට පත්කරන සහ කළු සල්ලි උල්පතක් වීම මගින් සමාජයේ වෙනත් අංශ ද දූෂණයට ලක් කරන නීතිය සංශෝධනය කිරීමට කටයුතු කිරීමයි.
නීතිය සංශෝධනය කිරීම සහ චීන පූර්වාදර්ශය
මත්ද්‍රව්‍ය අධික පරිභෝජනය සම්බන්ධයෙන් බියවීමට හේතු ඇත. ජනයා අසනීප විය හැකි අතර අපගේ වැනි රජයෙන් පවත්වාගෙන යන සෞඛ්‍ය සේවයකදී, ප්‍රතිකාර සඳහා යන වියදම සියලු දෙනාට ම දරන්නට සිදුවෙයි. ඉතිහාසය පුරා ජනයා විවිධ වර්ගයේ මත්ද්‍රව්‍ය භාවිත කරමින් සිට ඇත. එයින් පෙනී යන්නේ මෙම පුරුද්ද අවසන් කර දැමීම කළ නොහැකි දෙයක් බව යි. එසේ වුව ද, 1990 ගණන්වල සිට ශ්‍රී ලංකාව කරමින් සිටින ආකාරයට, මත්පැන් ප්‍රචාරණය පාලනය කිරීම සහ මඳ පමණින් පාවිච්චි කිරීමට උනන්දු කිරීම ඥානාන්විත ය.
කුඩා පරිමාණ මත්පැන් නිෂ්පාදන සම්පූර්ණයෙන් නවතා දැමීමට ශ්‍රී ලංකාවේ සුරාබදු සහ පොලිස් බලධාරීන් කවදා හෝ සමත්වීමට ඉඩක් නැත. තදින් ක්‍රියා කිරීමට අවශ්‍ය සම්පත් යෙදීම මගින්, අද පොදුවේ පවතින දුර්වල නීති ක්‍රියාත්මක කිරීම තව දුරටත් පිරිහෙනු ඇත.
දැන් මේසය යටින් දේශපාලනඥයන්ට සහ පොලිස් නිලධාරීන්ට යන මුදල් රජයට ලැබෙන ආකාරයට සුරාබදු සංශෝධනය කිරීම ඇතුළත් විස්තීර්ණ විසඳුමක් ගැන ආණ්ඩුව සොයා බැලිය යුතු ය. අපනයන වෙළෙඳපොළේ පමණක් නොව රට තුළ ධනවතුන්ගේ වෙළෙඳ පොළ කොටසට ද වඩා හොඳින් අලෙවි කළ හැකි, වර්ණවත් ආඛ්‍යානයන් සමග සම්බන්ධ ඉහළ පෙළේ සන්නාම සංවර්ධනයට දිරි ගැන්වීම ලබාදිය යුතු ය.
අරක්කු කේන්ද්‍ර කරගත් සංචාරක ව්‍යාපාරය ද වර්ධනය කළ යුතු ය. සුරාබදු අඩු කිරීමත් සමග නීති ක්‍රියාත්මක කිරීමේ සම්පත් නැවත වෙන් කිරීම මගින්, අයථා කලවම් කිරීම් අවසන් කොට ගුණාත්මකභාවය තහවුරු කිරීමට අවධානය යොමු කිරීමට අවශ්‍ය නිවැරදි තත්ත්වයන් නිර්මාණය වනු ඇත.
ලෝකයේ වැඩියෙන් ම පරිභෝජනය කරන මද්‍යසාර බීම විස්කි නොවේ. එය චීනයේ බයිජියු ය. වඩාත් ප්‍රචලිත සන්නාමය වන්නේ මොව්ටායි ය. බීමත් වීමට ඉක්මන් ක්‍රමයක් ලෙස සලකනු ලැබූ මෙම බීම ප්‍රභේදය පසුගිය කාලයේ අසාමාන්‍ය පරිවර්තනයකට ලක්ව ඇති අතර හැම ආකාරයක ම ඉහළ පෙලේ නිෂ්පාදිත සහ සන්නාම සංවර්ධනය වෙමින් චීනයෙන් පිටතද අද විකිණෙයි. සමහරක් බෝතල් අලෙවි වන්නේ ඩොලර් දාහට අධික මිලටය.
එතරම් රසක් නැති චීන පානයට වඩා ලංකාවේ අරක්කුවලට විශාල වාණිජ විභවයක් ඇත. එසේ වුවද, කලින් ස්ථාපිත විශාල සමාගම්වලින් පමණක් මෙම විභවය යථාර්ථයක් කරගත නොහැකි ය. පොල්, කිතුල් සහ තල්වලින් ඉහළ පෙලේ මද්‍යසාර නිෂ්පාදන අපනයනකරුවෙකු ලෙස ශ්‍රී ලංකාවේ තත්ත්වය යළි ලබා ගැනීමට පූර්ව කොන්දේසියක් වන්නේ කුඩා නිෂ්පාදකයන් නීතිගත කිරීම තුළින් ඔවුන්ගේ නිර්මාණාත්මක බව ලිහා දැමීමයි.
රාජ්‍ය ඇමතිතුමා විශ්වාසයෙන් වැඩට බැසිය යුතුය. මෙයට ජනාධිපතිතුමා විරුද්ධ නම් ඔහු විශේෂයෙන් පොල්, කිතුල්, තල් සහ රබර් වගා සංවර්ධන සහ සම්බන්ධ කාර්මික නිෂ්පාදන සහ අපනයන විවිධාංගීකරණ අමාත්‍යාංශයක් නොපිහිටුවනු ඇත. පොල් මුඩු, ඉරටු ආදියෙන් කළ හැකි අපනයන විවිධාංගීකරණය අතිශය සීමිතය. ඉහළ අපනයන ආදායම් ලැබිය හැක්කේ ස්කොට්ලන්තයේ සහ චීනයේ පූර්වාදර්ශයන් අනුගමනය කිරීමෙනි. ■
