පසුගිය සඳුදා තවත් විකාර ප්රවෘත්තියක් මාධ්යවල ‘පැළ කර’ තිබිණ. අභ්යන්තර ආරක්ෂාව බාර ඇමති සරත් වීරසේකර, කැබිනට් පත්රිකාවක් අත්සන් කළ බවත්, ඒ අනුව, බුර්කාව තහනම් වන බවත්, මද්රසා පාසල් 1000ක්ද තහනම් කරන බවත් එම ප්රවෘත්තියේ අඩංගු විය.
රටේ ආණ්ඩුක්රමය ගැන උසස් පෙළ දැනුමක් තිබෙන කෙනකුට වුණත් මේ ප්රවෘත්තියේ ඇති විකාර ස්වභාවය පැහැදිලි වන නමුත්, තමා කැබිනට් පත්රිකාවට අත්සන් කළ විට එය රටේ නීතිය බවට පත්වන්නේයැයි අවංකවම සිතා, තමාගේ එකී වීර ක්රියාව පිළිබඳව ප්රසිද්ධියක් ලබා ගැනීමට වීරසේකර ඇමතිවරයාම ප්රවෘත්තිය මාධ්යවලට දුන්නේ යැයි සිතන්නටද ඒ සමගම අවස්ථාව තිබිණ. ඊටත් වඩා විකාරය නම්, ආණ්ඩුවේ මාධ්ය මෙන්ම පෞද්ගලික විද්යුත් හා මුද්රිත මාධ්යද මේ ප්රවෘත්තිය ප්රමුඛස්ථානය දී පළකිරීමය. ඊට හේතු දෙකක් තිබෙන්නට ඇත. එකක්, ඇමතිවරයකු කැබිනට් පත්රිකාවක් අත්සන් කළ පමණින් එය රටේ නීතිය නොවන බවට දැනුමක් මේ මාධ්යකාරයන්ට නොමැති වීමයි. දෙක, දන්නවා වුණත්, මේ නම් මුස්ලිමුන්ට රිදවන්නට හොඳ ප්රවෘත්තියකැයි සිතා ඒ ප්රවෘත්තිය ප්රමුඛතාව දී පළ කළ යුතුයැයි කල්පනා කිරීමයි.
කැබිනට් මණ්ඩල රැස්වීමක් හැම සතියකම පැවැත්වෙයි. එවැනි රැස්වීමකට, ඇමතිවරයකු විසින් එකක් දෙකක් නොව සමහර විට විශාල ගණනක් අමාත්ය මණ්ඩල පත්රිකා ඉදිරිපත් කෙරෙයි. ඒ හැම පත්රිකාවකටම ඇමතිවරයා අත්සන් කළ යුතුය. ඒ විදියට බැලූ කල, මේ කියන්නේ ඇමතිවරයෙකු එදිනෙදා ලිපිවලට අත්සන් කරනවාක් මෙන් සාමාන්ය කාර්යපටිපාටිමය ක්රියාවක් ගැනය.
ඇමතිවරයා සිය අත්සන යෙදූ පමණින් කැබිනට් පත්රිකා ඇමති මණ්ඩල රැස්වීමට ඉදිරිපත් කෙරෙන බවට සහතිකයක් නැත. අත්සන් තබා මාධ්යවලට ප්රවෘත්තිය දුන් පමණින්ද එසේ වන්නේ නැත. කැබිනට් රැස්වීමට ඉදිරිපත් කළත්, එහිදී පත්රිකාව ප්රතික්ෂෙප වීමට, තවදුරටත් සලකා බැලීම සඳහා කල් තැබීමට, ඒ ගැන සොයාබැලීමට කමිටුවකට පැවරීමට හෝ වෙනත් ඕනෑම සුදුසු හේතුවක් මත දින නියමයක් නැතිව කල් තැබීමට වුවද ඉඩ තිබේ. ඒ නිසා, පළපුරුදු ඇමතිවරුන්, කැබිනට් රැස්වීමට යන්නට පෙර තමා අත්සන් තැබූ කැබිනට් පත්රිකා ගැන උදාන වාක්ය කියන්නට යන්නේවත් ප්රවෘත්ති පැළ කරන්නේවත් නැත.
සරත් වීරසේකර ඇමතිවරයාට මුහුණ දීමට සිදුවුණේ, තමා ගරුගාම්බීරව අත්සන් කළ බවට ප්රසිද්ධ කළ කැබිනට් පත්රිකාව ඒ සතියේ කැබිනට් මණ්ඩලයේ න්යාය පත්රයටවත් ඇතුළත් කර ගන්නට බැරි ඉරණමකටය. ජිනීවා නුවරදී ලංකාව සම්බන්ධයෙන් යෝජනාවක් සම්මත කරගැනීමට සිදුවන ගල උඩ සටනේ තීරණාත්මක මොහොතකදී, ඒ තත්වය ගැන කිසිම අවබෝධයක් නැතිවා වාගේ වීරසේකර ඇමතිවරයා බුර්කාව තහනම් කරන්නට යාමෙන්, අලුත් අර්බුද ගණනාවක් ජාත්යන්තර තලයේදී ලංකාව සම්බන්ධයෙන් ඒ වහාම පැනනැගිණි. ජිනීවාහිදී ලංකාව ගලවා ගන්නට ඉදිරිපත් වී සිටින පාකිස්තානය, මේ බුර්කා තහනම ගැන සිය කනස්සල්ල පළකළේය. ලංකාව ගලවාගනු ඇති’යි විශ්වාසය තබා ඇති මැදපෙරදිග රටවල සහාය ලබා ගැනීමට ද එය නරක විදියට බලපාන්නට පුළුවන් බව ලංකාවේ ආණ්ඩුවට වහාම තේරුම් යන්නට ඇත. වීරසේකර ඇමතිවරයාගේ කැබිනට් පත්රිකාව කැබිනට් රැස්වීමටවත් ඉදිරිපත් නොවී අතුරුදහන් වන්නට මෙවැනි දේ බලපාන්නට ඇත. විදේශ අමාත්යාංහ ලේකම්වරයා වහාම කිව්වේ, බුර්කාව තහනම් කිරීමට කිසිම තීරණයක් ගෙන නැති බවය. සාකච්ඡාවට ලක්වෙමින් පමණක් පවතින බවය. කැබිනට් ප්රකාශක කෙහලිය රඹුක්වැල්ලද කිව්වේ එවැනි තීරණයක් ගෙන නැති බවය. ජාතික ආරක්ෂාවට අදාළව යම් යම් දේ ගැන කතා කළා පමණක් බවය.
ඒ අනුව සරත් වීරසේකර ඇමතිවරයාගේ ‘අවංක‘ උත්සාහය දැනට ලත් තැනම ලොප්වී තිබේ. දැනට යැයි කීවේ, ජිනීවා සැසිවාරය අවසන් වූ පසුව, ආණ්ඩුවේ අසමත්කම් ආවරණය කරගෙන තමන්ට ඡන්දය දුන් 69 ලක්ෂය තවදුරටත් තමන් වෙත ඇද බැඳ තබාගැනීමට, ආණ්ඩුව බුර්කාව තහනම් කරන්නට වුවද අනාගතයේදී බැරි නැති නිසාය.
බුර්කාව තහනම් කිරීම, කිසියම් ආකාරයකට හෝ සාධාරණය කරන්නට ආණ්ඩුව උත්සාහ ගන්නේ ජාතික ආරක්ෂාව සම්බන්ධ තර්කය ඉදිරියට දමමිනි. ඇත්ත, පුද්ගලයකු මුහුණෙන් හැඳිනගැනීමට හැකියාව තිබිය යුතුය. එය ජාතික ආරක්ෂාවට කෙසේ වෙතත් එදිනෙදා ආශ්රයේදී පවා බරපතළ බාධාවක් ඇතිකරයි. එහෙත්, ජාතික ආරක්ෂාව සම්බන්ධයෙන් ආණ්ඩුව ඇත්තටම සලකනවා නම්, තහනම් කළ යුතුව ඇත්තේ කිසිවකුගේ මුහුණ ආවරණය කරන සියලු ආකාරයේ ආවරණයන්ය. සම්පූර්ණ මුහුණම ආවරණය කෙරෙන යතුරුපැදි හිස්වැසුම් පවා ඒ ගණයට වැටෙන්නේ නැද්ද? (රටේ හා මහජනතාවගේ ආරක්ෂාවට, අපරාධ වැළැක්වීමට යැයි පෙන්වමින් රාජපක්ෂ ආණ්ඩුව, මුහුණ සම්පූර්ණයෙන් ආවරණය වන හෙල්මට් මීට පෙර තහනම් කළ බවද, ඊට යතුරු පැදි ධාවකයන්ගෙන් බලවත් විරෝධයක් ආ බවද, තවමත් අභියාචනාධිකරණය ඉදිරියේ ඒ ගැන නඩු තිබෙන බවද මතක් කරගත යුතුය.)
වීරසේකර ඇමතිවරයා මේ ප්රශ්නය බලා ඇත්තේ ජාතික ආරක්ෂාව පැත්තෙන්වත් නොවන බව පැහැදිලිය. ඔහුගේ තේරුම් ගැනීමේ වපසරිය අනුව තිබීමට නිසැකවම ඉඩ ඇත්තේ, මුස්ලිම් භීතිකාව මිසක් අන් කිසිවක් නොවේ. ඒ නිසාය, තමා බුර්කාව තහනම් කිරීමට අදාළ කැබිනට් පත්රිකාවට අත්සන් කළ බවට ඔහු උදම් අනන්නේ. ජාතික ආරක්ෂාව ගැන සැලකුවේ නම්, ඔහු කිවයුතුව තිබුණේ, මුහුණ ආවරණය වන, අනන්යතාව හඳුනාගැනීමට නොහැකිවන ඕනෑම ආවරණයක් ජාතික ආරක්ෂාවේ නාමයෙන් තහනම් කරනවාය යනුවෙනි. එහෙත්, ඔහු බුර්කාව ඇඟිල්ල දිගුකර තහනම් කිරීමෙන් පැහැදිලිවම පෙන්වා ඇත්තේ, මුස්ලිම් විරෝධයයි.
ඒ අනුව සරත් වීරසේකර ඇමතිවරයාගේ ක්රියාව, රටේ එක් සුළුතර ජනවර්ගයක් ඉලක්ක කරගෙන, ඔවුන්ගේ අනන්ය ලක්ෂණයක් අරබයා කරන ලද පහරදීමකි. (මුහුණ වැසෙන සේ මුස්ලිමුන් වේවා, සිංහලුන් වේවා, හින්දුන් වේවා, ඉංග්රීසි ජාතිකයන් වේවා ඕනෑම කෙනකු ඇඳීමට ලියුම්කරු විරුද්ධය. ඒ සෞඛ්යවත් පුද්ගලාන්තර සන්නිවේදනයකට ඉන් ඇතිකරන බාධාව සලකා බලාය.) එහි විසකුරු පාර්ශ්වය එයයි.
මේ ආණ්ඩුව බලයට ආවේ, සිංහල බෞද්ධ ඡන්ද ලබාගැනීමට සුළුතර ජනවර්ග විරෝධයක්, විශේෂයෙන් දැඩි මුස්ලිම් විරෝධයක් ඇතිදැඩි කර පතුරුවා හැරීමෙනි. දැන් ඒ තත්වය තවදුරටත් පවත්වා ගෙන යන්නට ආණ්ඩුවට සිදුවී තිබේ. එක පැත්තකින් ආණ්ඩුව හා ජනාධිපතිවරයා අසමත්යැයි සියලු විරුද්ධ පක්ෂ බලවේගවලින් නැගෙන දැඩි හඬ නිසාය. අනෙක් අතින්, 2019 හා 20දී ඡන්දය දුන් ලක්ෂ හැටනවයක ඡන්දදායකයන් පිරිසගේ නැගඑමින් පවතින කනස්සල්ල, පශ්චාත්තාපය හා විරෝධය සමහන් කරනු සඳහාය. බුර්කා තහනම ඒ කල්පනාවේ ප්රතිඵලයකි.
එහෙත්, කිසිවකු මුහුණක ආවරණය නොකරගත යුතුයැයි නීති පනවන්නට තරම් ජාතික ආරක්ෂාව පිළිබඳ තර්ජනයක් ලංකාවට මේ මොහොතේ ඇති බවක් නොපෙනේ. ඒ, ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා ජනාධිපති වීමත්, ඔහු වටා, හිටපු හා සිටින හමුදා ඉහළ නිලයන් රාශියක් රොද බැඳ සිටීමත්, රටේ බුද්ධි අංශ ඉතා ඉහළින් හා කාර්යක්ෂමව ක්රියාත්මක වන බව ආණ්ඩුව හැම විටම සහතික කර කියාසිටීමත් නිසාය. එහෙම බලන විට, මුහුණ ආවරණය කිරීම හදිසියේ තහනම් කිරීමට අවශ්ය වන තත්වයකුත් නොපවතී නම්, සරත් වීරසේකර ඇමතිවරයා බුර්කාව තහනම් කිරීමක් ගැන මාධ්ය හමුවක් තබා උද්දාමයට පත්වූයේ ඇයි? තමන්ගේ ඇති මුස්ලිම් භීතිකාව නොනැසෙන බව නැවත සටහන් කිරීමටය.■
ඇමති කැබිනට් පත්රිකාව අත්සන් කළාම බුර්කාව තහනම් වෙනවාද?
- Advertisement -
