මේ වන විට හැම අතින්ම අවමානයට හා විවේචනයට පාත්‍ර වී ඇති හිටපු ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිසුරු උපාලි අබේරත්නගේ සභාපතිත්වයෙන් යුක්තවූ පළිගැනීමේ කොමිසමට හා එහි වාර්තාවට එදිරිව ශ්‍රී ලංකා නීතිඥ සංගමයද පෙරට පැමිණ තිබේ. එහි හිටපු සභාපතිවරුන් දස දෙනකු හා 2021-22 වසර සඳහා තේරි පත්වූ සභාපතිවරයා අත්සන් තැබූ ලිපියක් මාර්තු 2 වැනිදා සංගමයේ ලේකම් නීතිඥ රජීව් අමරසුරිය වෙත යවා තිබිණ.
එම ලිපියේ සිංහල අනුවාදය මෙසේය. ‘දේශපාලන පළිගැනීම් විමර්ශනය කිරීමේ කොමිසම විසින් ජනාධිපතිවරයා වෙත පිළිගන්වන ලද කොමිසමේ වාර්තාවෙන් ගත් බවට කියන උද්ධෘත විවිධ මුද්‍රිත හා ඉලෙක්ට්‍රෝනික මාධ්‍ය පළකර තිබේ.
ඉහත ප්‍රවෘත්ති සලකා බලන විට, කොමිෂන් වාර්තාවෙන් රටේ නීතියේ පාලනය වළක්වන්නේද, අධිකරණයේ ස්වාධීනත්වය දුර්වල කරන්නේද හා නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ අපක්‍ෂපාතී සහ කාර්යක්‍ෂම ක්‍රියාකාරිත්වය ඛාදනය කරන්නේද යන්න ගැන අපේ බැරෑරුම් සැලකිල්ල යොමුවී ඇත.
එම කාරණා අනුව, අප ඔබෙන් ඉල්ලන්නේ, කොමිසමේ සම්පූර්ණ කාර්ය සටහන්වල සහතික පිටපතක් (එනම්, සාක්‍ෂි සටහන්ද ඇතුළුව) හා අවසන් වාර්තාවේ පිටපතක් ජනාධිපති ලේකම්වරයාගෙන් අයැදුම් කොට ලබාගන්නා ලෙසත්, එය අපගේ සහ අප වැනි ම උනන්දුවක් දක්වන සංගමයේ වෙනත් ඕනෑම සාමාජිකයකුගේ පරීක්‍ෂාකාරී කියවීමට ලබා දෙන ලෙසත්ය.’
ලේකම් රජීව් අමරසූරිය වෙත යවන ලද මේ ලිපියට, ජනාධිපති නීතිඥ කේ. කනග්-ඊශ්වරන්, ජනාධිපති නීතිඥ ෆායිස් මුස්තාෆා, ජනාධිපති නීතිඥ රොමේෂ් ද සිල්වා, ජනාධිපති නීතිඥ නිහාල් ජයමාන්න, ජනාධිපති නීතිඥ ඉක්රාම් මොහොමඩ්, ජනාධිපති නීතිඥ උපාලි ඒ ගුණරත්න, ජනාධිපති නීතිඥ විජයදාස රාජපක්‍ෂ, ජනාධිපති නීතිඥ උපුල් ජයසූරිය, ජනාධිපති නීතිඥ ජෙෆ්රි අලගරත්නම්, ජනාධිපති නිතිඥ යූ ආර් ද සිල්වා, ජනාධිපති නීතිඥ සාලිය පීරිස් අත්සන් තබා ඇත. හිටපු සභාපතිවරයකු වු වර්තමාන ලේක්හවුස් සභාපති ජනාධිපති නීතිඥ ඩබ්ලිව්. දයාරත්න මෙම ලිපියට අත්සන් තබා නැත. ඔහු හැර මෑත ඉතිහාසය තුළ නීතිඥ සංගමයේ සභාපතිවරුන් වූ පළමු පෙළේ නීතිඥවරුන් සියලුම දෙනා පාහේ මේ ලිපියට අත්සන් කර තිබීම විශේෂයකි.
හිටපු සභාපතිවරුන්, මේ ඉල්ලිම කරන්නේ නීතියේ පාලනය, අධිකරණයේ ස්වාධීනත්වය හා නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ අපක්‍ෂපාතිභාවය-කාර්යක්‍ෂමතාව මේ කොමිසම නිසා හානියට ලක්වනු ඇතැයි කියන අනුමානයෙනි.
මේ ලිපිය අනුව, සංගමයේ ලේකම්වරයා කොමිසමේ වාර්තාව සහ කාර්ය සටහන්වල පිටපතක් ජනාධිපති ලේකම්ගෙන් ඉල්ලා සිටිනු ඇත. හිටපු සභාපතිවරුන් පිරිසකගේ ඉල්ලීම ඉටුනොකරන්නට ඔහුට කිසිම හේතුවක් නැත. එම වාර්තාව. තමන්ගේ හා තමන් වැනිම උනන්දුමත් නීතිඥවරුන්ගේ පරීක්‍ෂාව සඳහා විවෘතව තබන මෙන්ද හිටපු සභාපතිවරු ඉල්ලා සිටිති.
වාර්තාව පරීක්‍ෂාවෙන් කියවන ඕනෑම නීතිඥවරයකුට හෝ සමූහයකට, එම කොමිෂන් වාර්තාව ගැන නීතිඥ සංගමයේ මතය දැනගනීමටද අයිතියක් තිබේ. මන්ද යත්, අධිකරණයේ ස්වාධීනත්වය, නීතියේ පාලනය හා නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ අපක්‍ෂපාතීභාවය නීතිඥ වෘත්තිකයන්ගේ ස්වාධීන පැවැත්මේ අත්‍යවශ්‍ය අංග වන බැවිනි.
නීතිඥවරුන් තනි තනිව හෝ සාමූහිකව ඉල්ලීමක් කළහොත්, පළිගැනීමේ කොමිෂන් වාර්තාව විමසා බලා, ඉහත කී මූලික කාරණා තුන සම්බන්ධයෙන් එහි බලපෑම ගැන වාර්තා කරන්නට නීතිඥවරුන්ගෙන් සැදි කමිටුවක් පත් කරන්නට නීතිඥ සංගමයට සිදුවනු ඇත. එම කමිටුව, පළිගැනීමේ කොමිසමේ වාර්තාව සලකා බලා, සිය නිරීක්‍ෂණ ඉදිරිපත් කරනු ඇත.
එම කමිටුව කුමනාකාර වාර්තාවක් දේවිදැයි අප දන්නේ නැත. එහෙත්, කොමිෂන් වාර්තාව වූ කලි, මුළුමනින්ම අධිකරණයට අපහාස කරන, එහි ස්වාධීනත්වයට හානි කරන, නීතියේ පාලනය බිඳදමන හා නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ අපක්‍ෂපාතීත්වය විනාශ කරන, එහි රජයේ නීතිඥවරුන් බිය ගන්වා තම රාජකාරි ඉටුකිරීම ගැන ඔවුන් තුළම සංශයක් උපදවන, කැලෑ උසාවියක තීන්දුවක් වැන්නක් බව යුක්තිය, සාධාරණත්වය ගැන දන්නා රටේ දැනුවත් පුරවැසියන්ගේ මතය වී තිබේ.
ලේකම්වරයා ඉල්ලන වාර්තාවේ පිටපතක් දෙන්නට කොයිතරම් කාලයක්, ජනාධිපති ලේකම් ලබාගනීදැයි කිව නොහැකිය. සමහර විට, පළිගැනීමේ කොමිසමේ තමන්ට වුවමනා නිර්දේශ ක්‍රියාත්මක කරන්නට කාලය ලැබෙන තෙක්, වාර්තාවේ පිටපතක් ලබාදීම ප්‍රමාද කරන්නට වුවද හැකිය. කෙසේ වෙතත් කොමිෂන් වාර්තාව ගැන නීතිඥ සංගමයත් නිෂේධනීය අදහසක් පළකළහොත්, කොමිසමේ වලංගුතාව අහෝසි වී යෑමට එය බලවත් හේතුවක් වනු ඇත. කොමිසමේ වාර්තාව සලකා බැලීමට දැනට පත්කර ඇති විශේෂ ජනාධිපති කොමිසම ඉදිරියේද එය ප්‍රශ්නයක් වනු ඇත. නීතිඥ සංගමය පවා ප්‍රතික්‍ෂෙප කරන වාර්තාවක්, අනුමත කිරීම රටේ ඉහළම විනිසුරුවරුන් සාමාජිකයන් වන ජනාධිපති කොමිසමකට වුවද අවමානයක්, නින්දාවක්, තමන්ට නොගැළ*පෙන දෙයක් වන නිසාය. ■
පරණ ආයුධ ජිනීවාවලට
ජිනීවාහි පැවැත්වෙන එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් කවුන්සිලයේ 46 වැනි සැසිවාරය ලංකාවට තීරණාත්මකය. එහෙත්, ලංකාවේ ආණ්ඩුව ඒ තීරණාත්මකභාවය දැන දැනත්, වැඩ කරන ආකාරය, සාමාන්‍ය භාෂාවෙන් කියන්නේ නම් පිස්සු කෙළින ආකාරය, පහසුවෙන් නොතකා හැරිය හැක්කක් නොවේ.
ලංකාවේ ආණ්ඩුවද, එහි විදේශ ඇමතිවරයාද, ජිනීවාහි සිටින ලංකාවේ නිත්‍ය නියෝජිතයාද කියන කරන දේ අනුව පෙනෙන්නේ, ආණ්ඩුව, 2021දීත් පාවිච්චි කරන්නේ 2009 සිට 2014 දක්වා ඔවුන් පාවිච්චි කළ ආයුධම බවය. එහෙත් ඒවා මේ වන විට පවතින්නේ මල කෑ තත්වයේය. වෙනත් විදියකට කියනවා නම්, ඒ ආයුධවලින් ජිනීවාහිදී අද පහර දෙන්නට බැරිය. පහර දුන්නද ඒවායින් නිකුත්වන ප්‍රහාරයක් නැත.
රටක ස්වෛරීභාවයට ඇඟිලි ගැසීම, අභ්‍යන්තර කටයුතුවලට බලපෑම් කිරීම, ලංකාවට විරුද්ධ බටහිර කුමන්ත්‍රණය, අපේ වැඩ අපි කරගන්නම් වැනි කතා, ජිනීවාහිදී කල් ඉකුත්ව ගොස් තිබේ. භේරි නාද මධ්‍යයේ සිංහ නාද පවත්වා ජිනිවාහි 30/1 යෝජනාවෙන් ඉවත් වුණත්, අදත් මානව හිමිකම් රැකීම ගැන ලංකාව රාජ්‍යයක් වශයෙන් මානව හිමිකම් කවුන්සිලයට වග විය යුතුය යන්න වෙනස් වී නැත. වෙනස් වන්නේ ද නැත. රට ඇතුළත ඉන්නා ජාතිකවාදී මණ්ඩුකයන්ට, ඒවා ජයඝෝෂා වුණාට, ලෝකය කෙරෙහි ඇස් ඇරුණවුන්ට පුස් වෙඩිය.
ජිනිවාහිදී මුහුණ දිය හැකි විචක්‍ෂණ ආකාරය ගැන සැලැස්මක් නැති ආණ්ඩුව, ටැග් ගැහෙන්නේ ලෝකයේ නරකම ආඥාදායක, ඒකාධිපති, ඒකපාක්‍ෂික, ආණ්ඩු සමගය. එවැනි දුර්දාන්ත නායකයන් සමගය. ඒවායේ ප්‍රතිඵල භක්ති විඳින්නෝ මේ නායකයෝ පමණක් නොවෙති. මුළු රටමය.■
