- නමුදු ඉන්දියාවට මෙම තෙල් ටැංකි අවශ්‍ය වන්නේ ආර්ථික කාරණයකට වඩා භූ දේශපාලනික කාරණයකට බව මෙම ඉහළ කොටසේ තෙල් ටැංකි අත්හැර දමා තිබීමෙන් පෙනී යයි.
ත්‍රිකුණාමල වරාය තුළ ඉන්දියාවේ මැදිහත්වීම ඉදිරියේදී කෙසේ සටහන් වනු ඇතිද?
ත්‍රි කුණාමලයේ තෙල් ටැංකි පිළිබඳ කතාව තවදුරටත් අලුත් වී තිබේ. ඒ ඛනිජ තෙල් නීතිගත සංස්ථාවේ සභාපති සුමිත් විජේසිංහ මාධ්‍යයට කර ඇති ප්‍රකාශයක් සමඟින්ය. ඔහු කියා ඇත්තේ ඉන්දියානු ඔයිල් සමාගම හෙවත් අයිඕසීයත් සමඟ ඒකාබද්ධව ත්‍රිකුණාමල වරාය පරිශ්‍රය තුළ ඛනිජ තෙල් ගබඩා පහසුකම් ඇතිකරන බවය. ඒ සඳහා ශ්‍රී ලංකා වරාය අධිකාරිය සතු ත්‍රිකුණාමල වරායේ අක්කර 100ක භූමි භාගයක් ඉල්ලා ඇති බවද එයට අදාළව අවබෝධතා ගිවිසුමක් අත්සන් කරන බවද විජේසිංහ මහතා කියා තිබුණි. එය දකුණු ආසියානු ඛනිජ තෙල් කේන්ද්‍රයක් වශයෙන්ද ඔහු හඳුන්වා තිබුණි. මෙම අක්කර 100 ව්‍යාපෘතිය තවදුරටත් අක්කර 500ක් දක්වා පුළුල් විය හැකි බවද ඔහු අදහස් දක්වා තිබුණි.
මෙම ප්‍රකාශයත් සමඟ තවදුරටත් නිෂේධනය වී තිබුණේ අමාත්‍ය උදය ගම්මන්පිල ත්‍රිකුණාමලය තෙල් ටැංකි සංකීර්ණය ගැන මීට පෙර කියූ කතාවය. ඉන්දියානු ඔයිල් සමාගමට බදු පදනම යටතේ ලබාදී ඇති එය නැවත ශ්‍රී ලංකාවට ලබාගෙන ඛනිජ තෙල් ගබඩා පහසුකම් ඇතිකරන බවට උදය ගම්මන්පිල මහා වීර ක්‍රියාවක් ලෙස රටට කීවේය. එම ප්‍රකාශය එක් දිනක කාල පරාසයක් තුළ බොරුවක් බවට පත්වූයේ එම තෙල් ටැංකි නැවත ලබාදීමට කිසිදු අදහසක් නැති බව ඉන්දියානු මහා කොමසාරිස් කාර්යාලය නිවේදනය කිරීමත් සමඟය.
ඊට අමතරව සුමිත් විජේසිංහ මුලින් කී ප්‍රකාශයත් සමඟ කියා තිබුණේ හම්බන්තොට වරාය අසල මහවැලි අධිකාරියට අයත් අක්කර 100ක ඉඩමක් ඛනිජ තෙල් ව්‍යාපෘතියක් සඳහා ඉල්ලා ඇති බවය. එම ව්‍යාපෘතියත් ඉන්දියාව සමඟ සිදුකරන්නේද යන්න කියා නැති නමුත් චීනය සමඟ සිදුකරන්නක් නොවන බව පැහැදිලිය. මන්ද දැනටමත් හම්බන්තොට වරායේ චීනය සිදුකරන එක් ප්‍රධාන කාර්යයක් වන්නේ ශ්‍රී ලංකාව හා අවට සැපයුම් වෙනුවෙන් තෙල් නැව්වලට ඉන්ධන සැපයීම නිසාය.
ඉහත ප්‍රකාශ අනුව පෙනී යන්නේ මේ නව තෙල් ගබඩා පහසුකම ඇති කරන්නේ ඉන්දියානු ඔයිල් සමාගමට බදු පදනම මත ලබාදී ඇති තෙල් ටැංකි සංකීර්ණයේ නොවන බවය. ශ්‍රී ලංකා වරාය අධිකාරිය සතු ඉඩමක අලුතින් ඉදිකරන තෙල් ටැංකි සංකීර්ණයක බවය. ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය ආයතනයක හෝ විදේශ රටක ණය ආධාරයක් නොලැබුණහොත් ශ්‍රී ලංකාවට අලුතින් තෙල් ටැංකි ඉදිකිරීමට ආර්ථික හැකියාවක් නැති බව පැහැදිලිය. ලංකා ඛනිජ තෙල් නීතිගත සංස්ථාවටත් එවැනි හැකියාවක් නැත. ඒ අනුව මෙම තෙල් ටැංකි සංකීර්ණය ඉදිකිරීම සඳහා ඉන්දියානු ඔයිල් සමාගම ආයෝජනය කරන බවට කිසිදු සැකයක් නැත. හරියටම කොළඹ වරායේ නැගෙනහිර පර්යන්තයෙන් ආරම්භ වී දැන් බටහිර පර්යන්තයට මාරු වී ඇති ඉන්දියානු ආයෝජනය වාගේය. ත්‍රිකුණාමල වරායේ ඉන්දියානු වපසරිය කුඩා වීම වෙනුවට මේ මඟින් සිදුවන්නේ පුළුල් වීමය.
මේ තත්වය සමහර විට චීනය මෙහෙයවන ඉන්දියානු විරෝධීන්ට කාලයක් ජීවත් වීම සඳහා සටන් පාඨයක් වීමට ඉඩ ඇත. කොහොමත් ඉන්දු ලංකා ගිවිසුම අනුව ඉන්දියාවේ අනුදැනුමකින් තොරව ත්‍රිකුණාමල තෙල් ටැංකි කිසිවකුට ලබාදිය නොහැකිය. නමුත් මේ අලුත් ව්‍යාපෘතියෙන් ඉන්දියාව සිදුකිරීමට යන්නේ චීනයේ හම්බන්තොට තෙල් මෙහෙයුම් මෙන් ඔවුන්ටත් අඩුම තරමින් කලාපයට හෝ තෙල් මෙහෙයුම් ත්‍රිකුණාමලයේ සිට ලබා ගැනීමටය. දැනට ත්‍රිකුණාමලයේ සිට අයිඕසීය සිදුකරන්නේ ශ්‍රී ලංකාව තුළට තෙල් මෙහෙයුම් සිදුකිරීමය.
ත්‍රිකුණාමල තෙල් ටැංකි බදු ගිවිසුමක් යටතේ ඉන්දියානු අයිඕසී සමාගමට ලබාදුන්නේ 2003 වසරේදීය. ඒ වසර 35ක කාලයකටය. එය නැවත ලබා ගැනීම සඳහා ශ්‍රී ලංකාව 2038 දක්වා තවත් අවුරුදු 17ක් බලා සිටිය යුතුය. එසේ වුවද ඉන්දීය අයිඕසී සමාගමද එම තෙල් ටැංකිවලින් සම්පූර්ණ ප්‍රයෝජනයක් දැනට ලබා ගන්නේද නැත. ඉහළ හා පහළ ලෙස බෙදී ඇති එම තෙල් ටැංකි සංකීර්ණයෙන් අයිඕසීය දැනට භාවිත කරන්නේ පහළ තෙල් ටැංකි ලෙස හඳුන්වන චීන වරාය තුළ ඇති තෙල් ටැංකි පමණය. එහි තිබූ තෙල් ටැංකි දෙකක් ඉවත් කර අයිඕසී ලිහිසි තෙල් සඳහා යොදා ගැනීමට ඉදිකර ඇති ටැංකි දෙකත් සමඟ ටැංකි 15ක් දැන් භාවිතයේ පවතී.
ටැංකි 84කින් සමන්විත ඉහළ ටැංකි සංකීර්ණය යනු කැළෑවෙන් වැසී ඇති භූමියකි. එහි ඇති තෙල් ටැංකි අලුත්වැඩියාවකින් තොරව භාවිත කළ නොහැකි බව ඒවා නැරඹීමට ගිය අයෙකුට පෙනෙන ප්‍රධානම කාරණයය. එසේම අලුත්වැඩියා කිරීමකින් හෝ භාවිත කළ හැකිද යන්න පැන නඟින තවත් ප්‍රශ්නයකි. මේ ටැංකිවලට ඉන්ධන රැගෙන ආ භූගත නල මාර්ගවල තත්වය කෙසේදැයි කිව නොහැකිය. මෙම තෙල් ටැංකි හා ඒවාට සම්බන්ධ භූගත නල මාර්ගවල තත්වය කෙසේදැයි ඒවා පරික්ෂාවට ලක්කර සුදුසුකම් ලත් පිරිසක් මෙතෙක් කියා නැත. අපට අසන්නට ලැබෙන්නේ මෙම තෙල් ටැංකි ගැන සටන් පාඨ කියන දේශපාලනඥයන් හා වෘත්තීය සමිති නායකයන් පමණය. සමහර විට අලුතින් ටැංකි ඉදිකිරීම මේ ටැංකි මත මරාගෙන මැරෙනවාට වඩා වාසිදායක විය හැකිය.
මේ ආකාරයට කෑ ගසන දේශපාලනඥයන් හා වෘත්තීය සමිති නායකයන් මෙම තෙල් ටැංකි ගැන කතා කරන්නේ නොදන්නා ආර්ථික වාසියකට වඩා භූ දේශපාලනික අර්ථයකින් නම් එය වෙනම සාකච්ඡා කළ යුතු කරුණකි. නමුදු ඉන්දියාවට මෙම තෙල් ටැංකි අවශ්‍ය වන්නේ ආර්ථික කාරණයකට වඩා භූ දේශපාලනික කාරණයකට බව මෙම ඉහළ කොටසේ තෙල් ටැංකි අත්හැර දමා තිබීමෙන් පෙනී යයි. මන්ද මේ එක් තෙල් ටැංකියක් වෙනුවෙන් අයිඕසී සමාගම අවුරුද්දකට ඩොලර් 1000ක මුදලක් ශ්‍රී ලංකාවට ගෙවමින් තිබෙන නිසාය. ශ්‍රී ලංකා බලධාරින් ඉල්ලුවා යැයි කියන මේ ආකාරයට භාවිත නොකරන තෙල් ටැංකි පවා මුදල් ගෙවමින් පවත්වාගෙන යමින් ඉන්දියාව ගිවිසුම් කාලයට මෙහා නොදෙන්නේ එම දේශපාලන හේතුව නිසා විය යුතුය.
අවුරුදු 35ක බදු කාලයෙන් පසු එම තෙල් ටැංකි ඉන්දියාවට අහිමි වීම සඳහා ගිවිසුම අලුත් නොවුණත්, දැනට චීන වරාය භූමියේ ඇති මෙහෙයුම් සිදුකරන තෙල් ටැංකි රැක ගැනීම සඳහාත්, එහි සිට ශ්‍රී ලංකාව තුළ සිදුකරන මෙහෙයුම් තවදුරටත් සිදුකිරීම සඳහාත් අයිඕසීය උත්සාහ ගනු ඇත යන්න බැහැර කළ නොහැකි තර්කයකි.
ඛනිජ තෙල් සංස්ථාවේ සභාපතිවරයා කියා ඇති ඉන්දීය අයිඕසීයත් සමඟ සිදුකරන අලුත් ව්‍යාපෘතියේ ආයෝජනය ඉන්දියාවේ නිසා අවුරුදු 35ක් හෝ ඊට වඩා ඈතට දිවෙන ව්‍යාපෘතියක් වීමට ඇති ඉඩකඩ බොහෝය. අක්කර 100කින් පටන් ගන්නා එය අක්කර 500ක් දක්වා පුළුල් වනවිට ත්‍රිකුණාමල වරායේ ඉන්දීය බලාපොරොත්තුව ඉටුවනු ඇත. වත්මන් සංදර්භය තුළ එය නැවැත්වීමේ හැකියාවක් චීන හිතැති ඉන්දීය විරෝධීන්ට නොහැකිවනු ඇත. මන්ද කොළඹ වරායේ නැගෙනහිර පර්යන්තය මෙන් ත්‍රිකුණාමල වරාය රැකගැනීමට වරාය වෘත්තීය සමිති අරගලයක් ආරම්භ වේයැයි සිතිය නොහැකි නිසාය. ඒ නිසා චීනයට ශ්‍රී ලංකාවෙන් ලබාදෙන්නේ මොනවාද ඊට අනුරූපව ඉන්දියාවටද ශ්‍රී ලංකාවෙන් ලබාදෙන දේවල් දැක බලා ගනිමින් ඉන්නට ඉදිරියේදී කාට කාටත් සිදුවනු ඇත.■
