■ නීතිඥසමරසිංහ ගුණසේකර
ශ්‍රී ලංකාවේ විධිමත් අධ්‍යාපන ක්‍රමයට සම්බන්ධ පාසල් දරුවන්ගේ හා ඔවුන්ගේ දෙමාපිය භාරකාරාදින්ගේද විශේෂයෙන්ම, පාසල්වල විදුහල්පතිවරුන් හා ගුරුවරුන්ගේ විශේෂ අවධානයට යොමුවිය යුතු මූලික අයිතිවාසිකම් නඩුවක තීන්දුව පසුගිය 12 වැනිදා ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය විසින් ප්‍රකාශයට පත් කරන ලදී. පවතින නීති හා චක්‍රලේඛන උල්ලංඝනය කරමින් අත්තනෝමතිකව හැසිරෙන විදුහල්පතිවරුන්ට හා ගුරුවරුන්ට යස පාඩමක් කියාදෙන මේ මූලික අයිතිවාසිකම් නඩුවේ නඩු නිමිත්ත මෙසේය.
මාතර පුහුල්වැල්ල මධ්‍ය මහා විද්‍යාලයේ ඉගෙනුම ලබන පහලොස් හැවිරිදි ශිෂ්‍යයෙකු 2017 පෙබරවාරි 23 දා සුපුරුදු පරිදි පාසල් ගියේය. එදින විදුහල් කාල සටහන අනුව 1 හා 2 කාලපරිච්ඡේද කෘෂිකර්ම විෂය සඳහා වෙන්වී තිබුණි. අදාල ශිෂ්‍යයා තවත් ශිෂ්‍යයන් තිදෙනෙකු සමග පාසලේ ක්‍රීඩාංගනයට නුදුරුව පිහිටි භූමි භාගයක එළවළු වගාවක් සඳහා තවානක් සකස් කළෝය.
එම කටයුත්තෙන් පසුව දෑත් හා දෙපා පිරිසිදු කරමින් සිටියදී තවත් ශිෂ්‍යයන් දෙදෙනෙකු පැමිණ උක්ත ශිෂ්‍යයාට කාර්යාලයට එන ලෙස පාසලේ විනයභාර ගුරුවරයා දැනුම්දුන් බව පැවසුවෝය. ඒ අනුව ඔහු කාර්යාලයට ගියවිට විදුහල්පතිනිය විසින් වාඩි නොවන ලෙස අවවාද කර තිබූ බෝක්කුවක පසු කාලපරිච්ඡේදයකදී වාඩිවී සිටියේ ඇයිදැයි විනයභාර ගුරුවරයා ළමයාගෙන් ඇසුවේය.
එසේ අසා, “කොහෙද උඹ වාඩිවෙලා හිටියේ?” යැයි අසමින් විනයභාර ගුරුවරයා අදාල ශිෂ්‍යයාගේ වම් කනට පහරක් එල්ල කළේය. එය එසේ මෙසේ පහරක් නොව කන් අඩිය පුපුරා ගිය පහරකි. පහරදීමෙන් පසු ඔහු ශිෂ්‍යයා එළවා දැමුවේය. මෙම පහරදීමෙන් මහත් වේදනාවට පත් ශිෂ්‍යයා මේ පිළිබඳව පන්තිය භාර ගුරුවරියට දැනුම් දුන්විට “පස්සෙ ඕක ඇරිලා යාවි. මේ ගැන ගෙදර ගිහින් කියන්න එපා” යැයි කියා තිබේ.
පාසලේදී පැනඩෝල් පෙති 2 ක් හැර වෙනත් කිසිදු ප්‍රතිකාරයක් නොලැබූ ශිෂ්‍යයා පාසල නිමවී ගෙදර පැමිණි පසු සිය මිත්තණියට මේ ගැන දැනුම් දී ඇත. ඇය සිසුවා ග්‍රාමීය රෝහලක් වෙත රැගෙන ගිය පසු එම රෝහලෙන් මාතර මහ රෝහලටද එතනින් කරාපිටිය රෝහලටද මාරුකර තිබේ. එහිදී පොලිසිය ශිෂ්‍යයාගෙන් කට උත්තරයක් ලබාගෙන ඇති අතර පසුව ශිෂ්‍යයා රෝහලෙන් මුදවා හැර තිබේ. එහෙත් නිවසට පැමිණි පසුද ඔහුගේ කනෙන් වේදනාව එපරිද්දෙන්ම තිබූ බව මූලික අයිතිවාසිකම් නඩුවේදී අනාවරණය වුණේය.
මේ මූලික අයිතිවාසිකම් නඩුව සිසිර ද ආබෲ, මුර්ද්‍ර ප්‍රනාන්දු හා එස්. තුරෙයිරාජා යන විනිසුරන්ගෙන් සැදුණු ත්‍රි පුද්ගල විනිසුරු මඩුල්ලක් ඉදිරියේ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේදී විභාග විය.
නඩුවේ පැමිණිලිකරුවන් වූයේ 15 හැවිරිදි ශිෂ්‍යයා වෙනුවෙන් පෙනී සිටි ඔහුගේ දෙමාපියෝය. නඩුවේ වග උත්තරකරුවන් වූයේ ශිෂ්‍යයාට පහර දුන් පුහුල්වැල්ල මධ්‍ය මහා විද්‍යාලයට විනය භාර ගුරුවරයා, විදුහල්පතිනිය ඇතුලු 6 දෙනෙක්ය.
මූලික අයිතිවාසිකම් නීතියේ 11 වන වගන්තිය වූ කෲර වධහිංසා හා අවමන් සහගත සැලකිලි දැක්වීම් යටතේ ඉදිරිපත් කොට ත්‍රි පුද්ගල විනිසුරු මඩුල්ලක් ඉදිරියේ විභාග වූ මෙම නඩුව සම්බන්ධයෙන් දැක්විය යුතු විශේෂ කරුණු කිහිපයකි.
රජයේ සේවකයෙකුට එරෙහිව රාජ්‍ය කටයුත්තක් සම්බන්ධ නඩුවකදී වග උත්තරකරුවන් වෙනුවෙන් රජයේ නීතිඥවරයා වූ නීතිපතිවරයා පෙනී සිටින නමුත් මෙම නඩුවේ නීතිපතිවරයා පෙනී සිටීම ප්‍රතික්‍ෂේප කළේය. ඒ නිසා වග උත්තරකරුවන්ට පෞද්ගලික වියදමින් නීතිඥයන්ගේ පිහිට පැතීමට සිදුවිය.
පෙත්සම විභාග කළ උගත් විනිසුරු මඩුල්ල පළමුවන වග උත්තරකරු වරදකරු කොට ශිෂ්‍යයාට මේ සිද්ධියෙන් සිදුවූ හානිය වෙනුවෙන් රුපියල් එක්ලක්‍ෂ පනස් දහසක් සිය පෞද්ගලික වියදමෙන් ගෙවන ලෙසද එය හය මාසයක කාලයකදී ගෙවන ලෙසද නියෝග කළේය.
ඊට අමතරව ශිෂ්‍යයාට වන්දිය ලෙස රුපියල් ලක්‍ෂ පහක මුදලක් ගෙවන ලෙස රජයටද නියම කළේය.
ත්‍රි පුද්ගල විනිසුරු මඩුල්ල වෙනුවෙන් තීන්දුව ප්‍රකාශයට පත්කළ එස්. තුරෙයිරාජා මහතා දැක්වූ කරුණු ශ්‍රී ලංකාවේ පාසල්වල විදුහල්පතිවරුන්ට හා ගුරුවරුන්ට විශේෂ වැදගත්කමකින් යුක්ත වේ.
එක්සත් ජාතීන්ගේ ළමා අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ ප්‍රඥප්තියෙන්ද ළමයින්ට දඬුවම් කිරීම අනුමත නොකරයි. එපමණක් නොව අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයද ළමයින්ට ශාරීරිකව දඬුවම් නියම කිරීම අනුමත නොකරයි. එපමණක් නොව මූලික අයිතිවාසිකම් නීතියේ 11 වන වගන්තිය යටතේද ළමයින්ට දඬුවම් කිරීම මූලික අයිතිවාසිකම් කඩකිරීමකි. ළමයා යනු කෲරත්වයෙන් නොසලකා ආදරයෙන් රැකගත යුතු සම්පතකි. ඉදිරිපත් වූ කරුණු පරීක්‍ෂා කිරීමේදී වග උත්තරකරු 11 වැනි වගන්තියෙන් ප්‍රකාශිත මූලික අයිතිවාසිකම් උල්ලංඝනය කර ඇති බව පෙනේ.
අප මේ නඩුව වැදගත් නඩුවක් ලෙස සලකන්නේ නීතිය ගැන දැන හෝ නොදැන නීතිය උල්ලංඝනය කරන විදුහල්පතිවරුන්ට හා ගුරුවරුන්ට පාසල් ළමයින්ගේ විනය පාලනය පිළිබඳව පවතින නීතිරීති සිහිපත් කරන නිසාය.
මීට අවුරුදු 94 කට පෙර එනම් 1927 දී නිකුත් කළ චක්‍රලේඛයක, ‘ශාරීරික දඬුවම් උපයෝගී කර නොගෙන විනය පවත්වා ගැනීමට නුපුලුවන්කමට වඩා ගුරුවරයෙකුගේ අදක්‍ෂතාවය කැපී පෙනෙන වෙනත් ලකුණක් නොමැති බව ගුරුවරුන්ට මතක් කරනු කැමැත්තෙමියි’ සඳහන්ව ඇති අතර පසුකාලීන අපරාධ නීති සංශෝධනයන් හා පාසල්වලට නිකුත් කළ චක්‍රලේඛ මගින් ශිෂ්‍යයන්ට ශාරීරික දඬුවම් දීම සපුරා තහනම් කර ඇති බව මතක තබාගත යුතුවේ. අප සාකච්ඡාවට භාජනය කළ මූලික අයිතිවාසිකම් නඩුවේ උද්ගත වූ කරුණු මුල්කොට අපරාධ නීතිය යටතේ නඩුවක් පැවරුවා නම් වරදකරු වන වග උත්තරකරුවන්ට අවුරුදු දෙකකට නොඅඩු බරපතල සිර දඬුවම් හිමිවන බවද සිහිපත් කළ යුතුවේ.■
