■ රෝහිණී ඩෙප් වීරසිංහ
2020 සැප්තැම්බර් මස, අගමැති නරේන්ද්‍ර මෝඩිගේ භාරතීය ජනතා පක්ෂ ආණ්ඩුව, ඉන්දියාවේ කෘෂිකර්මය පිළිබඳ පනත් තුනක් පාර්ලිමේන්තුවේ අනුමත කළේය. ඒ පනත් තුන පහත සඳහන් වේ.
1. ගොවි නිෂ්පාදන අලෙවි කිරිම සහ වාණිජකරණය(දිරිගැන්වීම සහ පහසුකරණය) පනත 2020.
2. මිල සහතික කිරිම සහ ගොවිපළ සේවා පිළිබඳ ගොවි ගිවිසුම් (බලසතුකරණය සහ ආරක්ෂාව) පනත 2020.
3. අත්‍යවශ්‍ය භාණ්ඩ (සංශෝධනය) පනත 2020.
මේ අතරින් පළමු පනත කිසිම බද්දක් නොගෙවා, මෙතෙක් ප්‍රාන්ත ආණ්ඩුවලින් පාලිත කෘෂිකර්මාන්ත වෙළඳපොළ කමිටුවලින් :්ඡඵක්‍* බාහිරව නිෂ්පාදන විකිණීමට ගොවීන්ට අවස්ථාව ලබාදෙයි. දෙවෙනි පනත කෘෂි නිෂ්පාදන සමාගම්වලට හෙවත් ඇග්‍රි බිස්නස් සමාගම්වලට තම නිෂ්පාදන කලින් නියම කරන ලද මිලකට විකිණීමට ගොවීන්ට ඉඩ ලබාදෙයි. තුන්වන පනත කෘෂිභාණ්ඩ, නිෂ්පාදනය සහ අලෙවිය පිළිබඳ මධ්‍යම රජයේ පාලනය ලිහිල් කරයි.
මෙම පනත්, අතරමැදියන්ගේ ග්‍රහණයෙන්, ගොවීන් නිදහස් කරන බව අගමැති නරේන්ද්‍ර මෝඩි කියයි. එපමණක් නොව, පනත් ජනප්‍රිය කිරිම සඳහා. ‘එක රටක් එක කෘෂි වෙළඳපළක්’ යන දේශපාලන සටන් පාඨයද ඔහු යොදාගනී. බැලූබැල්මට මෙම පනත්වලට විරුද්ධ වීමට කරුණක් නොපෙනේ. දේශපාලනික වශයෙන් ආකර්ෂණීය, දිරිගැන්වීම, බලසතුකරණනය, ආරක්ෂාව වැනි වචනද පනත්වල ඇත.
විරෝධයට හේතු
එසේ වුවත්, 2020 නොවැම්බර්වල සිටම පනත්වලට දැඩි විරෝධතාවක් ඉන්දියාව තුළද, ඉන් පිටතද, පැනනැගී ඇත. විරෝධයට හේතු වී ඇතතේ, පනත්වල අන්තර්ගතය සහ පනත් පාර්ලිමේන්තුව විසින් අනුමත කරන ලද ආකාරයයි. විරුද්ධ පාර්ශ්වයන් ප්‍රධාන වශයෙන් පහකි.
1. ඉන්දීය ගොවි සංවිධාන සහ ගොවීන්
2. ඉන්දීය ප්‍රාන්ත රාජ්‍යය
3. ප්‍රාන්ත දේශපාලන පක්ෂ සහ කොන්ග්‍රස් පක්ෂය ප්‍රධාන සමස්ත ඉන්දියා දේශපාලන පක්ෂ
4. ඉන්දීය විද්වතුන්, බුද්ධිමතුන්, සමාජ, දේශපාලන ක්‍රියාකාරීන්, සිවිල් සංවිධාන
5. ජාත්‍යන්තර දේශපාලන, සමාජ ක්‍රියාකාරීන්
2 වෙනි 3 වෙනි පනත් ගොවි නිෂ්පාදන සඳහා ගොවීන්ට ලැබෙන මිලට සහ අලෙවියට බලපායි. සහතික මිල පිළිබඳව බරපතළ ව්‍යාකුලත්වයක් සහ සැකයක් පවතී. දැවැන්ත ඇග්‍රි බිස්නස් සමාගම්වලට, (කලින් තීරණය කරන ලද මිලකට) සිය නිෂ්පාදන විකිණීමේදී, ගොවීහු දුෂ්කරතා රාශියකට මුහුණ දෙති. ඇග්‍රි බිස්නස් සමග සසඳන විට ඉන්දීය ගොවීන්ගේ කේවල් කිරීමේ ආර්ථික සහ දේශපාලන ශක්තිය ඉතා දුර්වලය. අවශ්‍ය නීතිමය උපදෙස් ලබාගැනීමට ගොවීන්ට ඇග්‍රි බිස්නස් ජාවාරම්කරුවන්ට මෙන් මුදල් නොමැත. පනත්වලින් තම තමාම වෙළඳපළ ව්‍යාප්ත කරගත යුතු බවට ගොවීන්ට බලකළත්, ඒ සඳහා අවශ්‍ය ප්‍රවාහන වියදම් සහ යටිතල පහසුකම් ගොවීන්ට නැත.
ගොවි ජීවිත පිළිබඳ ඇත්ත
ඉන්දීය ගොවිගහනයෙන් අඩක් පමණ ගොවි කාන්තාවෝය. ගොවීන්ගෙන්, අතිවිශාල බහුතරයකගේ ඉඩම්වල විශාලත්වය අක්කර 1/2ට අඩුය. ඉන්දියාවේ මු`ඵ ඉඩම්වලින් 85%ක් පමණ අයත්වන්නේ දිළිඳු සහ අන්ත දිළිඳු ගොවීන්ටය. කන්නයක් සඳහා එනම් මාස 04ක පමණ කාලයක් සඳහා ගොවි ගෘහස්ථ ආදායම ඉන්දියන් රුපියල් 6425කි. ගොවි ප්‍රජාව සහමුලින්ම දරුණු ණයගැතිභාවයක පසුවෙති. දැඩි කායික මානසික ආතතිය, රක්තහීනතාව, මන්දපෝෂණය, පහළ සෞඛ්‍ය තත්වය සහ සියදිවි හානිය ඔවුන්ගේ ජීවිත කතාවයි. ගොවිතැන එකම ජීවනෝපාය කරගත් හර්යානා, පන්ජාබ්, උත්තර ප්‍රදේශ් (බටහිර), කර්ණාටක, කේරලය ආදි ප්‍රාන්තවල ගොවීහු මෙම පනත් නිසා වැඩි පීඩනයකට ගොදුරු වී සිටිති.
පාවාදීම
උක්ත පනත් ඉන්දීය ගොවිතැන කෙරෙහි ඇග්‍රි බිස්නස් සමාගම්වල බලය වැඩිකරන බව ගොවීහු පවසති. ආහාර තොග රැස්කර ගබඩාකර, ආහාර මිල කෙරෙහි බලපෑම් කරමින්, ඔවුන්ට විශාල ලාභ උපයා ගැනීමට පනත් ඉඩ සලසා ඇත. ජීවත්වීමට ඇති එකම සම්පත වන ඉඩම් පවා ගොවීන්ට අහිමි කිරීමේ වෑයමක මෙම සමාගම් යෙදී සිටියි. දිගු කාලයක් තිස්සේ, ආණ්ඩුව ගොවි දුක්ගැනවිලි මගහරිමින් සිට දැන් ඔවුන් ආම් අදානි වැනි මහා පරිමාණ ජාවාරම් සමාගම් වෙත තල්ලු කර ඇති බව ගොවීහු කියති.
ගොවි උද්ඝෝෂණ
තම ජීවන පදනමේ මුදුන් මුල වෙත, මෝඩි රජය එල්ල කර ඇති ප්‍රහාරයෙන් ඉදිරී වැටීමට ඉන්දීය ගොවීන් සූදානම් නැත. 2020 නොවැම්බර් 26 දින සිට ඉන්දියාවේ ප්‍රාන්ත 28ක ගොවීහු එක පොදියට නවදිල්ලිය අවට කඳවුරු බැඳගෙන සාධාරණය ඉල්ලා උද්ඝෝෂණය ඇරඹූහ. ගොවි සංවිධාන 23ක් මෙම අරගලයට එකතු වී ඇත. සංවිධාන 23 තුළ ඇති ජාල සමිතිද සමග, මුළු සංවිධාන ගණන 400කි. කාන්තාවෝ අරගලයේ ඉදිරියෙන්ම සිටිති. උද්ඝෝෂණයට උරදෙන ගොවීන් සංඛ්‍යාව ලක්ෂ 03ක් පමණ වේ. ගොවීහු විවිධ ආකාරයට සිය විරෝධය දක්වති. පාගමන්, ට්‍රැක්ටර් පෙළපාලි, රැස්වීම්, මහාමාර්ග සහ දුම්රිය මාර්ග අවහිර කිරීම, අගනගරය වැටලීම ආදිය අරගලයේ ක්‍රමෝපායන් වේ. 2020 නොවැම්බර් මාසයේ සිට උතුරේ පවතින ශීතල දැරිය නොහැකිව මේ වන විට මියගිය ගොවීන් ගණන, කාන්තාවන්ද ඇතු`ඵව 80ට ආසන්නය. ‘මෙම ගොවි නීති නිසා අපේ ඉඩම් අහිමිවී අපගේ දුප්පත්කම වැඩි වෙනවා. මේ නීති නිෂ්ප්‍රභ කරන ලෙස අපි ඉල්ලනවා. ටික කාලයකට පමණක් නීති ලිහිල් කිරීම අපේ අරගලය කඩාකප්පල් කිරීමක්. අපිට පු`ඵවන්ද බහුජාතික සමාගම් එක්ක හැප්පෙන්න?’ ගොවීහු එක හඬින් කියා සිටිති.
ප්‍රාන්තවලට තර්ජනයක්
මෙතෙක්, ප්‍රාන්තවල ගොවි නිෂ්පාදන සඳහා ගොවීන්ට අසාධාරණයක් සිදු නොවන මිලකට අලෙවිය සඳහා වෙළඳපළ පහසුකම්ද සපයමින්, ඒවා පාලනය කරන ලද්දේ ප්‍රාන්ත ආණ්ඩු විසිනි. ඒ ඒ සඳහා පිහිටුවන ලද මන්ඩි නමැති කමිටු හරහාය. කමිටු විසින් සපයන ලද වෙළඳපළ සේවා සඳහා ප්‍රාන්ත ආණ්ඩු ගොවීන්ගෙන් බද්දක් අය කළේය. අලුත් නීති මන්ඩි මඟ හැර බඩු විකිණීමට සැලසීම නිසා, ප්‍රාන්ත ආණ්ඩුවලට ආදායම් මාර්ගයක් අහිමි විය. කෘෂි නිෂ්පාදනවලින් කිසිම ගෙවීමක් අයකිරීමටද, නව නීති ප්‍රාන්තවලට ඉඩ නොදෙයි. මෙසේ ප්‍රාන්ත ආණ්ඩු මෙතෙක් ලබාගත් සීමිත ආදායමට බලවත් පහරක් නව නීති මගින් එල්ලකර ඇත. අලුත් පනත්වලට අමතරව මධ්‍යම ආණ්ඩුව, කෘෂි නිෂ්පාදන වෙනුවෙන් භාණ්ඩ හා සේවා බද්දද පැනවීය. මෙම බද්දේ ආදායමද මධ්‍යම ආණ්ඩුවටය. අහිමිවූ ආදායම වෙනුවෙන්, මධ්‍යම ආණ්ඩුව ප්‍රාන්තවලට කිසිම වන්දි ගෙවීමක් නොකරයි.
මෙම තත්වයන් තුළ, ප්‍රාන්ත ආණ්ඩුවලට, වැඩි වැඩියෙන් මධ්‍යම ආණ්ඩුව මත යැපීමට සිදුවේ. අලුත් නීති, ප්‍රාන්ත ආණ්ඩු දුර්වල කර මධ්‍යගත පාලනය වැඩිකිරීමේ, මෝඩි රජයේ ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී වැඩ පිළිවෙළක් බව පැහැදිලිය. නව කෘෂි නිෂ්පාදන පනත් ගොවිතැන ප්‍රධාන ආදායම් මාර්ගය වන, හර්යානා, පංජාබ් ඇතුළු ප්‍රාන්ත කීපයක ආණ්ඩු සහ ජන සමූහයන් කෙරෙහි වැඩි පීඩනයක් එල්ල කරයි. ඉහළ කාර්මික ආදායමක් ලබන කර්මාන්ත දියුණු, ගුජරාට් හා මහාරාෂ්ට්‍ර වැනි ප්‍රාන්තවලට ඇග්‍රි බිස්නස්වලින් ආර්ථිකය තවත් තර කරගත හැකිය. එපමණක් නොව. ආහාර හා කෘෂි උපකරණ මිලදී ගැනීමේදීද ඔවුහු වරප්‍රසාද භුක්ති විඳිති. මෙම තත්ත්වය නිසා ප්‍රාන්ත – ප්‍රාන්ත අතරද, ඒ ඒ ප්‍රාන්තවල ජනසමූහ අතරද අසමානත්වය වැඩිවේ. මෙවැනි වාතාවරණයක් තුළ අන්තර් ප්‍රාන්ත නොසන්සුන්කම සහ අන්තර් ජනසමූහ නොසන්සුන්කම වැඩිවීමට ඉඩ තිබේ. එසේම ජනසමූහ අතරද ආර්ථික හා සමාජ අසමානකම් වැඩිවනු ඇත. මෙම තත්වයන් ඉන්දියාවේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට ඉදිරියේදී බලවත් තර්ජනයක් වනු ඇත. මේ වන විට ඉන්දියාවේ සියලුම ප්‍රාන්ත ආණ්ඩු, දේශපාලන පක්ෂ සහ ගොවීන්, එක පොකුරට අලුත් පනත්වලට එරෙහිව උද්ඝෝෂණය කරන්නේ ඉතා සාධාරණ හේතු නිසා බව පැහැදිලි ය.
පනත් අනුමත කළ ආකාරය
ගොවි පනත් අනුමත කළ ආකාරයද ප්‍රශ්න කිරීමට සිදුවේ. බී.ජේ.පී. ආණ්ඩුව, පනත් පිළිබඳව, මධ්‍යම දේශපාලන පක්ෂ හෝ ප්‍රාන්ත දේශපාලන පක්ෂ සමග කිසිම සාකච්ඡාවක් කළේ නැත. අගමැති මෝඩි කළේ, පාර්ලිමේන්තුවේ ඔහුගේ භාරතීය ජනතා පක්ෂයේ බහුතරය පොළඹවාගෙන, ඔවුන්ගේ වැඩි ඡන්දයෙන් ඉතා ඉක්මණින් පනත් අනුමතකර ගැනීමයි. මෙම ගොවි පනත්, මෙසේ, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සම්ප්‍රදායක් මගහැර යමින් අනුමත කිරීමට ඇති හදිසිය කුමක්දැයි විපක්ෂ දේශපාලන පක්ෂ සහ දේශපාලන විචාරකයෝ අසති. ආහාර පිළිබඳ හදිසි තත්වයක්ද ඉන්දියාවේ නොවීය. දක්ෂිණාංශිකයකු වන අගමැති මෝඩි අදානි වැනි මහා පරිමාණ ජාවාරම්කරුවන්ට සමීපබවත්, ඔහුගේ මැතිවරණ ව්‍යාපාරයට ජාවාරම්කාර බිස්නස්කරුවන් අරමුදල් සැපයූ බවත්, මෙම පනත් ඔවුන් තරකිරීමට ගත් වෑයමක් බවත්, ඉන්දීය දේශපාලන විචාරකයෝ පවසති.
පෙඩරල් ව්‍යුහය දුර්වල කිරීම
කෘෂිකර්මය, ප්‍රාන්ත රාජ්‍යවලට අයත් විෂයකි. ප්‍රාන්ත රාජ්‍ය විෂයකට අත පොවා මෝඩි ආණ්ඩුව ඉන්දීය රාජ්‍යයේ පෙඩරල් ව්‍යුහය දුර්වල කර ඇත. පෙඩරල් ව්‍යුහය කඩාකප්පල් කර, මධ්‍යගත පාලනය දැඩි කිරීමට මෝඩි මෙයට පෙරද කීප අවස්ථාවකම උත්සාහ කළේය. 2019 වසරේ හෝ එයට ආසන්න කාලයක අගමැති මෝඩි ජම්මු කාශ්මීර ප්‍රාන්ත මධ්‍ය රජයට පවරා ගත්තේය. එමෙන්ම ඔහු ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 370 වෙනි වගන්තිය ඉවත් කළේය. දක්ෂිණාංශික, අන්තවාදියෙකු සහ ජාතිවාදියෙකු වන අගමැති නරේද්‍ර මෝඩි, ඔහුගේ මු`ඵ පාලන සමග තුළම මුස්ලිම් විරෝධයක් ඉන්දීය සමාජය තුළ ඇති කිරීමට පෙරමුණ ගත්තේය. අද අප කතා කරන ගොවි පනත් පමණක් නොව, වෙනත් බොහෝ උදාහරණ මගින්ද, අගමැති මෝඩි ඉන්දියාවේ නිර්ආගමික, ස්වෛරී ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී දේශපාලන ව්‍යුහය කඩාකප්පල් කරන්නට වෑයම් කරන අදූරදර්ශී දේශපාලකයෙකු බව පෙනේ.
මෙවන් දේශපාලන සන්දර්භයන් තුළ ඉන්දීය ගොවීන්, අගමැති මෝඩිගේ පාලනයට එරෙහිව එක පොකුරට නැගී සිටීම ඓතිහාසික සිදුවීමකි. ආණ්ඩුව නොකඩවා, ගොවීන්ට එරෙහි මර්දනයක් දියත් කරමින් සිටියත්, ගොවීහු එම මර්දනයෙන් මුවහත්වී මහත් කැපවීමකින්, එඩිතරව, අධිෂ්ඨෘනසහගතව එක හඬින් සාධාරණය ඉල්ලා සිටිති.
ඉන්දීය ගොවීන්ගෙන් පාඩමක්
ඉන්දීය ගොවීන් ඒ රටේ බිලියන 1.3ක් පමණ වන ජනතාව පෝෂණය කරති. අගමැති මෝඩි, මෙසේ අදානි වැනි දැවැන්ත සමාගම්වලට බිලිදී ඇත්තේ ඉන්දියාවේ ජීවනාලියයි. ගොවීන්ට, මෙතෙක් නීතිමය හා වෙළඳපළ උපායමාර්ග මගින් සලසා තිබූ සියලු පහසුකම්, නව ලිබරල් ප්‍රතිපත්ති අනුව ඔහු අහෝසි කළේය.
මෙම නව ලිබරල් වැඩපිළිවෙළේ හිංසනය සහ පීඩනය අවසන් කිරීමට ඇති ඒකායන මාර්ගය සංවිධානාත්මක ගොවිජන / මහජන ව්‍යාපාරක්ය යන පාඩම ඉන්දීය ගොවීහු ලොවට දන්වති.
ජාත්‍යන්තර සහයෝගය
පාඩම හරි බව වටහාගනිමින් ඉන්දීය වෘත්තීය සමිති සහ ජනතා සංවිධාන, 2020 නොවැම්බර් මස ඉන්දියාව පුරා වැඩ වර්ජනයක් දියත් කළේය. ඉන්දියාවේ මෙන්ම, ලොව පුරා ප්‍රගතිශීලීහු, සමාජවාදීහු සහ පුරවැසි සංවිධාන ඉන්දීය ගොවීන්ට එක දිගටම සහාය පළකරති.
ශ්‍රී ලංකාවේත් සහයෝගය
පසුගිය අවුරුදු 44 පුරා, ශ්‍රී ලංකාවේද අඳ, බිහිරි, මන්දබුද්ධික පාලකයන්, නව ලිබරල්වාදය වැළඳගනිමින්, රට ආර්ථික, දේශපාලන සහ සංස්කෘතික පරිහානියේ, පතුලටම තල්ලුකර ඇත. මෙම සන්දර්භය තුළ, ලාංකීය වමේ සමහර දේශපාලන පක්ෂද බහුජන සංවිධානද, ඉන්දීය ගොවි අරගලය වෙත සහෝදරත්වය ප්‍රකාශ කිරීම සතුටට කාරණයකි.
අද ලංකාවේ අපද, පාඩම් ඉගෙන ගන්නේ නම්, අපට ඉතිරිවී ඇති එකම බලාපොරොත්තුව හුදෙක් මැතිවරණ තරග කිරීමෙන් ඔබ්බට ගිය, ප්‍රජාතාන්ත්‍රීය, ජනතාවාදී ආර්ථික, දේශපාලන ප්‍රතිසංස්කරණ අරමුණු කරගත් පු`ඵල් මහජන දේශපාලන ව්‍යාපාරයක් ගොඩනැගීම පමණි.■
