දරුවන් හරි දේ කරාවි කියලා විශ්වාස කරන්න වින්දනආරියවංශ: සමඅධ්‍යක්‍ෂ
චිත්‍රපටි චරිතවලට වඩා ළමයි බුද්ධිමත්
කල්පනආරියවංශ: සමඅධ්‍යක්‍ෂ
■ ප්‍රියන්ජිත් ආලෝකබණ්ඩාර
රූකඩ පැංචි මොන වගේ චිත්‍රපටියක්ද?
වින්දන : කර්මාන්තයක් ලෙස හිතනකොට අද ලෝක සිනමාවේ හොඳම ඉඩකඩ තියෙන්නේ පවුලේ අයට එකට ඉඳන් බලන්න පුළුවන් විත්‍රපටවලට. වෝල්ට් ඩිස්නි සමාගම විසින් නිපදවන චිත්‍රපට ළමයින්ට වගේම වැඩිහිටියන්ටත් රස විඳින්න පුළුවන්. අපිටත් වුවමනා වුණේ ඒ වගේ චිත්‍රපටියක් මෙහේ කරන්න. හැබැයි එහෙම කියලා යුරෝපයේ සංකල්ප අපට හරියන්නේ නෑ. අපේ අනන්‍යතාව අපේ නිර්මාණ තුළ නැත්නම් ජාත්‍යන්තරයේදී වුණත් අපට පැවැත්මක් නැතුව යනවා. බටහිර සිනමා කෘතියකින් අනුප්‍රාණය ලබන එකේ ප්‍රශ්නයක් නෑ. අපේ අනන්‍යතාව තියාගෙන නිර්මාණයක් කරන්න අවශ්‍යයි.
කල්පන : මේ චිත්‍රපටය රූගත කරන්න කලින් මොනවගේ රූපද, මොනවගේ හැඩතලද, මොනවගේ පාටද චිත්‍රපටියේ තියෙන්නේ කියලා අපි ගැඹුරින් කල්පනා කළා. මොකද චිත්‍රපටයේ ප්‍රේක්ෂකයන්ගෙන් කොටසක් ළමයි වන නිසා. අපි දරුවන්ගේ ලෝකයට මනසින් ඇතුල් වෙලා මේ කතාව ලියන්න, ගොඩනගන්න පටන් ගත්තේ. සිනමාකරුවන් ලෙස අව්‍යාජවත්, වෙනත් න්‍යාය පත්‍රවලින් තොරවත් අපි රූකඩ පැංචි වෙනුවෙන් වැඩ කළා. චිත්‍රපටයක් කෙරෙහි ප්‍රේක්ෂක විස්වසනීයත්වය ගොඩනැගෙන්න එසේ විය යුතුයි කියලා අපි විශ්වාස කරනවා.
මින් පෙර අපේ රටේ හැදුණු ළමා චිත්‍රපට ගැන ඔබේ අදහස මොකක්ද?
වින්දන : ළමා චිත්‍රපට නමින් ලංකාවේ හැදුණු චිත්‍රපට අපි බලලා තියෙනවා. ළමයි රඟපෑ පමණින් චිත්‍රපටයක් ළමා චිත්‍රපටයක් වෙන්නේ නෑ. සමහර විට ළමයි රඟපාන චිත්‍රපටයක් ළමයින්ට සුදුසු නැති වෙන්නත් පුළුවන්. ලංකාවේ බොහෝ වෙලාවට ළමයි දාලා චිත්‍රපටයක් කරලා මේක ළමා චිත්‍රපටයක් කියලා කියන අවස්ථා අපි දැකලා තියෙනවා. සමහර විට ඒ කතාව, සිද්ධි, චරිත ළමා මනසට ගෝචර වෙන ඒවා නොවෙයි. ළමයි දාලා කළ චිත්‍රපට ඕනෑ තරම් හැදුණා. ළමා චිත්‍රපට හැදුණේ නෑ කියලා හිතෙනවා.
කල්පන : අපට දැනුණ සිංහල ළමා චිත්‍රපටය තමයි ටයිටස් තොටවත්තගේ ‘හඳයා’. මට හොඳට මතකයි ඉස්කෝලෙන් අපිව හඳයා බලන්න එක්ක ගියා. ඒක හරි සුන්දර අත්දැකීමක්. එහෙම චිත්‍රපටයක් ඊට පස්සේ අපි දැක්කේ නෑ. අපේ රටේ ළමා චිත්‍රපට කියලා පෙන්නුවේම වැඩිහිටියන්ට තියෙන ප්‍රශ්න. ගම හොඳයි නගරය නරකයි, මහත ළමයා නපුරුයි, කෙට්ටු ළමයා අහිංසකයි, පොහොසත් ළමයා හොඳ නෑ, දුප්පත් ළමයා හොඳයි කියලා වට්ටෝරු ළමා සිනමාවක් තිබුණේ. එක්කෝ ළමා චිත්‍රපට කියලා දශක ගාණකට එහා ළමයින්ගේ ප්‍රශ්න වර්තමානයට ගෙනැල්ලා සාකච්ඡා කළා. ළමා චිත්‍රපට නාමයෙන් විශාල අපයෝජනයක් අපේ රටේ වෙමින් තියෙන්නේ.
ඒ ගැන තව දුරටත් පැහැදිලි කළොත්..
වින්දන : අපේ රටේ දුෂ්කර පළාත්වල හරියට අඳින්න නැති, කන්න නැති, අධ්‍යාපන පහසුකම් නැති ළමයි ඉන්නවා. ඒ ළමයෙක් අපේ රටේ ළමා චිත්‍රපටයක් බලන්න අරන් ගියොත් ඒ අයට දකින්න ලැබෙන්නේ ඒ අය වගේම දුක් විඳින ළමයි ටිකක්. අපි ළමයින්ට දෙන්න ඕනෑ ධනාත්මක දෙයක්. පැහැදිලි, වර්ණවත් ලෝකයක් අපි ළමයින්ට පෙන්නන්න අවශ්‍යයි. එතකොට තමයි ඒ දරුවන්ට මීට වඩා ලෝකය විශාලයි කියලා ජීවිතේ ගැන, අනාගතය ගැන, ලෝකය ගැන බලාපොරොත්තුවක් ඇති වෙන්නේ.
ඉදිරියට යෑම මානව වර්ගයාගේ ජානගත ස්වභාවයක්. සිනමා කෘතියකින් වෙන්න ඕනෑ ඒ ආත්මගත ස්වභාවය කඩා බිඳ දැමීම නෙමෙයි. ඔවුන්ගේ ඉදිරි ගමනට තවත් ශක්තියක් එක් කරන්නයි අවශ්‍ය. සිනමාකරුවන් එලෙස පෙරටුගාමී විය යුතුයි කියලා අපි විශ්වාස කරනවා. ඕනෑම දුෂ්කර පළාතක අඩු පහසුකම් සහිතව ඉන්න ළමයෙක් ඔහේ මැලවිලා ඉන්නේ නෑ. ඔවුන් හිනා වෙලා, ජවසම්පන්නව ඉන්නවා. නිදහසේ ඉන්නවා. ඔවුන් තුළ බලාපොරොත්තුවක් තියෙනවා. එසේ වුවත් අපේ ළමා චිත්‍රපටවල හැම තිස්සේම පෙන්නුවේ අඳුරු පැත්තක්.
කල්පන : අපේ රටේ හැදුණු ඇතැම් ළමා චිත්‍රපටවලින් ළමයින්ගේ දැනුම අවතක්සේරු කරලා තිබුණා. ඇත්ත කාරණේ නම් අපේ ළමයි ඒවායේ ඉන්න චරිතවලට වඩා බුද්ධිමත්, සවිඥානිකයි. ඒ චිත්‍රපටවලින් බොහෝ දේවල් බලෙන් ළමයින්ගේ ඇඟේ ගහන ගතියක් තිබුණා. ඒ වට්ටෝරු සිනමාවෙන් අපි මිදෙන්න ඕනෑ. වැඩිහිටියෝ හැටියට අපි හරිම කුහකයි. ළමයෙක් ප්‍රශ්නයක් ඇහුවොත් අපි අවංක උත්තරයක් දෙන්නේ නෑ. හිතේ එකක් තියාගෙන වෙන එකක් කියන්නේ. වැඩිහිටියන් කරන දේ හා කියන දේ අතර ලොකු පරතරයක් තියෙනවා. අර කලින් කිව්වා වගේ වට්ටෝරු වැඩක් කරන්න ලේසියි. දරුවන්ට ඇත්තටම සතුටක් අරන් එන, ඔවුන් ඔසවා තබන්න හැකි චිත්‍රපටයක් කිරීම අමාරුයි. අපි ඒ අමාරු වැඩේ තමයි කළේ.
චිත්‍රපටයක් හරහා වැඩිහිටියන්ට ළමයින් ගැන පණිවිඩයක් ගෙනියන්න පුළුවන්ද?
වින්දන : දරුවන්ට වැඩිහිටියන්ගේ රැකවරණය අත්‍යවශ්‍යයි. හැම දරුවාම ඒක බලාපොරොත්තු වෙනවා. අපේ සමාජයේ දරුවන්ට ඒ රැකවරණය ලැබෙන්නේ නෑ. ඒ විතරක් නෙමේ වැඩියෙන්ම දරුවන් අපයෝජනයට ලක් වෙන්නේ දරුවන්ට සමීප වැඩිහිටියන්ගෙන්. රූකඩ පැංචි චිත්‍රපටය හරහා ඒ බව ළමයාට නොදැනී වැඩිහිටියන්ට දැනෙන්න සලස්සනවා. ළමයින්ට සිද්ධ වෙන අපයෝජන නිසා ඔවුන් ජීවිත කාලය පුරා දුක් විඳිනවා, විඳවනවා. දරුවෝ අවංකයි. ඔවුන් කරුණාවන්ත ඕනෑම කෙනෙක් එක්ක ඉක්මනින් මිතුරු වෙනවා. දරුවන්ගේ වුවමනාවන්ට අවධානය දෙන එක වැඩිහිටියන්ගේ යුතුකමක්. වැඩිහිටියන්ට ළමයින්ගෙන් ඉගෙන ගන්න දේවල් ඕනෑ තරම් තියෙනවා. ළමයි ඉවෙන් වගේ වැඩ කරන්නේ. කිසි න්‍යාය පත්‍රයක් නැතුවයි පුද්ගලයන් ඇසුරු කරන්නේ, බැඳෙන්නේ. අපි ලොකු වෙනකොට අපේ ඒ හොඳ නැතිවෙලා යනවා. බොරු කියනවා, බොරු ප්‍රතිරූප හදනවා.
කල්පන : වැඩිහිටියෝ ලෙස අපි දාගෙන ඉන්න වෙස් මුහුණු ඉවත් කරලා සැබෑ ලෙස පෙනී හිටින්න අවශ්‍යයි කියන යෝජනාව අපි මේ චිත්‍රපටය හරහා වැඩිහිටියන්ට කරනවා. ඕනෑම නරක මිනිහෙක් තුළ මානව දයාව තියෙනවා. ඒවා යම් හේතු නිසා යටපත් වෙලා තියෙන්නේ. ඒ මානව දයාව මතු කර ගන්නයි අපි උත්සාහ කරන්න ඕනෑ. ඕනෑම නරක පුද්ගලයෙක් දරුවෙක් ඉස්සරහ සංවරයි. ඕනෑම නරක පුද්ගලයෙකුගේ යහගුණ එළියට ගන්න අපූරු හැකියාවක් දරුවන්ට තියෙනවා. ඥාතිත්වයකින් තොරව හැමෝටම ආදරණීය වෙන්න, බැඳෙන්න පුළුවන් කියලා රූකඩ පැංචි චිත්‍රපටයේ ලුවී අංකල් චරිතය හා නාගරික ධනවත් පවුලක දැරියක් අතර ඇතිවන සබඳතාව හරහා අපි කියන්න උත්සාහ කරනවා.
වින්දන : අද දරුවන්ට දරුවෝ විදිහට ජීවත් වෙන්න බැරි වෙලා තියෙනවා. ළමා කාලය අහිමි වෙලා තියෙනවා. ළමා කාලය ගත කරන්න කාලයක් නෑ. ‘ළමයින්ට හීන දකින්න ඉඩ දෙන්න, දරුවන්ව විශ්වාස කරන්න, ඔවුන්ට නිදහස දෙන්න, දරුවන් හරි දේ කරයි කියලා විශ්වාස කරන්න, දරුවන්ට ඕනෑවට වඩා බල කරන්න එපා’ කියන අදහස වැඩිහිටියන්ට ගෙනියන්න අපි රූකඩ පැංචි හරහා උත්සාහ කළා. අවුරුදු 16 න් ළමයි වැඩිහිටියෝ වෙනවා. ඒ කියන්නේ ළමයෙකුගේ ළමා කාලය සති 525 යි. කොයි තරම් කුඩා කාලයක්ද?■
