කොවිඩ්-19 පරාජය කිරීමට නම් සියල්ල රජයෙන් කර පලක් නැත. පෞද්ගලික අංශයේ දායකත්වය හැකි තරම් ලබාගත යුතුය. මේ ඒ ගැන සටහනකි.
ශ්‍රී ලංකාවට ලැබුණු එන්නත් ලක්ෂ පහ, මාත්‍රා දෙක බැගින් පුද්ගලයන් දෙලක්ෂ පණස්දහසක් වෙත ලබාදීමේදී ප්‍රමුඛතාව ලැබුණේ සෞඛ්‍ය සේවකයන්ටය. සෞඛ්‍ය සේවකයන් එක්ලක්ෂ පණස්දහසකට එන්නත ලබා දුන් බව ආණ්ඩුව කීවේය. එහෙත් ඒ එන්නත ලැබුණු සෞඛ්‍ය සේවකයන් අතර පෞද්ගලික රෝහල්වල සේවකයන් නැත.
දැනට රජයෙන් පෞද්ගලික අංශයේ රෝහල් කිහිපයක්ම කොවිඩ්-19 ප්‍රතිකාර සඳහා වෙන් කර ඇත. ඒ කියන්නේ කොවිඩ්-19 රෝගීන් එම රෝහල්වල සිටී. ඒ රෝගීන්ට ප්‍රතිකාර කරන පුද්ගලයන් පෞද්ගලික අංශයේ වූ පළියට කොවිඩ්-19 වසංගතයට ඔරොත්තු දෙන්නේ නැත. එන්නත් ලබා නොදීමෙන් පෞද්ගලික අංශයේ සෞඛ්‍ය සේවකයන් කොන් කර ඇත.
කොවිෆීල්ඩ් ඇස්ට්‍රාසෙනෙකා එන්නතේ කාර්යක්ෂමතාව සීයට හැත්තෑවකි. ශ්‍රී ලංකාවේ තිබෙන වෛරස් ප්‍රභේදවලට එහි බලපෑම සීයට හැත්තෑවක් බව උපකල්පනය කළොත් එන්නතේ උපරිම කාර්යක්ෂමතාව සඳහා ජනගහනයෙන් සීයට හැත්තෑවකට එන්නත ලබාදෙනවායැයි සිතමු. බොහෝ එන්නත් වර්ග තවම අනුමත කර තිබෙන්නේ වයස අවුරුදු 18ට වැඩි පුද්ගලයන්ට වන නිසා ශ්‍රී ලංකාවේ වැඩිහිටියන් මිලියන 15කට ආසන්න පිරිසකට එන්නත් ලබාදීම සුදුසු බව ආසන්න වශයෙන් කිව හැක.
එහෙත් පෙබරවාරි මාසයේ මැද වන විටත් අපට ලැබී ඇත්තේ එන්නත් ලක්ෂ පහක් පමණි. තවත් ලක්ෂ තිස්පහක් හෙට අනිද්දා එන බව කියමින් සිටී. ඒ එන්නත් අපට ප්‍රමාණවත් නැත. එන්නත් ගෙන ඒම ගැන කතා කරන්නට කියා දෙසැම්බර් මාසයේදීම ලලිත් වීරතුංග පත් කළේය. ඔහුගේ සමත්කම මාස දෙකකට ආසන්න කාලයක් ගත වෙද්දී පෙනෙයි.
ලෝකයේ වෙනත් රටවල් මිලියන ගණනින් එන්නත් ලබාදෙන විට අප ලක්ෂ දෙකහමාරක් දී හති දමමින් සිටී.
අප මුලින්ම සඳහන් කළ කොවිඩ්-19 ප්‍රතිකාරවලට වෙන්කරන ලද පෞද්ගලික රෝහල්වලට අමතරව ලංකාවේ අනෙකුත් සුවහසක් පෞද්ගලික රෝහල් හා ප්‍රතිකාර මධ්‍යස්ථානවලට කොවිඩ්-19 රෝගීන් පැමිණීමේ ඉඩක් ඇත. ඒ, රෝගීන් සමාජයේ කොහේ සිටිනවාදැයි අප දැන් නොදන්නා බැවිනි. ශ්‍රී ලංකාවේ සෞඛ්‍ය සේවාවලින් සැලකිය යුතු ප්‍රමාණයක් සලසන්නේ සෞඛ්‍ය සේවකයන්ය. කොවිඩ්-19 අවදානම වැඩිපුර තිබෙන්නේ සෞඛ්‍ය ප්‍රශ්න තිබෙන අයටය. එම නිසා සෞඛ්‍ය ක්ෂේත්‍රයට හැකි තරම් එන්නත් ලබාදීම වටී.
එහි පිරිවැය රජය දරන්නට ඕනෑ නැත. පෞද්ගලික අංශයට එන්නත් ගෙන්වීමට අවසර ලබාදීම හෝ පෞද්ගලික අංශයට එන්නත් අලෙවි කිරීම රජයට කළ හැක. එසේ වුණොත් එන්නත්වල පිරිවැයත් අඩු වෙයි.
පෞද්ගලික අංශයේ රෝහල් හරහා තවත් සේවාවක් ලබාදිය හැක. ඒ, ඉක්මනින් එන්නත් ලබාගැනීමට අවශ්‍ය, ඒ සඳහා අතේ මුදල් තිබෙන පුද්ගලයන්ට එන්නත් ලබාගැනීමේ සේවාවය. සියල්ල මහජන බදු මුදලින් කළ යුතු නොවේ. වියදම දරාගත හැකි අයට පෞද්ගලික රෝහල් හරහා එන්නත මිලදී ගැනීමට පහසුකම් දිය හැක.
උදාහරණයක් ලෙස කොවිඩ්-19 ආසාදනය වීමේ අවදානම වැඩි මාධ්‍යවේදීන් සඳහා එන්නත් ලබාදීමට ප්‍රධාන මාධ්‍ය ආයතනවලට තම වියදමෙන් කළ හැක. ඇඟලුම් කර්මාන්තශාලාවල සේවකයන්ට එන්නත් ලබාදීම එම සමාගම් හිමියන්ට කළ හැක. බාහිර සමාජයේ නිතර ගමන් කරන ව්‍යාපාරිකයන් ආදී නොයෙකුත් පුද්ගලයන්ට කැමති නම් එන්නත් මිලදී ගත හැක.
මේ යෝජනාව, නොමිලේ එන්නත් ලබාදීම නැවැත්වීමට නොවේ. එන්නත් විකුණා ව්‍යාපාර කරන්නට උපදෙස් දීමක්ද නොවේ. රජය නොමිලේ එන්නත් ලබාදීමේ ක්‍රියාවලිය හැකිතරම් වේගයෙන් කරගෙන යා යුතුය. එහෙත් පෞද්ගලික අංශයට නිසිපරිදි අවස්ථාව ලබාදීමෙන් සම්පූර්ණ ක්‍රියාවලියේ වේගය වැඩි කරගත හැක.
වාමාංශික අර්ථයෙන් මෙවැනි ක්‍රියාදාමයට විරුද්ධ වෙන පිරිස්ද සිටින බව සැබෑවකි. එහෙත්, යම් සේවාවක් සඳහා මුදලක් දැරීමට හැකි අයට ඒ සඳහා අවස්ථාව ලබා දීම එන්නත ලබාදීමේ වේගය වැඩි කරන්නටත්, පිරිවැය සම්බන්ධ ප්‍රශ්න අඩු කරන්නටත් හේතු වන නිසා ආණ්ඩුව ඒ ගැන කල්පනා කිරීම සුදුසුය. නැත්නම් රජයේ ලැයිස්තුවලින් හැලෙන පෞද්ගලික රෝහල්වල සේවකයන් ඇතුළු බොහෝ දෙනෙකුට එන්නත ලැබීම ප්‍රමාද වනු ඇත.■
