කෝවිඩ් වසංගතය පාලනය කිරීමේ දී මුලින් කරගෙන ආ පුරසාරම් දෙඩිල්ල පවා අතහැර දමන්නට සිදුවන තරම් අසමත්කමක් ප්‍රදර්ශනය කරන ආණ්ඩුව, කෝවිඩ් ප්‍රතිශක්තිකරණ එන්නත සම්බන්ධයෙන් ද දක්වන්නේ එවැනි ම අසමත්කමකි.
දැනට ලංකාවට ලැබී තිබෙන්නේ ඉන්දියාවේ පරිත්‍යාගයක් ලෙස ලැබුණු, කොවිෂිල්ඩ් එන්නතෙන් මාත්‍රා ලක්‍ෂ පහක් පමණ ය. එක පුද්ගලයකුට මාත්‍රා දෙකක් බැගින් එන්නත් කළ යුතු යැයි සැලකුවහොත්, එය ප්‍රමාණවත් වන්නේ පුද්ගලයන් ලක්‍ෂ දෙකහමාරකට පමණ ය. රටේ සෞඛ්‍ය ක්‍ෂෙත්‍රයේ, හමුදාවල වැනි කෝවිඩ් මර්දනයට පෙරමුණෙහි කටයුතු කරන අයට එන්නත දුන් පසු, වැඩිහිටි, රෝගී, ළමා වැනි අවදානම් ස්තරවල ජනතාවට දෙන්නට ඉතිරි වන එන්නතක් නැති තරම් ය.
ලංකාවේ ජනගහනය ආසන්න වශයෙන් ලක්‍ෂ දෙසිය විස්සකි. කෝවිඩ් සඳහා සමාජමය ප්‍රතිශක්තිකරණයක් ඇති කර ගැනීමට නම්, එම මුළු ජනගහනයෙන් සියයට අසූවකට වත් එන්නත ලබා දිය යුතු ය. ඒ කියන්නේ ලක්‍ෂ එකසිය හැත්තෑ හයකටවත් එන්නත ලබා දිය යුතු ය. මාත්‍රා දෙකක් ලබා දීම සඳහා මාත්‍රා ලක්‍ෂ තුන්සිය පනස් දෙකක් ලැබිය යුතු ය. ඒ තරම් ඉහළ අවශ්‍යතාවක් තිබියදී, අප උදම් අනන්නේ ඉන්දියාවෙන් අපට ආධාරයක් සේ ලැබුණු එන්නත් ලක්‍ෂ පහක් ගැන ය. ඒ අතර, ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානයේ ආධාරයක් හැටියට තවත් එන්නත් ලක්‍ෂ දහසයක් තව දින 18කින් ලංකාවට ලැබෙන බව මාධ්‍ය වාර්තා කර තිබේ. එය ද සෑහෙන්නේ පුද්ගලයන් ලක්‍ෂ නවයකට පමණි.
මේ සරල සංඛ්‍යා ලේඛන දෙස බැලූ විට වුව ද, ලංකාව කෝවිඩ් ප්‍රතිශක්තිකරණයට අදාළ ව වුව ද සිටින්නේ කවරාකාර ප්‍රාථමික අවස්ථාවක දැ’යි පැහැදිලි ව පෙනෙනු ඇත. අපට විශ්වාසය තබන්නට සිදු වී තිබෙන්නේ ලංකාවට අනුකම්පාවෙන් කෝවිඩ් ප්‍රතිශක්තිකරණ දානයක් කවුරුන් හෝ කරන තුරු ය. ලෝකයෙන් උතුම් ම රට හදන්නට මීට වසරකට හමාරකට පෙර නායකයකු හොයා ගත් ලංකාවට, එවැනි දානයක් ලැබෙන තුරු බලා සිටින්නට සිදුවීම කෙතරම් ශෝචනීය ද? (ගම සමග පිළිසඳරක් යන මැයෙන් වරින්වර මහජන මුදල් මිලියන ගණනින් වැය කරමින් පැවැත්වෙන මාධ්‍ය සංදර්ශනයට වැය කෙරෙන මහජන මුදල්වලින් කොයි තරම් ප්‍රමාණයක් ප්‍රතිශක්තිකරණ එන්නත් මිල දී ගත හැකි දැයි ගණන් බැලීමට කලබල නොවන්න.)
දැනට රජයේ මැදිහත් වීමෙන් කෝවිඩ් ප්‍රතිශක්තිකරණ එන්නත දෙන්නේ රජයේ ප්‍රමුඛතාව අනුව මුල් පෙළේ සිටින සමාජ ස්තරවලට ය. අපි උදාහරණයකට සෞඛ්‍ය ක්‍ෂෙත්‍රය ගනිමු. ලංකාවේ සෞඛ්‍ය ක්‍ෂෙත්‍රය සමන්විත වන්නේ රජයේ සොඛ්‍ය අංශවලින් පමණක් නොවේ. රජයේ සෞඛ්‍ය සේවය එම ක්‍ෂෙත්‍රයෙන් සියයට හැටක් පමණ නියෝජනය කරන විට, පෞද්ගලික අංශයේ සෞඛ්‍ය ආයතන සියයට හතළිහක පමණ කොටසක් ආවරණය කරයි. මේවායේ සිටින්නෝ ද රෝගීහු, වෛද්‍යවරු, හෙද හෙදියෝ හා අනෙකුත් අදාළ සෞඛ්‍ය සේවකයෝ ය. ව්‍යුහය අතින් ඒවා රජයේ සෞඛ්‍ය ක්‍ෂෙත්‍රයට වෙනසක් නැත. ඒ අතරින් සමහර පෞද්ගලික රෝහල්වල කෝවිඩ් වාට්ටු පවත්වා ගෙන යෑමට ද රජය අවසර දී තිබේ. ඒ අනුව, කෝවිඩ් රෝගීන් සමග ඍජුව ගැටෙන පිරිසක් පෞද්ගලික සෞඛ්‍ය ක්‍ෂෙත්‍රයේ සිටිති.
ප්‍රතිශක්තිකරණ ප්‍රමුඛතා ලැයිස්තුවේ මේ පිරිස සිටින්නේ මුල් අංකවල නම් නොවේ. එහෙත්, කෝවිඩ් වාට්ටුවලදී මෙන් ම සාමාන්‍ය චැනලින් හා බාහිර රෝගී අංශවලදී මේ අය, ඍජුව ම මහජනතාව සමග සම්බන්ධ වෙති. ඒ අවදානම ගන්නට ඔවුන්ට සිදු වී තිබෙන්නේ එන්නත නොලබා පමණක් නොව, කවදාක ලැබේවි දැ’යි කිසිම අනුමානයක් ද නැතිව ය. මෙහි කිසියම් අවුලක් තිබෙන බව කිසිවකුට පෙනේ ද?
කෝවිඩ් ප්‍රතිශක්තිකරණ එන්නත, ලංකාවට ගෙන්වන්නට පෞද්ගලික රෝහල්වලට අවසර නොදෙන්නේ ඇයි? ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානය පිළිගත් හෝ ලංකා ආණ්ඩුව පිළිගත් එන්නත් විශේෂ ලංකාවට නිශ්චිත නියාමන ක්‍රමවේද යටතේ ලංකාවට ගෙන්වීමටත්, මුදල් ගෙවා ඒවා ලබා ගැනීමට අවශ්‍ය අයට ලබාගැනීමට අවකාශය සැලසීමටත් තීරණයක් ගතහොත්, එකක්, ආණ්ඩුව සැලකිය යුතු බරකින් නිදහස් වෙයි. දෙක, සමාජ ප්‍රතිශක්තිකරණය වැඩිවන්නට එය හේතු වෙයි. තුන, දැනට ආණ්ඩුවේ ප්‍රමුඛතා ලැයිස්තුවල නැති, විවිධ වෘත්තීන්වල යෙදෙන මහජනයා සමග නිතර ගැවසෙන බොහෝ පිරිස්වලට, ඉන් මහත් සේවයක් සැලසෙයි. ආණ්ඩුවේ අද්විතීය වියතුන්ට, මේ ගැන අදහසක් තිබේ ද?■
