■ අරුණ ජයවර්ධන
ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ, ජනවාරි 3 වැනි ඉරිදා, ජීවිතාන්තය දක්වා බරපතළ වැඩ ඇති සිරඬුවමක් විඳිමින් සිටි ඌවතැන්නේ සුමන හිමියන්ට ජනාධිපති සමාව ප්‍රදානය කළේය. එහිමියන් සිරදඬුවම් ලබමින් සිටියේ ටී56 ගිනි අවි දෙකක් සන්තකයේ තබාගැනීමේ වරදට වැරදිකරු වීමෙනි. මහාධිකරණ විනිසුරු ආදිත්‍ය පටබැඳි, 2020 ජුනි 1වැනිදා ඒ දඬුවම නියම කර තිබුණි. ඒ තීන්දුවට එරෙහිව සුමන හිමියන් අභියාචනාධිකරණයට අභියාචනයක්ද ඉදිරිපත් කර තිබුණි.
දඬුවම් ලැබීමට හේතුවුණු වරද එහිමියන් කළායැයි කියන්නේ 2010 ජනවාරි 2 දාය. එහිමියන් වාසය කළ මාලිගාවත්තේ බෝධිරාජාරාමය වටකළ පොලිස් විශේෂ බලකායේ හා සීඅයිඩීයේ නිලධාරීහු එහි සඟවා තිබුණු ගිනි අවි දෙක හා වෙඩි උණ්ඩ 210ක් සොයාගෙන තිබුණි. සුමන හිමියන්ට එරෙහි නඩුව අවසානයේදී ඔහු වරදකරු කරන ලදි. ඒ, ටී56 දෙකක් ළඟ තබාගැනීමටය.
සුමන හිමියන්, 2010 ජනාධිපතිවරණයේදී ආධාර කළේ අපේක්‍ෂක සරත් ෆොන්සේකාටය.
ඌවතැන්නේ සුමන හිමියන්ට, හදිසියේ මෙන් (මීට පෙර ඒ ගැන ඉඟියක්වත් පළවී තිබුණේ නැත.) ජනාධිපති සමාව ලැබීම, බොහෝ දෙනාගේ කතාබහට ලක්වී තිබේ. ඒ ගැන සමාජ මාධ්‍ය ඇතුළු විවිධ තලවලදී අදහස් දක්වන හැම දෙනාම පාහේ කියන දේවල පොදු සංඝටකයක් තිබේ. එනම්, ‘සුමන හිමි කසකාරයකු පමණක්’ බවයි. එහි තේරුම, සුමන හිමියන්ට ජනාධිපති සමාව දීම පිටුපස, ‘පෙරහැර’ එමින් තිබෙන බවයි.
මේ පෙරහැර කුමක්ද? හිටපු පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී, ආරක්‍ෂක අමාත්‍යාංශයේ හිටපු අධීක්‍ෂක මන්ත්‍රී, භාරත ලක්‍ෂ්මන් ඝාතනය නිසා මරණ දඬුවම ලබා සිටින දුමින්ද සිල්වාට මීළඟට ජනාධිපති සමාව ලැබෙන බවට මෙය පෙරනිමිත්තක් බවයි. ඒ බව හෙටානිද්දාම තහවුරු වනු ඇතැයි සිතිය හැකිය.
දුමින්ද සිල්වා, ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතා ආරක්‍ෂක අමාත්‍යාංශයේ ලේකම් හැටියට සිටිද්දී, එම විෂය භාර අධීක්‍ෂක මන්ත්‍රීය. භාරත ඝාතනයේදී ඔහුට හිසට වෙඩිවැදුණු විට, ජයවර්ධන පුර රෝහලට දුවගෙන ගියේද, සිංගප්පූරුවට යැවීම සඳහා වහාම කටයුතු සූදානම් කළේද ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතාය. මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතා දුමින්ද සිල්වාගේ පවුලේ හිතේසිවන්තයෙකි. ඉකුත් ජනාධිපතිවරණයේදී, දුමින්ද සිල්වාගේ අයියාට අයිති හිරු නාලිකාව උදව් කළේ ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂටය. එහි හිමිකරු රෙනෝ ද සිල්වා දිවිහිමියෙන් කැපවී සිටින්නේ සිය සහෝදරයා මරණීය දණ්ඩනයෙන් බේරාගැනීමටය. ඒ අනුව තමන් වෙනුවෙන් කළ මෙහෙය වෙනුවෙන් කළ ගුණ සලකන්නට ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතාට ද අවස්ථාවක් දැන් පෑදී තිබේ. ඒ අනුව, සුමන හිමියන්ට පසුව, දුමින්ද සිල්වාට ජනාධිපති සමාව ලැබීම ඉර හඳ ලෙස විශ්වාස කළ හැකි දෙයකි.
රාජපක්‍ෂ මහතා ජනාධිපති වූ වහාම සුනිල් රත්නායක නමැති, කුඩා දරුවන්ද ඇතුළු දෙමළ මිනිසුන් අට දෙනකු බෙල්ල කපා ඝාතනය කළ නිසා මරණ දඬුවමට නියම වී සිටි හිටපු හමුදා සෙබළාට සමාව දුන්නේය. ඊළඟට ඌවතැන්නේ සුමන හිමියන්ටය. ඒ දෙදෙනාම දුමින්ද සිල්වා තරම් ජනාධිපතිවරයාට සමීප නැත. එවැනි දෙදෙනකුටත් සමාව ලැබිණි නම්, දුමින්ද සිල්වා ගැන කවර කතාද?
අනෙක, දුමින්ද සිල්වාට සමාව දෙන ලෙස මනෝ ගනේෂන් ඇතුළු පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන් අත්සන් කළ ලිපියක්ද ජනාධිපතිවරයාට යවා තිබේ. ජනාධිපතිවරයා පත්කළ උපාලි අබේරත්නගේ සභාපතිත්වයෙන් යුක්ත පළිගැනීමේ කොමිසම, දුමින්ද සිල්වා වැරදිකරු කර ඇත්තේ බොරු සාක්‍ෂි මතය කියා නිගමනය කර තිබේ. ඒ සියල්ල දුමින්ද නිදහස් කිරීමේ ගිණුමට වැටෙනථ සැලසුම් සහගත දේය.
රටක රාජ්‍ය නායකයකුට, වරදකරුවන්ට සමාව දීමේ බලයක් සාමාන්‍යයෙන් පවරනු ලැබේ. ඊට හේතුව යුක්තිය පසිඳලීමේ ක්‍රියාවලියේදී, නීතියේ වපසරියට නොවැටෙන හේතුවක් නිසා වරදකරුවකුට සමාව දීම යුක්තිසහගත යැයි පෙනීයතොත්, ඒ සඳහා අවස්ථාව ලබාදීමටයි. එහෙත්, එම සමාව, බලවත් නිර්ණායකවලට යටත්ව දිය යුතුයැයි බොහෝ රටවල් කල්පනා කර ඇත.
මීට පෙර භික්‍ෂුවකට සමාව ලැබුණේ, ගලගොඩ අත්තේ ඥානසාර හිමියන්ටය. එහිමියන් වරදකරු කර තිබුණේ, අධිකරණයට අපහාස කිරීමේ චෝදනාවටය. සමාව දුන්නේ මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයාය. ඒ සමාව දීමට එරෙහිව පවරන ලද නඩු දැන් අධිකරණයේ විභාග වෙමින් පවතියි. සිරිසේන ජනාධිපති, රෝයල් පාක් නිවාස සංකීර්ණයේ මිනීමැරුමේ වරදට මරණ දඬුවම විඳිමින් සිටි ජූඞ් ජයමහටද සමාව දුන්නේය. එම ක්‍රියාවද මේ වන විට අධිකරණය ඉදිරියේ අභියෝගයට ලක්ව තිබේ.
ඌවතැන්නේ සුමන හිමි වරදකරු කර තිබුණේ, ආගම ප්‍රචාරය කිරිම ගැනවත්, අඩු ගණනේ ආගමික වරදක් ගැනවත් නොවේ. තමා සන්තකයේ ටී56 ගිනිඅවි දෙකක් තබාගැනීම ගැනය.
ජනාධිපති සමාව දීම කිසිම කොන්දේසියකට දැනට යටත් නැත. සමහර විට අධිකරණය ඉදිරියේ තිබෙන, ඥානසාර හිමි, ජූඞ් ජයමහ යන නඩුවලදී, ජනාධිපති සමාව සීමාන්තික සමාවක් හැටියට පිළිගත නොහැකි බවත්, එය දීම සඳහා පිළිගත් නිර්ණායක සකසා තිබිය යුතු බවත් කියමින්, වහාම ඊට අදාළ නිර්ණායක සාදන ලෙස නියෝග කරන්නටද අධිකරණයට හැකිය.
අධිකරණයක් ඉදිරියේ සාධාරණ සැකයෙන් තොරව ඔප්පු කරන ලද අපරාධයක් ගැන කිසිවකු වරදකරු කළ විට, ජනාධිපති වහාම විත්තිකරුට සමාව දෙයි නම්, එය අධිකරණයේ බලයට බලපෑමක් නොවේද? ජනාධිපති සමාව පැවතිය යුතු නම්, එය බලවත් නිර්ණායක මත තීරණ ගන්නා ක්‍රියාවලියක් බවට පත්කළ යුතු නැද්ද?■
