ගායකයෙක් සහ සෞන්දර්ය විශ්වවිද්යාලයේ කථිකාචාර්යවරයෙක් විදියට ඔබ කාලයක් තිස්සේ හදාගත් අනන්යතාව නිසා ඔබට විශාල වශයෙන් ගරු කරන පිරිස් ඉන්නවා නේද?
මට අද උදේත් කෙනෙක් මැසේජ් එකක් එව්වා. සමහර අය කියනවා, මාව සියැසින් දැකගන්න එක එකම සිහිනය කියලා. මගේ කකුල් අල්ලලා වඳින්න ආසයි කියනවා. ඒ වගේ ආදරයක් මට ලැබෙනවා.
ඒ සමන් ලෙනින් කවදාවත් පීසා කන්නේ නැද්ද?
අනේ මම පීසා කන්න ආසයි. මම කැමතියි ලෝකේ තියෙන විවිධ වර්ගවල කෑම වර්ග කන්න. අපි කාර්යබහුල ජීවිත ගතකරන අය. මම මඤ්ඤොක්කා ටිකක් කන්න තියෙනවානම් වැඩිපුර ආසයි. බත් ටිකක් උයලා කන්න තියෙනවා නම් ආසයි. ඒ වගේම පීසා හට් එකකට ගිහින් පීසා කාලා තියෙනවා. දවසක් මම පීසා හට් එකකට ගිහිල්ලා ගන්න හදනකොට කෙනෙක් ඇවිල්ලා සමන් ලෙනින් මහත්තයා මොකද මෙහේ කියලා ඇහුවා. මම කිව්වා කන්න ආවා කියලා. ඔබතුමා මොකද මෙහෙන් කන්නේ කියලා. මා එක්ක හිටපු වෛද්යවරයා ඒ කෙනාගෙන් ඇහුවා ඇයි සමන් ලෙනින්ට පීසා කන්න බැරිද කියලා.
ඒ පුද්ගලයා එන්න ඇත්තේත් පීසා කන්න වෙන්න ඇති…
අන්න ඒකයි. මමත් විහිළුවට වාගේ ඇහුවා ඇයි ඔබතුමා මෙතැනට ආවේ කියලා. සමහර මිනිසුන්ගේ හැසිරීම් ගැන මට හරි පුදුමයි. දැන් ෆේස්බුක් එකේ වගේ තමන්ගේ මුහුණ තියෙන ප්රොෆයිල්වලින්ම ඇවිල්ලා කුණුහරුප දානවා. නිකමට හිතන්නේ නැහැ තමන්ගේ ගුරුවරියක්, පෙම්වතිය, අම්මා තාත්තා දකීවිද කියලා. මෑතක වතාවක් මා හෑල්ලු කරලා, මට අපහාස කරපු කෙනෙකුට මම කුණුහරුපෙන් උත්තර දුන්නා. යම් වෙලාවක, යම් මිනිසුන්ට ඒ වචන පාවිච්චි කරන්න සිද්ධවෙනවා. ඒත් බාහිර සමාජයේදී එහෙම කරන්න ඕනෑ නැහැනේ.
පීසා ගැන කතා කළේ, අපේ ජීවිතවලට දේශීය දේවල් සහ පිටින් ආ දේවල් සමබරව පාවිච්චි කරන විදිය ගැන ඔබේ අදහස දැනගන්න..
මිනිස්සු නිර්මාණශිලීයි. සමහර වෙනස් දේවල් අපට ගැළපෙන විදියට ගන්නවා. මද්දලය තියෙන්නේ ඉන්දියාවේ. ඒත්, ඒක අපේ රටට ආවාම වාදනය කරන විදිය, රටා, ශිල්පීය ක්රම අපේම විදියට අපි හදාගත්තා. ඉන්දියාවෙන් ආ ගොඩක් සංස්කෘතිකාංග අපේ වෙලා අපට ගැළපෙන විදියට වර්ධනය වුණා. අපේ මිනිස්සු සමතික්රමණය කරන්න දන්නවා. මං හිතන්නේ ඒක තමයි වැඬේ. අපි අපේ සම්ප්රදායත් රැකගන්නවා. වෙනත් සංස්කෘතියකින් ගන්න දෙයක් තියෙනවා නම් ඒකත් ගන්නවා. මනමේ, සිංහබාහු හදනකොට මහාචාර්ය සච්චන්ද්ර කළේ ඒකනේ. පිටින් ආ දෙයක් පාවිච්චි කරන්න අවශ්ය නම් ඒක කරන්න වෙනවා. සියල්ල අලුතෙන් හොයාගන්න බෑනේ.
දැන් හැමෝම සංගීත නිර්මාණය කරන්නේත් පරිගණකවල. පරිගණක තාක්ෂණය, අනෙකුත් තාක්ෂණික උපකරණ පිටින් ආවා කියලා අත්හරින්න බැහැ…
ඒක තමයි. අපි මානව ප්රගමනයට වැඩ කරන්න එපැයි. මම පහුගිය කාලයේ ගායනය වගේම සංනාදවලටත් අත තැබුවා. මම ගී පද රචක ධම්මික බණ්ඩාර මහත්තයා එක්ක ඒ දවස්වල ගී රසවින්දන වැඩසටහන් මාලාවකට ලංකාව පුරා ගියා. අපි ඒ දවස්වල නිතර කතාකළා. ඔහුගේ වචනවලින් මම ගීතයක සංනාද කළා. ඒත් මම හිතුවෙත් නැති වෙලාවක ටෙලිනාට්යයක තේමා ගීතයක සංගීතය සපයලා ගායනා කරන්න පුළුවන්ද කියලා ගයා රම්ය අල්විස් මහතා ඇහුවා. ඒක ලොකු වැඩක් නිසා මට සංගීතය කරන වැඬේ අමාරුයි කීවා. ඔහු මගෙන් නිකමට ඇහැව්වා, සෞන්දර්ය විශ්වවිද්යාලයේ හිටපු කෙනෙක්ට සංගීතය පෙළගස්වන්න බැරිද කියලා. හරියටම කීවොත් සංගීත නිර්මාණය වෙනම කාර්යයක්. මම විශ්වවිද්යාලයට ගොඩක් ගරු කරනවා. ඒ පසුබිමේ අර අභියෝගය ආ නිසා එකපාරම මට පුළුවන් කියලා කිව්වා. ඇත්තටම මට ඒ වැඬේ ලෙහෙසි නැහැ.
මම වැඬේට අතගැහුවා. වෙනත් යාළුවන්ට සහ ගුරුවරුන්ට කතා කරන්නත් ලැජ්ජයි. මම ඒ නිසා මට දැනෙන විදියට මගේ කටහඬින් ගායනා කරමින්, ඒක රෙකෝඞ් කළා. ඇඩෝබි ඔඩිෂන් කියන සොෆ්ට්වෙයාර් එකේ දාගෙන තමයි මම ඩ්රම් බීට්ස් ඇතුළු සංගීත කොටස් සංයෝජනය කළේ. මගේ ළඟ එස්රාජ් එකක් තිබුණා. ඒක පදනම් කරගෙන ‘කොළඹ හත නිසංසලයි’ කියන ගීතය හැදුවා. මම පටිගත කළේ බාත්රූම් එකේදී. ඒ සිංදුවට ටෙලිනාට්ය සම්මාන උළෙල කිහිපයකදී සම්මාන ලැබුණා.
ගායකයෙක් විදියට ඔබ පෙනී ඉන්නේ බෞද්ධ සංකල්පවලින් ආභාසය ලැබූ සිංහල සංස්කෘතිය වෙනුවෙන්ද?
එක් සංස්කෘතියක සංගීතය, තවත් සංස්කෘතියක සංගීතයට ඉහළ හෝ පහළ නොවන බව දැනගත යුතුයි. තුලනාත්මක අධ්යයනයක් කරනකොට තමන්ගේ එක උසස්, අනෙක් එක පහතයි කියලා හිතුවොත් නරකයි. මම වෙනත් සංස්කෘතියක් විවේචනය කරන්නේත් නැහැ. අපේ එක විවේචනය කරනවාට එකඟ වෙන්නේත් නෑ. මම සංස්කෘතිය වෙනුවෙන් පෙනී ඉන්නවා කියන්නේත් නෑ. මොකද, මගේ නිර්මාණයක වැරැද්දක් තිබුණොත් ඒක අල්ලගෙන ආයෙත් අපේ සංස්කෘතියට තමයි ගහන්නේ. අපේ මිනිසුන් හිතන්නේ ඒ වගෙයි. අනාදිමත් කාලයක් තිස්සේ තිබුණු සංස්කෘතියක් මේ.
ඒ කියන්නේ ඔබ උත්සාහ කරන්නේ අපේ සංස්කෘතිය සමරන්න…
සමරනවා කියන වචනයත් ගැළපෙනවා කියලා මට හිතෙන්නේ නැහැ. ඒත් ඕනෑ රටක ස්වෛරී සංස්කෘතියක් පවතිනවාට මම කැමතියි. ඕස්ටේ්රලියාවේ දේශීය සංස්කෘතිය විනාශ කළ එකට මම කැමති නැහැ. දැන් ඒ ගැන සමාව ඉල්ලුවාට තේරුමක් නැහැ. මගේ රටේ උරුමය වෙනුවෙන් නිර්මාණ කිරීම මගේ වගකීම. තමන්ගේ උරුමය වෙනුවෙන් නිර්මාණ කිරීම මුස්ලිම් මනුස්සයාගේත් වගකීම. දෙමළ මනුස්සයාගේත් වගකීම. සිංහල බෞද්ධයාගේත් වගකීම. මම සිංහල-බෞද්ධකම ගැන කතා කරන්නේ මුස්ලිම් සහ දෙමළ මිනිසුන්ට මේ රටේ ජීවත්වෙන්න නැති කරන්නට නෙවෙයි.
ඔබේ දැක්ම හැදෙන්නේ ඒ මත..
මම වඩාත් ප්රියතාවය උහුලන්නේ අපේ රටේ ජන කවිය, ඉතිහාසය, උරුමයන් ගැන කතා කරන්න. කලාකරුවෙකුගේ වගකීමේ කොටසක් තමයි අපේ උරුමය නැවත මිනිසුන්ගේ හිතට වදින විදියේ නිර්මාණ. මම ගීත 383ක් ගායනා කරලා තියෙනවා. මම සිංහල භාෂාව, සාහිත්ය පිළිබඳ උනන්දුයි. ඒ ගැන වැටහීමක් තියෙන තාත්තා කෙනෙකුගේ පුතෙකු වීම ඒකට හේතුවක්. තාත්තා කොට්ටව සිරිසේන නම් සම්මානලාභී චිත්ර ශිල්පියා. ඔහු මාටින් වික්රමසිංහ මහත්තයා ළඟින් ඇසුරු කරලා තියෙනවා. තාත්තා එක්ක මාටින් වික්රමසිංහ ඔරු පැදලා තිබුණා. චිත්ර ශිල්පියෙක් වගේම තාත්තා කවියෙක්. ගෙදර කවියන්ගේ සැසි නිතර තිබුණා. අලව්වේ කුමාරදාස කවියා අපේ ගෙට ගොඩවුණේ අම්මාට කවියෙන්ම විහිළුවක් කරගෙන. අපරැක්කේ බර්ලින් මාමා ආදි කවියන් අපේ ගෙදර. ගෙදර කලා නිකේතනයක් වගේ. පවුලේ කොල්ලන් පහයි. මට බාල නංගී කෙනෙක් ඉන්නවා. පවුලේ ඔක්කෝටම ගායනා කරන්න පුළුවන්. හැමෝටම චිත්ර අඳින්නත් පුළුවන්. දැන් නම් හුරුව නැති වෙලා ගිහින්. මට ඒ කාලේ ගීත ආදිය ඇහුණාට වටිනාකමක් තේරුණේ නැහැ. ඒත් ඒවායේ රසය විඳින්න පුළුවන් වුණා. ඒකේ වටිනාකම මට තේරුණේ සෞන්දර්ය විශ්වවිද්යාලයට ආවාට පස්සේ. මම සෞන්දර්ය විශ්වවිද්යාලයට ආවේ රෝහණ බැද්දගේ සර්ගෙන් ඉගෙනගන්න ආස හින්දා. සමන් පනාපිටිය ගුරුවරයාත් මට විශ්වවිද්යාලයේදී මුණගැහුණා.
යූටියුබ් සහ ෆේස්බුක් වැනි නූතන සහ නවීන සමාජ මාධ්ය ඔබ පාවිච්චි කරනවා…
මගේ ජීවිතය සම්පූර්ණයෙන් නිර්මාණකරණය මත රැඳිලා තියෙනවා. අපි ඉගෙනගත්ත දේවල්වලින් වැඩ කරලා රැකෙනවා. මම තෝරාගත් රැකියාව කලාව. ගායනය. මේ කලා ක්ෂේත්රයේ සාර්ථකව ඉන්න ඕනෑ. ‘අමුඬේ’ කියන්නේ ඒ මාධ්ය ගැන කල්පනා කරලා හදපු නිර්මාණයක්. මම ගීත ගණනාවක් කියලා තිබුණත්, ලංකාවේ බහුතර ජනතාව කලාකෘති කියලා විඳින්නේ මොනවාද කියලා දුකක් තිබුණා. කලාකෘති කියලා මාර ඒවා විඳිනවා. ඒත් ඇතුළේ කිසිදෙයක් නෑ. යූටියුබ් එකට ගියාම බලන්නේ මොනවාද කියලා අමුතුවෙන් කියන්න ඕනෑ නැහැනේ. අපි හොඳ නිර්මාණ කරනවා කියලා යම් මාවතක යනවා. එතැන කිහිපදෙනෙක් ඉන්නවා. ඒත් තවත් පිරිසක් ඔය මාධ්යවල ජනප්රිය මාවතක යනවා. කිසි හරයක් නැතත් ලොකු පිරිසක් ඉන්නවා. මම කළේ ඒ සමාජ මාධ්යවල ඉන්න මිනිසුන්ට කුතුහලයක් දැනෙන විදියට ‘අමුඬේ’ වගේ අවධානය ලැබෙන වචනයක් දාලා ගීතයක් කිරීම. ඒකෙන් පස්සේ යූටියුබ් එකේ සාර්ථක වෙන්න, ඒකේ ජනප්රියත්වයක් හදාගන්න මට හැකි වුණා. දැන් මගේ යූටියුබ් නාළිකාවට ඇවිත්, මගේ අනෙක් ගීත අහන, බලන අය ඉන්නවා. සාර්ථකම යූටියුබ් නාළිකාවක් හදාගන්න මට හැකි වුණා.
සිංහලකම- බෞද්ධකම වගේ වචන උසුරවමින් වෛරය අවුස්සන අයත් ඉන්නවා…
ඒ ගැන කතා කිරීමම වෛරය ඇවිස්සීමක් විදියට අර්ථ නිරූපණය කරනවානම් ඒකත් වැරදියි. ඕනෑම සංස්කෘතියක ආගම, භාෂාව ප්රධාන දෙයක්. යම් රටක ජීවත්වෙන විදිය ගැන මිනිසුන් රාමුවක් හදාගන්නවානේ. ඒක යම් වෙනස්කම් එක්ක අඛණ්ඩව ගලාගෙන එනවා. ඒ රාමුව එක් තැනකදී ප්රසාරණය වෙනවා. අලුත් දේවල් එකතු වෙනවා.
සමහර දේවල් ප්රබන්ධ, විශ්වාස. ග්රීක සංකල්ප අනුව අකුණු ගහන්නේ තෝර් කියන දෙවියන් එවන ගිනිබෝල නිසා. භක්තියෙන් දෙවියන් වඳින අය අද යුරෝපයේ හෝ ඇමෙරිකාවේත් ඉන්නවා. එතකොට මූලික ප්රශ්නය දෙවියන් ඉන්නවාද නැද්ද කියන එක නෙවෙයි. ඒක එයාලා තමන්ගේ මානසික සමබරතාවය වෙනුවෙන් විශ්වාස කරන දෙයක්. සමහර වෙලාවට විසඳුමක් හොයාගන්න බැරි දේවලට දේවත්වය ආරෝපණය කළා. විශේෂඥ වෛද්යවරුන් දේවාලයකට ගිහින් පඬුරක් බඳින අවස්ථා මම දැකලා තියෙනවා. ඒ අපේ රටේ අපට ලැබුණ උරුමය. මම හිතන්නේ, සිංහල බෞද්ධයන්ගේ උරුමය ආරක්ෂා කරනවා වගේම මුස්ලිම් ජනතාවගේ උරුමයත් ආරක්ෂා කරන්න ඕනෑ. අරහං කියන වචනය අපට ආවේ අරහං බුදුගුණය නිසා නෙවෙයි. ඒගොල්ලන්ගේ හරාම් කියන වචනය ඇසුරෙන් තමයි අපි අරහං කියන වචනය ගත්තේ. මම මුස්ලිම් මිනිසුන් එක්ක හැදුණ කෙනෙක්. එයාලා එක්ක තරහක් නෑ. ඒත්, දෙපැත්තේම දේශපාලනඥයන් අහිංසක මිනිසුන්ගේ ඔළුවට දාන බොරු නිසා ඇති වුණ ප්රශ්න තියෙනවා. මම මනුස්සයෙක් විදියට ඒ ගැන කල්පනා කරනවා. ■
